live | قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

به نام الله، سلام.

دیروز به این جمله تو توضیحات فایل داشتم فکر میکردم:

جنگیدن برای خواسته، با قوانین خداوند هماهنگ نیست

یعنی از هر چی که بدت میاد (توجه به ناخواسته به جای توجه به خواسته) و باهاش کلنجار میری، بیشتر جذبش میکنی.

مثلِ فایلی که استاد تهیه کردن برای شلوغی های کشور پاییز سال 1401، و حتی قبلیا مثل سال 88 و فلان، استاد گفتن به هر چیزی که نمیخوای بیشتر توجه کنی، تلاش و مبارزه کنی براش، اتفاقا بیشتر جذبش میکنی.

مثلا آزادی میخوای، ولی داری مبارزه میکنی که آزادی رو به دست بیاری…

بیشتر مبارزه و سختی هاشو جذب میکنی تا خودِ اون ازادی رو.

جمله ی استاد برام جذاب بود.

تغییر و رشد و بهبود راهِ خودشو پیدا میکنه.

امروز این فایل رو گوش دادم و برام سوال شد من‌چقدر سپاس گزارم؟

توی یه چالش یا بحران یا اتفاق در ظاهر ناخوشایند چقدر می تونم سپاس گزار قسمت های خوبِ اون ماجرا باشم؟

اصلا میتونم خوبی پیدا کنم تو سختی هام؟

دیدم بله می تونم.

به خاطر تمرینِ توجه به نکات مثبت و زیبایی ها که از استاد یاد گرفتم، تو هر شرایطی هر چقدر هم سخت، قسمتی از من به صورت روتین میره دنبالِ قشنگی ها و نکات مثبت میگرده.

شاید قسمتِ غالبِ من تحت تاثیر سختی، در ابتدا ناسپاسی کنه و یادش بره هنوز کلی دلیل برای سپاس گزاری داره، ولی بخشی از من کار درست رو انجام میده

توی شرایط سخت اینا مرور میشه برام با توجه به اطرافم:

– متوجه میشم تو موقعیت فلان، رفتار فلانی چه مهربانانه است.

– چه لبخند قشنگی داره.

– چه روسریِ قشنگی سرش هست.

– چقدر تو انجام کارش جدی و مسیولیت پذیر و در عینِ حال منعطفه.

– چقدر حواسش به شاد کردنِ دیگری هست با عشق.

– چقدر به موقع فلان حرف رو زد، فلان کار رو کرد.

– چقدر صداش آرامش بخشه، چقدر حرف هاش کاربردی و مفیده.

– چقدر شوخ طبع و طنازه.

– چقدر غذا خوشمزه هست.

– چقدر خوشحالم برای ارتباطِ خوبِ درون خانوادگیِ فلانی.

– چقدر صدای پرنده ها قشنگه، کیف میکنم از شنیدن صداشون.

– چقدر هوا خوبه، چه ابرهای خوشگلی، چه گلهای قشنگی، چه گربه های قشنگی.

– چقدر فلانی نکته سنج و دقیقه و یه حرکت قشنگ زد تو شرایط سختی.

و یه عالمه فکر مثبت و زیبا که اون لحطات از دل و زبونم عبور میکنن.

به این دلیله که تمرین کردم مدتها روی توجه به زیبایی ها.

حالا خیلی از زیبایی ها به سرعت به ذهن و چشمم میرسن و ابرازشون میکنم یا درون خودم یا به بیرون.

الان یهو یادِ دوره ی جدید افتادم که استاد مدتها پیش عنوانش رو گفتن:

سپاس گزاری

بسیار مشتاقم که دانشجوی اون دوره هم بشم و تو مدار دریافت اگاهی هاش قرار بگیرم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت