live | تشخیص اصل از فرع درباره نتایج - صفحه 163

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله رب العالمین

سلام

من بواسطه مادرم چند ماهی هست که با استاد آشنا شدم و دوست داشتم عضو سایت بشم تا به همه هم گروهی ها بگویم موفقیت مادرم و پشتکارشون مرا به وجد آورده،بطوری که مادرم مباحث رو مداوم مرور میکنند و حال خوبی پیدا کرده اند و عزت نفس بالایی برخوردار شدن که هر چیزی خودشون دوست دارن رو بهش فکر می کنن و در مسیرش قدم برمیدارن که من به ?مادرم? و این همت و تلاشش در خوشبختی افتخار میکنم و هم از ?خداوند? مهربان سپاسگذارم که مادرم را در این مسیر قرار دادن-و ?استاد? از شما هم سپاسگذارم به خاطر اینکه هر چه آموختید و تجربه کردید خالصانه برایمان میفرستید٫

حس خیلی خوبی دارم از اینکه یک مخلوقی هستم که خدا در زمان خلقت من و شماها به خودش تبریک گفت،و چه افتخار و موفقیتی بالاتر از اینکه روح خدا در من است و من هم قدرت بینهایت دارم هرچه بخواهم اگر در مسیرش باشم حتما و قطعا اتفاق خواهد افتاد٫????

این ?سوال ?و صحبت های استاد من رو یاد یک واقعه تاریخی از گذشته و درمقابل این حدیث زیبا و پر ازپیام از ?پیامبر? رحمت و خوبی ها (صلوات الله علیه ) می اندازد ، که چگونه باور کنم و چگونه اتفاقات خوب خواهد افتاد و چه میشود که بی نیاز میشوی :

(این فقط یک شاهدمثال است،در زندگی خیلیهامون اتفاق افتاده)

مردی که کمک خواست

به گذشته پرمشقت خویش میاندیشید ، به یادش میافتاد که چه روزهای تلخ و پر مرارتی را پشت سر گذاشته ، روزهایی که حتی قادر نبود قوت روزانه زن و کودکان معصومش را فراهم نماید ٫ با خود فکر میکرد که چگونه یک جمله کوتاه – فقط یک جمله – که در سه نوبت پرده گوشش را نواخت ، به روحش نیرو داد و مسیر زندگانیش را عوض کرد ، و او و خانوادهاش را از فقر و نکبتی که گرفتار آن بودند نجات داد ٫

او یکی از صحابه رسول اکرم بود ٫ فقر و تنگدستی براو چیره شده بود ٫ در یک روز که حس کرد دیگر کارد به استخوانش رسیده ، با مشورت و پیشنهاد زنش تصمیم گرفت برود ، و

وضع خود را برای رسول اکرم شرح دهد ، و از آن حضرت استمداد مالی کند ٫

با همین نیت رفت ، ولی قبل از آنکه حاجت خود را بگوید این جمله از زبان رسول اکرم به گوشش خورد : ” هرکس از ما کمکی بخواهد ما به او کمک میکنیم ، ولی اگر کسی بینیازی بورزد و دست حاجت پیش مخلوقی دراز نکند ، خداوند او را بینیاز میکند ” ٫ آن روز چیزی نگفت ، و به خانه خویش برگشت ٫ باز با هیولای مهیب فقر که همچنان بر خانهاش سایه افکنده بود روبرو شد ، ناچار روز دیگر به همان نیت به مجلس رسول اکرم حاضر شد ، آن روز هم همان جمله را از رسول اکرم شنید : ” هرکس از ما کمکی بخواهد ما به او کمک میکنیم ، ولی اگر کسی بی نیازی بورزد خداوند او را بینیاز میکند ” ٫ این دفعه نیز بدون اینکه حاجت خود را بگوید ، به خانه خویش برگشت ٫ و چون خود را همچنان در چنگال فقر ضعیف و بیچاره و ناتوان میدید ، برای سومین بار به همان نیت به مجلس رسول اکرم رفت ، باز هم لبهای رسول

اکرم به حرکت آمد ، و با همان آهنگ – که به دل قوت و به روح اطمینان میبخشید – همان جمله را تکرار کرد ٫

این بار که آن جمله را شنید ، اطمینان بیشتری در قلب خود احساس کرد ٫

حس کرد که کلید مشکل خویش را در همین جمله یافته است ٫ وقتی که خارج شد با قدمهای مطمئنتری راه میرفت ٫ با خود فکر میکرد که دیگر هرگز به دنبال کمک و مساعدت بندگان نخواهم رفت ٫ به خدا تکیه میکنم و از نیرو و استعدادی که در وجود خودم به ودیعت گذاشته شده استفاده میکنم ، واز او میخواهم که مرا در کاری که پیش میگیرم موفق گرداند و مرا بی نیاز سازد ٫

با خودش فکر کرد که از من چه کاری ساخته است ؟ به نظرش رسید عجاله این قدر از او ساخته هست که برود به صحرا و هیزمی جمع کند و بیاورد و بفروشد ٫ رفت و تیشهای عاریه کرد و به صحرا رفت ، هیزمی جمع کرد و فروخت ٫ لذت حاصل دسترنج خویش را چشید ٫ روزهای دیگر به اینکار ادامه داد ، تا تدریجا

توانست از همین پول برای خود تیشه و حیوان و سایر لوازم کار را بخرد ٫

باز هم به کار خود ادامه داد تا صاحب سرمایه و غلامانی شد ٫

روزی رسول اکرم به او رسید و تبسم کنان فرمود : ” نگفتم ، هرکس از ما کمکی بخواهد ما به او کمک میدهیم ، ولی اگر بینیازی بورزد خداوند او را بینیاز میکند ”

منبع: اصول کافی ، ج ۲ ، صفحه ۱۳۹ – ” باب القناعه