سرفصل آگاهی های این فایل شامل:
- هدف های بزرگ، با قدم های “کوچک اما متوالی” محقق می شوند؛
- وقتی کاری را به اتمام می رسانی که در شروع سخت به نظر می رسید، اعتماد به نفسی که از “توانستن” در وجودت ساخته می شود، از هر نتیجه ی بیرونی، سازنده تر و رشد دهنده تر است؛
- به طور مستمر اما تکاملی، از دایره محدودیت های ذهنت، فراتر برو؛
- نتیجه پشتکار و ادامه دادن؛
- چگونه مقاومت های ذهن را درباره “امکان پذیر بودن خواسته” کم کنیم تا ذهن نسبت به اجرای ایده های الهامی در راستای خواسته، دست به کار شود؛
- همیشه قدم بعدی وقتی هویدا می شود که قدم کنونی را برداری. زیرا توانایی لازم برای برداشتن قدم بعدی، “در طی اجرای این قدم” در وجود شما ساخته می شود؛
- در مسیر هدف، خودت را با دیگران مقایسه نکن. بلکه قدم کنونی را با قدم های قبلی خود مقایسه کن؛
منابع مرتبط با آگاهی های این فایل:
“تغییر شخصیت” و تغییر باورها، یک مسیر تکاملی است؛ مهارت کنترل ذهن، یک مسیر تکاملی است؛ پرورش ایمان و غلبه بر ترس‌ها، یک مسیر تکاملی است. برای همین، “رشد” یک مسیر تکاملی است.
اما آنچه ما را متعهد به پیمودن روند تکاملی رشد می کند، زنده نگه داشتن انگیزه هایی است که از دل برخورد با تضادها در وجودمان ساخته شده است. آنچه این انگیزه های درونی را مرتبا تغذیه می کند، نگاه بهبودگرایانه ای است که به ما پیشنهاد برداشتن قدم های کوچک اما مستمر را می دهد. در مقابل، آنچه انگیزه ها را نابود می کند، نگاه کمالگرایانه ای است که نهال تازه جوانه زده ی انگیزه های درونی را از ریشه می خشکاند.
در فرایند رشد تکاملی، “بهبود گرایی های مستمر”، نقش “انگیزه ساز و جاده هموار کن” را بازی می کنند و کمالگرایی نقش “راهبندان و سنگ اندازی در مسیر”.
کمالگرایی به معنای نادیده گرفتن قانون تکامل است. کمالگرای یعنی عدم درک قدرت قدمهای کوچک اما مستمری که هر بار توانایی های درونی ما را رشد می دهند. قدم هایی که هر بار به ما بازخورد می دهند تا قدم بعدی را چطور هوشمندانه تر برداریم و تصمیم هماهنگ تر با خواسته ها را اتخاد کنیم. کمالگرایی به معنای مقایسه‌ی نتایج قدمهای اولیه خودت با نتایج صدمین و هزارمین قدمهای افرادی که از مسیر تکاملی رشد آنها اطلاعی نداری.
کمالگرایی یعنی بر علیه خودت بودن. یعنی نبردی درونی برای طی نکردن تکامل و تقلایی دائمی-اما بی‌نتیجه- برای گرفتن تأیید دیگران و ثابت کردن خودارزشمندی ات به آنها. مسئله مهم این است که وقتی در این دام می‌افتی، هیچ نتیجه‌ی قابل توجهی، تو را خوشحال و راضی نمی‌کند که بخواهی بوسیله آن، تأیید دیگران را بگیری. چون آن نتیجه بی نقص مدّ نظرت، هرگز از راه نمی‌رسد و این مسابقه بر علیه خودت هرگز تمام نمی‌شود زیرا کمالگرایی، همواره یک قدم از شما جلوتر است. برای همین، هرگز به اندازه‌ی زمانهایی که بازیچه کمالگرایی شده ای، به خودت ظلم نکرده ای.
پیشنهاد کمالگرایی، همیشه این است که «سنگ بزرگ اول بردار» و به قولی، سنگ بزرگ، علامت نزدن است. قبول این پیشنهاد، نه تنها مسیر را برایت سخت و سنگلاخی می کند، نه تنها از مسیر لذت نمی بری، بلکه نتیجه دلخواه نیز، همواره دور از دسترس است. زیرا طبق قانون، یک مسیر ناهموار و نا شاد، هرگز به نتیجه ای شاد و راضی کننده ختم نمی شود.
پیشنهاد کمال گرایی، بی نقص عمل کردن است و قبول این پیشنهاد، آنقدر تو را درگیر حساب و کتاب برای اشتباه نکردن می‌کند، که فرصتی برای تمرکز بر اصل نمی ماند. اصل لذت بردن از مسیر رشد است. اصل، دیدنِ نشانه‌های هدایت و دریافت ایده‌های الهام شده است. اصل، بهبود قدمهای بعدی به کمک باز خورد گرفتن از قدم های قبلی و بهره برداری از درسهای آنهاست. اما تنها وقتی قادر به تشخیص اصل می شوی که فرایند تکاملی رشد را درک کنی، کمالگرایی را کنار بگذاری و بهبود گرایی را راهنمای راه خود کنی تا به قول قرآن، بینا شوی:
قُلْ هَلْ یَسْتَوِى الْأَعْمَى وَ الْبَصِیرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِى الظُّلُمَاتُ وَ النُّور
بگو: «آیا نابینا و بینا برابرند، یا تاریکى و نور یکسان است؟»
آگاهی های دوره «شیوه حل مسائل زندگی» راهنمای کاملی است برای “درمان بیماری ذهنی کمالگرایی” و پرورش راهنمایی درونی به نام “بهبود گرایی مستمر” که هماهنگ با قانون تکامل است و نه تنها نتایج را پایدار می کند بلکه شما از مسیر رشد، لذت می بری.
برای دیدن سایر فایلهای این مجموعه کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز209MB14 دقیقه
- فایل صوتی live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز13MB14 دقیقه
استاد چقدر زیبا بود
مریم جونم متنی که نوشتید عالی تر
واقعا کمالگرایی چیزی جز شکست و ناامیدی واسه آدم نداره، بارها این مساله رو لمس کردم با پوست و استخون، کمالگرایی بیشترش هم برمیگرده به اون ویترینی که آدم میخواد به دیگران عرضه کنه و مثلا بگه آره من اینو دارم و این کار بزرگ رو کردم و … و گرنه آدمی که با خودش در صلح باشه و خودش رو همونطور که هست با نتایج کوچیکش بپذیره و تحسین کنه چه احتیاجی داره به تایید و تحسین دیگران، مساله اینجاست که ما با خودمون توو صلح نیستیم و همش دنبال اینیم به خودمون ثابت کنیم کم بودیم کم گذاشتیم و … و این قطعا بر میگرده به عزت نفس داشتن، واقعا چقدر همه چیز زنجیروار به هم وصله و ما برای موفقیت باید روی همه جنبه ها روی خودمون کار کنیم.
به شخصه بارها این کمالگرایی من رو از ادامه مسیر باز داشته و باعث شده وسط کار رهاش کنم. مثال ملموسش رو میتونم در رابطه با ساز زدن بزنم بارها یک ساز رو شروع کردم به یادگرفتن و به خاطر عجله ای که داشتم واسه کامل بودن و حرف دیگران (که مثلا بعد یه ماه میگفتن خب بلاخره کی فلان آهنگ رو برامون میزنی و …) به خودم قبولوندم که من این کاره نیستم و رهاش کردم… و این رها کردن چقدر ترس توی من ایجاد کرده که با وجود علاقه زیاد نتونم برم سراغ ساز یادگرفتن و زدن، میدونی چند روز پیش باز این علاقه بدجوری اومد سراغم مخصوصا که یه ساز جدیدی اومده که صداش فوق العاده رویایی اا (هنگدرام)، و باز نجوا ها اومدن بابا دوباره اینم نصفه ول میکنی و میوفتی سر زبون (نزدیک ترین و عزیزترین آدمها ها) که آره دوباره شقایق یه سازی رو شروع کرد و ول کرد! ولی به خودم گفتم اندفعه اگر قرار شد شروع کنم به هیچ کس نمیگم که شروع کردم، واقعا چه لزومی داره کسی بدونه من چی کار می کنم؟ مگه نه اینکه من واسه دل خودم میخوام یاد بگیرم؟! بعد از شش ماه که مسلط شدم اگر دلم خواست سازم رو میارم و براشون میزنم (به قول استاد با نتایج میرم جلو آدم ها)
این یه مثال ساده بودها، قطعا هممون هزار تا مثال داریم که این کمالگرایی اا ما رو از ادامه مسیر بازداشته، کمالگرایی یا مهم بودن نظر دیگران که همه اینا به نظرم برمیگرده به ایراد داشتن ما توو عزت نفس. اگر خودمون رو، چیزی که هستیم رو دوست داشته باشیم، اشتباهات گذشته رو بپذیریم و کنارشون بزاریم و قدر نتایج کوچولو کوچولو خودمون رو بدونیم و براشون خدا رو شکر کنیم، قطعا اوضاع خیلی بهتر خواهد شد. به قول استاد نتایج بزرگتر تساعدی خودشون رو نمایان میکنن. وقتی ما داریم روی خودمون هر روز کار میکنیم، شاید ظاهر امور نشون نده ولی خواسته هامون هم دارن به ما نزدیک میشن.
ایمان و تقوا یعنی چی؟ یعنی نترسیدن، ادامه دادن، نا امید نشدن اگر این اصل کلی رو پذیرفته باشیم که احساس خوب= اتفاقات خوب پس دیگه نگران نیستیم پس کی اون اتفاق بزرگه (اون خونهه، اون ماشینه) ظاهر میشه، اگر به خدا و قانون هاش ایمان داریم، فقط باید ادامه بدیم و سعی کنیم هر روز بهتر از روز قبل باشیم، هر روز کنترل بیشتری روی ذهنمون داشته باشیم، هر روز آگاهانه تر رفتار و عمل کنیم. وقتی عظمتی به اسم خدا و قانونش رو پشت احساس های خوبمون داریم فقط باید ادامش بدیم بدون ترس و نگرانی.
خدایا شکرت که اینجام
دوستون دارم موفق تر و پیروز باشید.