سریال زندگی در بهشت | قسمت 7 - صفحه 3

خدایاسلام

بهشت من سلام

زیبا رویان بهشتی سلام

زیبا بینان بهشتی سلام

وسلام به همه کسانی که در این بهشت تفکر وتعقل می‌کنند وتقوی وکنترل ذهن دارند

سلام به همه ی ما.

خدایا امروز هم به عشق تجربه ی بهشت در این دنیا چشمامو باز کردم.

وقتی اومدم وارد بهشت بشم، یه پیام از خدا دیدم، بهم گفته:لیلا جان تبریک میگم بهت، تو در مسیر درست هستی، تو خیلی خوب داری قوانین من رو درک میکنی، تو خیلی خوب داری دنبال من وزیباییهای من میگردی، خوب داری منو تایید وتحسین میکنی، خوب داری شکر نعمتهای منو بجا میاری، خوب داری روی خودت کار میکنی، وحتی خودتم اینو فهمیدی با احساس خوبی که تو این مدت داشتی، ومنم نشونه هامو برات فرستادم که لیلای من، مسیر درست همینه، تایید کردم همینه، بهت لایک های سبز نشون دادم، که همین بشه نشونه برای درستی مسیرت وادامه ی اون… حال این هم یه پیام برای توست عزیزم بیشترین امتیاز، ولی مغرور نشو این فقط یه پیغام از طرف من به توست، که همون وقتها که نجواها میومدن که حالا نمیخواد کامنت بزاری، همین که داری روی خودت کار میکنی، بسه، اصلا دنبال کامنت خوندن وکامنت نوشتن نباش، این پیام رو بهت دادم، ای بنده ی محبوب من، که بدونی واگاه باشی که هم نوشتن چیزی که درک کردی وهم خوندن درک وآگاهی بچه های دیگه چقدرررررر میتونه بهت کمک کنه ومسیر برات راحت‌تر بشه ولذت بخش تر بشه، خدای مهربونم سپاسگزارم که امروز بهم پیام دادی تا راهمو ادامه بدم….

پیش به سوی تموم کردن کار

تمام ابزار لازم برداشته شد.

توشه ی راه، نوشیدنی‌های مناسب وخفن برداشته شد.

دستکش های مررررد پوشیده شد وسپاس از این دستکشها که بارها به استاد کمک کردن.

واما مهمترین سلاح برای مومن، مسلح به الله اکبر بودنه، ومصمم شدن وادامه دادن با توکل وتکیه به بزرگی وصف ناشدنیه خداونده که هر لحظه هدایت می کنه تو هر مسیری که ازش هدایت می‌خواهیم.

😂😂😂😂حشرات عشق، که بهم چسبیدن، اونم از ته، وهمه جا باهم هستن، وهمین باعث تولید مثل زیادشون شده واین منو یاد یه جوک میندازه که واسه ایام قرنطینه ساخته شده، ومن نوروز این خبر و شنیدم که جمعیت جهان با شروع زمستان سال جاری افزایش چشمگیری خواهد داشت!!! 😉😉😂🙈🙈

اینم از اثرات باهم بودن ما، مثل همین حشرات عشق در دوران قرنطینه….

خوب پروژه مشخص شده، پس به راه می‌افتیم وخداوند پشت وپناه همه ی ماست.

ماشالله ماشالله صد هزار الله اکبر به این همه زور بازو، به این همه قدرت بدنی که یه درخت رو کشیدن بیرون…

قانون:آدم میتونه با پشتکار واراده وادامه دادن وتلاش وتمرکز، از پس خیلی از کارها بر بیاد، وهر چقدرررررر ادامه بدیم کارها برامون راحت‌تر میشه وادامه مسیر هموارتر

چقدر خوبه که آدم بعد هر تلاش به خودش یه استراحت کوتاه بده تا هم باطریهای خودش شارژ بشه هم باطریهای ابزارش، نوشیدنی‌های فوق‌العاده، گوارای وجودتون ونوش جان.

🐴🐴🐴♥️♥️🤣🤣🤣استاد جان، شما یه توانایی بالقوه دارین در دوبلریه صدا، مخصوصاً برای شاد کردن دل بچه ها، پسر من غش غش میخنده وقتی این طوری حرف میزنین، بیا بغل عمو، بیا بغل دایی، عاشق این شوخ طبعیتون هستم که همیشه فضا رو دلنشینتر میکنید با خنده های قشنگ مریم جان، وهمین شادی خودش یه اصل مهمه توی زندگیه ما آدمها، که خیلی از ما با اون غریبه شدیم وای کاش تلاش کنیم تا دوباره با شادی وخنده آشتی کنیم، با بهانه های مختلف اما درست، نه با مسخره کردن دیگران والفاظ ناشایستی که شده ورد زبون یه سری از ماها برای خندوندن دیگران، به هر حال من خنده وخندوندن رو خیلی دوست دارم وهمیشه شما دونفر ومایک عزیزمو تحسین میکنم، که شاد هستین وشادی رو به ما هدیه میدین.

خدایا شکررررررررررت، که امروزم شاهد یکی دیگه از نعمت‌ها وبرکت های زندگیه استادم، اجاره دادن یه قسمتی از این زمین 20 هکتاری به مخابرات، چه ثروت غیر فعال خوبی رو میتونه وارد زندگی کنه، اینه که استاد همیشه مثال مدارها رو میزنه، وقتی تو در مدار مناسبی باشی، ثروت میاد بدنبال تو، مثل همین مخابرات که اومدن سراغ استاد واسه اجاره ی اونجا، وچه جالب که این چرخه ی وارد شدن خیر وبرکت فقط با جاری شدن اجاره بهای اونجا توی زندگیه استاد ادامه نداره بلکه همین اینترنت پرسرعت ورایگانه استاد بواسطه ی وجود این دکل ها، ویا پاکسازی مسیر رفت وبرگشت ورسیدگی ومحافظت از اونجا توسط این شرکت، قطعاً از موهبتها وبرکت های دیگه ای هست که استاد در مدارش هستند ودریافت میکنن.

وچقدر مردم آمریکا تحسین برانگیز هستن، بخاطر اینکه هر کس در هرکاری مشغوله، بدون نظارت چوب بالای سر، خود جوش داره کارشو با بهترین کیفیت وبدون اتلاف وقت انجام میده وتعهد محکمی برای انجام کاری که بهش محول شده داره، وبه نظر من ما این رفتار غلط رو از بچگی از اجتماع وخانواده ومدرسه به عنوان یه ورودیه نامناسب، به وجودمون راه دادیم البته ناخواسته، چون در سنین پایین، اختیاری در کار نبوده وکنترلی نداشتیم، همون موقع که همش توی بچگی چک شدیم، کنترل شدیم اونهم محسوس ونه نا محسوس، هر کاری خواستین انجام بدیم، از ترس ووحشت تهدید های پدر ومادر ومعلم وپلیس بوده خوب اینم نتیجس که می‌بینیم، وبهتره ازش اعراض کنیم وحالا که قانون رو میدونیم خودمون روی خودمون کار کنیم وکارمون رو درست انجام بدیم وجهان مارو به جاهایی هدایت میکنه که هرچی کار درسته اونجاست.

قطع کردن شاخ وبرگهای نازک توسط مریم عزیز، منو یاد این جمله ی استاد میندازه که تکرار میکنن، تو سهم خودتو انجام بده باهر چی که الان داری، از هرجا که هستی، با هر کاری که میتونی، شروع کن تو یه قدم بردار جهان چند قدم برات برمی‌داره، والان مصداق این جمله رو اینجا میبینم، قدم های کوچک مریم با اون توانایی وبا اون ابزاری که در اختیارش داره، وحالا بقیه کار توسط استاد به شکل قطع کامل اون درختا با ابزار قوی تر اتفاق میافته واما مهمترین کار جهان برای مریم جان ودر ادامه با سخاوت ایشون برای ما، اینجا اتفاق میافته که یه الهامات وآگاهی هایی از دل این اتفاق بیرون میاد که خیلی خیلی کمک کنندس در انجام هرکار دیگه ای، واون الهام، پیام خداوند برای ماست، برای روشن شدن چراغ مسیرمون، با اون پیچک هرزی که ریشه ی اون داخل تنه ی قطع شده ی یه درخت قدیمیه، وپیچیده دورتادور اون یکی درخت هرز روییده شده کنار دریاچه، وقطع کردن این درخت، مستلزم قطع کردن این پیچکه هرزه، که شاید تنه ی معطغی داره ولی خیلی بهم تنیده شده، درست مثل ترسهای کوچیک ما که جلوی رشدو پیشرفت مارو گرفتن وما اونهارو بی‌ربط میدونیم وهیچ تلاشی برای پیدا کردن وقطع کردنشون نمی‌کنیم، ووقتی شروع به قطع کردنشون میکنیم وبا رفتن توی دل این ترسها یی که به ظاهر هیچ ارتباطی به رشدمون نداره وچطور با قطع این ترسهای کوچیک، جرأت انجام خیلی کارهارو پیدا می‌کنیم با فکت کردن این واقعیت که اگه من تونستم برم توی دل فلان ترسم ودیدم که چقدر شهامت دارم واون ترس چیزی نبوده که من قبل از وارد شدن به اون تصور می‌کردم واز پس اون ترس براومدم، برم توی دل کارها وببینم واقعا آنقدر سخت نبوده که فکرشو میکردم ویه جورایی دیگه اسیر دام چگونگیها نمیشم. وخداوند خودش روشنگر تاریکی‌ها ست وهدایتگر ما…

ترسهای کوچکی که دور ذهن ما پیچیدن وبا قطعشون ومخصوصا با از ریشه زدنشون، چقدرررررر میتونیم ذهنمون رو سبک‌تر کنیم برای حرکت در مسیر رشد وتعالی، واین هم از الهام ما از طبیعت بود که با برداشتن یه قدم کوچک از طرف مریم عزیز، بهش هدایت شدیم.

مریم جان وقتی شما از ترس از تاریکی گفتین، چراغی توی ذهن من روشن شد، یه ترس مخفی از من بیرون کشیده شد که انقده مخفی خودشو دور ذهنم پیچیده کرده بود که واقعاً نمیدونستم که مانعی باشه برای رسیدن من به بهشتی مثل همون بهشتی که الان شما در اون هستین، وخواستش توی وجودم داره هرلحظه بیشتر زبانه میکشه. البته من از روزی که فهمیدم شما چند روزی به تنهایی در این کلبه ودر این فضا بودین، ترس وخوف عجیبی گرفتم وبه خودم گفتم تو عمرا بتونی حتی یه دیقه اینجا تنها باشی، مخصوصاً شب که برای من خیلی خوفناکه موندن در این جور فضاها، طبیعی وجنگلی وحتی کوهستانی!

چه ترسهایی از چیزهای مرعی ونامرعی دارم وچه ساده با خودم میکشونم اینور وانورمثل غل وزنجیر به پام، هیچ وقت فکر نکردم که شاید همین ترس وخوف باشه که مثل یه تر مز مخفی نزاره من با اونهمه فشار دادن پام بروی پدال گاز، هیچ حرکتی به سمت در خواستم که زندگی توی جای بی نظیر وداشتن یه ملک شخصی توی دل طبیعت هستش، انجام بدم، این عشق ودر خواست هست، این کار کردن روی خودم هست، آرامش هست واعتماد به خداوند هست ولی در کنارش این ترسم هست، پس ساکن موندم واز اینجایی که هستم یه قدم هم نرفتم جلو. البته در مسیر این خواستم که زندگی در طبیعت لذت بردن از یه همچین بهشتیه،چون من از اونجا میترسم، از تاریکی شب اونجا میترسم، بارها ترسهایی اومده سراغ من که مثلا اگه چند نفرنیمه شب بیان اونجا……

بگذریم….

یه داستان…

من چند سال پیش هدایت شدم به روستای پدریه خودم در شهرستان اقکند، از توابع میانه وخلخال، ده مندجین، این ده وسط کوه هاست ود عمیق ترین دره ی پهناور که ازیه طرف به کوه چسبیده واز یه طرف به رود قزل اوزن واز یه طرف به جنگل واز یه طرف به باغهای روستاییان، جای خیلی قشنگیه، وقسمت مهمه این داستان اینجاست که خونه ی پدر بزرگه من در بالاترین نقطه ی ده هستش که از سمت کوه میشه اولین خونه، از سمت جنگل میشه اولین خونه واز سمت رود میشه آخرین خونه واز سمت باغ ها هم میشه بالاترین خونه که تمام باغها از ایوان اونجا پیداست، یه باغ چسبیده با خونه ی پدر بزرگم، که من بادیدن اون باغ خیلی خیلی دلم خواست که یه روزی خدا کمکم کنه تا اونجارو بخرم ویه ویلای خوشگل وسطش برای خودم بسازم هر روز صبح که چشمم به این باغ می‌افتاد، ساعتها ویلای خودمو اونجا تجسم می‌کردم وچه لذتی از این تجسم می‌بردم، تمام وجودم داغ میشد بیشتر وقتها خودمو توی خونه ی خودم در اون باغ حس می‌کردم وخلاصه بگم در کنار همه این اشتیاق وتجسم وعشق سوزان کلی ترس هم داشتم ودارم، مثلا ترس از ریزش کوه پشت خونم، ترس از جنگل تاریک چسبیده به خونم، ترس از راه های خاکی وپر پیج وخم وباریک این ده، ترس از ندادن مجوز دهداری برای ساخت ویلا، وترس از مقاومت کردن عموی مادرم برای فروش اون باغ به من، خوب به نظر شما من میتونم با وجود این همه ترس وشرک مالک یه چنین جایی باشم که واقعاً بهشته؟ معلومه که نه!

من برای قطع کردن این ترسهام واین باورهای شرک آلودم هیچ کاری نکردم، چون فکر نمیکردم خیلی مهم باشن، اما الان به وضوح رسیدم که اینها ترمزهای مخفی هستند که خودشون رو دور ذهن استتار کردن، باید قطعشون کنم….

میخوام قطعشون کنم وبجاش بذر شجاعت وشهامت وتوکل واعتماد به خداوند رو بکارم واین طوری میتونم ادعا کنم که سمت خودمو خوب انجام دادم.

وقتی صحنه ی قطع اون در ختان نسبتا تنومند رو توسط استاد با اره دیدم واین صحنه رو با قانون مطابقت دادم، فهمیدم یه سری از باورها وترسهای ما که حاصل سالها ورودیه نامناسب بودن آنقدر تغذیه شدند که قطعشون نیاز به جهاد اکبر وعزم راسخ وتنرکز وتلاش زیادی داره وجالبه که خیلی از ما این باورهایی که مثل این درختهای هرز جلوی دیدن روی زیبای زندگی رو گرفتن رو تصور می‌کنیم که زندگی با این باورها ی هرز، بسیار زیباست، زندگی با فقر یه فضیلته بزرگه، زندگی با سختی ومشقت پاداش بزرگی نزد خداوند داره، زندگی با غم واندوه و مشکلات جام بلایی ست که از طرف خداوند به ما هدیه شده چون در پیشگاه خداوند مقربتریم، اما غافل از اینکه با این باورهای غلط ومخرب وهرز، خودمون رو از چه زیبایی وچه توحیدی وچه آرامشی، وچه عزت نفسی وچه فراوانی که در جهان در جریانه، محروم کردیم، دقیقا مثل کسی که بار اول پاشو توی این بهشت بزاره واونجا و با همون درختهای هرز کنار دریاچه ببینه، خوب ورودی‌ اون نامناسبه! واونجا و همونطور که هست بپذیره وهیچ تلاشی برای قطع اون درختان هرز نکنه، ولی کافیه آدمهایی مثل استاد ومریم جان بیان جلو وبهش بگن تو اگه بدنبال دیدن این دریاچه ی زیبا وارد اینجا شدی باید کمک کنی که این درختهای هرز رو قطع کنیم، چون ویوعه این دریاچه بدون اینها خیلی زیباتره، از این طرف دریاچه اونطرف رو میبینی واز اون طرف اینطرفو واون کلبه ی زیباهم کاملا پیدا میشه. واستاد جانم، خداوند همه ی مارو هدایت کرده از روزی که تصمیم گرفتیم بدنبال زیبایی ودرک قوانین باشیم، به سمت شما، به این خانواده به این بهشت تا پیام خداوند به گوش ما برسه وشما بهمون بگید که بابا جهان رو جور دیگری هم میشه دید یه جور زیباتر، فقط هر چی اضافست، هر چی ترسه، هر چی محدودیت، هر چی ساکن وراکد بودنه، هرچی مقاومته، هر چی شرکه، هرچی وابستگی، هرچی عجلس، هرچی عدم لیاقت، هرچی نداشتن عزت نفسه، هرچی بخدا اعتماد نکرده هزار تا از این هرچیارو باید قطش کنی، فقط شروع کنید، هرکی هرجاهست وبا هرچی که داره واز هرجا که میتونه شروع کنید به قطع کردن، چون هر کار نا ممکنی با برداشتن یه قدم شروع میشه وهر چی جلوتر بریم کارها راحت‌تر میشه ودیدن تصاویر نتایج در طول مسیر ودر شروع کار مثل این نوشیدنی‌های فوق‌العاده بهمون انرژی میده واشتیاق مارو برای تموم کردن کار بیشتر میکنه.

خدایا شکررررررررررت که فرصتی فراهم شده تا با زندگی در این بهشت والهاماتی که در این طبیعت به ما میرسونی، بتونیم قوانین رو بهتر درک کنیم، ودر عمل استفاده کنیم وبه امید وانگیزه ی دریافت نتایج بیشتر ادامه بدیم.

استاد جان ومریم عزیزم ودوستای مهربونم ممنون که کامنت منو خوندین، در پناه خداوند سربلند وپیروز وثروت مند وسعادتمند در دنیا وآخرت باشین.