سریال زندگی در بهشت | قسمت 8 - صفحه 33

به نام یگانه قدرتمند رحمت گستر

سلام ودرود به یاران وعزیزان همیشه همراه

سپاسگزارخداوندم که دوباره به من فرصتی داد تاازین سریال پرازآگاهی و پراز زیبایی خودم رو رشد بدم و به جهان اجازه بدم من رو وارد مدارزیباییها ونعمتهای فراوان قراردهد

استاداین روزها بادیدن زیباییهای این سریال و بهبودایی که به پرادایس میدید،فهمیدم چقدر توجه مهمه و بیشتر درک کردم که به هرآنچه‌توجه کنم اساسشو توزندگیم تجربه خواهم کرد

همین دیروز بود که به باغ پدرم هدایت شدیم و همراه پدرم‌کلی شاخوبرگای اضافی از درخت سیبی که توی باغ بود هرس کردیم،من نقش خانم شایسته رو اجرامیکردم و پدرم نقش استاد رو،

یعنی دقیقا هرکاری میکردید منو پدرم دیروز اجرامیکردیم،البته باابزار ایرانی…و دقیقا این هفت قسمت سریال برام با آگاهیهاش مرورشد و چه حس فوق العاده ای بود وقتی قیچی به دست داشتم اون پیچکای دور درخت رو قطع میکردم،باصدای چه چه پرنده ها،وبوی نسیم بهاری واقعا بی نظیربود،خدایاصدهزارمرتبه شکرت

واما بهبودی که دراین قسمت ازسریال میخواید بدید،یک تصمیم کاملا شجاعانه وجسورانه ای بود که واقعا تحسین برانگیزبود

اونقدر آزادی برای شما دراولویته که ذهنتون همچین مانع هایی رو دیگه نمیپذیره و فاصله ی تصمیم تاعملتون اونقدر کمه که به محض اراده کردن اون کار رو اجرامیکنید،واین یکی ازمهمترین درسهاییه که من ازشما یادگرفتم،و هرنتیجه ای که اون تصمیم بهم میده مهم نیست،مهم اینه که من به تصمیمم عمل میکنم

مثل این قسمت که شمادرهرلحظه به یک ایده هدایت میشید و فوری درعمل اجراش میکنید و اگه دیدید نتیجه ی مطلوبی نمیده دوباره اجازه میدید تاخدا به ایده ی بعد هدایتتون کنه

چی میشه که به ایده ی بهتر هدایت میشید؟موقعی که به صورت تکاملی ازهمون ایده ی اولی که بهتون الهام‌میشه درعمل انجام میدید،،اون‌وقته که ایده های بعدی وبهتری خدا سرراهتون قرارمیده

اگه ثانیه به ثانیه ی این فایل های سریال رو مثل وحی منزل بدونیم وبا دیده ی باز نگاه کنیم خواهیم فهمید که همه ی ماانسان ها درهرررلحظه درحال هدایت شدن به مسیری هستیم که باورش داریم

یعنی هدایت شدن شما به ایده ی برداشتن نرده ها تا هدایتتون به روش برداشتنش درلحظه به لحظه داره گفته میشه که این ابزار ازون یکی بهتره،اون یکی از اون یکی دوباره بهتر انجام میده

یعنی وقتی بسپاری همه چیو به خدا و بااعتمادبه اینکه توخود پای در راه بنه‌وهیچ مپرس خود راه بگویدت که‌چون بایدکرد،،همون یک قدمی که برمیداری بقیه ی قدمها رو خدا بهت میگه و کار هربار راحتو راحتتر پیش خواهد رفت

نکته ی دومی که خیلی خیلی برام مهم بود و باید رواین نکته‌کار کنم،افتادن چکش توی آب بود

چقدر خوب تونستید ذهنتون رو کنترل کنید و با کلامتون اجازه ندادید بخواد ذهنتون پیگیر این بشه که چراحواستو جم نکردی،حیف بود،حالا چطور میخوای از تو آب درش بیاری و ازینجور نجواها…

سریع این موضوعو رهامیکنید و به کارتون ادامه میدید و‌اجازه میدید به وقتش خدا برای راه حل اون هم هدایتتون کنه

صادقانه بخوام دراین رابطه جواب بدم،هنوز نتونستم وقتی همچین تضادهایی برام پیش میاد انقدر راحت خودمو زود رهاکنم و اجازه بدم به وقتش راه حل گفته بشه

اصلا همین افتادن چکشِ تو دریاچه رو اگر خیرشو درنظربگیریم شاید به این خاطربود که خدا میخواست باافتادنش توآب بگه این ابزار خیلی هم برای این کار مفید نیست و بهتره سراغ یه ابزار دیگه بری

این یک‌مثال کوچیکیه که میتونیم از الگوش برای مثالهای دیگه توزندگیمون ازش استفاده کنیم،وهر اتفاقی که برامون میوفته که نتیجش احساس خوبه اون اتفاق قطعا به نفع وخیر ماهست وباید به اون خدای قدرتمندِ ناظربه تمومی بنده هاش وکارها اعتماد کرد

نکته ای که استاد گفتند

همیشه خراب کردن راحت تر از درست کردنه

مثال قطع نرده ها و درست کردنشون دقیقا درمورد باورهای ما آدماهم صدق میکنه،اینکه اگه‌من چندین ماه وقت بذارم و باورهای خوب بسازم و بعدازاین مدت گوشمو به روی خبرهای منفی بازبذارم،باورهای خوبی که اون مدت ساختم کم کم مثل این قسمت از نرده که دیگه ازپایه سست شده با یک هُل دادن نقش برآب میشه،به راحتی تموم اون مدتی که وقت گذاشتم دوباره میشم همون آدم قبلی باهمون باورای دربوداغون

استاد این راحتیِ شمارو بارهاتحسین میکنم،که مرحله به مرحله ی این کات کردن چوب هارو درراحت ترین نشستنِ ممکن،انجام دادید

من هنوز برای انجام دادن یکسری کارها انگار این باور تو ذهنمه که همچین به این راحتی هم نباید انجام بشه،و شاید تو سخت ترین حالت ممکن اون کاررو انجام بدم

الان که نشستن شمارو دیدم،یلحظه به کارهای خودم توی آشپزخونه فکر کردم،دیدم که برای سبزی پاک کردن یک ساعت روی پاهام می ایستم و بعداز اتمام کار متوجه میشم چقدر به زانوهام فشار اووردم،یعنی هنوز خیلی ازکارهای کوچیکو با سختترین روش انجام میدم واین جاداره که خودمو بهبود بدم

خدای من چقدر این اعتمادشمارو درهرلحظه به خداوند تحسین میکنم،افتادن یک تکه چوب روی آب رو‌نشونه میبینید که خداداره بااین تکه چوب بهتون میگه میتونید تکه چوبهارو به من بسپارید تا خودم به ساحل برسونمش،یعنی قشششنگ نودونه قدم رو سپردیت به خودش و اون هم نرم وراحت کار رو انجام داد

بخدا توکل کردن ایمان راسخ میخواد،اعتمادکردن به خداواینکه کارهارو میشه بهش سپرد ایمان ابراهیمی میخواد

این مثالهای روزانه ی زندگیه که اگه ماباهمین مثالها ایمانمونو به خداوند بیشترکنیم و اعتمادمونو بهش زیادکنیم،اون وقت تو بقیه ی موضوعات زندگیمون رشدیافته تر میشیم و میگیم همونطور که تواین مثال خدا چوبهارو بدون هیچ زحمت و زور زدنی به ساحل رسوند،بقیه ی کارها رو‌هم خودش انجام میده

حتی حتی همین حمله ی زنبور به شماهم هدایت خوده‌خوده خدابود،اون ازطریق این زنبور کاری کرد که شما برید توخونه و یک خستگیی از تن دربیارید و همینکه توجه شماازداخل خونه به بیرون جلب بشه و شاهکاری که انجام دادید،نتیجشو خدابهتون نشون بده و بهتون بگه چه مانع بزرگیو برداشتید و چه زیبایی ازین بهشت هویدا شد

الله اکبر چه منظره ی چشم نواز و سرسبزی شد،چقدر تحسین برانگیزه این صحنه ی نقاشی فوق العاده ی خداوندخدایاشکرت

خیلی لذت بردم از ایده ی الهام بخشی که درهرلحظه اجراکردید و نتیجش شد،نمایان شدن این منظره ی فوق العاده

واقعاکه همیشه تو زندگیمون جای بهبودهست و هربارمیشه یک بهبود بهتری رو اجراکرد

و توی بهبود شخصیتمون که دیگه بی نهایت جا داره که هروز بهتراز دیروز رفتارمون و‌کلاممون رو باخودمون و اطرافمون درست کنیم،بهترمیتونیم جوری کنترل ذهنمون رو در دست بگیریم که به آرامش بیشتر و احساس بهتری هدایت بشیم

خیلی درونم شوروهیجان ایجادمیشه‌وقتی شمارو میبینم اینقدر باشوروشوق و باذوق فراوان ازنتیجه ی کارتون باهمدیگه صحبت میکنید،جوری درمورد اون نتیجه صحبت میکنید که انگار این ته خوشبخیی بود که اون روز تجربه کردید،حتی برمیگردید از اولین قدمی که بهش هدایت شدید درموردش باخودتون صحبت میکنید و قدم به قذم هدایتهای خدارو به خودتون یاداور میشید و ذهن چموش رو خاموش نگه میدارید،و مثل یک‌ کودک نوپا که تازه راه رفتنو یادگرفته و ذوق داره دوباره بلندبشه و راه بره،دقیقا اون ذوق کودکانه ی درونتونو میشه احساس کرد،ومن عاشق این ویژگی ام که بتونم ذوق کودکانمو فعال نگه دارم وباانجام هرکاری جوری عکس العمل نشون بدم که انگار این آخرین روزوآخرین تجربه ی من تواین دنیاست و بابت اون تجربه فقط خوشحالی کنم و سپاسگزاره هدایتهای پروردگارم درهرلحظه باشم

اون لحظه ای که گفتید اون‌تکه چوب رومیتونیم سه نفره بلندکنیم،گفتم چه حس فوق العاده ایه که حتی برای برداشتن این تکه چوب هم روی زوروبازوی خودتم حساب نکنی،و روی قدرتو زوربازوی خودش حساب کنی که اگه قدرت اون توهرکاری نباشه ما صعیفو ناتوانیم

مریم جان آرامش درکلامتون منو به وجدمیاره،شوخی های جالبی که حین انجام کار باهمدیگه میکنید هم منو به وجدمیاره،واقعا شما دو نفر یکی ازبهترین الگوهاییه که خدامنو به سمتتون هدایت کرده،و چقدر دارم باشماها رشدمیکنم،چقدر دارم از لحن شما یادمیگیرم که باارامش صخبت کردن چقدر شیرینه،چقدر حسش فوق العادست،چقدر همین باارامش صحبت کردن برمیکرده به صلح درون خودت،و این بهبود درصلح بودن باخودم چقدر جاداره که بهتربشم

خدارو صدهزارمرتبه شکر به خاطر یک روز فوق العاده ی پرازآرامش دیگه ای که خدابهم هدیه داد و چشمانم لایق دیدن این زیباییها و گوشهایم لایق شنیدن این آگاهی ها شد

خدایاشکرت بخاطر حواس پنج گانه ی سالمی که بهم عطاکردی و دارم درمسیر درست ازشون استفاده میکنم

بهبود شخصیتم درراستای سلسله سریال زندگی در مزرعه ی بهشتی ادامه دارد…