سریال زندگی در بهشت | قسمت 101

سلام به همه دوستای خوبم و استاد عزیز و خانم شایسته مهربون

آقا من یکم زبانم سر شده اصلا نمیفهمم فقط می تونم بگم به قول سعدی شیرین سخن:

ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی

اصلا وقتی استاد از اون رشادت ها ودلاوری ها گفتند به خودم گفتم خدایا اصلا من کجام استاد کجاست ، چرا انقدر ذهنم قبل از این سعی داشت منو تو دام منطق بندازه و تمام ترس ها رو از یادم ببره مثلا قبل از اینکه استاد این داستان قمه و اینارو گفتند من به خودم گفتم خب بله دیگه منم بودم گوشیم رو می دادم تازه کلی هم برام این موضوع منطقی بود و می گفتم اصلا من دارم چقدر کار درستی هم می کنم ولی دیدم نه آقا من بزدل تر این حرفا بودم و خودم نمی دونستم من واقعا استاد رو تحسین می کنم برای این جسارت و شجاعت به نظرم برای خود من این ترس می تونه شرکی باشه که قدرت رو از الله قادر بگیرم و بدم به ترس ها و من چقدر غافل از این موضوع بودم و فهمیدم بابا من هنوز خیلی کار دارم وقتی استاد هر دفعه از خودشون می گند بیشتر به کم و کاستی های خودم پی می ببرم و به قول مولانا بیشتر به این می رسم:

هفت شهر عشق را عطار گشت

ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم

استاد بسیار زیاد تحسینتون می کنم برای این جسارت ، شجاعت ، توکل و اینکه در عمل باور دارید که تنها قدرت قادر در جهان رب هست و به هیچ کسی که سعی داره ادا بازی و قدرت نمایی کنه باج نمی دید من واقعا تحسینتون می کنم وقتی که این دنیا با تمام عوام فریبیش براتون پست و ناچیزه و من این رو در خودم می فهمم که این ایمانی که با یه قمه تموم شه ایمان نیست توهمه از خداوند توفیق هدایت می خوام توفیق بهتر و بهتر شدن توفیق ایمان راسخ استاد شما برای من الگویی زنده هستید و من می بالم به شما

من در این باره غزلی از مولانا براتون می گم البته با یکم شرح که برای دوستان بیشتر این موضوع تفهیم بشه

شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان / برکش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشان

چون ملک ساخته خود را به پر و بال دروغ / همه دیوند که ابلیس بود مهترشان

همه قلبند و سیه چون بزنی بر سر سنگ / هین چرا غره شدستی تو به سیم و زرشان

بیت اول: از سگان (خدمتکاران یا سربازان) شان ترسی نداشته باش ، تو شمشیر حق محورت را بکش و نابودشان کن.

بیت دوم: پادشاهی که تاج و تخت خود را بر پایه دروغ می سازد ، هم پیمان دیوان و شیاطین است.

بیت سوم: این دارایی هایی که در دست دارند با یک اتفاق رنگ می بازد. تو به دارایی های طلایشان چشم ندوز ، پس چرا فریب خوردی به واسطه سیم و زرشان که در مثال استاد می تونه قمه باشه

در کل موضوع اینه که قدرت اصلی دست خداست بقیه دارند ادا در میارند و وقتی پشتت به خدا گرمه نباید گول این قدرت نما ها رو خورد چرا که قدرت اصلی اونه و به قول قرآن همیشه شما پیروزید اگر ایمان داشته باشید امیدوارم خداوند این توفیق رو بده که واقعا بتونم به این موضوع جامه عمل بپوشونم و جزوی از باور های من بشه نه فقط در حد حرف یک ایمان با عمل

وقتی که استاد از اون داستان ها و رشادتها می گفتند مثلا ۱۵ نفر به یک نفر به خودم گفتم یا خدا یعنی من کجای کاره دنیام ، چون من اصلا راجب خودم چنین ذهنیتی نداشتم تازه با خودم فکر می کردم که چقدر نسبت به بقیه عزتمند زندگی کردم چون من تا این حد استاد که ابدا ولی تو دوران مدرسه و همین الان با اینکه من به قول استاد من اون دوستی ام که جثه ریز و ظریف داره و همچنین من خیلی برعکس استاد درون گرا هستم اینجوری که استاد در دوران دبیرستان بودند من واقعا متصور نمی تونم بشم که اصلا از یه آدم انقدر برون گرایی بپاچه بیرون آخه ۱۵ نفر استاد وقتی این رو گفتند به خودم گفتم یک آدم چقدر می تونه جیمز باند باشه 😂

ولی در مورد خودم من تو دوران مدرسه و همین الان آدمی ام که زیر حرف زور نمیرم و با اینکه گفتم خیلی آدم ریز جثه و درون گرایی هستم یک حدودی در رابطه با آدمها قائلم که اگر از اون حد و حدود رد شه دیگه دم اون بنده خدا رو می گیرم می ندازم از زندگیم بیرون و خب این باعث می شد تو دوران مدرسه علیرغم بقیه بچه هایی که مثل من ریز جثه و ضعیف بودند که اکثرا توسط افرادی که قدرت فیزیکی بالایی دارند تو سرشون می زدند و به قولی دیگه از این بدبختا سواری می گرفتند من آدمی نبودم که سواری بدم و یه جورایی شان خودم رو داشتم و خب این بیشتر به باور هایی که داشتم هم برمی گشت که نسبت به خودم داشتم با اینکه بقیه بچه ها مسخرم می کردند به خاطر جثه ام ولی من مثل این تازه خروسه بودم که می خواست با مرغ گنده ی جفت شه یعنی مثال بخوام بزنم یادم میاد یه بار این هم کلاسی ما که ۱۸۵ قد داشت من شاید اون موقع ۱۷۰ بودم زیر درخت وایساده بود داشت برای بچه ها تو حیاط فیگور می گرفت چون بدنساز بود از پشت رفتم از زانو گرفتم بلندش کردم بنده خدا چشم و صورتش همش رفت تو شاخه های درخت با اینکه خب بعدش هم فرار کردم ولی با اینکه اندازه گاز پیکنیک بودم ولی اندازه یه گاز فر دار 😂 پرو بودم ولی دیگه نه مثل استاد مثلا همین الانش هم که بزرگ تر شدم اگه یه نفر با قمه بگه گوشیت رو بده می دم که بازم جای کار کردن رو خود داره یا اگه تو اون مثال ۱۵ نفر اگه باشم شاید شل نکنم چون می گم طرف با چوب اومده دیگه زیاد نمی تونه خطرناک باشه ولی قریب به یقین میرم و می خورم حداقل زیر بار زور نمیرم چون گفتم دیگه مثل استاد خیلی چیز عجیبیه ۱۵ نفر رو حریف بشی خلاصه استاد امروز با این نقل هایی که کردند بیشتر به فکر فرو رفتم که باید بازم خیلی کار کنم رو خودم این شرک ها برای خودشون اون گوشه جا خوش کردند و باید یاد بگیرم که ابراهیم وار وارد آتش شم و ابراهیم وار قلبم به نور خدا روشن باشه واقعا چه کسی مثل ابراهیم انقدر تسلیم بود هزار الله اکبر بر بنده های تسلیم خدا

از خداوند می خوام که هممون رو هدایت کنه و نزاره در دام شرک و گمراهی بمونیم

خداوندا مارا به راه راست و درست نه راه کسانی که بر آنها غضب کردی و نه گمراهان هدایت کن

آمین