سرفصل آگاهی های این فایل شامل:
- هدف های بزرگ، با قدم های “کوچک اما متوالی” محقق می شوند؛
- وقتی کاری را به اتمام می رسانی که در شروع سخت به نظر می رسید، اعتماد به نفسی که از “توانستن” در وجودت ساخته می شود، از هر نتیجه ی بیرونی، سازنده تر و رشد دهنده تر است؛
- به طور مستمر اما تکاملی، از دایره محدودیت های ذهنت، فراتر برو؛
- نتیجه پشتکار و ادامه دادن؛
- چگونه مقاومت های ذهن را درباره “امکان پذیر بودن خواسته” کم کنیم تا ذهن نسبت به اجرای ایده های الهامی در راستای خواسته، دست به کار شود؛
- همیشه قدم بعدی وقتی هویدا می شود که قدم کنونی را برداری. زیرا توانایی لازم برای برداشتن قدم بعدی، “در طی اجرای این قدم” در وجود شما ساخته می شود؛
- در مسیر هدف، خودت را با دیگران مقایسه نکن. بلکه قدم کنونی را با قدم های قبلی خود مقایسه کن؛
منابع مرتبط با آگاهی های این فایل:
“تغییر شخصیت” و تغییر باورها، یک مسیر تکاملی است؛ مهارت کنترل ذهن، یک مسیر تکاملی است؛ پرورش ایمان و غلبه بر ترس‌ها، یک مسیر تکاملی است. برای همین، “رشد” یک مسیر تکاملی است.
اما آنچه ما را متعهد به پیمودن روند تکاملی رشد می کند، زنده نگه داشتن انگیزه هایی است که از دل برخورد با تضادها در وجودمان ساخته شده است. آنچه این انگیزه های درونی را مرتبا تغذیه می کند، نگاه بهبودگرایانه ای است که به ما پیشنهاد برداشتن قدم های کوچک اما مستمر را می دهد. در مقابل، آنچه انگیزه ها را نابود می کند، نگاه کمالگرایانه ای است که نهال تازه جوانه زده ی انگیزه های درونی را از ریشه می خشکاند.
در فرایند رشد تکاملی، “بهبود گرایی های مستمر”، نقش “انگیزه ساز و جاده هموار کن” را بازی می کنند و کمالگرایی نقش “راهبندان و سنگ اندازی در مسیر”.
کمالگرایی به معنای نادیده گرفتن قانون تکامل است. کمالگرای یعنی عدم درک قدرت قدمهای کوچک اما مستمری که هر بار توانایی های درونی ما را رشد می دهند. قدم هایی که هر بار به ما بازخورد می دهند تا قدم بعدی را چطور هوشمندانه تر برداریم و تصمیم هماهنگ تر با خواسته ها را اتخاد کنیم. کمالگرایی به معنای مقایسه‌ی نتایج قدمهای اولیه خودت با نتایج صدمین و هزارمین قدمهای افرادی که از مسیر تکاملی رشد آنها اطلاعی نداری.
کمالگرایی یعنی بر علیه خودت بودن. یعنی نبردی درونی برای طی نکردن تکامل و تقلایی دائمی-اما بی‌نتیجه- برای گرفتن تأیید دیگران و ثابت کردن خودارزشمندی ات به آنها. مسئله مهم این است که وقتی در این دام می‌افتی، هیچ نتیجه‌ی قابل توجهی، تو را خوشحال و راضی نمی‌کند که بخواهی بوسیله آن، تأیید دیگران را بگیری. چون آن نتیجه بی نقص مدّ نظرت، هرگز از راه نمی‌رسد و این مسابقه بر علیه خودت هرگز تمام نمی‌شود زیرا کمالگرایی، همواره یک قدم از شما جلوتر است. برای همین، هرگز به اندازه‌ی زمانهایی که بازیچه کمالگرایی شده ای، به خودت ظلم نکرده ای.
پیشنهاد کمالگرایی، همیشه این است که «سنگ بزرگ اول بردار» و به قولی، سنگ بزرگ، علامت نزدن است. قبول این پیشنهاد، نه تنها مسیر را برایت سخت و سنگلاخی می کند، نه تنها از مسیر لذت نمی بری، بلکه نتیجه دلخواه نیز، همواره دور از دسترس است. زیرا طبق قانون، یک مسیر ناهموار و نا شاد، هرگز به نتیجه ای شاد و راضی کننده ختم نمی شود.
پیشنهاد کمال گرایی، بی نقص عمل کردن است و قبول این پیشنهاد، آنقدر تو را درگیر حساب و کتاب برای اشتباه نکردن می‌کند، که فرصتی برای تمرکز بر اصل نمی ماند. اصل لذت بردن از مسیر رشد است. اصل، دیدنِ نشانه‌های هدایت و دریافت ایده‌های الهام شده است. اصل، بهبود قدمهای بعدی به کمک باز خورد گرفتن از قدم های قبلی و بهره برداری از درسهای آنهاست. اما تنها وقتی قادر به تشخیص اصل می شوی که فرایند تکاملی رشد را درک کنی، کمالگرایی را کنار بگذاری و بهبود گرایی را راهنمای راه خود کنی تا به قول قرآن، بینا شوی:
قُلْ هَلْ یَسْتَوِى الْأَعْمَى وَ الْبَصِیرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِى الظُّلُمَاتُ وَ النُّور
بگو: «آیا نابینا و بینا برابرند، یا تاریکى و نور یکسان است؟»
آگاهی های دوره «شیوه حل مسائل زندگی» راهنمای کاملی است برای “درمان بیماری ذهنی کمالگرایی” و پرورش راهنمایی درونی به نام “بهبود گرایی مستمر” که هماهنگ با قانون تکامل است و نه تنها نتایج را پایدار می کند بلکه شما از مسیر رشد، لذت می بری.
برای دیدن سایر فایلهای این مجموعه کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز209MB14 دقیقه
- فایل صوتی live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز13MB14 دقیقه
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام به استاد عباسمنش عزیزم، خانم شایسته عزیزم و همه اعضای خانواده عزیزم
نکات مهم و آگاهی های فایل نُهم از پروژه ی “گام به گام خانه تکانی ذهن”:
1_باورهای محدودکننده مثل علف های هرز توی مغز ما پُرن. اینا از یک سیستم تبعیت می کنن: این “علف های هرز” و این “باورهای محدودکننده”. خیلی باهم تشابه دارن.
2_موفقیت یعنی: انجام کارهایی که بایدانجام بدی. وقتی تموم میشه احساس ِ موفقیت ، احساس ِ توانایی ، احساس ِ اعتماد به نفس بهت کمک می کنه که قدم بعدی رو محکمتر برداری. باورات قوی تر میشه. به توانایی هات بیشتر ایمان میاری. مخصوصاً اگر یه کاری باشه که اولش خیلی برات سخت و ترسناک باشه …وقتی که انجام میشه خیلی خیلی “احساس قدرت” می کنی.
احساسی که آدم از انجام “کارهای جدید” ، از انجام کارهای “به ظاهرسخت” به دست میاره. اون اعتماد به نفسی که به دست میاره ، خیلی کمک می کنه که کارهای بعدی رو انجام بده.
3_ علف ها و درخت های هرز مثل “باورهای منفی”ان. همه به هم وصل میشن.
4_ موفقیت ، موفقیت میاره. ما همیشه باید از “دایره محدودیت هامون” یه ذرّه بریم بالاتر. یه قدم. بعد که اون یه قدمو رفتیم به خودمون بگیم که چقدر این کار امکان پذیر بود. چقدر می‌شد این کارو زودتر انجام بدیم. “چقدر اعتمادبه نفسمون میره بالا ! بعدش می ریم قدم بعدی رو محکم تر برمی‌داریم. یعنی به این شکل انسان پیشرفت می کنه. بعد قدم ِ بعدی محکم تر. بعد میگه بابا دیدی انجام شد؟؟ دیدی تونستم انجامش بدم؟؟ …بعد نتیجه رو که می بینه چقدرررر احساسش خوب میشه!
5_وقتی آدم یه کاری رو شروع می کنه: اولاً که نباید بیاد “کلّ پروژه” رو باهم بگه من میخوام شروع کنم. بیاد قطعه قطعه کنه کارو. اگه از همون اول بخوایم برای کلّ کار تصمیم بگیریم ، ممکنه انقدر وحشتناک بشه تو ذهنمون که بگیم بابا ول کن بیخیال! مگه میشه؟
ولی وقتی که قطعه قطعه می کنیم و با توکل به خدا قدم اول رو برمی‌داریم، یواش یواش می ریم جلو ، هی مراحل بعدی کار راحت تر میشه و سرعتش میره بالاتر. به همین دلیل هم ما میگیم موفقیت به صورت تصاعدی رشد می کنه. اینجوری نیست که با یک گام ِ یکسان موفقیت رشد کنه. اولش آهسته ست ، بعد که ادامه میدی ، بعد که “متعهّد” میشی ، بعد که قدمارو برمیداری ،بعد که حرکت می کنی ، هی سرعت رُشد بیشتر و بیشتر میشه.
وقتی قدم اول رو برمیداری: خیلی چیزها توی قدم های بعدی بهت گفته میشه. و توی قدم های بعدی قوی تر میشی. باورات هم قوی تر میشه. آدم توی هر قدم قوی تر میشه از هرلحاظ.
6_ نباید الآن ِ خودمونو مقایسه کنیم با کسانی که سالها یک مسیر خاص رو رفتن. به موفقیت هاش و ثروت هاش نگاه می کنیم می گیم من کجا، اون کجا ؟؟ نمی دونیم که بابا اونم یه روزی مثل الآن ِ ما بوده! فقط قدم هارو برداشته. با اشتیاق و ایمان وباوری که داشته حرکت کرده. اولشم نتایج خیلی بزرگی نگرفته. آروم آروم…الان بعد از بیست سال بعله نتایجش خیلی بزرگه.
ولی ما نباید خودمونو مقایسه کنیم با الآن ِ اون طرف. باید بدونی که اون یه مسیری رو طی کرده.
7_ یه سری از کارهارو آدم دوست داره خودش انجام بده. ربطی به پولدار بودن و نبودن نداره. آدم دوست داره حرکت کنه. و کلّی چیز یادبگیره و کلی آگاهی به دست بیاره.
خیلیا تو ذهنشون خوشبختی اینه که بیفتی یه جایی هیچ کاری نکنی!!….به خدا این خوشبختی نیست. هرکی اینجوری فکر می کنه هنوز به این موقعیت نرسیده. وقتی به این موقعیت برسی متوجه می شید که اصلاً حالتون از خودتون به هم می خوره بیفتید یه گوشه همینجوری در ودیوارو نگاه کنید!!
آدم دوس داره حرکت کنه. دوس داره مولّد باشه. دوس داره خلق کنه چیزی رو. اینا چیزاییه که آدمو رشد میده. اصلاً باعث زنده بودن ِ آدم میشه.
8_ آدم وقتی می خواد در مورد “نتیجه” صحبت کنه ، باید اجازه بده که “نتایج پایدار بشه”
خداجونم شکرت