سریال زندگی در بهشت | قسمت 101

به نام الله یکتا

سلام

استاد واقعا میتونم بگم که اینطور شرایطی که یکی از شما سوال بپرسه و شما جواب بدید، بالاترین و متنوع ترین آگاهی هارو به دنبال داره، خودتونم گفتید که خیلی دوست دارید این حالت پرسش و پاسخ رو.

اصلا چنان تنوع و سطح آگاهی ایجاد میشه این وسط که اصلا غیر قابل تصوره.

همین سوال اول، اینی که هدایت رو مجبور نکنیم. مثلا اگه گفتیم اگه اون ماشینه حرکت کرد من اونکار رو میکنم و به جاش یه دوچرخه حرکت کنه، بگیم (البته اگه حس کردیم) که این همون نشانه است، حالا اون ماشینه حرکت نکرد که به جاش خدا این دوچرخه رو فرستاد،

همین خودش خیلی ذهنیت من رو مستحکم تر کرد نسبت به جریان هدایت، با اینکه من توی این مورد مشکلی نداشتم ولی وقتی شما این دست موضوعات رو مثال میزنید، انگار یه مهر تایید خورده پای اون کاره و من مطمئن تر میشم به روند درست اون کار.

در مورد اون سرزنش خود هم من فکر کردم دیدم واقعا خودزنی یا ضربه به خود، خدایی خیلی درد داره😂 اگه یکی شما رو بزنه به نظر من خیلی دردش بیشتره تا وقتی خودت میزنی، چون وقتی میخوری، انتظار نداری چی قراره بیاد برای همین تصوری از دردشم نداری ولی وقتی خودت میزنی، میدونی داری چیکار میکنی و دردشو میدونی چقدره و نتیجه بعدشم میدونی، پشیمانی که بعدش داره اصلا خیلی دردش از اینا بیشتره، پس واقعا چه کاریه که آدم اینقدر به خودش سخت بگیره که به خودش ضربه بزنه، یا به خانم شایسته گفتید که بقیه چه واکنشی نشون میدن دست ما نیست ممکنه خیلی اصلا سرزنش کنن ما نباید خودمونو سرزنش کنیم. گفتید که به خاطر نقطه ضعف کمالگرایی شماست که سرزنش شدن از دیگران درد داره واسه همین همه چیزو بررسی میکنید که اشتباه نکنید، اینو تو ذهن من آورد که من بهترین کارمو تا حد امکان انجام بدم و بهترین کیفیت رو ارائه بدم (به خودم البته سخت نگیرم) و اگه کسی سرزنش کرد بهش توجه نکنم اگر هم مشکلی بود.

اصلا جمله به جمله درسه

اگه نگران یه مسئله ای باشی سرت میاد.

به خدا من وقتی داستانهای شما رو میشنوم، میشم مثل خانم شایسته توی اون شب که اینقدر شجاع شده بود که میگفت من میرم اگه خرسم بود میزنمش، اصلا داستانهای شما رو که میشنوم یه جرئتی بهم میده که میگم(توی این مثال) اگه الان یه نفر اسلحه گذاشت روی سرم بزنم تیکه پارش کنم، اون صحبتها و خط و نشون کشیدنا واسه اون زورگوئه، اون شجاعت، اون نپذیرفتن ترس و نگرانی به خدا خیلی احساس خوبی بهم میده، چندین بار اون تیکه خاطره ها رو گوش کردم، به خودم گفتم یعنی میشه آدم اینقدر نپذیرفتن باج براش مهم باشه که ۱۵ نفرو بزنه نفله کنه!بعد انگار یه لول توی وجودم آنلاک میشه که منم پس میتونم، انگار یه جای ذهنم گره اش باز میشه تا منم خیلی سختم باشه که بترسم و باج بدم، اینقدری که ترس برام بدتر از مرگ باشه،

نمیدونم چطور بگم ولی خلاصه الان یا بروسلی ام یا قاتل بروسلی😂😂

میخوام فقط لت و پار کنم برم جلو😂😂

ممنونم ازتون که اینقدر کنجکاوید، ممنونم که اینقدر خلاقیت دارید، ممنونم که اینقدر شوق برای تجربه نا شناخته ها دارید و اینقدر مشتاق تجربه چیزای جدید هستید.

بازم این شخصیت شما باعث شد حس مارکوپولو بودنم بهم دست بده الان حاضرم پاشم برم پیاده ایران و بگردم کامل تا بعد برم کشورهای دیگه رو هم بگردم.

من کلا پیاده روی زیاد میکنم، شده چندین بار بی دلیل از مدرسه تا خونه رو چون حسم گفته پیاده بیام، مثلا دو ساعت پیاده اومدم. یا مثلا واسه خریدن یه کتاب حدود پنج ساعت داشتم پیاده میرفتم، یا مسیر جدید میرفتم یا میرفتم برمیگشتم جوری که وقتی رسیده جلوی در پهن زمین شدم ولی اینکه تجربه مسیرهای جدید رو پیدا کردم خیلی میچربید به اون خستگی، و کسیم که میتونم مثل شما (تازه الانم که هفته پیش آزمون رانندگی قبول شدم) برم توی بطن هرجایی و تا تهشو بگردم، کسیم هستم که اصلا خوشم نمیاد به کسی حبر بدم که کجا میرم یا زنگ بزنم که فلان جام ولی خب رو اعصاب آدمن دیگه هی میگن زنگ بزن، خبر بده، اینکارو کن، اونکارو کن، ولی من کار خودمو میکنم و مثل شما میگم اینکه کسی بخواد نگران من باشه یا هوامو داشته باشه خط قرمز منه و شاید اگه موقعیتش پیش بیاد مثل شما سه ماه تنهایی رفتم واسه خودم و به هیچ کس هم هیچ خبری ندادم.

خدایاشکرت

ممنونم از اینکه عاشقانه این آگاهی هارو با ما به اشتراک میذارید، آگاهی هایی که قیمتی ندارن و من مثل دوست عزیزمون که امروز توی تلگرام کامنتشونو گذاشتید، حس میکنم که دارم به دوره ها مخصوصا دوازده قدم گوش میکنم.

خدایاشکرت

دستتون در دست الله یکتا