live | قدرشناسی و پاداش های این ویژگی شخصیتی

سلام

روز 125 سفرنامه

ما هر چقدر که خودمون یک دستاورد و یا یک نعمت و یا یک اتفاق زیبا رو خلق کنیم توی زندگیمون،این دستاورد خیلی شیرین تر و لذت بخش تره.

این جمله بالا کل حرف استاد در بخشی از این فایل بود.

یادمه چند سال پیش یکی از همشهری هام که اتفاقا پدرش هم توی رنکینگ ثروتمندان کشور فکر کنم رده هشتم رو داشتن یه پرادو چهار در صفر کیلومتر خرید که اون موقع ایشون تقریبا 17 یا 18 سالش بود.

اقا ما این رو میدیدیم و می‌گفتیم نگاه کن پسر،ببین چه ماشین هیولایی سوار شده خوش به حالش.

بعد یکی از دوستان که با اون آقا پسر دوست بود میگفت که وقتی ما بهش میگیم که تو خیلی حال میکنی تو زندگیت و این ماشین رو سواری و خلاصه خیلی ثروتمندی و از این جور حرفا،

میگفت که خوده پسره میگفت بایدم اینجوری باشه،مگه به غیر از این باید باشه؟مگه کمتر از پرادو من باید سوار بشم؟؟؟؟

استاد دقیقا داره همین خاطره رو توی این فایل برام تداعی میکنه.

و عمق این حرف اینه که اون آقا شاید اوج لذت رو نبره هنگام داشتن یه پرادو.چرا؟؟؟چون توی شرایطی بزرگ شده که همیشه همه چی در اختیارش بوده و اون جذابیت خلق رو لمس نمیکنه.

مثلا من برم آمریکا و با یه فورد موستانگ هیولا توی خیابونای پهن گاز بدم و عشق کنم و هیچ پلیسی کار باهام نداشته باشه و نخواد ماشینم رو بخاطر صدای بیش از حد اگزوز یا سرعت بالا توقیف کنه،بی نهایت لذت ببرم.

اما برای یه شهروند آمریکایی هم بدست آوردن اون موستانگ خیلی آسون تره هم محدودیت نداره برای سرعت و عشق و حال.پس قطعا نمیتونه به اندازه ی من شکرگزار و خوشحال باشه.چون میگه مگه باید غیر از این باشه.

همیشه و همیشه کسب یه دستاورد و خلق یک خواسته خیلی شیرین تر از اون شرایطیه که مثلا از اول همه چی عالیه و طبیعی بشه تمام اتفاقات خوب.

خدایا ازت سپاسگزارم که خلق زندگی خودم رو به خودم سپردی

شاد باشید و ثروتمند