سریال زندگی در بهشت | قسمت 103 - صفحه 9

سلام خدمت اساتید عزیزم

سلام به دوستان خوبم

وااااااای خدای من

استاااااد

خانم شایسته……

نمیدونم از کجا شروع کنم….. چطور بگم……

این فایل نشانه امروز منه و من الان رسیدم به دقیقه 9 فایل و شروع کردم به نوشتن…..

این متنی رو که این زیر براتون مینویسم، حدود یک ساعت پیش، قبل از اینکه فایل نشانه ام رو ببینم، توی ورد نوشته بودم. درواقع دیروز فایل شماره 231 سفر به دور آمریکا روی سایت قرار گرفت و امروز صبح که داشتم نظرات این فایل رو میخوندم، توجهم به کامنت آقا ابراهیم جلب شد و براشون پاسخی نوشتم. حالا نکته ای که بود اینه که وسط نوشتن، بهم گفته شد که فقط تیکه اول جوابت رو ارسال کن و بقیه اش رو جداگانه توی ورد ادامه بده و چیزایی که به ذهنت میرسه رو بنویس. خوب منم همینکارو کردم و پیش خودم فکر میکنم چقدر خوب میشه که نشانه امروزم یکی از فایلهایی باشه که تصاویر پارادایس رو نشون بده چون چیزایی که به ذهنم میرسید در مورد پارادایس بود. ولی وقتی عکس فایل رو دیدم که استاد و خانم شایسته توی ماشین بودن، با خودم گفتم اشکال نداره حالا بالاخره خدا یه فایل مناسب با این متن بهم نشون میده که بتونم این کامنت رو براش بنویسم….

خدایا شکرت……

شروع کردم به گوش دادن به فایل …..

وقتی در شروع فایل، استاد در جواب خانم شایسته گفتن که زیبایی از نگاه هرکسی متفاوته، همین جمله رو ابتدای متنی که نوشته بودم تایپ کردم و پیش خودم فکر کردم خوب از این زاویه هم، مطالبی که نوشتم میتونه به این جمله مرتبط باشه….تا اینکه رسید به دقیقه 9:

خانم شایسته:زندگی در بهشت

گوشهام تیز شد….

استاد: زندگی در بهشت اسم یک سریالی هست که ما روی سایتمون گذاشتیم و این باور رو داشتم که زندگی در بهشت میتونه توی همین دنیا اتفاق بیوفته. من از خیلی سال پیش توی همه سمینارهام هم میگفتم که بهشت رو میتونیم توی این دنیا خلق کنیم….. خدا هم میگه توی تعریف بهشت…….. میگه اونوقتی که میان بهشت، چیزایی رو میبینن که میگن ما مثل این رو توی دنیا داشتیم. یعنی معلومه که جنس بهشت همون جنسیه که میتونه توی دنیا هم تجربه بشه……

استاد ادامه میده: ….و من فکر میکنم بهشت رو میشه خلق کرد توی همین دنیا، و درواقع بهشت و جهنم امتداد بهشت و جهنمیه که ملت توی این دنیا برای خودشون ایجاد میکنن.

من این فایل رو قبلا دیده بودم ولی خوب صحبتهاشون اصلا یادم نبود. وقتی هم که عکس فایل رو دیدم، بیشتر یاد بخش مصاحبه با استاد افتادم تا زندگی در بهشت……

حالا این بخش کامنتم رو که گفتم جدا کرده بودم، بدون هیچ تغییری اینجا کپی پیستش میکنم:

چند وقت پیش من یه سفری داشتم که خیلی برای حک شدن این موضوع توی ذهنم بهم کمک کرد. این سفر یه جورایی هم سفر کاری بود و هم تفریحی. شرایط به شکلی بود که من صبح ها حدود ساعت 6-7 بیدار میشدم و تا ساعت 9:30 کارهایی که دوست داشتم رو انجام میدادم… مثلا میرفتم به یه مسیر پیاده روی بسیار عالی و زیبا که کنار رودخانه بود و از توی هتل بهش راه داشت. موقع پیاده روی ویس های استاد، عبارات تاکیدی خودم و موسیقیهای بی کلام گوش میدادم، از مناظر اطراف عکس میگرفتم و خلاصه تا زمانی که باید آماده میشدیم که با دوستم بریم محل کارش، کلی انرژی مثبتم بالاتر رفته بود و سرحال میرفتیم سراغ کار.

بعدش هم که میرفتیم محل کار دوستم، اون محیط و آدمهایی که اونجا بودن، خیلی حس خوبی بهم میدادن و واقعا احساس خستگی بهم دست نمیداد. شب هم گاهی میرفتیم بیرون قدم میزدیم، یا میرفتیم مرکز خریدی یا اینجور جاها….

خلاصه یه روز صبح که رفته بودم برای پیاده روی، همینجور که داشتم از اون حس و حال و هوا لذت میبردم و با خودم فکر میکردم، یه دفعه (به قول آقای عطار روشن) این جمله توی ذهنم مرور شد که:

این وضعیت، این حس و حال، این موقعیت با تمام ویژگیهاش، بهشت منه… این اون شرایطیه که وقتی درش هستم احساس میکنم که توی بهشتم….

بعد یادم افتاد به پارادایسِ استاد…

الان دارم به این فکر میکنم که چقدر استاد برای این ملکشون اسم جالب و بامُسمایی انتخاب کردن…. واقعا این مِلک، با این ویژگی هایی که داره، برای استاد بهشته…. و فکر میکنم زمانی به این خواسته رسیدن، که ویژگیهاش براشون خیلی واضح و مشخص شده بوده….

به خودم گفتم، پس بهشت برای هر کدوم از ما، یه شکل متفاوتی داره… تازه الان که فکر میکنم میبینم که شاید حتی برای هر کدوم از ما، در هر سن و شرایطی هم فرق بکنه با چند سال قبل و بعدمون…

من تا قبل از تجربه این سفر، نمیدوستم که دلم همیچین شرایطی رو میخواد. و واقعا تا چیزی رو تجربه نکرده باشیم نمیتونیم بگیم احساسمون نسبت بهش چیه و آیا میتونیم از اون چیز بگذریم یا نه……اصلا واقعا میخوایمش یا تحت تاثیر دیگران و کسب تایید دیگران داریم دنبالش میدوییم……. الان یادم افتاد به اون فایل استاد که عنوانش این بود که تنها راه گذر از ثروت، تجربه ثروت است……

درکل، منظورم اینه که برای من هم اینجور بود که وقتی چند روز توی اون شرایط قرار گرفتم، یه خواسته جدید، از یه سبک زندگی جدید، در من شکل گرفت، که البته لزوما ممکنه حالت دلخواه بقیه نباشه. اما حالا آروم آروم دارم میفهمم که پارادایسی که دوست دارم برای خودم بسازم، چه ویژگی ها و شرایطی داره. تا قبل از این، همیشه فکر میکردم که محیطهای بکر و جنگلی خیلی بهتره… گاهی هم تصویر down town بعضی شهرهای بزرگ دنیا که توی عکس ها و فیلمها دیده بودم توی ذهنم میومد، اما انگار میخواستم بهشون توجه نکنم… تا اینکه توی شرایط تجربه این فضاها قرار گرفتم و متوجه شدم پس هر دوش رو میخوام. به قول استاد هم خدا رو میخوام، هم خرما. شاید قبلا فکر میکردم باید یکی از این 2 سبک زندگی رو انتخاب کنم….

این فکر که هر کس میتونه بهشت ایده آل (پارادایس) خودش رو اون جوری که دوست داره، با تمام ویژگیها و جزئیاتش بسازه رو خیلی دوست دارم. من با این آگاهی ها، دارم یاد میگیرم که اون پارادایسی که خودم میخوام رو بسازم و حالا فکر میکنم به تعداد آدمهایی که روی کره زمین زندگی کردن و در آینده زندگی میکنن، میتونه پارادایس وجود داشته باشه و الان دارم به این نتیجه میرسم که رسالت زندگی هرکدوم از ما حرکت کردن به سمت اون پارادایسِ یونیک خودمون، و لذت بردن از اونه….. هر کسی توی یه پارادایسی احساس شادی و رشد و موفقیت و حال خوب داره و به خاطر همینه که ما نمیونیم کسه دیگه ای رو خوشبخت کنیم و هرکسی خودش باید پارادایسشو بسازه و به سمتش حرکت کنه. و البته هیچ کسی هم نمیتونه فرده دیگه ای رو از پارادایسش محروم کنه……… و این چقدر خوب و دلپذیره ….. چه حس خوبی داره ….الان دارم میفهمم اون بهشتی که توی قرآن اینقدر راجع بهش گفته شده، دقیقا همون وضعیت دلخواه ماست که بر اساس فطرت درونی ماست و حتما به خاطر همینه که ما با هر قدمی که به سمت ساختن این پارادایس برمیداریم، شاد میشیم و حالمون خوب میشه و اون رضایتی هم که خدا وعده میده، در قدم برداشتن توی این مسیره……

تا اینجا، این متنی بود که قبل از دیدن این فایل نوشته بودم….جالبه که وقتی داشتم این متن رو مینوشتم، همزمان کلمه جهنم هم توی ذهنم میومد ولی من بهش توجه نمیکردم و ننوشتمش، که حالا خدا از زبون استاد گفتش……خدایا شکرت

به قول یکی از کامنتهای سایت، من چطور میتونم بنده بهتری برای این خدایی باشم که اینقدر دقیق داره منو هدایت میکنه؟…. اونقدر دقیق که حتی متنی رو بهم میگه بنویس، بعد….. فایلش رو هم برام میفرسته و میگه حالا اون چیزی رو که بهت گفتم و نوشتی، اینجا کپی پیستش کن……

به همین سادگی….

مثل یه پازلی که خدا قطعاتش رو جدا جدا بهم میده و خودش هم میگه کدوم قطعه رو کنار کدوم یکی بزارم.خدایا شکرت…. فکر کنم داری توکل کردن و اعتماد کردن به خودت رو، بهم یاد میدی و ذهنم رو train میکنی که چجوری توی تصمیمات بزرگتر هم به اون چیزی که به دلم میندازی اعتماد کنم، و نگم خوب حالا که چی؟! با این چیزی که داری میگی چیکار کنم؟!…… نگم این کاری که داری به ذهنم میاری چه ربطی به درخواست من داشت؟!…. نگم خوب این مطالب که داره به ذهنم میرسه ربطی به نوشته این کامنت نداره!!!……

بجاش، وقتی بهم گفت بعد از اینکه نوشتیشون، نصفش رو اونجا برای جواب اون کامنت بنویس، و بقیش رو ببر توی ورد و ادامه بده، اعتماد کنم و بدونم که حتما خودش بعدا بهم میگم باهاش چیکار کنم…..این همون قدم اولیه که استاد میگه وقتی اعتماد کنی و برداری، اونوقت قدمهای بعدی بهت گفته میشه……باید اعتماد کنی و پله پله بالا بری…..

ممکنه الان این موضوع به نظر ساده بیاد. ولی تا اونجایی که از آموزشهای استاد یاد گرفتم این دقیقا همون تکامله…… دقیقا با اعتماد کردن توی شرایط ساده تره که، اعتماد کردن و توکل کردن توی بقیه شرایط رو میتونیم انجام بدیم…..اینه اون مفهوم لا یکلف الله نفسا الا وسعها….یعنی توی مداری که هستیم، شرایطی که برامون پیش میاد مطابق همون مداره. حتی شرایطی که برای رشد و بزرگتر شدنمون هم پیش میاد، مطابق اون مداری هست که توش هستیم.

و من، باید خودم با استفاده از هدایت خداوند، وسعم رو در هر زمینه ای گسترش بدم….مثلا توی این مثالی که امروز برای من پیش اومد، وسعم رو توی توکل کردن و اعتماد کردن به خداوند و هدایتش……

پس توی بقیه چیزها هم همینطوره….. خودم باید با استفاده از این قوانین ثابت خداوند، که تبدیلی در اونها نیست، و با استفاده از این دنیایی که خدا مسخر ما کرده، بر خودم بیافزایم و خودم رو توسعه بدم…..

من باید به جریان هدایت اعتماد کنم و همیشه یادم باشه که به قول استاد: من باید کار خودم درست انجام بدم چون خدا همیشه کار خودش رو به بهترین شکل ممکن، که خودش میدونه و من نمیدونم، انجام میده…..

و بازهم به قول استاد:…و یادت باشه، کاری که خدا انجام میده، کار بینقصیه.

احساس میکنم اینجوریه که آدم شهامتش در گرفتن تصمیات اساسی تر بالا میره و قلبش مطمئنتر میشه.

لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَهَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ

خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند. هر کار (نیکی) را انجام دهد، برای خود انجام داده؛ و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است. پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن! پروردگارا! تکلیف سنگینی بر ما قرار مده، آن چنان که بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم، بر ما مقرّر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مایی، پس ما را بر جمعیّت کافران، پیروز گردان!

سوره بقره-286

خدایا شکرت…..

استاد، خانم شایسته…..سپاسگزارم.

من برم بقیه فایل رو گوش بدم.