live | تشخیص اصل از فرع درباره نتایج

به نظر من یکی از مهمترین عوامل موفقیت در هر کسب و کاری اینه که چقدر روی خداوند حساب باز میکنیم؟

چقدر اقرار به ناتوانی خودمون و اقرار به این میکنیم که فقط خداوند هست که میتونه مشکل و یا مسئله کسب و کارمون را حل کنه؟

بچه ها واقعیتش اینه که ما علی رقم دب دبه و کب کبه ای که داریم هیچی نیستیم. کارها را فقط خدا انجام میده و فقط خدا میتونه بهمون کمک کنه.همه چیز دست خداست که به هرکس که بخواهد میبخشد.به هرکس که به او ایمان دارد میبخشد.به هرکس به اندازه خلوص نیتش در کسب و کارش و به اندازه ظرفش نعمت و ثروت وفراوانی میدهد.

اندازه ظرف ما به اندازه همون ظرفیست که وقتی خدا پرش کرد، خدا را فراموش میکنیم.

ما حتی توانایی اینو نداریم که قلب خودمونو که مهمترین عامل زنده موندمون است را کنترلی داشته باشیم.

چه کسی در بین ما میتونه ادعا کنه وبا شهامت دستشو ببره بالا و بگه که خودش،خودشو به دنیا آورده؟

کیه که بگه من توی رحم مادرم بودم وداشتم برای خودم دست و پا و اعضا و جوارح بدنم را میساختم وکلی هم براش زحمت کشیدم اینم مستنداتشه؟

واقعا کی میتونه همچین ادعایی کنه؟

به قول قرآن کی میتونه مرگ را از خودش دفع کنه؟ ما بدون اراده الهی و بدون کمک خداوند وبدون خواست او نه میتونیم از خودمون شری را دفع کنیم ونه میتونیم خیری به خودمون برسونیم. همه چیز دست خداست.

البته دست خدا بودن به این معنی نیست که ما هیچ نقشی در روند زندگیمون نداریم.نقش داریم 100 درصد هم داریم. ولی مسبب اصلی خداست واوست که داره کارها را انجام میدهد و کار ما در تحققش در خواست از خداوند هستش. درخواستی که برپایه ایمان خالص باشه.مجری خداست نه ما.صاحب خانه خداست نه ما.ما فقط ایمانمون را باید بهش حفظ میکنیم(اعتماد به خداوند و روند کارهای خدا که در نهایت او خیر و صلاح ما را میخواهد وما نسبت به همه چیز نادانیم) و فقط ازش در خواست میکنیم.کار ها را خدا برامون انجام میدهد.

ما نباید روی خودمون حساب باز کنیم. روی توانایی های خودمون روی استعداد خودمون حتی روی فاکتور های ذاتی خودمون هم نباید حساب باز کنیم.حساب را به طور کامل و 100 درصدی نه 99 درصدی فقط باید روی خدا باز کنیم و چشم امید مون فقط به لطف و فضل و کرم خداوند باشه.ما بدون اراده و خواست خداوند حتی قادر نیستیم مرگ را از خودمون دفع کنیم چه برسه به این که خیر و صلاح خودمون را تشخیص بدیم ویا بهتر از خداوند بدونیم.به همین دلیل هستش که اگر روزی نعمتی را از دست دادیم ویا به هدفی که داشتیم و از خداوند درخواست هم کردیم و تلاشمون را هم کردیم و ایمانمون را هم درحد خودمون داشتیم ولی نرسیدیم نباید ناراحت بشیم.کار ما فقط ایمان داشتن به خداوند البته ایمان بر پایه عمل نه حرف مفت، وسپس در خواست از خداوند و بعد راضی بودن به رضای الهی هستش.

یعنی اگر خداوند بهمون بگه(به روشهای خودش وبا زبان خودش) که این کسب و کاری که داریم به صلاحمون نیست و کسب و کار دیگری به صلاحمون هست آیا حاضریم این حرف خدا را بپذیریم؟

ایمان اینجاها خودشو نشون میده. چون اگر به خدا ایمان نداشته باشیم و دلبسته اون شغل ویا اون هدفمون باشیم اون وقت در مواقع دوراهی کسب رضای الهی و حفظ شغل و یا… ، برای حفظ اون شغل ویا کسب و کارمون خداوند را کناری خواهیم گذاشت وبه او کافر خواهیم شد و لذا نمیتونیم بگیم به خدا ایمان داریم. بلکه به اون چیزی که بهش دل بستیم خدای ما بوده .

باید سعی کنیم راضی باشیم به رضای الهی و خیر و صلاحی که خدا برامون در نظر بگیرد را بالاتر از خیر صلاحی بدونیم که خودمون برای خودمون متصور بودیم. چون خداوند علیم است و ما نادان.

در واقع با این دیدگاه کار را دادیم دست خداوند وبه خدا وند اعلام میکنیم که خدایا تو از همه چیز برامون مهمتری.تو از تحقق اهدافمون برامون مهمتری.تو از ما تواناتری و از ما علیم تری و از خود ما به ما نزدیکتر و دلسوز تر و آگاه تری. تو اگر توی زندگیمون نباشی که اصلا زنده موندن معنا نداره. هدفمون را از دست بدیم بهتره تا این که ایمانمون را به خداوند را از دست بدیم. چون اگر ایمانمون به خداوند یگانه را از دست بدیم در واقع کسب و کارمون که سهله همه چیزمون را از دست میدیم.

در این صورته که دنیا ذلیلانه در اختیار ما خواهد بود(خدا این کار را بامون انجام میدهد).دنیا مسخر ما خواهد بود(خدا این کار را بامون انجام میدهد) و خداوند ولی و سرپرست ما در همه ابعاد و امور زندگیمون خواهد بود و هر چه را از خداوند بخواهیم بهمون میده.

یعنی جایی که ما به خدا میگیم خدا یا همه چیز را از تو قبول میکنم جز این مورد را ، در واقع همون یک مورد خدای ماست. نه الله!

مثلا من به خدا بگم خدایا همه حرفاتو قبول دارم به جز از دست دادن وبسایتم.وبسایتم و کامنتهای بچه ها و … خط قرمز منه ، همون وبسایتم و کامنتها و حتی همون آگاهیی خایی که میخونم و لذتشو میبرم خدای اول منه. درواقع وبسایتم و کامنتهای بچه ها و لاییکها و احیانا تعداد کامنتها و آگاهی هایی که بدست میارم و لذت میبرم خداییه که دارم میپرستمش، نه الله .نه اون خدای معرفی شده در قرآن.اینجاهاست که ایمان واقعی به خداوند خودشو نشون میده.

باید سعی کنیم خلوص در ایمانمون را نشون بدیم .

اگر واقعا خداپرستیم، پرستش معنیش چیه؟

ارجعیت دادن همه چیز به اون کس ویا به اون چیزی که اون را میپرستیم.

پس از خداوند باید خود خدا را بخوایم تا به خدا برسیم.اون وقت به همه چیز رسیده ایم حتی به تمام منابع مالی و مادی دنیا. که البته در این شرایط باز هم باید مواظب باشیم که خدا را فراموش نکنیم زود بدویم سوی منابع دنیایی و به ضعم خودمون بگیم که دیگه به دنیایی که میخواستم رسیدم و از حالا به بعد خدا را عبادت کردم کردم ،نکردم هم نکردم چون به منابع مالی و مادی که میخواستم رسیدم دیگه خدا را میخواهم چیکار.

این همون دنیا پرستی واقعیه که با خدا پرستی متفاوته. و موجب تزلزل در همه ابعاد زندگی میشه.(پناه بر خدا)

این همون کافر شدن به خداوند هستش.همون فراموشی خدا و خدای نکرده غرق شدن در دنیا و حب دنیایوی.

خدایا کمکمون کن که هیچ وقت و در هیچ شرایطی تو را از دست ندیم که در این صورت همه چیزمون را ازدست داده ایم.

به قول یه بزرگی میگه که: وای به حال ما اگر عبادتمون را مقدمه ای برای رسیدن به دنیا و منابع مالی قرار بدیم.

چون در این شرایط خودتون حساب کنین شخص به منابع دست پیدا کنه بعدش ممکنه چه اتفاقی بیفته .

پس از خداوند خدا را بخواهیم و بس،همه چیز زیر دست ما خواهد بود.

همه چیز زیر دسمون آمد باز هم خداوند را فراموش نکنیم و از خداوند باز خود خدا را بخواهیم.

به تمام منابع دنیا هم برسیم تزلزلی در ایمانمون اتفاق نمی افته بلکه بیشتر هم میشه.

به امید موفقیت تک تک دوستان.

بی شک اعتبارش برای خداست

جمله بسیار زیبا و عزیزی را گفتین ازتون ممنونم منم یاد گرفتم از تون.

اعتبارش برای خداست. اصلا ما خودمونم برای خدائیم.مگه نه؟

شاد و موفق در پناه الله یکتا باشید.

شاید این مسئله به نوعی برمیگرده به پذیرش تام الاختیار بودن و نیز قادر و توانا بودن و همچنین حتمی بودن در اجرا شدن قوانین خداوند که انسان نمیتونه در تحقق اون قوانین دخالتی داشته باشه٫

خداوند بر هر کاری قادر هست٫اصلا مگر همین خدا نبوده که حضرت مریم (س) را بدون همسر باردارشون میکنه؟ اونهم چه باردار شدنی٫تولد فرزندی به نام حضرت عیسی مسیح (ع)٫پس خداوند به هرکس که بخواهد هرکاری را میتواند انجام دهد اما طبق قوانینی خاص٫خداوند به هرکسی که بخواهد میبخشد به شرطی که اون شخص قوانین را هم رعایت کرده باشه٫نه بی حساب و کتاب٫شما تصور کنین که شخصی میگه من خودرویی ساختم که حتی از کوه هم میتونه بالا بره٫اما به این معنا نیست که توی ماشین بشینین و ماشین خودش از کوه بره بالا٫بالاخره رانندگی هم لازمه٫اما اگر رانندگیتون طبق نکاتی باشه که سازنده گفته و درست و به موقع رعایتش کنین حتما قادر خواهید بود که از کوهها هم بالا برین٫ این وعده سازنده است٫ تصور کنین این موضوع تحقق قوانین و وعدههای خداوند به چه قدرتی ممکنه باشه٫ و فراموش نکنیم که قرآن کتاب اشاره هاست همه چیز رابه طور دقیق و کامل نیومده باز کنه و بگه که در این صورت کتاب آسمانی نمیشد٫برخی چیزها را کشفشون را گذاشته به عهده خودمون تا معلوم بشه که کیا فهمیدن کیا هنوز نگرفتن و به اندازه درکشون بهره میبرن٫پس کمی هم فکر کردن روی مسائل الهی مهم و البته ضروریه٫ شما اگر روی یه موضوی فکر کنین و تحقیق کنین خیلی نکات ریز و جدید دستتون میاد و همچنین توی ذهنتون ماندگارتر میشه٫

موضوع بعدی فراموشی یا عدم فراموشی خداوند هستش٫ درسته که باورتون را درست کنین نعمت بسوی شما سرازیر میشه اما این نعمت کجا بوده که داره سمت شما سرازیر میشه؟٫لابد قبلا وجود داشته٫خُپ از کجا به وجود آمده که الان داره سمتتون سرازیر میشه؟ پس باورمون را با خدا یکی نگیریم که دچار شرک میشویم٫ هیچ چیزی نمیتونه با خداوند برابر ویا پناه بر خدا با خداوند مساوی باشه٫باورتون را درست کنین ولی اینو فراموش نکنین که باور ساختن خودش از کجا داره نشات میگیره٫درثانی اینکه کسی باورشو درست کنه چه اتفاقی براش میفته این خودش باز از آفریده های خداوند هستش٫ میبینیم که اول و آخر هرچیزی به خداوند برمیگرده٫پس این خداست که داره نعمت عطا میکنه اما ؛ به هرکس که قوانین را رعایت کنه٫

دوستان دیگه ممکنه ابعاد دیگری را درک کرده باشن خواندن و شنیدن نظرات اونا هم خالی از لطف نیست٫ موفق و پیروز باشید٫