live | باور به «امکان پذیری»

سلام حبیب جان،

کامنتت برای سال 99 هست،

از اونجایی که من روی سپاسگزاری که پاشنه آشیل هست دارم کار میکنم خداوند هم توی همه فایل ها من رو متوجه فقط قسمت سپاسگزاری میکنه ،

و از اون ور هم به سمت کامنت هایی که محتوای سپاسگزاری داری دارند،

درکی که از سپاسگزاری کردم ، این هست که ، سپاسگزاری یعنی کانون توجه مون رو بزاریم روی چیزهای که بهمون حس خوب میده،

ناسپاسی یعنی اینکه، کانون توجه مون رو بزاریم روی چیزهای که بهت احساس بد میده،

این یعنی ناسپاسی و سپاسگزاری یه چیز اختیاری هست،

و اینکه با سپاسگزاری که معنیش اینه که توجه مون رو بزاریم روی چیزهای که بهمون حس خوب میده، خدا هم مار و به جاهایی هدایت میکنه که چیزهای با حس خوب وجود دارند،

و با ناسپاسی که معنیش میشه اینکه توجه مون رو بزاریم روی چیزهای های بدی که بهمون حس بد میده خدا هم مارو میزاره جایی که توش چیزهای با حس بد هستند و این‌طوری که پسرفت میکنیم.

با سپاسگزاری ، یعنی زمانی که کانون توجه مون رو بزاریم روی چیزهای که بهمون حس خوب میده، خدا نعمت بیشتر میده، نعمت یعنی چیزهای که توش حس خوب منتقل میکنه، و اینگونه روز به روز پیشرفت تر میکنیم،

و با ناسپاسی یعنی کانون توجه مون

رو بزاریم روی چیزهای که بهمون حس

بد میده خداوند از ما چیزهای که حس خوب دارند رو میکاهد و چیزهای که حس بد دارند رو روبه رومون بیشتر میزاره

خدایا مرسی که توانایی کنترل کانون توجه مون رو در اختیار خودمون گذاشتی،

کلا زندگی در این دنیا خلاصه شده در کانون توجه،

پس دقت کنیم کانون توجه مون رو تنظیم کردیم روی چه چیزی؟

آیا کانون توجه مون رو تنظیم کردیم روی چیزهای که بهمون حس خوب میده؟

یا که کانون توجه مون رو تنظیم کردیم روی چیزهای که بهمون حس بد میده؟

این آگاهی خیلی برام قشنگ اگر به دستم اجازه بدم همین مط لب رو هزار بار دیگه مینویسه.

حبیب امیدوارم که موفق باشی