live | قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

استاد عزیزم سلام

سلام بهترین وتوحیدی ترین

استاد یجورایی میتونم بگم دارم دیوونه میشم، شاید از این وجد، شاید ازین درک وآگاهی که هرروز بهش میرسم، شاید… نمیدونم،نمیدونم چی بایدبگم.

آخه کدوم استاد تواین کهکشان راه شیری میادو برای درک بهتر توحید، حتی ازدستشویی رفتنشم مثال میزنه. کدوم استادی میاد خدارو توی ثروت بهت نشون بده؟؟ وبهت بگه همون جایی که هستی همون مشکلاتی که داری، همون به ظاهربدبختی که فکرمیکنی گریبانگیرته، عااامل اصلی خوشبختیه توا،،، استااد توبی نظیری،سوپراستار فعلی جهان شمایی، آقای گل شمایی،ایلان ماسک و جف بزوس کین واقعا؟؟؟ من استادی رو میخوام که میاد وبرای من خالصانه ازمسیری که من رو بخوشبختی میرسونه میگه!!

استاد درک من ازجهان جدیدم اینه که من مثل یک گوسفندیم که دریک حصار اسیربود، وحتی بعدبرداشتن اون حصار، نمیتونست ازون چارچوب خارج بشه، چون درذهنش اون حصارروساخته بود.

انقدر درمحدودیت و بایدونباید های پوچ وواهی بزرگ شدم، که الان وقتی یکی داره فریااااد میزنه، بابا لامصب تودرحصار خودت اسیرشدی، حصاری که اون ذهن لعنتیت برات ساخته، توآزاد و رهاهستی، تونامحدودی، مثل خدای خودت، انگار باز نمیشنوم.

این ذهنه حتی برای شکستن اون حصارها هم احساس گناه داره، و شک، وتردید. که نکنه،،، نکنه خداراضی نباشه؟؟

نکنه فلانی، پدرومادرم، همسرم، ازم ناراحت بشن؟؟نکنه گناه باشه؟؟

گناه؟؟؟ کدوم گناه؟؟ گناههایی درذهنم ساخته شده که درهیچ کجای کتاب آسمونی ندیدممم…

خداااا خدااا فقط تومیدونی که وقتی یکی یکی آجراین حصار رو میشکونم چقدر اززندگیم لذت بیشتری میبرم!! چقدرررحالم بهترمیشه!! چقدر احساس نزدیکی بیشتری به تو میکنم.

وقتی قرآن رو میخونم و میفهمم تاالان داشتم درچه دنیای مزخرف فکری زندگی میکردم.. هزااربار سپاسگزارترمیشم، بارها وبارها باخوندن یک آیه ساعتها اشک پشیمونی وشوق ریختم، پشیمونی ازشرک وکفری که بمن ازبچگی تزریق شده بودو شوق وصااال یار، شوق آزادی، شوق نامحدودیت.

چقدرباشکستن این حصارها حال دلممم بهتره استاد.

بابااااکی گفته تو بایه روسری به خدانزدیکترمی‌شی؟؟

کی گفته اگرنمازتو فلان جوربخونی یافلان مدل نخندی، یا فلان مدل با ادمها معاشرت نکنی به خدانزدیکترمیشی؟؟

کی گفته تو با جای مهرروپیشونی وتسبیح واشک وآه و توسل به آدمهایی که خودشون یک روزی الگوی یکتاپرستی بودن، نه بتی برای پرستیدن به خدانزدیکترمیشی؟؟؟

کی گفته که توبااشک و گریه میتونی دراون دنیا شفیعان بیشتری برای خودت جمع کنی؟؟؟

والله بالله درهیچ کجای قران خداوند نگفته این رو، بلکه مدام تاکید کرده که فقط من دراون دنیا شفیعم ولاغییر. و من هم برطبق آنچه ازپیش فرستادید باشما برخورد میکنم.

خداااا، این درک وآگاهی ازتوحید چقدر روحمو به پروازدراورده.

چقدربزرگگگگ شدم استاد.

خواسته هایی دردلم شکل گرفته که قبلا ازداشتنشونم هم احساس گناه داشتم.

وانقدرحالم ازداشتنشون عااالیه، که نه مرزی براشون میبینم، نه حدی. ونه فاصله ای.

من آدم مذهبی نبودم، اما این احساس گناه ودرک اشتباه روازبچگی ومدرسه درذهنمون تزریق میکنن.ازرسانه،ازخانواده و… برای همینه که برای تغییرباورهای عمیقمون انگارقران تنها راهه، باورهامون درهمه جنبه های زندگی.

نگران چی هستیم؟؟؟

توهین میکنن بکنن. تهمت میزنن بزنن.

اگراین کفرو بی دینیه، که تو موحدباشی، آقا من کافرم.

وقتی کسایی حرف ازدین میزنن که حتی درکی ازقران ندارن، تهشم آیه مستندم نشونشون بدی، حتی حاضرن قران وتکذیب کنن، اما باورهای مزخرفشونو داشته باشن.

خب داشته باشن.

من میخوام زندگی خودم روبدرستی بسازم. واقعا کاری ندارم کی چی میگه.

حتی اگر تمااام خانوادم. طردم کنن، وهمسرم وبقیه.

واقعا وابستگی ندارم تواین دنیا. آزادو رها، هستم، مثل یک پرنده.

من بدنیانیومدم، دیگران وبخواسته هاشون برسونم، من بدنیا نیومدم دیگران روراضی نگه دارم وخودم رو رنج بدم.

من اومدم تاازندگیم نهایت لذت روببرم، وسرشااار باشم، و به اصل خودم وصل بشم.

من حتی وظیفه ندارم دیگران وشاد کنم یاشادنگه دارم(چقدررر این جملتونو تولایو دوست داشتم)

مامسوول شادکردن دیگران وحال خوبشون نیستیم، اصلا نمیییییتونیم کسی وکه خودش باخودش درگیره، شادکنیم، وقتی خودش نمیخوادبخودش کمک کنه، چه کاری ازما ساخته هست، واقعا؟؟!!

مافقط میتونیم خودمون روشادنگه داریم، همین. واصلارسالت ما درجهان همینههه.

پس چرا انقدر درگیر دیگرانیم تواین دنیا؟؟!

چراااا وااقعااا؟؟؟

دیگرانی وجود نداره درجهان، مایکی هستیم، همه جهان یکچیزه.

توخوب باش، تو مسیر درست وبرو، همه چیزخودبخود باتوهمراه میشه.

مهم اون خودبودنست، همون توحید، مهم اون خوب بودنست، ازدیدگاه کی؟؟!

فقط ازدیدگاه خداوند.

آخ اخ استاد توحید، توحید، توحید.

بازهم برامون ازتوحید بگو، من تشنه شنیدنم، هرروزتشنه ترازدیروز، هرروزمن به این خدافقیرترمیشم، هرروز.

“او کسی است که توبه را از بندگانش می‌پذیرد و بدیها را می‌بخشد، و آنچه را انجام می‌دهید می‌داند

و درخواست کسانی را که ایمان آورده و کارهای نیک انجام داده‌اند می‌پذیرد و از فضل خود بر آنها می‌افزاید؛ امّا برای ناسپاسان عذاب شدیدی است!”

(شوری ۲۵ و ۲۶)

من به این خدا چی باید بگممم، چی دارم که بگممم.؟؟؟!!!!

اون که درمنه، دردرونمه، خودمنه، یه ستارست، یه آبه، یه سقفه، یه تکیه گاه، یه ارباب، ودرهیچ کجااا نگفته که چیزی وازشما میگیرم.

فقط گفته میدم، میدم، میدم.

” توبخواه فقط.”

میدونم هنوز قدم اولم، هنوزخیلی راه درپیش دارم.

اما وقتی درمسیر رسالتت باخودت عهدمیبندی یامیمیرم،یاموفق میشم، اونوقت فقط درخداروبازمیکنی وهردری رو جزاون میبندی، تاکیدمیکنم، “هردریییی ”

یاحق