سریال زندگی در بهشت | قسمت 104

به نام الله زیباییها

سلام به استاد زیباقلب من. سلام به یار زیباشون

استاد امروز به این نشانه هدایت شدم و الان با دیدن این حجم از ابر زیباییهای شگفت انگیز اصلا اشکم اجازه نمیده درست ببینم و بنویسم.

چی بگم از آسان شدن برای آسانیها؟

چی بگم از جهانی که براش فرقی نداره من کی هستم و چه پیشینه ای دارم؟

استاد اصلا نمی دونم چی می خوام بنویسم. فقط می دونم انگشتام دارن روی کیبورد حرکت می کنن و من دنبالشون می دوم.

استاد چند روزی بود احساسم داشت بد میشد و حواسم بود. سعی می کردم درستش کنم ولی زورم کم بود. نتیج هم به تبع احساسم داشتن به سوی متوسط شدن حرکت می کردن.

تا اینکه دیروز به خودم اومدم. نه مثل فیلمها که یکی یهو برق سه فاز می گیردش و یک شبه میشه سلطان انگیزه و آرامش و موفقیت. بلکه مثل اصل زندگی که بر مبنای تکامله.

ذره ذره احساسمو بهتر کردم و نتیج به دنبالش قدم به قدم اومد.

رابطه ام با همسرم به گرمی قبل نبود و من کمی سردی و متوسط بودن رو احساس می کردم ولی می دونستم این با حرف زدن، غر زدن، تلاش بیهوده کردن حل نمیشه. فقط و فقط احساس منه که تعیین می کنه چه رفتاری باهام بشه یا چه رفتاری از من سر بزنه.

کمی بهتر شدم و کمی گرمای رابطه بیشتر شد. کمی انرژی گرفتم و دوباره کمی بهتر شدم و باز هم کمی گرمای عشق بینمون بیشتر شد. و همین ذره ذره تغییرات دوباره حال منو به احسن الحال برگردوند. الهی شکر….

هروقت چنین تجربه ای وارد زندگی مشترکمون میشه من سریع شما و بانو مریم رو الگو می کنم و شما برای خودم هی تکرار می کنم. نگاه شما رو به یاد میارم و خودم رو تصور می کنم در حالیکه لایق چنین نگاه عاشقانه و قدرشناسانه ای هستم.

عاشقتم گفتنهاتون رو به یاد میارم و صدایی توی گوشم بهم میگه «سعیده من عااااشقتم» و منم در جوابش میگم : منمممم

استاد زمانیکه دوربینتون با هدایت الله رفت روی غروب خورشید دیگه اشک امونم نداد. اون آهنگ بی نظیر سیاوش قمیشی دیوانه ام کرد. واله و شیدای اون عشق و آرامش زوجهای پیر و جوان ساحل سفیدپوش فلوریدا شدم. شیفته و دیوانه آرامش و صلح درونی مجردهاشون شدم. حتی مادر و فرزندی تنها. حتی اون دوتا آقا. رفاقت دخترونه پاک اون سه تا دختر….

چیزی که واضحه اینه که خدا همه جا هست. در هر جایی که قلبی با عشق احاطه شده باشه خدا همونجاست. هر مدل عشقی. حتی عشق به ماسه های ساحل و خلایق خدای بزرگ که باعث میشه شما روی اون ماسه های آردی دراز بکشید و بریزیدشون روی خودتون. همون عشق باعث میشه که از غروب شاهکار الهی فیلم بگیرید و با ذوق هرچه تمامتر تحسین و سپاسگزاری کنید.

به همین روش سپاسگزاری اون تابلوی توی خونه تون تبدیل به واقعیت شده و قدم گذاشتید توی نقاشی. مثل کارتونای زمان بچگیمون.

لحظه آخر فیلم برای من کلی معنا داشت. دوربین توی دستای مریم جان از روی ساحل و غروب و مردم شاد و اینهمه نعمت چرخید و روی صورت عشقش ثابت موند. انگار که ایشون داشت می گفت خدا همه این نعمتها رو برای من فرستاده ولی با وجود عشقم دیگه نعمتها رو بر من تمام کرده. و چه سزاوارانه عشق هم در پاسخ گفت «من عاشقتمممم»

الهی شکر چقدر حالم خوبه