live | قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

به نام خدای مهربان و روزی رسان

سلام و احترام

گام 11/ قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

1) به هر انچه توجه کنیم در زندگیمان گسترش پیدا میکند..

خیلی جالبه با وجودی هزاران بار این حرف رو شنیدم و هزاران بار توی کامنت هام راجبش نوشتم.. وقتی پای عملگرایی میرسه میبینم هنوز خیلی توی این مورد ضعف دارم و نمیتونم ذهنم رو کنترل کنم. همین تمرین کد نویسی خواسته ها رو دارم انجام میدم و دازم با چشم خودم میبینم که یه سری نتایج رو دارم رقم میزنم ولی بعد از یه مدت دوباره از انجام این تمر ین ساده سرد میشم !! و به خودم میگم ولش کن دیگه این تمرین رو ،، بذار از این به بعد شرایط همینجوری خودش پیش بره !! بله شرایط همینجوری وقتی خودش پیس بره و منم هیچ کنترل و مدتی رو ذهنم و افکارم نداشته باسم.. شرایط خیلی اروم اروم میره توی در و دیوار خخخخخ و منم خیلی اروم اروم میوفتم توی دره ..

چون شرایط رو من دارم با ذهنم رقم میزنم و چیزی از قبل برای من تعییت نشده که !!

من میتونم صبح ها که از خواب بلند شدم سپاسگزاری کنم و از خدا طلب هدایت به سمت راه راست رو بکنم و تمرین کد نویسی خواسته ها رو انجام بدم و اروم اروم شرایط به سمت بهبود پیش بره..

و یا میتونم صبح ها که از خواب بلند شدم همینجوری بدون کنترل و الله بختکی و شانسی و دیمی به زندگیم ادامه بدم و یا شروع کنم به فحش دادن به مملکت ،،،، مثل اکثر ادم ها که زندگیشون اینجوریه کلا ؛؛؛؛؛ و شرایط برای اون ها فارغ از اینکه رهبر و رییس جهمور کی باشه هی بدتر و بدتر بشه.. چرا ؟؟ چون افکار اون ها دازه هی به سمت منفی بیشتر گرایش پیدا میکنه ..

من انتخاب با خودمه … ولی چرا یادم میزه ؟؟!!

خب این کار شیطانه .. به همین دلیل با هر روز به خودم قوانین و یاد اوری کنم ،، چون خیلی فراره !!!

اها اها فهمیدم چرا ؟؟ چون تمرین کد نویسی خواسته ها رو درست انجام نمیدم .. یکی از کدهایی که باید صبح ها بنویسیم اینه که این جمله رو به خودم یاد اوری کنم که: ((این من هستم که با افکارم و کانون توجهم زندکیم زو خلق میکنم و امروز یک فرصت حدید برای خلق اتفاقات دلخواهم هست )) .. اگر این جمله زو و این یک خط کد رو هر روز صبح تکرار نکنم درنتیجه من خیلی زود یاد میزه که خودم خالق زندگی خودم هستم و این باعث میشه بعد از چند روز از انجام تمرین کد نویسی خواسته ها منصرف بشم.. چون دوباره ذهنم من رو گول میزنه و به من میگه هیچی دست تو نیست.. زندگی شانسیه .. !!!

نه هیچی در این جهان شانسی نیست و اصلا شانسی در جهان وجود ندارد و ما چیزی به نام شانس نداریم. بلکه همه چیز قانون دارد..

مثال : قانون الکتریسیته .. قانون مکانیک.. قانون شیمی.. قانون جاذبه،، قانون فیزیک،، قانون زیاضیات وووووو

وقتی اینجوری به جهان اطرافمون نگاه میکنیم میبینیم همه چیز داره به صوزت قانونمند حرکت میکنه و شانسی در کار نیست.. وقتی به دنیای اطزاف دقت میکنیم میبینیم که همه چیز از گیاهان، از اب ،، از اکسیژن،، از ریاضیات،، از حرکت ماشین ها،، از خاک،، از نور ووووو همه چیز یه قانونی داره..

مثلا هیچ وقت آب شانسی جوش نمیاد…

هیچ وقت نور تصادفی به زمین نمیرسه ..

هیچ وقت یه سیب شانسی از درخت نمیوفته پایین ..

ووووو موضوعات مختلف..

به همین نسبت زندگی هم قانون داره و قانونش هم اینه که قدرت خلق زندگیم دست خودمه ،، یعنی قدرت خلق زندگیم به واسطه ی افکار و باورهامه

و شانسی در کار نیست.

چرا یادم میره ؟؟ چون باید هر روز به خودم یاد اوری کنم که من هستم که زندگیم رو خلق میکنم تا اروم اروم به یه ثبات فرکانسی برسم.. اگر این کارو نکنم خیلی زود توی دام روزمرگی و بی هدفی گرفتار میشم..

واقعا عمل کردن به این اگاهی هم تکامل میخواد،، اینی که من از جایگاه حرف های قشنگ زدن به عمل کردن برسم !!! پای عمل کردن که میرسه میبینم چقدر من مشکل دازم !!! و خب شاید اینم تکاملیه و نباید به خودم سخت بگیرم .. باید یه ذزه یه ذزه عمل کنم ..

مشمل از کمال گرا بودنم هستش و فکر میکنم باید خیلی خیلی پرفکت عمل کنم .. نه این نمیشه.. باید یه ذزه یه ذره عمل کنم ..

دلیل کمال گرایی باور احساس عدم لیاقته !!!

این باور احساس عدم لیاقت چقدر گستره ی وسیعی داره توی ذهن من !!

پس بنابراین شرایط زندگی من شانسی عوض نمیشه بلکه نیاز داره به تداوم و استمرار روی کار کردن ذهنم و باورهام تا ذهنم باز تر بشه و افکارم یه ذره رشد کنن و بعد با افکار جدید عملکرد بهتری خواهم داشت..

وگرنه با تغییر مدرک و شهر و این داستانا در صورتی که شرایط ذهنی و فکری من تغییر خاصی نکرده باشه هیچ اتفاق جدیدی نمیوفته !!!

اینا رو هی دارم به خود میگم تا بزای خودم منطقی کنم که اگر دارم این فایل ها رو مینویسم و مثلا تمرینات دوره ی کشف قوانین زندگی یا هر دوره ای رو انجام میدم و وقت میذارم و نکته برداری میکنم ،، من کار بیهوده ای انجام نمیدم !!! چون همش توی ذهنم این هست که باید یه کار فیزیکی سختی انجام بدم و این کارا بیهودس و بعد این باعث میشه خیلی زود دوباره به همون روال قبلی بزگزدم و دیگه روی ذهنم کار نکنم و همون نتایج کوچیک هم از بین بره !!!

ولی این پروژه ی گام به گام داره هر روز به من یاد اوری میکنه که اصل چیه و فرع چیه ..

میدونی‌ چقدررر تمرینات دوره ی کشف قوانین ذهنم رو باز تر کرده ؟؟!! چقدر من پی بردم که باور احساس عدم لیاقت چطوررررر دست و پای ذهنم رو و افکارم و باورهام رو فلج کرده و این باور چطورررر تمام ذهن من رو غل و زنجیر کرده !!!

پس یادم باشه شرا یط رو خودم دازم با افکارم و کانون توجهم رقم میزنم

خب اینم از رد پای من از گام یازدهم ،، خدایا کمکم کن گام ها رو تا انتها بردارم ..

خدایا شکزت