live | باور به «امکان پذیری»

سلام به استاد عزیزم

و دوست های عزیزم، واقعا میگم افراد این سایت و به عنوان آدمهای مهربون و خو شقلب و خوش فکر و صمیمی میبینم.

پروفایل های قشنگتون و که میبینم احساس لذت و قدرت میکنم ، خصوصا وقتی کامنت های دختر هایی به سن و سال خودم و میبینم که چقدر قوی و پررو دارن به سمت هدفاشون پیش میرن .

راجب این فایل بینظیر: ناسپاسی بزرگترین عامل از دست دادن نعمت هاست. این موضوع رو من با پوست و استخوانم درک کردم که چقدر خودم و آدم های دوروبرم تو شرایط خوبی که داشتن ناسپاس بودن و به شرایطی بد تر از قبل رسیدن و برعکسش رو هم دیدم وقتی تمرکز کردم رو چیزهای مثبت الان زندگیم چیز های خوبی که همین الان بدون هیچ تلاشی دارمشون و تمرکز کردم روی چیز های خوبی که می خوامشون چقدر زندگی برای من تغییر کرد و چقدر روی متفاوتی به من نشان داد. من بواسطه ی سپاسگزاریم نعمت دریافت میکنم و این رو با چشم خودم میبینم که کسانی که با من تو یک تیمن تو یک خانوادن تو یک کلاسند مثل من زندگی نمی‌کنند. اینکه سال 1401 برا من سالی سرشار از اتفاق های قشنگ ، حس های فوق العاده ، آرامش ، رزق و روزی گشاده ، ارتباط های صمیمی و آرامش بخش بوده ولی برای کسی که از خانواده ی خودمه و ما باهم بزرگ شدیم و تو یک خونه زندگی کردیم بد ترین سال زندگیش بوده نشون دهنده ی فقط و فقط تفاوت در چیزی هست که تو سر ما اتفاق افتاده، یعنی فکر ، یعنی باور ، یعنی احساس .

و وقتی یه معلم که همه فکر میکنند بد رفتاره مهدیه جون از زبونش نمیفته و نمره های منو تمام دبیران با لطف تمام 20 دادند و برا کسی که دوست منه و با من در یک کلاس درس خونده و حتی نمره های امتحانیمون مشابه بوده نتیجه فرق داشته نشون دهنده ی تنها یک چیزه ، که اون روز هایی که همه مکالماتشون با دوست هاشون راجب شرایط بد و ظلم بالاسری ها و عقده ای بودن معلم ها بود من به ویژگی های مثبت هر کدومشون توجه داشتم و راجبش جسورانه صحبت میکردم. و حتی در میان همه این دبیران فقط یک نفر و من بد میدونستم که اتفاقا نتیجه ی این فکرم رو هم گرفتم و ایشون تبدیل به تنها معلم من شدند که ارفاقی در نمره ی کارنامم نداشتند.

و راجب کار کردن و پول ساختن و خودمون مولد بودن ، چقدر این صحبت هاتون برای من الهام بخش بود ، من تا قبل از این پیری رو یک برهه ی آزار دهنده ی از کار افتادگی و روزمردگی و سردی روزگار میدیم خالی از اتفاقات هیجان انگیز جدید ، ولی الان ذهنم به این فکر برخورده که میشه تو پیری هم کار کرد ، سر کار رفت با آدم های جدید آشنا و هم صحبت شد و ماجراجویی های خاص خودش رو تجربه کرد و اینکه ما کار رو نه بعنوان ظلم و زور بلکه به عنوان یک عشق ببینیم هم نگاه خاصیه ها ، تا حالا تجربه ی کار کردن و کوتاه کوتاه و کم داشتم اما احتمالا تو سال پیش رو جدی تر وارد بازارکار بشم و دوست دارم از همین اول ،سنگ اول و درست بذارم و با عشق کاری که دوست دارم رو شروع کنم.

آرزوی بهترین هارو برای خودم و همه ی شما عزیزان در سال جدیدمون دارم 1402