live | قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

سلام استاد اوقات به کام

اولین باریه که کامنت میذارم. این فایل همزمانی زیبایی داشت با حال الان من، ۳۵ روزه که خودمو قرنطینه کردم و رو باورهام و ورودی هام کار میکنم یعنی یک روز بعد از عضویت در سایت.تو این مدت فقط دو بار خارج شدم از منزل اون هم به اصرار خانواده بوده

اتفاقاتی برام افتاد که عمیقا از خداوندم درخواست کردم که کمکم کنه تغییر کنم.واقعا میخواستم، واقعا میخوام.

۳۵ روز بی وقفه، بی اخبار ، بدون نجوا ! بی توجه به نتیجه.

قصدم این بود بعد از یه نتیجه مالی بزرگ کامنت بذارم

اما هزاران نشانه امشب هدایتم کردن که بنویسم. حتی دستم نمیدونم از کجا خورد رو قسمت نوشتن دیدگاه!

استاد، نتایج من خارق العاده هستن اما من متعجب نیستم بابتشون. با فشاری که رو خودم گذاشتم و بازم ادامه میدم قطعا پیش میومد.

اآشنایی من با شما گوش دادن به فایلهاتون تو کانال های تلگرامی بود.

یه بار دلم‌گفت برو به ادرس سایت ببین کی هست اصن عباسمنش!

که ورودم به سایت همانا و تعهدم به تغییر دقیقا روز بعد از عضویت همانا.

و حالا گوشه ای از نتایجم:

من رابطه خوبی با خانوادم نداشتم

بی اندازه عصبی باهاشون برخورد میکردم.

خصوصا خواهر کوچیکم که الان تو سن بلوغه و کنار اومدن باهاشون رو واقفن همه(البته قبل از درک قانون!)

تو این نقطه ای که امروز ایستادم، رابطه ی بی نظیری بین من و خانوادم شکل گرفته که در تمام ۲۳ سال زندگیم سابقه نداشته.

تبدیل شدم به نزدیک ترین دوست خواهرم، دیگه از سرکشی قبلیش هیچ خبری نیست.انقدر باهام با عشق رفتار میکنه که صحبت ازش ساعت ها نوشتن میخواد. فقط اشاره به یک مورد میکنم

خواهری که قبلا سلام هم نمی کرد،حالا برام میوه میاره اتاق وقتی قرنطینم، احترام بی حدی قائله برام،جاشو بهم میده و ازم اجازه میگیره که برام لاک بزنه!

و اما پدرم،در نهایت احترام، عشق، درک و پذیرش باهام برخوردمیکنن و همچنین مادرم. اگر لحظه ای حس کنن گرفته ام تمام تلاششونو میکنن که حالم خوش باشه در حالیکه اصلا به روشون نمیارن ناراحتیمو.

دوستانم… بی وقفه حالمو جویا میشن و محبت بی حدوحصری رو هر روزه (تکرار میکنم هر روز) دریافت میکنم به شکل های عجیب و غریب.

بخش مالی زندگیمم که نگم😅

سه روز بعد از کار کردن رو باورهام تو محیط کاملا ایزوله،قرض ۵ ماهه ای که دوستی بهم داشت و فکرم درگیرش بود پرداخت شد.به شکل معجزه اسایی تک تک کتاب های تخصصی و عمومی ( که بخاطر قرنطینه دسترسی به کتابفروشی دانشگاه نداشتم) از طریق یکی از دستان خداوند به رایگان بهم رسید! لازمه که بگم کتابای تخصصی رشته مو خودمم حتی نمیخریدم و از کتابخونه دانشگا تهیه میکردم چون برام گرون ‘بودن’.(دوستان کادر درمان میدونن هزینه هارو)

و اما بعد از ۳۰ روز باورسازی هدایت شدم به ده ها ایده ی ساختن ثروت که دیدم واقعا چطور این حجم از فرصت رو تاحالا ندیده بودم😅

یکیش رو انتخاب کردم و الان ۵ روزه که شروع کردم و خیلی بازخوردهای خوبی گرفتم اگر چه تولید ثروتش هنوز شروع نشده چون به تکامل نیاز داره و تولید محتواست و بی شک به زودی کامنتی راجع بهش خواهم گذاشت.(من دانشجو هستم و کار نمیکردم تا الان)

یعنی انقدر این فرصت های ثروت ساختن برای من بیشمارن که اگه بخوام یه اشاره کوچیک کنم مثلا امروز بهم پیشنهاد شد که برم زبان تدریس کنم برای امتحان یه نوجوونی.بدون هیچ پیش زمینه قبلی برای تدریس و با اتکا به توانمندیم و مدرک آیلتسم رفتم و تجربش کردم.عالی بود. کلا من تو آموزش خیلی خوبم.

من هنوز همه ی فایل های دانلودی رو نرسیدم که ببینم، محصولیم نخریدم

به لطف خدا بعد از ساختن ثروتم محصولاتو میخرم و همین حالام سبدمو پر کردم.

و اما همزمانی امشب

بعد از ۳۵ روز ایزوله کردن خودم امروز که رفتم بیرون برای تدریس و برگشتم حال غریبی بهم دست داد، انگار هجمه ی اون حجم از انرژی منفی با این فضای مقدسی که این مدت برای خودم ساختم در تضاد عحیبی بود. حس کردم احساسم داره بد میشه و از هرررر جهتی که میشد سعی کردم احساسمو عوض کنم چون حس بد مساویست با اتفاقات بد.خوشبختانه موفق شدم.

الان که اومدم بخوابم ، خودم رو در اینده ای دیدم که در حال شکر گذاری هستم بابت این روزا که کم نیاوردم و ادامه دادم.خواستم بخوابم که یه ندایی گفت بیدار شو یه سر به سایت بزن.این فایلو صبح تو سایت دیده بودم ولی گذاشتم بعدا نگاش کنم. خلاصه نگاه کردمو دیدم که همون ابتدا استاد گفتن که بعدا شکر روزای بدتونو میکنین اینجوری به شرایط سخت نگاه کنین :) شکر برای این هماهنگی زیبا.

راجب قسمت دوم صحبت استاد هم که میگن ادمی که هدف داره وقت هر کاریو نداره

من واقعا دیگ وقت هر کاری ندارم

انقدر غرق در خودمم

نمیتونم

یعنی نمیشه که خیلی کارارو کنم

دیگ نمیرسم استوری دوستامو چک کنم، اخبار و گروه های فامیلیو بیرون رفتن با دوستو رفیقو و مهمونیو سفرو و و و

اطرافیانم میگن چرا به‌ طرز عجیبی نیستی!

اره استاد درست میگی، هدف که داشته باشی نمیشه هرجایی بود، هرچیزی شنید.

چقدر زیباست که منم نسبت به اتفاقی که تو امریکا افتاد هیچ حسی نداشتم

یجور بیخیالی خالص که انگار نیازی به توضیح نداره انقدر که واضحه.

میدونی استاد خیلی وقتا میخوندم شاگرد که اماده باشه استاد از راه میرسه! میگفتم این حرفا چیه هر کی شاگرد خودشه. استاد واس کوه های هیمالیا و هندیا و فلانیاس😅

اما تو رسیدی استاد

چون من آماده بودم.

با عشق

شاگردت دنیا.