live | باور به «امکان پذیری»

سلام و درود فراوان به استاد عزیز و گرانقدرم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

ممنون و سپاس از توضیحات جامع و کامل استاد عزیز.

منم سالیان خیلی زیادیه که قبل از سال تحویل برای خودم برنامه و هدفهای زیادی میچینم.

تا چندین سال پیش، بیشترین تمرکزم روی بهبود شخصیتیم بود ولی چن سال اخیر هداف کوچیکیم برای خودم انتخاب می‌کنم که برای رسیدن بهشون در طی سال تلاش خودمو بکنم.

به قول استاد عزیز اوایل متوجه نبودم که چطور هدف گذاری کنم در واقع اولویتهام مشخص نبود . خیلی وقتا هدفهای زیادی انتخاب میکردم و در طی طول سال مثل آدمهای گنگ نمی‌دونستم و نمی‌فهمیدم چیکار کنم ؟!!!!.

حتی برای بهبود شخصیتیم از خودم توقع و انتظار داشتم که به یکباره تو این فرصتی که به خودم میدم تمامو بهبود ببخشم. بنابراین تقلای زیادی میز‌دم. به جای اینکه رشد و پیشرفتی در خودم ببینم، عقب گردی در خودم می‌دیدم . چون توانایی متمرکز شدن روی تمام شخصیتم رو نداشتم به همین جهت وقتی پذیرفتم که نمی‌تونم روی تمام شخصیتم و تمام افکار و باورهایی که به شخصیتم مرتبط هست تمرکز کنم اومدم و هر سال برای خودم چند مورد رو انتخاب کردم که به نظرم تو اون سالها نیاز داشتم اون تغییرات رو داشته باشم.

خیلی خوبه که بفهمیم در چ زمانی نیاز به چ تغییراتی داریم .

در مورد انتخاب اهداف هم ، به مرور متوجه شدم برای رسیدن به اهدافم باید به خودم فرصت بدم و در طی یک سال از خودم توقع زیادی نداشته باشم . آروم آروم ولی پیوسته ادامه بدم به همین جهت تو این چن سال اخیر متوجه شدم چطور هدف گذاری کنم . اول اینکه اهداف بزرگ و غیر قابل دسترسی انتخاب نکنم یعنی با توجه به موقعیت و شرایطی که دارم هدفهامو انتخاب کنم .

حالا این می‌تونه تو همه ی زمینه‌ها صدق کنه. چ تو زمینه مالی ، چ برای بهبود روابط با همسرم و چ در مورد روابط با دیگران و چ دنبال علایق رفتنم و هر چیز دیگه‌ای ، مثلاً منی که آرزوی داشتن خونه ی ویلایی 300 400 متری رو دارم نمی‌تونم به یکباره از جهان توقع چنین خونه ای داشته باشم اونم در حالی که مستاجر هستم . بنابراین پذیرفتم که در ابتدا به خونه ی 100 متری برم یا اینکه اگه ماشین خارجی مثل جی سون رو میخوام پله پله می‌تونیم ماشینمونو ارتقا بدیم تا به اون خواستم برسم که خب طبیعتاً لازمه ی همه ی اینها صبر هستش.

انتخاب هدف خیلی مهمه . اولویت‌بندی تو هدفها هم خیلی مهمه !

دقیقاً ذوق و شوق و تمایل و انگیزه برای تلاش و رسیدن به اون هدف خیلی مهمه !

تمرین و ممارست و ادامه دادن یعنی تداوم بخشیدن و صبوری کردن و با هدایت خداوند پیش رفتن هم از اهداف خیلی مهم برای رسیدن به اون هدف هستش.

چیزی که تجربه کردم اینه که بیشترین کارمون روی تغییرات ذهنیمون باشه یعنی تو این مسیر مدام باید افکار و باورهای درستی داشته باشیم هیچ لحظه‌ای ایمان به خداوند و اعتماد به قوانین جهان رو فراموش نکنیم و صد البته در کنار همه اینها از تلاش فیزیکی دست برنداریم. بنابراین همه ی مواردی که گفتم برای رسیدن به یک هدف موثر هستن. به هیچ وجه نباید عجله ای داشت و نباید فرصت رو از خود دریغ کرد هیچ مقایسه‌ای نباید صورت بگیره . یه جورایی باید تسلیم باشی و با توجه به اینکه داری سهم خودتو درست انجام میدی بقیشو رها کنی و بسپاری به خداوند . یعنی در حین تلاشت هیچ کنترلی صورت نگیره . اینکه وای چرا من به خودم قول دادم فلان زمان فلان اتفاق بیفته پس چرا نیفتاد ؟!!! و جملات این چنینی نباید بیان بشه .

منی که خودمو متعهد کردم، هدفمو انتخاب کردم و ذوق و شوق خودمو دارم و دارم تلاشمم می‌کنم دیگه نباید به بقیش فکر کنم. اجازه بدم با هدایت خداوند پیش برم باور داشته باشم که هر چیزی در وقت و زمان مقرر خودش اتفاق میفته. البته که این باورو وقتی دارم که تلاش خودم رو میکنم .

اینو برای کسانی که تنبلی روشون کار می‌کنه و کار خاصی انجام نمیدن نگفتم .

تو این مسیر و در راستای اهداف حرکت کردن برخورد با تضادها و نگرانی‌ها و ترسهای خودشو داره در چنین وقتایی فقط باید با ایمان و توکل به خداوند پیش رفت و به هیچ وجه یاس و ناامیدی رو نباید پذیرفت.

خدا رو شکر می‌کنم که هر سال توی دفتر سر رسیدم اهدافی رو که انتخاب می‌کنم بهشون توجه می‌کنم و برای هر کدومشون اقدام و حرکت لازم رو انجام میدم .استاد جونم من از اون شاگردایی هستم که می‌نویسم . می‌نویسم چون آخر سال میرم به نوشته‌هام نگاه می‌کنم و خودمو با سالی که می‌خواست شروع بشه مقایسه می‌کنم. وقتی رشد و پیشرفت خودمو می‌بینم هم خوشحال میشم هم خیلی امیدوار میشم، هم مصمم‌تر به ادامه ی راه میشم .بنابراین نوشتن خیلی خوبه اینکه تو اثری رو به جا میزاری و در آخر بعد از تلاشت ، میای از موفقیت‌ها و تغییرات مثبتت میگی .

که تو تقویت باورها و ایمان به خدای قدرتمندمون و اعتماد به قوانین جهان تاثیرات مثبت فوق العاده‌ای دریافت می‌کنی.

البته که همه ی این برنامه‌های قشنگ رو مدیون استاد عزیزم هستم. اول از همه از گوش کردن فایل‌ها و تمام دوره‌های استاد انگیزه می‌گیرم و بعد اقدام می‌کنم .

برای امسالم در نظر گرفته بودم تو رشته ی کامپیوتر که هیچ سر رشته‌ای نداشتم رشد کنم .

تلاش خودمو کردم و خدا رو شکر به نسبت چن ماه پیش ، خیلی از خودم راضی هستم . حدود 6 ماه وقت خودم رو صرف این آموزش کردم و الانم دارم نتیجشو می‌بینم. منی که حتی کنترل درست گرفتن موس رو نداشتم الان خیلی راحت سر از برنامه‌های وورد و پاورپوینت و اکسل در میارم . از این بابت از خداوند بی‌نهایت سپاسگزارم که همت و اراده ی رفتن و اومدن و وقت گذاشتن و صدمه به زندگی نزدن رو بهم داد .

وقتی به توانمندیهام نگاه می‌کنم می‌بینم هر کدومو تو هر برهه از زندگیم یاد گرفتم.

آموزش و یادگیری هر چیزی و انتخاب هر هدفی ربطی به سن و سال نداره .

یادمه موقعه ای که مدرسه می‌رفتیم وقتی معلما می‌گفتن « ز گهواره تا گور دانش بجوی » مسخرشون می‌کردیم الان می‌فهمم چ جمله ی طلایی و قشنگی گفته میشد . به نظرم اکثر شاگردهای استاد عزیز از اون دسته افرادی هستن که تا لحظه‌ای که زنده هستن، دنبال آموزش و یادگیری هستن.

بهبود بخشیدن شخصیتمون از اهداف بسیار بزرگ و مهم زندگیمون هستش که تا زنده هستیم باید برای بودن در مدار درست و راه راستی که خداوند ازمون درخواست کرده تلاش کنیم . و این اتفاق نمیفته مگر اینکه تا زنده هستیم دست از تلاش پیوستمون برنداریم.

در تمام شرایط زندگیمون حتی وقتی به اکثر اهدافمون رسیدیم نیاز به آموزش و یادآوری و یادگیری تغییر شخصیتی داریم.

هیچ وقت نمی‌تونیم بگیم ما انسان کاملی شدیم و دیگه نیاز به تغییر نداریم چون هر بار با چالش و تضادهایی روبرو میشیم که هر کدوم درسهای بزرگی بهمون میدن پس باید آگاهانه به این موضوعات توجه کرد و راه راست را پیش گرفت.

استاد جونم مرسی.

ممنون و سپاس از وجودت.

الهی که باشی همیشه.

به نام رب .

سلام به استادعزیزم وهمه ی دوستای گلم .

لایوبسیارخوبی بودومثل همیشه درسهاوتجربه های زیادی داشت .من که همیشه میگم حرفهای استادرابایدباطلانوشت .اگه بادقت فایلهاراگوش بدیم ویاببینیم ،متوجه میشیدکه چ گنجهایی درون هرکدوم هس .سپاسگزاروجودشون هستم ،خیلی جالبه حتی جاهایی که استادجواب وپاسخی به سوالی نمیدادن ،کلی پیام توش بودوطوری بودکه جواب سوالت رامی گرفتی .

به قول استادتاوقتی که برای جواب سوالاتت ،دنبال چیزی می گردی که خودت اونطورمیخای ،به جایی نمی رسی .بایددنباله رواجرای قوانین باشیم واینم فهمیدیدم که جهان باکسی شوخی نداره واحساسی عمل نمیکنه .پس همه چی بستگی به همت وتلاش واراده ی خودمون داره .اینکه چقدرباورهای جدیدرادرخودمون تقویت میکنیم .ازباورهای گذشتمون که نتایج جالبی نگرفتیم پس بیاییدمتفاوت عمل کنیم تابه نتایج بهتری برسیم .

من که هربارفایل گوش میدم هرچندتکراری باشه ،بازهمون ذوق وهیجان قبلی واولی رادارم .چون میدونم سالهابایدتلاش کنم تااون احساس رضایت راداشته باشم .حالاهم به همان میزان که تلاش برای تغییرات افکاروباورهام میکنم ،به همان میزان هم تغییردرروندزندگی خودم می بینم .

هرجاکه ازقانون تبعیت میکنم کارهام رله ،وهرجاکه فراموش میکنم وناآگاهانه پیش میرم ،می بینم دوباره آسیب به خودم زدم .ولی مثل گذشته عصبانی نمیشم ،میدونم اونابه خاطرعادتهای قبلم هس .ودیدن وانجام اونهاباعث یادآوری وپیامی هس که بایدبازحواسموجم کنم .تازه باعث میشن که بااعتمادبیشترمسیراستادراپیش بگیرم .همین که خودم راباقبل خودم مقایسه می کنم ومی بینم چقدرفرق کردم برام کافیه .زیادخودمواذیت نمی کنم وبه خودم فرصت میدم .فرصت جبران همه ی اشتباهات وازبین بردن افکارهای منفیم .

به قول استادروندتکاملی .

عاشق این قانون هستم چون باعث شده توقعات زیادی که ازخودم داشتم رادیگه نداشته باشم وخودموزیادی درگیرواذیت نکنم .

ولی برای رسیدن به خواسته هاواهدافم روزی رابه شب نمی رسونم که فعالیتی برای تغییراتم نداشته باشم .

خیلیها به خصوص همسرم هم اوایلش می گفت که چقدر،وقت میزاری ،چقدتوسایتی.انگاراستادمیخادبت جایزه بده .دنبالت کردن .!

اینانمیدونن که فرصتهاالان برام غنیمته چون نمیدونم تاکی وچه لحظه ای زنده هستم .واینکه قبلامن وقتم به بطالت می گذشت .حتی اگه تنهاهم بودم با،کلی افکارمنفی وحال بد،سرمیکردم وواکنشهاوعکس العملهام هم باخشم وعصبانیت بود.بیشترجناحم رومنفی هاوبدیهابودوازهمه مهمتربه خودم اهمیتی نمیدادم که احساسات بدرادرخودم نگه می داشتم .پس منی که این دردهاراکشیدم ،طبیعیه که الان باانتخاب خودم مسیروروش زندگیمو،دوس دارم تغییربدم .

تازه خودموپیداکردم وبه عزت نفس وشخصیت خودم میخام احترام بزارم وهردقیقه یه جوررفتارنکنم .بلکه باثبات شخصیتی ،دیگران هم متوجه بشن بامن چطوررفتارکنن .البته که دیگه نمیخام کنترلی رواونهاهم داشته باشم .

بقدری عاشق وشیفته ی خودم شدم که برای احترام به خودم میخام یادبگیرم تمام قوانین راتاجایی که میتونم رعایت کنم .چون فقط ازاین طریق هس که بهترینهارابرای خودم میتونم رقم بزنم .من خودمولایق بهترینهامیدونم پس ،بااین باورانرژی وانگیزه ی زیادی می گیرم .

منم هرسال قبل سال تحویل ،هدفگذاری میکنم .ویک هفته قبلش اتفاقات وپیشامدهای اون سالی که گذشته را،تجزیه وتحلیل میکنم تاببینم چ نقاط ضعفی وچ نقاط رشدی ،داشتم .درکل متوجه ی تغییرات خودم میشم .وبرای سال بعد،بهترتصمیم می گیرم .همیشه سال جدیدحس خوبی دارم وخیلی امیدوارانه بهش نگاه میکنم .منظورم اینه همیشه با،دیدخوبی به سال جدیدنگاه میکنم حتی اگه سال قبلش خیلی بدبوده باشه .

امسال به خودم قول دادم بیشترین تلاشم رابرای تغییرات خودم بکنم ونگاهم ودوربینم راازروی دیگران به خصوص همسرم بردارم .یه جورایی عزم وجزم کردم روپای خودم وایستم .میدونم وقتی نتایج خوب عایدم بشن چقدلذت خواهم برد.

هرچندکه الان ۶ماه ازسال گذشته ومن نتایج تغییرات رادارم می بینم .زندگی من کلی تغییرکرده .افکاروعقایدم وباورهام راکلی تغییردادم وطبق اصول قوانین سعی میکنم پیش برم .

چقدراحتروآسوده خاطرترازسالهای پیشم دارم زندگی میکنم .چ چیزهای خوبی بدست اووردم .به قول استادچقدراحت .

گاهی ازاینکه این همه سال رانتونستم خوب زندگی کنم به خطرش متاثرمیشم ولی ازاین بابتم خوشحال هستم که به همون روند،ادامه ندادم وازاون چارچوبهایی که مثل حصار،دورخودم پیچیده بودم ،رهایی پیداکردم والان آزادانه وبااختیاروانتخابهای خودم زندگی میکنم .

تازه معنای لذت بردن رامی فهمم .چقدآرامش پیداکردم .کمترپیش میادبه موضوعی فکرکنم ومسئله ای ذهنمودرگیرکنه .سریع قوانین رامرورمیکنم وطبق اون پیش میرم وبقیشوبه خدامی سپارم .

عاشق هدایت خدام .هرجاببره هرجابکشونه ،هرچی پیش بیاد.بادل وجون می پذیرم .یه جورایی تسلیم بودن راتمرین میکنم .

وقتی روخودت کارکنی واحساسای خوبی داشته باشی ،کمترپیش میادبه چیزهایی که دوست نداری هدایت بشی .اگرم شدی ،بدون درسای بزرگی توش هس که توبایداوناراهم یادبگیری تابزرگتربشی .

تاپارسال همه ی توجهم به نداشته هام ،ونکات منفی زندگیم ونکات منفی همسروهمه ی اطرافیانم بود.درخواستهام هم ،بیشترشکوه وشکایتهام بودکه چرااینوبه من ندادی ؟چرااینجوری شد؟چرااین اینکاروکرد؟چطورشدکه اینطورشد؟مگه منونمی بینی ؟وهرجمله ی منفی دیگه ای که به ذهن شماخطورکردش .

خداروشکر،خواستم وشد.

چندماه زندگیموبه روش استادتغییردادم تاببینم به چه نتایجی میرسم اگه اوکی بود،ادامه بدم اگرنه که هیچ .

وخداروشکرازهمون اولین روزا،هم تغییرات رادیدم ومتوجه شدم هربلایی هراتفاق بدی توزندگیم افتاده ،اگه به جایی وچیزی نرسیدم وباهرمشکلی روبروشدم ،عامل همه ی اونهاخودم بودم نه کس دیگه ونه همسرم .

هیچ وقت نخاسته بودم وفکرنمیکردم انقدخودم ،مهمم .واگرنه زودترازایناشروع میکردم .همیشه فکرمیکردم این دیگرانن که بایدکاری انجام بدن تامن شادباشم ،تامن آروم باشم ،تامن دررفاه باشم وغیره .

خیلی خوبه که بفهمی وباورداشته باشی توخود،خودت همه کاره ی، این جهانی .هرچقدخودت بخای وحرکت کنی به همون اندازه هم جهان بهت پاداش میده .

همان جورکه دوستمون سوال کردن که سپاسگزاری به چ کاری میاد؟.منم توگذشته این سوالوازخودم میپرسیدم که وقتی اوضاع انقدداغونه ،سپاسگزاری چیوکنم.حالامیفهمم که سپاسگزاری باعث میشه که داشته هات راببینی وتوجه وتمرکزت به سمت خوبیهاومثبتها وزیبایی های زندگیت ودنیاوجهان میره واین تورا،ازاحساس بدبه احساس خوب میبره ودرنتیجه اتفاقات بهتری هم برات میفته .

واقعن چ قانون محشریه ،وقتی رعایتش میکنم ،خیلی به خودم آفرین میگم وخودموتحسین میکنم چون تویه شرایطی سخت میشه اینکاروانجام دادولی قانون میگه توهرشرایطی، بایدانجام بدی .به هرشکلی به هرطریقی .راشوبایدخودت یادبگیری .به قول استادالکیم نباشه سپاسگزاری بابت چیزهای زیباوخوبی که هس.دیگه این به هنرودرایت شمابستگی داره که چقدمهارت تواینکار،کسب کنید.همین زیبایی ابرها،نگاه به طلوع وغروب خورشید،نگاه کردن به ماه و ستاره ،دیدن ماشینای خوشگل ،ساختمونای بزرگ وزیباودرختان وگلهادرهرجا.همه ی اینهامیتونه توجه تورابه زیباییهای جهان ببره .

میشه خیلی راحت وباآرامش زندگی کردتوهرشرایطی .اگه بتونیم ازپس مشکلات بربیاییم اوناکم کم ازبین میرن .نمیخادبه مشکلات هرچندسخت هم ،وحشتناک نگاه کنید،خیلی وقتا بیخیالی وکاری نکردن خودمشکلات رامحومیکنه ،خیلی وقتا هم لازمه که اندازه سهم ونقش خودمون کاری کنیم وبقیه ورهاکنیم .پذیرفتن مشکل ونجنگیدن بااون ،خودش یه مرحله توروبه جلومیبره .

استادازتفکرفقیرانه ی کسانی که دنبال بورس وسودبانکی وغیره هستن ،گفت .اینم نکته ی جالب وجدیدی بودکه شنیدم .وحتمن رواین باورهم کارمیکنیم .

استادجون خداقوت عزیزم .

عاشقتم مرسی که هستی .