نوشتهی زیبا و تأثیرگزار دوستان عزیزمان «عباس و لیلا »، به عنوان متن انتخابیِ این قسمت از سریال زندگی در بهشت، تقدیم همه دوستانی میشود که برای ساختن شخصیتی تصدیق کننده و تأیید کنندهی زیباییها و نعمتها، مصمم شدهاند تا نمود واضحی بشوند از «صدق بالحسنی» و شاهد زندهای باشند از مفهوم فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیسْرى یعنی آنهایی که به خاطر چنین شخصیتی آسان شدهاند برای احاطه شدن با نیکیها و نعمتها.
نه فقط نوشتن دربارهی زیباییها و نعمتها، بلکه خواندن و تأمل در آنها نیز ما را به درک بهتری از خداوند و چگونگی هماهنگ شدن با او و قوانینش و در یک کلام، هدایت شدن و قرار گرفتن در مدار فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیسْرى میرساند.
نگاه زیبای عباس عزیز:
آتیش…
چیزی که زندگی بشر رو بعد از اینکه تونست مهارش کنه متحول کرد.
این کلمه خودش نماد “تکامله” اصلا: از نحوه ی درست کردنش تا صبوری ای که لازمه تا اون آتیش کوچولویی که با کلی زحمت درست کردی بزرگ بشه و ساعت ها گرمت کنه و از اون نور خوشگلش لذت ببری
بشر اولیه ابتدا از آتیش هایی که طبیعت خودش با صاعقه یا دلایل دیگه درست میکرد به شدت ترس و واهمه داشت اما بالاخره یک نفر از اون جمع بر ترسش غلبه میکنه و برای درک اون لاله های سرخ و ترسناک اقدام به نزدیک شدن بهش میکنه درصورتی که همه ی اطرافیان اون رو از این کار برحذر کرده بودند…
تصمیم میگیره که به جای ترس ایمانش رو نشون بده و بر خلاف نظر همه ی اطرافیانش عمل کنه …
و نتیجه چی میشه؟
بعد از اون داستانه که انسان دیگه مجبور نمیشه برای فرار از سرما هر سال قشلاق کنه، توانایی داشتن مکان سکونت ثابت داشته باشه و خانه خودش رو گرم نگه داره…
بعد از اون داستانه که انسان مزه ی خوشمزه ی گوشت مغزپخت رو زیر دندان هاش میچشه…
بعد از اون داستانه که انسان دیگه از حیوانات وحشی فرار نمی کنه و با داشتن شعله های آتش حتی اون ها رو فراری میده…
بعد از اون داستانه که زندگی انسان متحول میشه…
اما نکته مهمی هم توی روشن کردن آتیش وجود داره که من با تجربه بارها روشن کردنش بهش رسیدم و اون هم “صبر و حوصله” داشتنه!
اصلا آدم عجول نمیتونه آتیش روشن کنه:
چون آتیش با ذرات کوچولو کوچولو شروع میشه و نمیشه یهو آتیش بزرگ درست کرد…آتش هم باید تکاملشو طی کنه
همون جور که استاد عزیز و خانم شایسه چند ساعت وقت صرف اون کردن و با آتیش زدن کاغذ و مقوا و شاخه های کوچیک شروع کردن و آروم آروم این آتیش بزرگ شد
حتی جالبه که بنزین هم برای دقایقی آتیش رو خیلی شعله ور میکرد اما بعد از مدتی به همون سایز قبلی برمیگشت…
مثالش به قول استاد مثال آدمیه که ظرف ذهنیش کوچیکه حالا تو بیای هی مبلغ های زیادی بهش میدی…
چیکار میکنه؟
همه پول رو نابود میکنه…
اما وقتی تکاملش رو طی کرد و اون کُنده های بزرگ یواش یواش به زغال تبدیل شدن اون وقته که ساعت ها باقی میمونه…چیزی که توی فایل دیدیم که تا نزدیکای ظهر حرارتشو داشت و باز با ریختن چند تکه چوب دیدیم که شعله ور شد!!!این نشون میده که چه پتانسیلی توی کُنده های بزرگ نهفته هست و چه انرژی دارن که هرچیزی روشون بذاری رو میسوزونن…حتی خیلی مشخص نبود که روشن هستن چون شعله ای نداشتن اما {در,نشون} فوران میکرد…{درونشون} روشن بود… و همون اصله…
توی روشن کردن آتشم ما پیشرفت کردیم
یه زمانی با سنگ آتش فشان و اینا با بدبختی یه آتیش رو روشن میکردن اما الان چی؟
استاد با یه مشعل هیولا ببین چقدر پروسه ی روشن شدن آتیش رو تسریع کرد…
و چقدر تکه های سوحته شده ی شاخ و برگا وقتی که نسیم از میونشون رد میشد و رنگ سرخشون رو به رخ میکشیدن زیبا بودن
راستی اینم بگم همین خاکستر درست شده میدونین چقدر خاک رو حاصل خیز میکنه و پایه ی خوبی میشه واسه رشد گیاهان جدید؟؟!
چه فراوانی قشنگی…
دمتون گرم استاد و خانم شایسته عزیز، واقعا زندگیتون دفتر مشقه واسه مون…
خیلی خوشحالم که دست به قلم شدم و این چیزا همینجوری اومد و من نوشتم….خدایا شکرت
دوستون دارم
نگاه زیبا لیلا عزیز:
به نام خداوند زیبا
چه بارونی گرفته، خداجون شکرت. نوشتن این کامنت تواین فضای رویایی چه لذتی داره…
خوب…..
خدای من، هیچوقت تصورشو نکرده بودم که بهشت توی شب چه شکلیه؟!
واما بهشت ما توی شب: یه کلبه ی چوبی قشنگ که با نور لامپ سر درش روشن شده.
یه پل چوبی که دور تا دورش تاریکیه مطلقه وروی خودش با نور لامپ روشنه، اصلا معلوم نیست که یه وجب اینور واونور ترش چیه؟!
روشنی این لامپها فقط این گل واین کلبه ی چوبیه زیبارو نشون میده، همین باعث میشه آدم غفلت نکنه وپاشو این ور واونور نزاره وفقط پاشو جایی بزاره که نور چراغ اونجارو روشن کرده..
بازی وقانون زندگی هم همینه: اگه بدونیم و باور داشته باشیم که چراغی به اسم هدایت الله، لحظه به لحظه و قدم به قدم جلوی پامون رو بهمون نشون میده و با کنترل ذهنمون و موندن توی احساس خوب، چراغی داریم که مسیر رو برای ما روشن می کنه وبهمون نشون میده که قدم بعدی چیه؟!
پس راهمون روشنه وفقط یه قدم جلوترو میبینیم، و چقدر اینجا توی غالب این تصویر از شب بهشت، برام منطقی شد که فقط باید قدم به قدم با کنترل ذهن و موندن توی احساس خوب و وصل شدن به هدایت الله مسیرمون رو سپری کنیم، درست مثل مسیر ورود به این پل چوبی تارسیدن به کلبه که صراط مستقیم داره ونیم متر اینورتر ویا اونورتر مارو میندازه تو دریاچه که خوراک کروکودیل بشیم…
تو این فضای شب بهشت چه قدر دلنوازه آواز زیبای جیرجیرکها.
من همیشه وقتی صدای آواز جیرجیرکها و قور قور وزغها و آواز پرندگان وحتی صدای حیوانات را می شنوم که در سحرگاهان یا در دل تاریکی شب میخوانند، احساسی بهم دست میده که بهم میگه اونها دارن با زبون خودشون مدح وثنای رب جهانیان رو میگن وخداوند رو ستایش میکنند، مخصوصاً صدای خروس در سحر، خیلی خیلی حس خوبی بهم میده..
خدای من!
هرروز وهرشب ما هدفمند برای انجام مأموریت های پی در پی زنده هستیم وزندگی می کنیم وبه اهداف کوچک وبزرگمون میرسیم ورشد می کنیم وبزرگتر میشیم وآگاهی هامون رو در حل مسائل به یاد میاریم و دوباره از خودمون به اصلمون وخدای درونمون تکامل پیدا میکنیم و دوباره برمیگردیم و بازگشت همه بسوی اوست.
خدای من!
سوزاندن وسایل اضافه و دور ریختنی چقدر حس خوبی بهم میده… اووه انگار شب چهارشنبه سوریه اینجا، چقدر قشنگه خدای من، عاشق آتیش بازی هستم.. پاکسازی زندگیمون از وسایل اضافه ودورریختنی، چقدر فضای زندگیمون رو زیباتر و دلبازتر میکنه، و چقدر جا رو برای وسایل کارآمد باز میکنه.
_بسوزون بسوزون تا برگرده به دامان طبیعت.
من گاهی وقتا میدیدم که شالیکارها وکشاورزان بعداز برداشت محصول زمینهاشونو آتیش میزدن و برام سؤال بود چرا؟
یه پرده از جلوی چشمم کناررفت : اونها با اینکارشون طبیعت رو از علفهای هرز واضافه و هر باقیمانده ی بدرد نخور از گیاهانی که کشت کردند، پاک میکنند و زمین رو پاکیزه وآماده برای محصول سال جدید و شایدم با اینکار زمین حاصلخیزتر میشه!
وقانون :
باید باورهای محدود کننده رو هرس کنیم باید اونها رو با روشن کردن شعله های وجودمون برای درک وعمل به آگاهیها ی قوانین هستی و همینطور شعلهور کردنه انگیزمون برای ادامه ی اینکار، این باورهای درهم تنیده ی محدود کننده رو نابود کنیم و به آتش بکشیم و زمین ذهنمون رو آماده کنیم برای کاشت باورهای قدرتمند کننده.
روشن شدن آتش انگیزه واشتیاق برای ادامه ی ماندن در این مسیر کسب آگاهی وعمل به آگاهی، چقدر زندگیه ما رو روشنتر میکنه، وچقدر زیباتر و گرمتر، درست مثل شعله های آتشی که در بهشت روشن شده که همه جا رو در اطرافش گرم و روشن میکنه.
خدای من!
_زندگی با نور معنا داره.
آره واقعا همینطوره، اگه روشناییِ هدایتهای الله در مسیر زندگیمون نبود، زندگی در تاریکی و گمراهی و سردرگمی، غوطه ور وبی معنا بود وچه پوچ بود..
خدا ی من! شکرت که قلب منو هرلحظه با نور هدایت هات روشن و پر نور میکنی تا قدم های بعدی رو بهتر ببینم و اقدام کنم و تو مسیر خواسته هام باشم و راحتتر و با کیفیتتر و بالذت بیشتر مسیرمو ادامه بدم.
خدای من!
اگر نور حضور تو در لحظه لحظه ی زندگیمون نبود، از همون بدو تولد، زندگیمون چقدر تاریک وبی معنا بود.
_ریختن بنزین روی اتیش: من از دیدن این تصویر به این درک وآگاهی رسیدم که آتش انگیزه و روشناییه آگاهی وهدایت داره باورهای محدود ما رو میسوزونه ونابود میکنه و با کارکردن روی خودمون داریم باورهای غلط و محدوکننده رو از بین میبریم و ذهنمون رو از چیزهای اضافه و بدرد نخور و هرز پاکسازی میکنیم، تا جایی برای باورهای قدرتمند کننده باز شه، حالا چیه که تو این مسیر به ما مثل بنزین کمک میکنه؟ و مثل بنزین عمل میکنه؟!
به نظر من گوش کردن و تکرار آموزشهای استاد اثر بخش ترین بنزین برای نابودی باورهای محدود کننده ی ذهنه.
_بنزین آتش رو شعله ور میکنه و گر میگیره وچند لحظه بعد فروکش میکنه: دقیقا مثل این میمونه که ما فقط در زمان کوتاهی آموزشها و جدی بگیریم وعمل به قوانین رو ادامه ندیم واثر بخشیه این آموزشها ویاداوری قوانین، به محض تکرار نشدنش، کمتر و کمتر میشه و مثل بنزین گرگرفتگی و اثرش فروکش میکنه ودیگه راهمون سخت تر و طولانیتر میشه، پس بیایید همگی از بنزین محرکمون که آموزشهای استاد هست استفاده کنیم و تکرار و تکرار کنیم و ادامه بدیم، چون به محض کنار گذاشتن و تکرار نکردنش برای باورسازی وپاکسازی، دوباره همه چیز فروکش میکنه وذهنمون پراز باورهای نامناسب و محدود و منفی باقی میمونه و هیچ تلاشی برای ازبین بردن این درختان هرز ذهنمون صورت نمیگیره، اصلا تماشای زندگی در این بهشت خودش به تنهایی آتشی در وجود تک تک ما شعله ور کرده که نگو ونپرس استاد مهربانم، و هرکدوم از ما فایلهای رایگان و دوره هایی در دست داریم که با تکرار و تکرار اونها، مثل بنزین این شعله ها رو شعله ورتر و قوی تر میکنیم برای رسیدن به اهداف باید اشتیاق سوزان و ایمان و تعهد داشت و اقدام کرد.
_خدای من چقدر آتش زیباست و این هم حاصل تکامل بشر است و چه زیبا مسخر انسان شده. چون طبق وعده ی خداوند هرآنچه در زمین و آسمان و بین آنهاست به تسخیر ما درآمده.
_استفاده از مشعل: استفاده از ابزار کارآمد ومناسب برای پیشبرد اهداف، که در بحث درک واجرای آگاهیهای جهان هستی برای من مشعل تداعی کننده ی محصولات استاد عباس منش هستش، ما برای داشتن یه ابزار کارآمد که کارمون رو راحتتر و با کیفیتتر و سریعتر انجام بدیم در مراحل تکامل، اقدام به هزینه کردن وتهیه ی ابزار مناسب وکارامد میکنیم وچقدر این ابزار میتونه به ما کمک کنه که به هدف اصلیمون راحتتر برسیم، منم بعداز طی کردن تکامل، محصول 12 قدم رو از اول تا اینجا که آخر قدم 9 هست تهیه کردم ودلم میخواد به ابزار مناسب واپدیت شده و کارامد روانشناسی ثروت هم دسترسی پیدا کنم و قطعا این اتفاق بزودی محقق میشه ومن بهای اونرو میپردازم وبیلیونها برابر بیشاز این بها رو به زندگیم وارد میکنم والبته که با عمل به اون آگاهیها وتکرار و مداومت در انجام آموزشهای 12قدم و روان شناسی ثروت.
البته که من تا اینجاهم قدم به قدم، کوچیک کوچیک اومدم جلو و فقط ادامه دادم و استقامت ورزیدم و از 12 قدم و فایل های رایگان مثل بنزین ومشعل استفاده کردم و تا رسیدن به خواسته هام ادامه خواهم داد با تعهد زیاد و با احساس لذت از مسیر با ایمان به اینکه مسیر درست همینه…
_تکامل سوختن این چوبها از چوبهای کوچک به بزرگتر :همه چیز باید سیر تکامل خودرا طی کند، به طور مثال ما در ابتدای مسیر فقط روی باورهای محدود کننده ی واضح که بسیار تکرار شونده بودند تمرکز داشتیم وروی اونها کار میکردیم و پیشتر که آمدیم به باورهای مخرب مخفی رسیدیم که با طی کردن تکامل رفتیم سراغ بیرون کشیدن باورهای لایه های زیرین ذهنمون و ترمزهای مخفیِ ذهن رو بیرون کشیدیم و بجای اونها باورهای مناسب و زیبا میسازیم که در هر لحظه فرکانس مناسب و قدرت مند در ما ایجاد میکنه، و چون این باورهای مخفی در لایه های زیرین ذهنمون هستند دسترسی به اونها مستلزم تعهد و استمرار بیشتر به درک و فهم آگاهیهای قوانینه و خواندن فکر خداونده.
_آره اگه ادامه بدیم راه ها باز میشه.
استاد جان و مریم عزیزم وقتی که شمارو دیدم که اون همه چوب وخار وخاشاک رو از مسیر و از اون فضا جمع کردین و اوردین اونجا تا آتش بزنید، چقدر تحسین تون کردم، گفتم آفرین واحسنت به این میگن تعهد، به این میگن ادامه دادن، به این میگن استقامت، شما میتونستید اون همه درخت هرز رو کنار مسیر به حال خودشون رها کنید ولی شما برای زیباتر شدن و دلبازتر شدن و راحتتر شدن مسیرتون و اطرافتون و برای دلچسبتر شدن فضای بهشت کمر همت به پاکسازی اونجا بستین وبا این موضوع به این آگاهی رسیدم:اگر باورهای مخرب ومنفی که فضای ذهنتو پر کرده وحرکت رو برات سخت وناممکن کرده، شناختی وشروع به قطع این باورهای هرز کردی، راهت رو ادامه بده واونها رو به حال خودشون رها نکن، وبرای اینکه ادامه ی مسیر رسیدن به خواسته هات برات راحتتر و لذت بخش تر و سریعتر بشه بیا و با کارکردن روی این باورها، اونهارو به آتش بکش و مسیرو برای خودت باز کن.
خدای من عااشقتم! سلام خدای زیبای من، چه صبح زیبایی، چه بهشت قشنگی، چه هوای لطیفی، آسمونو ببین، ابرهای تکه تکه رو ببین، سبزی و طراوت جنگل رو ببین، من که از همینجا شبنم روی برگ درختان رو حس میکنم، الماسهای روی تار عنکبوتها رو حس میکنم.
خدای من! اون همه چوب و وسایل اضافه مثل آب شدن قند در چای صبحانه در طبیعت حل شدن، هیچی نمونده، چقدر اینجا مرتب وتمیز شده، چقدر دلچسب شده، استاد عزیزم مریم مهربانم گوارای وجود نارنینتون ونوش جونتون اون همه قشنگی و اون بهشت که خودتون زیباترش کردین، آره درسته، میشه بهشت رو هم زیباتر کرد.
ببین چقدر قشنگ سنگچین درست کردن، خدای من، یعنی من عاشقتونم بخدا.
خدای من! گریس و براونی هنوزم باهم هستن، از صبح تا شب به قول استاد نان استاپ میخورن، چقدر دوست داشتنی ونازن، پسر من عاشقشون شده.
استاد عزیزم ومریم مهربونم، چه شب رویایی رو به صبح وصل کردین، کنار آتیش، کنار دریاچه، زیر آسمونه پر از ستاره، همراه آواز جیر جیرکها و قور باغه ها، وجغدها، مگه آدم متوجه میشه که داره صبح میشه وقتی توی این همه زیبایی وعشق غرق شده باشه؟
من خودمو کنار اون آتیش حس کردم، گرمای اون به صورتم میخورد بعدش وقتی در خونه بازشد نم سحرگاهی، توی اون هوای بینظیر و طبیعت شگفتانگیز رو روی صورتم حس کردم.
استادچه قدر ماشالله خوش تیپ شدین، آفرین به این همه تعهد وهمت ومداومت در مسیر
برای بالا بردن سطح انرژیتون وایجاد اندام متناسبتون واین میشه به وضوح حس کرد و دید که خداروشکر چقدر فعالتر و با انرژی تر شدین و همین بهتون خیلی کمک میکنه که این همه کار سنگین انجام میدین «به تنهایی یه تنه ی درخت رو میزنین زیر بغلتون و میارید سمت اتیش»
_توی یه شب! اراده ی شما وشروعی که کردین! بله همینه! همه چیز از یه تصمیم شروع میشه، بعد باید اقدام کرد، اقدام کوچک، و ادامه دادن و ادامه دادن تا تحقق خواسته ها، و این قانون تکامله.
_اصلا کاری نداشته باشی که کی تموم میشه!
تو ادامه بده واز مسیرت لذت ببر، تو روی باورهات کار کن، تو باورهای قدرتمندکننده بساز، تو ذهنتو آروم نگه دار، تو ذهنتو کنترل کن، تو تمرکزتو روی زیباییها وچیزهای مناسب و هم جهت با خواسته هات بگزار، تو ادامه بده و هرکاری که از دستت برمیاد وبهت الهام میشه انجام بده و لذت ببر از کاری که میکنی واز مسیری که توش هستی، بقیه ی راه به تو گفته میشه، قدم به قدم، وچراغ هدایت ادامه ی مسیر و برات روشن میکنه وتو با این چراغ فقط یه کم جلوتر رو میبینی پس نپرس کی وچگونه، درست مثل چراغ اتومبیل در تاریکی محض جاده که فقط چند متر جلوتر دیده میشه ولی وقتی به نور این چراغ اعتماد میکنیم و به راهمون ادامه میدیم به موقع به مقصد میرسیم، ما نگران نیستیم که خیلی جلوتر در جاده چه خبره، چون میدونیم هرچقدر جلوتر بریم این چراغ ماشین راه رو به ما نشون میده و چگونگی راه هم جلوتر نشون داده خواهد شد دقیقا در نزدیکی موانع چراغ روشنه و ما اون موانع رو میبینیم و مسیر دیگر هم همونجا کنار راه باز شده که اونهم با چراغ راه پیدا میشه ولی این چیزیه که ما گنج دقیقه قبلتر وقتی توی جاده ی تاریک در حال رانندگی بودیم نمیدیدیم ونمیدونستیم، اما ادامه دادیم.
پس همه چی توی مسیر اتفاق می افته، ولازم نیست ما همه چیز رو در ابتدا بدونیم، همه چیز به ما نشون داده میشه، حتی اگر به تضادی برخورد کنیم این چراغ هدایته که راه حل مسائل رو به ما نشون میده، پس بدون نگرانی و پرسیدن چگونگیها و زمانها ادامه بده، انقده نرم و طبیعی و لذت بخش، مسیر سپری میشه و به مقصد میرسی که فقط خدارو شکر میکنی.
_دیدیم لباسهامون دودی شده گفتیم بزار یه کم آتیش بازی کنیم!
آدمها وقتی قدمهای اول رو برمیدارن، براش بدنبال آگاهی میرن، کسب مهارت رو شروع میکنن براش شروع به صرف وقت وانرژی و هزینه میکنند و همین کارها، اشتیاق رو برای ادامه ی مسیر بیشتر میکنه، چیزی که اگه هیچ کاری نمیکردن و هیچ راهی رو شروع نمیکردن، هیچوقت بوجود نمیومد، و همه چیز در حد رویا باقی میموند، اشتیاقی برای تحقق رویا بوجود نمیومد.
_خدا داره فوت میکنه! ای خدا، مریم عزیزم، چقدر آدمها میتونن خدابین باشن، وقتی در نسیم صبحگاهی هم تجلی حضور خداوند رو ببینن، چقدر این سبک نگاهتون و حستون رو دوست دارم، چون من هم مثل شما و از شما یاد گرفتم که خداوند رو در لحظه لحظه ی زندگیم در درون و بیرون خودم ببینم وحس کنم بسیار حس قشنگیه وبه من آرامش وقدرت میده.
_این بهشت حقشه، واقعاً باید بهشت رو تمیز و پاکیزه و زیبا نگه داشت، ما میتونیم هرجای دیگهای غیراز بهشت رو برای خودمون با کار کردن روی اون و با گزاشتن وقت و انرژی و شوق واشتیاق، درست مثل استاد و مریم جان، به بهشت تبدیل کنیم وب عد با لذت بردن از بهشتی که ساختیم به بهشتهای زیباتر هدایت بشیم… من دیروز کل خونمو جاروبرقی کشیدم، طی کشیدم، گردگیری کردم، گلهای آشپزخانه رو آب دادم و مرتب کردم و خلاصه بگم که الان خونه ی من برای من بهشته الانه منه، مخصوصاً وقتی پنجره ها رو از دو طرف خونه باز میزارم و صدای آواز پرنده ها و نسیم خنک بهاری توی خونه در جریانه، اینجا بهشته الانه منه، خداجون شکرت.
چقدر شما دونفر نازنین و دوست داشتنی هستین، من عاشقتونم.
_آدم همیشه باید خودشو در نقطه ی پایانی ببینه، تصور رسیدن به نقطه ی پایانی موتور محرک ما آدمهاست و انرژی مارو برای ادامه ی راه افزایش میده، این هم یکی از قدرتهای تجسمه خواسته هاست، انرژی دادن به ما برای ادامه مسیر. برای مداومت.
خدای من شکرت بخاطر این همه زیبایی که امروز در بهشت دیدم و میبینم و بارها و بارها میبینم و بخاطر یادآوری این همه آگاهی
سپاسگزارم و من آنقدر این آگاهیها رو تکرار و تکرار میکنم و سعی میکنم عمل کنم که تبدیل به فرکانس قدرتمند بشه و مدار منو تا دریافت تمام خواسته هام بالا تر ببره.
استاد بی نظیر من، مریم جان ای ملکه ی بهشت ازتون ممنونم وسپاس گزارم.
عزیزان ممنون که با حوصله کامنت طولانیه منو خوندین.
برای دیدن سایر قسمتهای «سریال زندگی در بهشت»، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD295MB20 دقیقه
- فایل تصویری سریال زندگی در بهشت | قسمت 282MB20 دقیقه
به نام خداوند بخشنده و مهربان
سلام به اعضای خانواده ام.
خداروشکر برای دومین روزی که تصمیم گرفتم این سریال زیبا رو ببینم،الگوبگیرم و باور کنم که میشود
از خودم ممنونم برای انجام این تصمیم لذت بخش و خداوند رو شاکرم که هر روز اهمیت داشتن الگو برای تحقق خواسته هام رو برام واضح تر میکنه ،اهرم رنج و لذتی رو برام شفاف میکنه که اگر خودم رو در جریان عادی روزمره،حرف های دیگران رها کنم ، به نقطه ای از اتفاقات نادلخواه میرسم که به عقل الانم قد نمیده، همون طور که اگر ذهنم رو کنترل کنم ،به دنبال الگو باشم ،صحیح الگو برداری کنم به نقطه ای از اتفاقات دلخواه هدایت میشم که به عقل الانم قد نمیده. چقدر این جمله به عقل الانم قد نمیده اهرم رنج و لذت فوق العاده ای شده برام که وقتی میخوام کم کاری کنم، عین همین آتیشی که توی فایل با ریختن بنزین گر گرفت برام عمل میکنه بخودم میگم نمیدونم چه اتفاقی می افته اما اگه من توجه به زیبایی ها کنم ،در مسیر باشم هدایت می شوم به چیزهایی که به عقل الانم قد نمیده و اگر کم کاری قطعا چیزهایی که اتفاق می افته بازم به عقل الانم قد نمیده چون بقول استاد اتفاقات با همین شیب فعلی حرکت نمیکنند اگر بد هست بدتر میشه، اگر خوب هست بهتر و عالی تر میشه .
اول این موضوعی که دیروز بهش برخوردم و اهمیت پرداختن به خودم و داشتن الگو رو واضح تر می نویسم هم برای خودم هم شما دوستان
در جمع دوستانم بودم که یکی از این موضوعاتی که در کلاب هوس صحبت میشد عنوان شد و اون دو نفر یه دیدگاه مشترک داشتندو من یه دیدگاه دیگه ،اون دو نفر سعی داشتند منو قانع کنند و برعکس من هیچ تلاشی برای قانع سازیشون نکردم ،اونا میگفتن اکثریت جامعه مثل ما فکر میکنند و تو چرا این طور نیستی ؟
من چون عزت نفس بالایی نداشتم در گذشته، خوب می تونم مچ خودمو بگیرم وقتی دارم از عمد مخالفت میکنم با کسی تا بگم من بهترم از تو و باهوش ترم از تو ،اما خدا رو شکر این بار این حس رو نداشتم و میدونستم این دیدگاهی که به من احساس بهتری میده رو خودم بهش رسیدم و با دید شما اشتباه می کنید بهشون نگاه نکردم ،خدا رو شکر میکنم بابت این تغییرم و آگاهم به اینکه همه اتفاقات از فرکانس های خود من هست بخش هایی که برام جالب بود و دیدگاه خوبی داده شد از این حرف هایی که زده شد رو تشکر کردم ازشون ،اما بخش هایی که دوست نداشتم بازم پذیرفتم درون خودم هست،تضادی که باید رفع بشه.
موضوع این بود که اگر آقایی پکیج کاملی از ثروت،سلامتی ،زیبایی،عشق ورزی داشته باشه و بخواد با شما ازدواج کنه در صورت داشتن همسر اولی که خودش اعلام کرده رضایت داره کمبودهای خودش توسط خانم دیگه رفع بشه ،آیا تمایل به ازدواج با ایشون دارید؟
اون ۲ دوستمون گفتن چون کسی این همه ویژگی خوب رو با هم نداره،چون دوستمون داره،چون پولدار شدن زمان میبره،چون بدمون نمیاد زیاد ور دل هم نباشیم، یه وقتایی نباشه ووو
قبول میکنیم و ازم دلیل مخالفتم رو خواستن و من گفتم دیدگاه من اینه. اما توی قلبم می دونستم که دلایلی که عنوان کردن،هیچ کدوم از توحید نمیومد، و در ادامه خودشون هم مثال هایی داشتن که چه افرادی با چه ویژگی ها این کار رو انجام میدن.
اما اونجا من روی تصمیم خودم برای کنترل ورودی هام قاطع تر شدم، چون می دونم چطور ذره ذره این ورودی ها منو از مسیر خارج میکنه بخصوص در اوایل راه ،که نجواهای ذهن می تونن آدم رو راحت خارج کنن از مسیر.
همه میگن خوبه
آخه کسی دور و بر تو مثل عباس منش نیست
رابطه همینه دیگه
یه روز خوبین دو روز بد
حالا یه شیطونی هم کرد اشکال نداره
و آروم آروم سر از جایی در میاری که به عقل الانت قد نمیده و میبینی داری چیزی رو زندگی میکنی که یه روز نقدش میکردی و حالا خودت وسط اونایی.
از زیبایی های فایل بگم و قبلش خدا رو شکر کنم برای امکاناتی که برام فراهم کرده تا توی این مسیر باشم ،از نعمت موبایل ،اینترنت ،زمان آزاد، بدن سراسر سلامت،آرامش و سریع الاجابه بودن خداوند ، که وقتی تغییر میکنی به استقبالت میاد،اگاهت میکنه،در کنارته،عاشقته،بهت الهام میکنه و گام به گام در کنارت حرکت میکنه،خدایا شکرت
یه نکته هم بگم چقدر خوندن کامنت بچه ها با صدای بلند برام الهام بخشه تا فقط با چشم خوندن،این همه خدا رو شکر گفتن رو از خوندن کامنت بچه ها با صدای بلند دارم ،ماشالله اینقدر خدا رو شکر میکنن و ستایشش میکنن که بقول استاد یه ورودی عالی هستن برای تنظیم فرکانس ها.
خدا رو شکر خدا رو شکر خداروشکر
فایل شروع میشه با توصیفات زیبای مریم عزیز،که انقدر لذت بخش از شب زیبا ،صدای جیرجیرک ها و حضورشون در پرادایس صحبت میکنه که دو شب پیش بعد از پیاده روی یک ساعتم متوجه شدم چقدر عالی صدای جیرجیرک ها،بوی درختان ،صدای عابران ،سکوت شب ،صدای دریا،دیدن ماه،خنکی آب دریا،صدای بازی بچه ها و ورزش کردن آدم ها ،خنکی باد و خیلی چیزهای زیبای دیگه رو متوجه شدم .
اوایل فکر میکردم واقعا مثلا الان خنکی آب چه ذوقی داره؟
اما وقتی فردای پیاده روی با ذوق و شوق داشتم برای یارم تعریف میکردم
واااای نمیدونی یه درختایی بودن ،چه بوی فوق العاده ای میدادن!
وای دریا چقدر آرامشش خوب بود
آدم ها داشتن ورزش میکردن
الان خودمو یادم میاد موقع تعریف کردن😁
انگار یه دختر بچه بودم که ذوق کرده یه چیزه باحال دیده و باید برای همه تعریف کنه، نه یه آدم ۳۰ ساله که اون همه راه می کوبید میرفت یه شهر دیگه مسافرت که حالش خوب بشه،بعدشم روز اول سفر میگفت همش همین بود،می خوام برگردم😑
خدا رو شکر این ذوق و شوق رو از بودنم در اینجا ،دیدن ذوق مریم عزیز،ذوق استاد عزیز و کامنت های پر از ذوق و شوق دوستانم یاد گرفتم ،هر روزی که میگذره حسم به کامنت نوشتن مثل اینه که زود برگردم خونه و بیام واسه خونواده ام با ذوق و شوق تعریف کنم واااای اینو دیدی چه قشنگ بود،وااای تو هم از این اتفاقا برات میفته،بعد بقیه هم بگن آره و کلی از تجربیات خودشون بگن ،از دید خودشون زیبایی رو بگن که من حواسم نبوده و کلی ذوق کنم از این همه خوشی که میشه توی یه روز داشت و هر روز صبحم با این ذوق بیدار بشم که امروز چقدر قراره ذوق و شوق داشته باشم ،خدا رو شکر
یه درخواست جدیدی که صبح ها توی تمرینم می نویسم اینه که کلی امروز ذوق کنم از خوشی و یه لذت جدید رو تجربه کنم.
توی این دو روز انقدر ذوق کردم از همه چی، لذت های جدید مثلا من اسکناس یورو ندیده بودم و جوری این لذت جدید رو ثبت کردم اگه آدمی مثل گذشته خودم به پستم میخورد بهم میگفت ندید بدید 😁 یا دیدن یه متر مهندسی که کلی قابلیت داشت ،خدا رو شکر
این جمله استاد که 《 آدم اگه ادامه بده راهها باز میشه》
خدایا شکرت که این جمله رو بهتر از گذشته درک میکنم، یه زمانی نجوای ذهنم برای کامنت نوشتنم این بود : تو که نمی خوای زیبایی ها رو کامنت کنی ،حوصله داری .
و این کنترل ذهن و این ادامه دادن این طور من رو عملگرا به دیدن زیبایی ها کرد.خدایا شکرت
این تحسین ریز بینانه استاد که مریم عزیز رو بخاطر آتیش درست کردن رو دوست داشتم، ، فقط توجه من به اینها باعث شده یه چیزهایی رو در من تحسین میکنند که خودم تعجب میکنم،
مثلا مامانم بعد از این همه سال سابقه علاقه مندی من به ماهی خوردن ،گفت تو بچه هام ،آزاده این قدر خوشگل ماهی میخوره ،از جدا سازیش و خوردنش، آدم کیف میکنه. خدایا شکرت
خدایا شکرت برای این زیبایی های فوق العاده،این آسمون صاف و خوش رنگ با اون ابرهای قشنگش،
خدایا شکرت برای این رنگ سبز درختها که پر از تازگی هستند و هر کدوم یه جور سبز هستند.
خدایا شکرت برای این دریاچه عالی،آروم،قشنگ
خدایا شکرت چقدر همه چیز زیباست،آرومه،خود مدیتیشنه،گریس،براونی،خونه،دریاچه،درختها،آسمون،وجود استاد و مریم عزیز ❤
واقعا باید بعد انجام هر کاری آدم بخودش ایول بگه، چون تحسین خودت هست ،احساس خوب نسبت به خودت هست که مجوز تحسین دیگران ،داشتن حال خوب در ارتباط با دیگران رو میده.
چقدر این خود ارزشمنده،مهمه،قابل احترامه،دوست داشتنیه.
ایول به شما استاد و مریم عزیز که ادامه میدید هر روز و هر روز ،،قدم به قدم و دست خدا میشید برای من و دوستانم که ما هم ادامه بدیم،اگر دور افتادیم از مسیر،اگر توی هر سنی هستیم ،توی هر شرایط مالی و عاطفی و جسمانی هستیم ،بازم ادامه بدیم ،همین که زنده ایم ،سلامتیم و میتونیم تغییر کنیم ،ادامه بدیم تا یکی یکی موانع ذهنیمون رو برداریم و آخرش به خودمون بگیم ایول بخودم که ادامه دادم ایول که خسته شدم ،شک اومد سراغم اما جا نزنم،ایول بخودم که ادامه دادم، ایول بخودم که نمی دونستم توی این کار موفق میشم ،اما می دونستم ادامه میدم، ایول به خودم که امید داشتم،
خدایا شکرت
واقعا خدایا شکرت
دوستتون دارم