live | تشخیص اصل از فرع درباره نتایج

سلام و درود به استاد عزیز و نازنینم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

خیلی وقتا غبطه ی آدمهایی که خوب حرف میز‌دن و تو جمعها فن بیان خوبی داشتن رو میخوردم.

از نظرم اونا آدمهای عاقل و با منطق بالایی بودن خب از بچگی یاد گرفته بودیم به ظاهر آدمها بیشتر توجه کنیم و دیگران رو از روی ظاهرشون قضاوت کنیم .

از وقتی شروع به تغییرات خودم کردم از اونجایی که نکته سنج‌تر و نکته بین‌تر شدم دقتم نسبت به آدما و رفتارها و کردارهاشون خیلی بیشتر شد. طوری شده بود که هر رفتار و منشی که از کسی میدیدم متوجه میشدم چ افکار و باوری پشتشه !!!

اکثر آدمها نقاب میزدن و اکثراً چهره ی دورویی داشتن همه دوست داشتن خودشونو خوب جلوه بدن.

البته ناگفته نمونه خودمم جز این دسته‌ افراد بودم.

انقدی که قضاوت و تایید و تحسین بقیه برام مهم بود موضوعات دیگه برام حائز اهمیت نبود بنابراین از اونجایی که ظاهر و باطنم متفاوت بودن و من دنبال مهر تایید از طرف دیگران بودم. سعی می‌کردم وجه خوب خودمو به دیگران نشون بدم.

یه دوره‌ای بود که هرکی بهتر بلد بود کسیو نصیحت کنه به نظر عاقل‌تر میرسید. هر کی که خودشو عقل کل می‌دونست بیشتر بالای منبر میر‌فت و بیشتر دیگران رو موعظه میکرد. منم مستثنی از بقیه نبودم.

دقیقاً این اخلاقو خیلی داشتم چون خودمو خیلی قبول داشتم هرچی میگذشت بیشتر متوجه شدم که هیچی نمیدونم و تو جایگاهی نیستم که بخوام کسیو موعظه کنم.

یه جاهایی دلم می‌خواست خودمو به دیگران ثابت کنم که بعدها متوجه شدم همه ی اینا از روی ضعف و کمبود اعتماد به نفسم بود. تو هیچ جریانی خودمو قبول نداشتم فقط میخواستم با نقاب زدن به دیگران بفهمونم که برای خودم کسی هستم تا دیگران متوجه ی کمبودهای من نشن .

غافل از اینکه خودم به ذهنم دروغ میگفتم و خودمو از خود واقعیم دور میکردم.

وقتی با استاد آشنا شدم و وارد برنامه‌های استاد شدم تاسف خوردم به حال خودم که با وجود این همه ندونم کاری و این همه نقص و ضعف چطور در مقابل دیگران سینه سپر میکردم. تازه اینجا بود که متوجه شدم چ مسیر اشتباهی رو طی کردم و چقد وقت و انرژی خودمو برای ثابت کردن و نصیحت کردن برای دیگران گذاشتم در حالی که هیچ نشونه‌ای از عملکرد درستی از خودم نبود. البته که با ناصداقتیم پیش دیگران شخصیت دیگه‌ای نشون داده بودم اما خودم ک می‌دونستم چ اعجوبه‌ای هستم .

جالب اینجاست که فکر میکردم کسی متوجه نمیشه انگار همه ی آدما رو خنگ محسوب میکردم .همه خوب می‌فهمیدن چون فرکانس ما همون چیزی که هستیم رو یعنی وجه اصلی خودمون رو نشون میده حالا دیگران بهمون چیزی نمی‌گفتن دلیل بر این نبود که کارمون درست بود و و دیگران ما را اونطور که نشون میدادیم پذیرفته بودن. فک می‌کنید بساط غیبت برای چ موقعه هایی هستش؟! برای اینجور موقع‌ها !!!!!

و همه ی اینها در حالی بود که خودم حالم از نصیحت کردن به هم می‌خورد و به هیچ وجه دوست نداشتم کسی منو نصیحت کنه و هیچ گوش شنوایی برای شنیدن پند و اندرز دیگران نسبت به خودم نداشتم طوری رفتار می‌کردم که کسی اجازه نداشته باشه که بخواد منو نصیحت کنه . کلاً آدم خیلی خودخواهی بودم آنچه برای خود میپسندیم برای دیگران نمی‌خواستم .

نمی‌دونم این همه ضعف از کجا میومد و چرا من اینطور بودم و خوبه کاره‌ ایم نبودم و موفقیت خاصی هم بدست نیوورده بودم که انقد شاخ بازی در میووردم.

از وقتی که تو مسیر کسب آگاهی قدم برداشتم تازه متوجه شدم که نیاز به تغییرات زیادی دارم چون با خودم عهد کرده بودم صادقانه پیش برم باید نواقص خودمو می‌پذیرفتم تا بتونم یکی یکیشونو تغییر بدم دیگه می‌دونستم اگه نپذیرم هیچ اتفاق جدیدی تو زندگیم خلق نمیشه . از اونجایی که خیلی خسته و درمونده و پریشون حال بودم باید به عهد خودم وفا میکردم .کم کم قضاوتها رو کنار گذاشتم سعی کردم آدمها رو تو جایگاه خودشون درک کنم .منم منم رو از زبونم بندازم ، ادعاهای بیخودی نکنم. واقعاً اگه خودم موفقیتی تو زمینه‌ای ندارم سعی کنم در موردش حرفی نزنم ، نظری ندم .

سعی کردم خودمو بیشتر بشناسم و با شناخت بیشترم غلبه به کمبودها و ضعفهای خودم داشته باشم. از راه درستش به خودم بها و ارزش بدم. با خودم صادق باشم .جایی که باید، سکوت کنم و جایی که لازم بود فقط نظر بدم بدون اینکه تحمیلش کنم. نخوام علاقه و سلیقه و عقاید خودمو به کسی تحمیل کنم و به خاطر دستگیری ضعف کسی ، اونو مورد سرزنش قرار بدم .جایی که ذهنم سمت کسی میرفت باید یاد میگرفتم کنترلش کنم و ذهنمو جهت دهی کنم به سمت رفع نواقص و ضعفهای خودم.

چون می‌دونستم نصیحت کردن و پند و اندرز به کسی جواب نمیده و از اونجایی که خودم اصلاً از این داستان خوشم نمیومد خیلی تلاش کردم همین حسو نسبت به دیگران داشته باشم و دست از تجربه دادن و نصیحت کردن به کسی بردارم باید سکوت میکردم و تا کسی ازم درخواست کمکی نداشت نباید تو هیچ اموری دخالت میکردم .خدا رو شکر که این مواردو یاد گرفتم و مثل گذشته پیش نمیرم.

از استاد یاد گرفتم دست از توضیح دادن و توجیه کردن کارام دست بر بردارم.

به قول استاد عزیز باید اجازه بدیم نتایج زندگیمون تغییراتمون رو به دیگران اثبات کنه نیازی نیست من زوری بزنم و بیام از تغییراتم برای کسی حرف بزنم همه اونچه که باید ببینن رو می‌بینن و خیلی خوب درک می‌کنن.

باز هرچی بیشتر پیش رفتم متوجه شدم اصلاً ضرورتی نداره که بیایم به این فکر کنیم که حالا که ما تغییر کردیم دیگران در مورد ما چی میگن یا چ نگاهی به ما دارن ؟! انقدر باید غرق کارهای شخصی و امورات روز مره ی خودمون باشیم که اینجور مسائل برامون ارزشی نداشته باشه. یعنی از صبح تا شب فقط دنبال رضایت خاطر خودمون باشیم.

با بودن در احساس خوب و قدم گذاشتن در راه درست دیگران هم نسبت به ما حس خوب خواهند داشت و اگر نیاز ببینند از ما تجربه کسب خواهند کرد.

ما خودمونو خیلی غرق فرعیات و حواشی های زندگی کردیم. هر چقد خودتو از این فرعیات دور نگه داری به اصل بیشتر نزدیک میشی. اصل همون چیزیه که منو به آرامش میرسونه ، منو به خواسته‌هام نزدیک‌تر میکنه ، حس لیاقت منو بیشتر میکنه ، لذت بیشتری تو زندگی بهم میده. بنابراین تو همه ی زمینه‌ها اصل رو پیدا کنیم تا از طریق همون پیشرفتهای چشمگیری داشته باشیم.

اصل مسیر الهیه !

اصل قبول و باور قدرت خداست !

اصل هدایت پروردگارمونه!

اصل تسلیم بودنه !

اصل توکل کردنه !

اصل صبر با احساس خوبه!

اصل توجه به الهامات خداونده !

اصل اعتماد و ایمان به قوانین جهانه!

زمانی که بتونیم به درک هر کدوم از این اصل‌ها برسیم مسیر خوشبختی و سعادت دو جهان رو برای خودمون رقم زدیم .می‌تونیم با هر بار تجربه کردن متوجه بشیم که بودن در افکار و باورهای مثبت چ حس قدرتمند کننده‌ای بهمون میده. حالا هر کسی با توجه به میزان درک خودش نسبت به این اصل‌ها می‌تونه خالق اتفاقات خوب یا بد زندگیش باشه.

با شناخت این اصل‌ها میشه به ثروت رسید و به لحاظ مالی خودتو بی‌نیاز از هر کسی ببینی .

میشه روابطها رو خوب کرد .

میشه سلامتی جسمی و روحی داشت .

میشه ارتباط خوبی با خداوند گرفت.

و در آخر میشه لذت خوشبختی رو چشید.

بی‌نهایت خداوند رو سپاس میگم و از استاد عزیزم به خاطر تغییرات مثبتم تو این زمینه‌ها تشکر و قدردانی می‌کنم .خدا رو شکر که تو همه ی زمینه‌ها از دیگران دل کندیم و به قدرت خداوند ایمان اووردیم .

تو قسمت عقل کل سایت واقعاً تجربه‌ای داشته باشم و حس کنم که می‌تونم دلی به کسی کمک کنم ،مطلب می‌نویسم به هیچ وجه به خاطر تایید و یا تحسین کسی این کارو نمی‌کنم .چون قرار نیست کسی جایزه ای بهمون بده .

بیشترین انگیزه‌ای که تو این قسمت سایت دریافت می‌کنم اینه که با پاسخ دادنم آگاهی‌های خودم رو می‌سنجم‌ و با نوشتن ، علاوه بر کمک به دوستی ،درسها و آگاهی های استاد رو مرور میکنم .یه جورایی خودمو محک میزنم ببینم چقد میتونم درس پس بدم.

از دوستانی که تو این قسمت سایت به کسانی که نیاز به راهنمایی دارن ، در حد درک خودشون کمک میکنن تشکر و سپاسگزاری میکنم .

از استاد عزیز هم ب خاطر طراحی این قسمت بی نهایت سپاسگزارم .

استاد جونم مرسی که هستی.

الهی که باشی همیشه.

علی جان سلام..

اول ممنون ازلطفتون .

ازنظرمن خریدن وکارکردن دوره ی ثروت یک بهتره.

چون تواین دوره استادروی باورهای شماکارمیکنه که عامل اصلی ساختن ثروته.

وقتی این دوره روکارکنیدبعدش هدایت میشید به دوره های بعدی انشالله.

ترتیبش ضرورتی نداره اماخب طبیعیه که اولین قدم بایداون دوره ای باشه که اول ساخته شده .

موفق باشید.

ثروت روزافزون براتون آرزومندم.