سریال زندگی در بهشت | قسمت 2 - صفحه 20 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم.

به نام خدای زیبایی ها. الله جمیل و یحب الجمال.

استاد عزیزم و مریم جان مهربان سلام.

خدای من چه عکسی گذاشتید برای معرفی و آغاز قسمت دوم. نمای نزدیک firepit که از سنگ های خوش فرم و طبیعی و آتش قشنگی که گرماش رو واقعا احساس کردم. صبحی دل انگیز، خدای من چقدر جادویی و زیباست این صحنه. 🌄🌄ترکیب زمین سبز و آب درخشان و پاک و آسمان آبی صاف پراز ابر و درخشش خورشید عالم تاب🌞 روی همه چیز و نور نارنجی زرد ابرها. درخت سرافراز سبز بلند قامت و پل و کلبه ی چوبی🏚🏚 این ترکیب رو یه نمای خاصی داده. درسته طبیعته ولی دو تا انسان نازنین هستند که دوستدار طبیعتن.

باور میکنید چند دقیقه فقط به این عکس نگاه کردم و ازش اسکرین شات گرفتم، زوومش کردم و نفسم رو گرفت. الان که دارم مینویسم باز همچنین حسی دارم. من عاشق این صحنه ها هستم. احساس آرامش می کنم. دوست داشتم روی اون چمن ها دراز میکشیدم و گوش می دادم به صدای طبیعت، به صدای اون نسیم، پرنده، حرکت برگ های درختان. دوست داشتم روی اون درخت یه تاب میزدم و مثل بچه ها، تاب میخوردم، دارم میبینم خنده های خودم و کودک درونم رو. تنفس هوای اونجا بوی آرامش و بهشت و خدا میده.

🌅🌅به به شب پارادایس. پاردایس شبش هم بی نظیره. مریم جان میگن ماموریت امشبشون سوزوندن چوب های اضافه است💥💥💥 و البته استاد کارتون های اضافه ی پست و خریدهاشون و تبلیغات و غیره رو هم میخوان بسوزونن. من اخیرا یکسری کتاب و جزوه های سالها قبل رو سوزوندم. خیلی حس عالی میده، وقتی دورو برت رو از چیزهای زائد و یا حتی چیزهای بدرد بخور ولی بدون استفاده رو پاکسازی می کنی. اون خلا ایجاد کردن رو دوست دارم.

عاشق ابراز محبت های مریم جانم، گاه و بی گاه از ته دل و رها. و حس شوخ طبعی بی نظیرتون چاشنی حرفهاتونه. آتش رو یکی دیگه میزنه و دودش تو چشم بقیه میره💨💨.😄😄🥰.

و رها بودنتون این ویژگی مریم جان ، بی نظیره، دیدگاه تون عالیه. بسوزون و همه رو به دامن طبیعت برگردون.

🔥🔥آتش کم کم از چوب های کم شروع شد و با اضافه کردن کارتون ها جون گرفت، زیباست واقعا ، چه نوری، چه حرارتی. چه گرمایی. گرماش خوشاینده تقریبا برای همه و البته برای مریم خانم که فکر می کنند هوا سرده.

حالا استاد میخواند تمرکزی رو آتش بیشتر کارکنند و اینجا بنزین وارد عمل میشه. میدونید استاد شما قدم هاتون رو اینجا رعایت کردید و قدم به قدم جلو رفتید و عجله ای به خرج ندادید حتی برای این کار به ظاهر ساده. اجازه دادید آتش هم تکاملش رو طی کنه.

مریم جان یک نمای تاریکی مطلق🌑🌑 و بعد آتش رو نشون دادند🔥🔥🔥🔥. زندگی واقعا با نور معنا میده و بدون نور، زندگی بی معنیه. تاریکی فقط نبود نوره وگرنه فقط نور واقعیه. نمای بزرگ شدن آتش خیلی خوشکله🎇🎇.

یاد کارتون soul افتادم جایی که اون روح میخواست ماموریتش رو توی زمین پیدا کنه و دید از آتش خوشش میاید. من هر وقت بیرون میرم با خانواده ، تقریبا بیشتر موارد من آتش رو روشن می کنم و یا کمک می کنم که آتش بزرگتر بشه. یک قدرت خاصی هست توی آتش درست کردن و مدیریت اون. شکل علف ها و چمن ها بعد از گرفتن آتش خیلی خوشگله، مثل ریشه های درخت میمونن.

🎈🎈یک ذوقی توی انجام این کار برای استاد و مریم خانم هستش که بی نظیره. استاد به طور دقیق و متمرکز دارند بنزین رو به همه قسمت های آتش پخش می کنند. واقعا بی خود نبوده که آدمهای اولیه بعد از کشف آتش، دور آتش دسته جمعی می نشستند و به آتش خیر می شدند.

استاد بعد بنزین از ابزار دیگه ای استفاده می کنند یک مشعل خفن قدرتمند. خدایی غیر از محیط آزمایشگاه اولین باره که رنگ آتش رو آبی می بینم چقدر گازش باید خالص باشه. نکته ای که اینجا متوجه شدم این بود که استاد حتی توی کوچکترین کارها هم متمرکز هستند، حتی کارهای کم اهمیت. اگه اشتباه نکنم جلسه دوم قدم هشتم هستش که استاد از قدرت تمرکز روی یک کار و کار اصلی صحبت می کنند. این رو که دیدم یاد حرفشون افتادم، گفتم خدایا حتی توی روشن کردن آتش هم استاد تمرکزی کار می کنند. حتی صحبت هاشون هم راجع به آتشه. در این حد واقعا.

من موقع نگاه کردن ویدیو به خودم می‌گفتم قانون تکامل، که در ادامه استاد خودشون به قانون تکامل اشاره کردند. از چوب های کوچک، آتش کم کم که جوون گرفت، چوب های بزرگ و حتی بعد درختان اضافه به اون شد. ادامه دادن به حرکت و استقامت ورزیدن و ادامه دادن. 👊🏻👊🏻👊🏻

خیلی جالب اینکه استاد کنترل آتش رو هم در دست گرفته. یعنی حواس شون به کارشون هست یه این میگن تمرکز. واقعا بعد از سوزوندن و کنار گذاشتن چیزهای اضافی ، خیلی فضا باز میشه برای چیزهای نو و ایده های نو، راههای نو.

ابراز عشق استاد به مریم خانم و به زبان آوردن ویژگی های خوب مریم جان. چقدر خوبه صادقانه احساس مهم بودن بهت بدن.

مداومت شما،عشق به تغییر و بهبود کارها و شرایط ستودنیه و شب و روز نمیشناسه. حرکت، حرکت، حرکت.

و ممنونم باز روز پارادایس صبح زیبای پارادایس. 🏞🏞خدای من خدای من، باز کردن در همان و ورود زیبایی همان. نمای زیبایی پارادایس اصلن به آدم شور زندگی و امید رو نوید میده. روز از نو و روزی از نو. تازه بودن هوا و فرش بودنش اصلن آدم رو مست میکنه. در کلبه ی بهشت باز شد.

بریم ببینم نتیجه آتش بازی دیشب چی شد. همه چیز خاکستر شد و به دامن طبیعت بازگشت. انا الله و انا الیه راجعون. Ashes to ashes

فقط سنگ ها موندن و خاکستر انگار اصلن هیچ چیزی نبوده. چقدر پاکسازی خوبی انجام شد. چقدر اقدام به جا و به موقعی. نمای براونی🐎 و گریس🐐 اون ور آب. میدونید چی استاد، دوست داشتم اونجا کنار اون سنگ های که گذاشتید یه دونه چادر کوچک داشتم و اون جا کمپینگ میکردم. ⛺⛺⛺

چقدر قانون رو قشنگ یادآوری کردید. کارهای خیلی بزرگ هم از برداشتن قدم های کوچک شروع میشه‌. کافیه قدم اول رو برداری، ادامه بدی و مقاومت و اراده که خیلی مهمه. اگه کار رو شروع نکنیم و یا ادامه ندیم یک غول میشه بعد.

خدا قوت به اراده و توان فیزیکی و کاری تیمی شما دو استاد.

نتیجه تغییر همیشه لذت بخشه، به شرط لذت از فعالیت و مسیر.

💣💣آتش زیر خاکستر: این رو میدانید برای خودم چی تعبیر کردم؟ گفتم ببین لیلا، کارهای هست که یاد گرفتی و واردی بهشون و به هر دلیلی رها کردی. اگه برگردی دوباره و شروع کنی و کمی حوصله و صبر به خرج بدی دوباره جون میگیره مثل همین آتش. آتش خوشکل دیگه ای که با کمی سوخت رسانی دوباره جون گرفت. نمای پاکسازی محوطه و درخت ها واقعا زیباست🌲🌲🌳🌳🌳🌳. دوست داشتم الان اونجا بودم و میدویم. 🏃‍♀️🏃‍♀️🏃‍♀️🏃‍♀️

واقعا پارادایس حقشه بهش برسن. این همه زیبایی و لذت میده، پس لیاقت دریافت همچین رسیدگی رو داره.

خوبه ما هم در عین نچسبیدن به دارایی هامون، این طور بهشون برسیم و با کم توجهی و سهل انگاری ناسپاسی نکنیم.

🗯استاد عزیز و مریم جان همیشه فعال: برنامه ریزی، حرکت رو به جلو و بهبود دایمی شماها، سرزندگی، توان، عشق و به زندگی تون واقعا ستودنیه. ممنونم که این قدر الگوی خوبی هستید. 💝💝

💥💥💥💥💥نکته ی آخر استاد خیلی مهم بود خیییییلی. وقتی شروع میکنی، مداومت به خرج میدی، همه چیز دست به دست هم میده تا تو بتونی راحتتر اون کار رو انجام بدی.

ممنونم و سپاسگزارم از سهیم شدن این همه زیبایی و تمرین عملی اگاهی های در زندگی تون. امیدوارم همیشه سالم و شاد و ثروتمند باشید.

سپاس، سپاس، سپاس.

لیلا، ۲۳:۳۱، ۱۹ دیماه ۱۴۰۰، Sunday, ۱/۹/۲۲