سریال زندگی در بهشت | قسمت 1

با سلام

با دیدن نوشته روی پیراهن استاد یادم اومد که باید سپاسگزار باشم سپاسگزار و قدر دان خداوندی باشم که منو رو به این مسیر زیبا هدایت کرد

سپاسگزار استاد و عزیز داش که دستانی از خداوند شدن و این امکان رو برای ما فراهم کردن که بهشت رو در همین دنیای مادی ببینیم و تجربه کنیم.

با دیدن بهشت استاد یاد شعر زیر از مولوی افتادم:

آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد

راه دهید یار را آن مه ده چهار را کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد

چاک شدست آسمان غلغله ایست در جهان عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد

تیر روانه می‌رود سوی نشانه می‌رود ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد

باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد

خلوتیان آسمان تا چه شراب می‌خورند روح خراب و مست شد عقل خمار می‌رسد

چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می‌رسد

آره من باید مسیر دلم رو آب و جارو کنم چون قراره استاد و عزیز دلش بیان و مهمون دل من باشن.اینا از اون مهمونایی هستن که حبیب خدان و آدم از بودن باهشون لذت میبره و حالش خوب میشه. آره اونا پاره ای از خدا هستن و من و تو وهمه ی اونچه که توی این بهشته از درخت ها گرفته با اون سبزی قشنگشون .از آبی زلال دریاچه گرفته تا سفیدی ابرهای آسمون و آبی خوشرنگ خود آسمون .از رنگ قرمز و نارنجی قیچی استاد تا اون رنگ مشکی دستکش های استاد و مریم جون .از سفیدی ماشین استاد و رنگ قهوه ای برانی و رنگ خاکستری گریس. همه و همه اومدن تا کنار من باشن تا من بهشون عشق بورزم و چه سعادتی از این بالاتر. خدایا شکرت

باغ این جا داره به من مژده اومدن بهار رو میده چون هم خودش لیاقت این هدیه رو داشته و هم صاحبان اونجا و هم من که دارم این هدیه رو دریافت می کنم خدایا شکرت که من رو لایق دونستی

من یار رو یکسال و نیمه که راه دادم تو قلب و دلم و از نور رخ اون قلب منم نورانی شده خدایا شکرت

آسمان ذهن من چاک شده و از این مکاشفه غلغه ای در قلبم من شروع شده که آتش عشق من رو برای شناخت خودم خدای خودم و جهان اطرافم شعله ور کرده . خدایا شکرت

رونق و چشم و چراغ این باغ استاد عباس منشه که بدون اون بهشت با اونهمه زیبایی برامون معنا نداره اگر کلام الهی ایشون اونجا طنین انداز نشه

و البته که ماه این بهشت هم مریم جانه که اگرچه نیستش و کنار میره اما صدای دلنشینش و حضورش در جای جای این بهشت حس میشه و هر وقت نیستش دلمون حسابی هواشو می کنه . اصلا مریم جان عنبر و مشک این فایل ها هستن که بودنشون رنگ و بوی خاصی به اونا میده.

استاد ما تازه میخواد بره شکار .شکار چیزایی که علیرغم زیبا بودنشون اما باعث شدن که زیبایی های بیشتر کمتر دیده بشن پس ی جورایی ناخواسته ان و باید برداشته بشن .استاد ما سلاحش و ابزارش رو هم آماده کرده آخه دست خالی که نمیشه رفت شکار. خدایی که شکار رو خلق کرده ابزارش رو هم خلق کرده . و این منو یاد جمله استاد میندازه که خدایی که ی آرزو رو به دلمون انداخته نحوه رسیدن به اون رو هم برامون فراهم میکنه

استاد که میاد تو بهشت همه قیام می کنن از درخت ها گرفته تا حیوانات . و بعضیهاشون میخوان با استاد و پا به پای اون بیان اما ی کم که میان خسته میشن و مسیر خودشون رو میرن انتخاب با خودشونه .اما منی که میخوام مثل استاد بهشت رو تجربه کنم باید پا به پای آموزش هاش بیام چون اگه وسط راه ول کنم و و برم میشم همونی که بودم. نه من میخوام باشم و ادامه بدم

آموزش های استاد شراب روح من شده تا جحاب حایل بین ذهن و روح من رو کم و کمتر کنه و آرامش من رو بیشتر و بیشتر و مدت هاست که به جای قیل و قال کردن در کنجی خلوت کردم تا بدور از قیل و قال های نفسانی خداگونه تر بشم

سپاسگزارم