سریال زندگی در بهشت | قسمت 111 - صفحه 1

به نام الله یکتا

سلام

چقدر این تراکتور ما رو وارد یه لول دیگه ای کرده از زندگی در بهشت، چقدر کارهامون سریعتر پیش میره.

من دقیقا میتونم تکامل رو ببینم که به تصاعد رسیده. همه این وسایلی که هست، همه این درختا که پاکسازی شدن، تمام این تمیزیها، تمام درختایی که بریده شدند، همه کار دسته. همه بدون تراکتور به این زیبایی درست شده، و اینقدر انجام شده، اینقدر ادامه پیدا کرده، اینقدر تکاملش طی شده، که رسیده به تصاعد، یعنی یه تراکتوری اومده، که اون کارهارو با ده ها برابر قدرت و سرعت بیشتر انجام میده.

حالا خود این تراکتور تصاعدی به نظر من خودش یه تکامل داره که وقتی طی بشه، همینم دوباره میرسه به یه تصاعد دیگه، اصا تصور هم نمیتونم بکنم که تصاعدی که بعد از این رخ میده چی میتونه باشه.

مگه وقتی با اون اره کوچولوی میل واکی یه جنگل تمیز میکردیم فکر میکردیم که سه تا اره برقی هیولا داشته باشیم(که البته یکیش بنزینیه). مگه فکرشو میکردیم دوتا اره رو میزی هیولا داشته باشیم، مگه فکرشو میکردیم اره عمودی داشته باشیم که اینقدر بزرگ باشه که با تراکتور مجبور باشیم جابه جاش کنیم؟

مگه اون موقعی که ال ای دی های دور خونه رو زدیم، فکرشو میکردیم که دور تا دور شاپمون پروژکتورهایی باشه که تا ته جنگلو روشن کنه؟ اصا فکرشو میکردیم یه شاپ به این راحتی و استقامت و زیبایی، خیلی سریع و آسان بیاد اینجا نصب بشه؟

خدایاشکرت، اون موقع که اینجا پر از بز و گوسفند بود، کی فکرشو میکرد روزی تمام اونها برن و جاشون رو کوهی از این جوجی های خوجمل بگیرن؟

اصا این تکامل یه کاری میکنه که با اون ورژن قدیمیه غریبه میشی. دیگه شاید فراموش کنی که اینی که الان هستی قبلا یک هزارمشم نبودی.

نه تنها توی پرادایس، خودمون! اصا فکرشو میکردیم قبل از اینکه وارد این خانواده بشیم، روزی برسه که همسفر یه بهشت بشیم، فکرشو میکردیم که روزمون نتونه بدون دیدن این سریال شب بشه، نه سریالی که بی محتوا باشه، بلکه اصیل ترین و عمیق ترین و زیباترین و بهترین و والاترین سریال دنیا، اصا فکرشو میکردیم چنین چیزی وجود داشته باشه، اصا خودمونو در کنارش تصور میکردیم؟

فکرشو میکردیم که یه روز در پرادایس یه بوقلمون باعث بشه که ما یه اصطلاحی بسازیم به نام عشق بوقلمونی؟

عشقی که درش هربلایی سر طرف مقابل بیاریم و بگیم چون عاشقتم اینکارو میکنم.

کی فکرشو میکرد که در این بهشتمون آتش هایی برپا بشه که در زیرش یه پیازچال باشه.

همین پیازچال، مگه قبلا چی داشت؟ هیچی، خودش بود و خودش، الان دیگه یه رسپیه، یه دستور غذاست که به واقع میشه تو رستورانها سرو بشه، اصلا باورتون میشه این تکامل به جایی برسه که کسی که میگفت این پیازچال دیگه چیه، الان میمونه توش که ئههه پسر، چقدر این خفنه!!

خدایاشکرت.

بابا همین خدایاشکرت، باورتون میشه یه روزی بود که ما به خاطر نعمتهایی که داشتیم نه تنها شکر نمیکردیم بلکه ناسپاس هم بودیم؟ من که میگم اون ورژن قبلیه اصا یه آدم دیگه بوده، من نبودم، از یه جایی به بعد اون مرد ولی یکی دیگه جاش متولد شد، مثل بچه مریضی که در شکم مادرش مرد ولی بچه بعدی که به جاش اومد، گفت خدا منو از پیش شما برد چون مریض بودم ولی دوباره بهم اجازه داد تا بیام پیشتون. یعنی اون روح مقدس، اون روحی که متصل به خدا بود، از یه مکان نامناسب رفت بیرون، از جایی که احساس ناراحتی میکرد رفت بیرون، از جایی که ناپاکی بود رفت بیرون و وارد یه جای جدیدی شد که در اونجا آرامش رو میتونست تجربه کنه. جایی که با مکان قبلی خیلی فرق داشت. صا یه آدم دیگه ای بود.

خدایاشکرت.

استاد ممنونم که بهم امروز یاد دادی که اره برقی رو اگه از بالا بیارم کلی براده چوب میریزه روم.

مرسی که بهم نشون دادی چقدر ایده در جهان هست، چقدر فرصت و موقعیت هست، چقدر نعمت هست که انسانهایی با باورهای درست بهش میرسن و ازشون هم ثروت میسازن و هم جهانو جای بهتری برای زندگی کردن میکنن.

اول کامنتم که میخواستم شروع کنم/ف میخواستم چیزای دیگه ای بنویسم ولی یهو دستم خورد و صفحه بسته شد، همن موقع به خودم گفتم این دقیقا و صد در صد نشانه ای بود که به من گفت از همین جمله اول کامنتت باید به نیروی هدایت اتکا کنی. از همون اول هشدار داد که ببین! گوش بده ببین چی میگم اونو بنویس. و خداروشکر که چقدر باحال بود خلاصه، یه گفتگوی نشانه ای با ربم داشتم. خدایاشکرت

امیدوارم که حالا تونسته باشم حرفشو بشنوم.

دستتون در دست الله یکتا