سریال زندگی در بهشت | قسمت 105 - صفحه 2

به نام الله یکتا

سلام به شما

mask is optional

چقدر من تحسینش کردم. بابا آفرین. بابا باریکلا. الان که همه رفتن توی یه ترس مسخره، کسانی هستند در یک کشوری که پایه و اساسش توحیدیه، یه ایمانی از خودشون نشون میدن که باعث میشه قدرت خودشون، قدرت خدای خودشون رو باور کنن و اعتماد کنن به رب از اینکه میتونه اونها رو نه تنها از هر گزندی دور کنه بلکه به بینهایت نعمت و خوشی و ثروت و سلامتی برسونه.

انسانهایی ذاتا خوش حال، با حال خوش، مهربان، خوش برخورد، مسئولیت پذیر، کسانی که مهمترین کار زندگیشونو لذت بردن و شاد بودن میدونن.

چه برخورد گرمی، بالاخره این تراکتور رسید. بالاخره یه بار اومدیم اینجا واسه اینکه واقعا دیگه یه چیزی رو بخریم، دیگه واقعی.

و این انسان شریف و باحال که هیچ وقت دست از کار راه انداختن و توضیح دادن برنمیداره، چه در اولین برخورد اون موقع که هنوز هیچ خریدی در کار نبود، چه الان که باید یه پولی پرداخت میشد رفتارشد یکسان بود، در هر دو حالت بسیار گرم و صمیمی و مسئولیت پذیر بود و این است تفاوت مردمان توحیدی با بقیه.

خدایاشکرت چه خوشگلم هست، نمیدونم استاد جون آیا بیل مکانیکی هم داره یا نه ولی اگه داشته باشه که دیگه نور علی نوره.

مبارکتون باشه هم تراکتور و هم اون کلاه های زیبا و کانتری لایفی.

چنوش جانتون باشه این زندگی سراسر توحید، نوش جانتون زندگی به شیوه طبیعی، گوارای وجودتون این اتصال ناب و این باورهای مقدس، این زندگی پر نعمت و راحت و آزاد، نوش جانتون آزادی زمانی و مکانی و مالی بینظیرتون، نوش جانتون هر لحظه به لحظه زندگی در این بهشت خود ساخته تون.

خیلی از آهنگ خوندنتون لذت بردم، ای کاش واید میگرفتید، بیشتر از شما مریم خانم داشت خیلی با حس میخوند و اجرا میکرد، سر اون بابا اومده که دیگه عشق کردم، اصلا غش کردم از خنده و دو سه باری برگشتم و حالتهای شما و مریم خانم رو نگاه کردم،

من همیشه سعی میکنم آهنگ هایی که شما میذارید رو دانلود کنم چون اصلا آهنگ گوش نمیدم ولی میگم حالا چی بهتر از اونایی که استاد میذاره؟ مخصوصا اگه با مسما باشه.

حالا که رسیدیم به پرادایس، دلم میخوام یه چیزی بگم، راستش من دیشب حوالی ساعت 3:30 صبح، گفتم آقا بسه دیگه هر چی امروز چرت و پرت دیدی، برو کامنت های سایتو بخون، اومدم رفتم توی فایل قبلی لب ساحل، شروع کردم کامنتها رو خوندم، اولین کامنتو که خوندم، حس کردم که ای دل غافل، چرا من حتی شده واسه یه روز این گنجینه رو ول کردم رفتم به چرت و پرت های اینستاگرام نگاه کردم؟ میرم ببینم شما پست گذاشتید یا نه بعد میگم خب وایسا این دو تا پستم ببینم بعد میبینم میگم بذار برم توی سرچس یه ذره فلان چیزم ببیم، بعد به خودم میام میبینم یه ساعته دارم دری وری میبینم، بعد به خودم اون لحظه گفتم من با وجود اینکه خودمو متعهد به بودن در این مسیر و خوندن کامنتا و گوش دادن چندین باره فایلها کردم، ولی بازم اگه به حال خودم رها بشم ممکنه از همون اینستاگرامی که سعی کردم ببرمش روی خواسته هام ضربه بخورم، بعد یه صفحه خوندم، یه حسی تو دلم گفت(با صدای ذهنم) که برم تمام پیج های اینستا رو به غیر از پیج استاد و یه چند تا دونه انگشت شمار دیگه که نیاز دارم حذف کنم، با اینکه هیچ کدوم از اون پیجا از این الکی وقت بگیرها نبودن و در راستای خواسته های من بودن ولی خب زیاد بودن و همین زیادیشون باعث میشد حتی یک درصدشونم نشه بررسی کرد، بعد ساعت 4:15 شد رفتم جدی و تمام پیج های اضافی رو پاک کردم، پیج هایی که شاید چندین سال داشتمشون، بعد برگشتم دیدم آخیش چه خلوت شد، البته شیطان داشت کار خودشو میکرد که مثلا حالا از این موضوع چطور با خبر میشی و اینا ولی به لطف الله اینقدر صداش کم بود که خیلی راحت همون لحظه جوابشو میدادم و به کارم ادامه میدادم، بعد دیدم از اون چیزهایی که برام مونده فقط همونار و میخوام ، که مختصر و مفید باشه و وقتمم نمیگیره فوق یه دو دقیقه دیدنش کار داره ، بعد برگشتم به خودم گفتم حالا میفهمم چرا پیامبر میگفت خدایا حتی چشم بر هم زدنی مرا به حال خود وامگذار، چون اگه به حال خودمون رها بشیم، یا بهتر بگم خودمونو به حال خودمون رها کنیم و خودمونو سد راه اتصالمون کنیم، آنقدر سر در گم میشیم، آنقدر در فرعیات غرق میشیم که دیگه دیگه فرصتی برای نفس کشیدن پیدا نمیکنیم،

اونقدر مشغول چیزهای بیهوده میشیم که از اصل جا میمونیم و این یه نشونه بود برای من ، مثل اون حرفی که زدید که بعضی ها وقتی نشونه بیاد تغییر میکنن، حالا نشونه من چی بود؟ کامنت های بینظیر سایت که اصلا سر یکی از کامنتها گفتم خدایا من با چه جوابی اون دنیا بیام بگم که این کوه آگاهی رو رها کردم و رفتم توی این پیج های لعنتی؟ چرا اصلا باید من حتی واسه همون یه ساعت که شده بیام از اینجا بیرون، چه معنی داره تا وقتی این بهشت هست من برم جای دیگه ای دنبالش بگردم؟

و احساس کردم که اون لحظه یه پله اومدم بالاتر، زیر همون تابلوی شروع یه قدم اومدم جلوتر ولی هنوز زیر اون تابلو ام، حس کردم یه مدار اومدم بالاتر چون فاصله بین این فکر تا عملش به نظر خودم کمتر از 5 دقیقه شد اونم چون داشتم کامنتارو میخوندم گفتم بذار حالا این صفحه تموم شه، حس کردم این کار کردنها روی خودم یکی از نتیجه هاش همینه که من بر خلاف گذشته که حاظر نبودم پیجی رو از دست بدم، الان اومدم همه شو حذف کردم، سبک بال تر شدم، راحت تر شدم، ذهنم آزادتر شد، احساسم از کارم خوب شد، به قول استاد حس میکنم جایزه نوبل بهم دادن. یکی از کامنتارو اینقدر که خوب بود سیوش کردم، دقیق یادم نیست کدوم بود ولی در مورد عبادت گفته بودند که این ساحل الان عبادتگاه و مسجده و این انسانها دارن عبادت میکنن، ( صفحه اول کامنتهای لایک شده)، یه لحظه به خودم اومدم گفتم من نمیتونم حتی یه خط این کامنتارو به هزارتا اون پیج ها بدم، نمیدونم میتونید حس کنید چه حالی دارم یا نه ولی خیلی خوشحالم، از اینکه اون لحظه به حسم عمل کردم، از اینکه رها کردم خودمو، از اینکه سبک شدم، از اینکه افتخار کردم به جایی که الان درش قرار دارم، از اینکه تونستم یه حسی رو از کامنتا تجربه کنم که بینظیر بود، همون کامنتهایی که قبلا هم میخوندم ولی ایندفعه اصلا حسش قابل مقایسه نبود.

خدایاشکرت. تازه ساعت تقریبا پنج صبح شد و تصمیم گرفتم 6 بلند شم برم لب پل خواجو شروع کنم راه رفتن تا جایی که حال دارم، ولی خب بیدار شدم دوباره خوابیدم دیگه😂😂😁 ولی واقعا اینم خودش یه تغییر دیگه ای بود، به خدا نمیدونستم یه چند تا پیج حذف کردن اینقدر منفعت داره، با خودم گفتم ببین با حلوا حلوا کردن که دهن شیرین نمیشه، مگه نمخوایی دوباره بدنت رو فرم بیاد؟ مگه نمیخوایی دوباره ورزشکاری شه؟ دیگه هرچقدر گفتی تعهد میدم و انجام ندادی بسه، حداقل بیا از راه رفتن شروع کنیم تا دوباره برسیم به اون موقع هایی که یه جوری ورزش میکردی که دیگه همه بهت میگفتن اسکلت شدی اما ایندفعه قرار نیست اسکلت شی، ایندفعه قراره ورزشکاری شی. حالا خدا کمکم کنه انشاءالله که بتونم بازم وارد یه لول بالاتری بشم مثل شما که با آوردن تراکتور وارد یه مرحله جدیدی از زندگی در پرادایس شدید، همین که روز اول گیر کرد و درش آوردین نشون میده که چقدر شما دارید با عشق مراحل رو طی میکنید، اون تیکه ای رو هم که فیلم گرفته نشد، خیلی زیبا گفتید حتما قرار نبوده ظبط بشه، فکر کردم شاید این یعنی ما اگه خودمون یه مسئله مشابه اینو اگه برخوردیم حل کنیم، شاید لذتی که ازش میبریم و حس که میگیریم ازش از دیدن اون لحظه زیباتر باشه و عمیقا بدونیم که چه حسی میده. شاید ، نمیدونم والا، ما نمیدونیم ولی خداکه میدونه، خودش به موقعش بهمون میگه،

یه چیزی الان دیدم که سایت دوهزارتا رتبه جهانیش اومد بالاتر رتبه اش هم تو ایران نزدیک 200 تا بالاتر اومده، تبریک میگم استاد، اینم الان حسم گفت که ببینم، سپاسگزارم ازتون که موجب زیباتر شدن باورها و فرکانسهای ما میشید، ممنونم که بهترین دستی هستید که به وسیله شما طبیعی زندگی کردن رو یاد میگیریم، ممنونم که اینقدر قشنگ با هم آهنگ خوندید،

دستتون در دست الله یکتا