live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز

سلام و درود فراوان به استاد عزیزم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گلم.

واقعا به درک تکامل رسیدن نعمت بزرگیه که متاسفانه اکثرمون در ابتدا و برای شروع تغییراتمون و حتی دستیابی به اهدافمون درک درستی از تکامل نداشتیم و با نقص عجله پیش میرفتیم .

یادمه در ابتدا به خاطر کسب آگاهی‌های جدید و ذوق و شوقی که تو وجودم بود خیلی عجله می‌کردم .

دلم می‌خواست همه چیز رو سریع راست و ریس کنم و تغییراتم زود شکل بگیره و اگه هدفی رو دنبال می‌کنم زود بهش دست پیدا کنم. تو زمینه ی روابط با همسرم و پیشرفت مالی خیلی به این شیوه عمل کردم.

وقتی عجله می‌کنیم متوقع‌تر میشیم یعنی سطح توقعمون نسبت به خودمون بالا میره . در ابتدا فکر می‌کنیم منطقی و معقولانه است اما همچنان با گذر زمان متوجه میشیم مسیرو داریم اشتباه میریم .هیچ نیازی به عجله نیست . با عجله کردن میخاستیم آسیبها و خسارتها و کمبودهایی که به خاطر اشتباهات گذشته داشتیم رو جبران کنیم .

که این همون زور زدن و تقلا کردن بیش از حد هستش که استاد همیشه با این جریان زندگی مخالفت کردن و بارها گفتن بدست اووردن هر چیزی باید راحت و طبق روال باشه. اینکه من فکر کنم باید سرعت عمل یا تلاشمو بیش از اندازه کنم نه تنها اتفاق خاصی نمیفته حتی ممکنه یه جاهایی منو متوقف کنه چرا ؟ چون وقتی سطح توقعت از خودت بالا باشه و تو نتونی به اون جایگاهی که خودت میخوای برسی کم کم حس نگرانی و ناامیدی سراغت میاد. همین نگرانی‌ها کم کم ترسهاتو تشدید می‌کنه و در نهایت کاملاً تو رو به احساس بد میبره در نتیجه با احساس بد، تو نمی‌تونی خالق اتفاقات خوبی باشی.

ولی اگه درک درستی از قوانین جهان داشته باشی ، می‌تونی بفهمی که رسیدن به اهداف و خواسته‌هامون نیاز به تکامل داره چون تغییر افکار و باورهامون یه شبه بوجود نیومدن که بتونیم یه شبه تغییرشون بدیم.

با نقص عجله فقط به خودمون آسیب می‌زنیم و یه جورایی به خودمون ظلم می‌کنیم چرا که خودمونو تحت فشار قرار میدیم.

اما زمانی که به خودمون فرصت بدیم و سعی کنیم با حس خوب و داشتن آرامش در راستای رسیدن به اهداف و خواسته‌هامون حرکت کنیم یعنی به خودمون احترام گذاشتیم.

سعی کنیم هر روز تمریناتی برای تغییراتمون داشته باشیم. اجبار و تحمیل کردن چیزی هیچ وقت جواب نداده و نخواهد داد بنابراین بدون کنترل کردن زمان ، باید از مسیر لذت برد.

به قول استاد عزیز اگه به موضوعی از صفر تا صد نگاه کنیم قطعاً انگیزه ی کمتری برای حرکت داریم. باید هدف رو انتخاب کرد و قدم به قدم گام برداشت.

با هر قدمی که برمی‌داریم بهتر متوجه میشیم قدم بعدی رو چطور برداریم چون به مرور زمان با تجارب بهتری آشنا میشیم و نگاهمون به هر موضوع تغییر پیدا میکنه.

از عوامل مهمی که باعث انگیزه ی بالا برای ادامه راه می‌تونه وجود داشته باشه یکی دیدن نتایج کوچیک خودت و دیگری توکل کردن و با هدایت خدا پیش رفتن هستش .

به میزان که شناخت و ایمانمون نسبت به خداوند بیشتر میشه قطعاً با اعتماد بیشتری گامهای بعدی رو برمی‌داریم. در واقع خودمون رو به خداوند می‌سپاریم و از خداوند می‌خواهیم که ما رو با هدایت خودش به هر مسیری که درست هستش هدایت کنه . دیگه اصرار و پافشاری روی هدف یا خواسته‌ای نداریم اجازه میدیم طبق شرایط و موقعیت خودمون، خداوند ما رو به بهترین مسیر هدایت کنه.

متوجه میشیم که خداوند بهتر از ما میدونه و بیشتر از ما آگاهه . پس اصراری به خواسته ی خودمون نداریم .خواستمون رو بیان می‌کنیم و در راستای اون حرکت می‌کنیم اما اگه در مسیر با مشکل یا تضادهایی برخوردیم شکوه و شکایت نمی‌کنیم بلکه با اعتمادی که به خداوند کردیم پذیرای همه اتفاقات میشیم حتی اگه جهت اهدافمون تغییر کرد اونو بهترین اتفاق ممکن محسوب می‌کنیم.

کم‌کم سپردن خودت به جریانات هدایت خداوند چنان درک و فهمی از زندگی بهت میده که هر روز به خاطرش سپاسگزار خداوند میشی.

و از اینکه با عقل و منطق خودت پیش نرفتی از خداوند ممنون میشی.

از اونجایی که افکار ما محدود هستش و خداوند به بی‌نهایت طریق می‌تونه ما رو به هر خواسته‌ای برسونه بهتره به قوانین جهان اعتماد کنیم و اندازه ی سهم و نقش خودمون قدم برداریم نه بیشتر!

به قول استاد که همیشه میگن : تقسیم کار داشته باشید. شما اندازه ی سهم خودتون تلاش کنید بقیش که شامل ترس و نگرانی‌های ما میشه بسپارید به خداوند.

خدا هم نمیاد یه دفه همه ی مسیرو به شما نشون بده . با توجه به میزان درک و اعتماد شما ، قدم به قدم بهتون نشون میده .

هر چقد بیشتر بتونیم کنترل ذهن داشته باشیم و رهاتر باشیم و تمرکزمون بیشتر روی احساس خوب و دیدن زیبایی‌ها و لذت بردن از زندگی باشه مسیر برامون راحت‌تر و هموارتر خواهد شد و زودتر به هداف و خواسته‌هامون خواهیم رسید.

نیازی به حرص زدن ، غبطه خوردن ، عجله کردن و مقایسه کردن نیست. فقط کافیه به الگوهای مناسب نگاه کنیم و افرادی چون استاد رو الگو و خط مش زندگیمون قرار بدیم.

باور داشته باشیم که هر چیزی در وقت و زمان خودش اتفاق خواهد افتاد بدون اینکه ما دست و پایی براش زده باشیم.

من امسال با آغاز سال جدید سعی کردم با این نگاه پیش برم و بیشتر به خدا اعتماد کنم.

به نظر خودم دستاوردهام تو این شش ماهه گذشته خیلی بیشتر از سالهای پیش ، بوده و اینها رو نشونه و تجربه ی خوبی می‌بینم .

انشاالله که بتونیم روز به روز درک خودمونو نسبت به قوانین بیشتر و خودمونو موظف به اجرا و عملکرد درست آگاهی‌هایی که کسب میکنیم بدونیم.

استاد جونم عاشقتم . مرسی که هستی.

الهی که باشی همیشه .