live | قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

سلام استاد ،امروز برای بار دوم که به این فایل هدایت شدم این نکته رو درک کردم.

همیشه دیدم شما تاکید دارید روی این بعد قضیه که تجربه من اینه که تو آمریکا همیشه با آدمهای خوب برخورد کردم و شاید بقیه اینطور نباشن،وقتی داشتید در مورد اتفاقات و خریدهای مسئله دار و حتی اینکه آجر به دوستتون فروختن صحبت میکردین و شما هم شاهد قضیه بودین و…،یک لحظه به این فکر کردم که منم که تو همون دوران بزرگ شدم ولی اینجور مسائل خیلی برام ملموس نبود.بعد فهمیدم که همونقدر که الان از این جنبه عالی شدین گذشتتون همینقدر منفی بوده و این نشون میده که شما چقدر با کار کردن روی خودتون از قطب منفی محور به سمت قطب مثبت محور حرکت کردین که واقعا الان من قشنگ درک کردم وقتی که شما میگین فقط افرادی که با من بودن میدونن من چقدر منفی بودم،یعنی چی.یعنی شما از بس که توجهتون به بد بودن اوضاع و آدمها و… بوده جهان هم همش بهتون ثابت میکرده که درسته حق با توئه،اوضاع خیلی بده، ببین!

نکته بعد این که من امشب به خودم که توجه کردم دیدم که من با دیدن پردایس و نعمات زندگی شما احساس خیلی خوشایندی ندارم ،بعد ریشه یابی که کردم فهمیدم که احساسم اینه که به من که نمیرسه تا این حد دیگه،فقط چند پله از اینی که هستم بهتر بشم کافیه برام خدا رو هزار بار هو شکر میکنم،انگار فقط یه کم میخوام بهتر بشم که فکر کنم ریشه این تفکرم کمبود و عدم لیاقته.

تصمیم گرفتم از حالا به به بعد آگاهانه ،دقت کنم به احساسم وقتی که فایل های شما و زندگی در بهشت و… رو میبینم و احساسم رو کنترل کنم.

نکته بعدی یه مثال در مورد سپاسگزار بودن بعد از محرومیت در مورد من این بود که من به دلایلی چند سال آزادی ام را از دست داده بود و بیشتر وقتم را مشغول خانه داری و بچه داری و… بودم،تا اینکه با پا گذاشتن روی ترس هام تونستم یه ماشین شخصی برای خودم بخرم که از اولین نتیجه های زندگیم بعد از آشنایی با شما و قوانین بود،یه پراید که حدود ده سال هم کار کرده بود،نه کولر داشت و نه بخاری و نه حتی یه برف پاک کن درست و حسابی و هزار جور ایراد دیگه.ولی اون پراید نقطه ابتدای بازیابی آزادی از دست رفته ام بود.با خریدن اون همه جا می رفتم،خرید ،مهمونی ،بچه هامو باهاش پارک میبردم و …اینقدر ماشینمو دوست داشتم و اینقدر بخاطرش سپاسگزار بودم که حد نداشت و هنوز هم هستم.گاهی اوقات به یه احساس خوشایندی میرسیدم از داشتنش ، که پیش خودم میگفتم کاش ماشینم یه آدم بود و میشد بگیرمش تو بغلم و صد تا ماچش بکنم.

بعد هم تونستم به لطف خدا و کار کردن روی خودم یه ماشین خوب بخرم که صفر کیلومتره و همه چیزش هم خوب و عالی و درسته ولی هنوز هم اون احساس لذتبخش رو نسبت به ماشین قبلیم دارم و هنوزم بخاطرش سپاسگزارم ،گاهی با خودم فکر میکنم میگم آیا همه اینقدر از داشتن آزادی و ماشین شخصی سپاسگزار هستند؟بعد به این نتیجه از صحبت های شما رسیده بودم که چون من قبلا اینو نداشتم و بعد بهش رسیدم قدرش رو میدونم و سپاسگزارم.

استاد بسیار جلسه مفیدی بود و درس های خوبی گرفتم .متشکرم که داری آدرس بهمون میدی که از کجا و چه جوری بیایم که به مقصدی که شما رسیدی ما هم برسیم اونم با لذت و راحتی و حال خوب.