سریال زندگی در بهشت | قسمت 115

وقتی این مرغ و جوجه ها را در سرما و یخبندان دیدم یاد آدمهای فقیری افتادم که در جهان در سرما و گرما و در شرایط سخت منتظر دریافت کمک از طرف خداوندند. خدایی که به اندازه باور و ایمان ما به ما کمک می کند. اگر کسی شرایط سختی دارد به خاطر این است که باور دارد زندگی سخت است و باید شرایط سخت را تحمل کرد. چقدر این احساس غذا دادن به این مرغ و خروسها زیباست. وقتی که منتظر بودند به آنها غذا بدهید. من بغض کردم و اشکم درآمد. بعد فکر کردم چرا این احساس این قدر زیباست. دلیلش این است که بخشندگی کار زیبایی است. وقتی می توانی به هزاران انسان بخشش کنی. حالا این بخشش می تواند ایمان، آگاهی و درک از قوانین جهان باشد که استاد به انسانها می دهد. وقتی هم ثمره این درک و تغییر باورهای انسانها را در زندگی شان می بیند غرق در شادی و سرور می شود. وقتی می بیند که آگاهی هایی که زندگی خودش را این قدر تغییر داده با آموزش دادن آنها به دیگران خوشبختی ، ثروت ، سلامتی و معنویت وارد زندگی ما می شود احساس می کند که دست خداوند در زندگی ما برای ورود خواسته هایمان به زندگی مان است. این بخشندگی به رشد و گسترش زندگی استاد کمک می کند. چون وقتی به گسترش ثروت و سلامتی در جهان کمک می کنی جهان هم همان را به تو باز می گرداند و کمک می کند بزرگتر شوی تا بتوانی بیشتر ببخشی و بیشتر به گسترش جهان کمک کنی. من به بیل گیتس، وارن بافت، مارک زاکربرگ، جفری بزوس و افراد دیگری هم فکر کردم که با دادن غذا و دارو به انسانها به آنها کمک می کنند که جسم سالمتری داشته باشند و بتوانند به زندگی ادامه دهند. مسلم است که آنها هم وقتی می بینند که نتیجه این همه بخشش ادامه زندگی و سلامتی برای هزاران انسان است لذت می برند از اینکه دست خداوند برای رزق رساندن برای آنها شده اند. اما استاد عباسمنش چیزی بسیار بالاتر و ارزشمند تر از این کمک های مادی به انسانها می دهد. ممکن است کمک آنها باعث شود مثل این تراکتور که در گل و لای گیر کرده کمی بالاتر بیایند و شرایطشان بهتر شود. اما چون نمی دانند چطور باید رشد کرد و از چاله های خود ساخته زندگی رها شد باز هم پایین می روند و شرایطشان بد می شود.

چیزی که باید تغییر کند ریشه و فونداسیونی است که استاد به آن باور می گوید. باورهایی که وقتی ساخته شوند مثل فونداسیونی از قطعات چوب و سنگ و ایده های مناسبی است که از درون می آیند و کم کم فرد را از گل و لای بیرون می آورند. فردی که راهکارهای نامناسب را امتحان می کند و ورودیهای مناسب دارد. کسی که دایم با دوستان، اخبار، رسانه هایی که ترس و غم وارد زندگی انسانها می کنند همنشین است آنقدر باورهای ریشه دار و اشتباهی دارد و آنقدر مثل این تراکتور در چاله عمیق فرو رفته که هر قدر هم تلاش می کند باز هم آن باورهای نامناسب که جهان هم به شدت آنها را برایش تایید می کند اجازه بهبود شرایط را برایش نمی دهد.

اما همین چاله عمیق می تواند یک تضاد بزرگی باشد که اگر بتوانی به آن با دید مثبت نگاه کنی سکوی پرش تو باشد. اگر بتوانی ایمانت را نشان دهی و ایده هایی که قدم به قدم با تغییر باورهایت به تو داده می شوند را عملی کنی کم کم ایده های بهتری به تو گفته می شوند تا بالاخره از آن باتلاق بیرون بیایی. استاد و خانم شایسته هم هر بار تراکتور و جت اسکی در گل و لای گیر می کنند سعی می کنند حالشان را خوب کنند. به زیبایی ها توجه می کنند و عجله ای برای حل کردن آن مشکل ندارند. اجازه می دهند که با ایجاد آرامش درونی و همان رهایی که استاد در موردش صحبت کرد به سمت ایده های خوب هدایت شوند. وقتی مشکلی حل نمی شود به این دلیل است که زمانش فرا نرسیده است. زمانش هم با صبر و نه تقلا و تحمل فرا می رسد. اینکه می گوییم ان شاالله این مشکل حل می شود مفهومش این است که باید ما آمادگی حل کردن آن مشکل را پیدا کنیم. باید ظرف وجودی مان آماده دریافت ایده های مناسب برای حل کردن آن مشکل بشود. باید مشکلات کوچکتر که برایشان راه حل داری را حل کنی تا بزرگتر شوی و آماده حل کردن مشکلات بزرگتر شوی.

چقدر این استقلال در تهیه نان که خانم شایسته ایجاد کرده خوب است. نتیجه خلاقیت ایشان و دستگاههایی است که کار تهیه نان را ساده کرده اند. این قانون است که یک راه حل ساده تر زندگی را لذت بخش تر می کند. کسی که دستگاهی برای افزایش رفاه در زندگی انسانها خلق می کند خودش هم به رفاه بیشتر می رسد. اینکه خانم شایسته کمتر غذا می خورد هم به اندازه نیازش است. فکر نمی کند که وقتی زیاد غذا دارد باید زیاد هم غذا بخورد. مقایسه خودمان با دیگران باعث می شود بیشتر مصرف کنیم. در حالی که نیازی هم نداریم. این ورودی را به ما داده اند که مثلا با غذای دور ریز آمریکایی ها یا افراد ثروتمند می شود شکم میلیون ها آفریقایی را سیر کرد. به خاطر همین این باور اشتباه در ما ایجاد شده که ثروتمند شدن باعث مصرف بیهوده مواد غذایی و اسراف و هدر رفتن منابع می شود. اما وقتی زندگی استاد و خانم شایسته و افراد ثروتمند دیگری را می بینم می فهمم کسی که ذهنش ثروتمند است به اندازه نیاز و نه برای پیشی گرفتن از دیگران مصرف می کند.

دو جوجه منزوی و ضعیف نماد انسانهای ضعیف هستند که به خاطر ضعفشان از جامعه دوری می کنند. یک انسان قدرتمند یک انسان اجتماعی و با روابط قوی است. اگر هم از مردم دوری می کند به خاطر این نیست که توانایی برقراری ارتباط با آنها را ندارد. به خاطر این است که آنقدر قدرتمند است که از از تنهایی اش لذت می برد. مشکلاتش را تا جایی که می تواند خودش حل می کند. چون حل کردن مشکلات باعث رشدش می شود. اما وقتی نیاز به کمک دیگران داشته باشد به راحتی وارد جامعه می شود و از آنها کمک می خواهد. کمک گرفتن از دیگران و بودن با آنها کار آدمهای قدرتمند است. کسانی که خودشان را باور دارند. از نه شنیدن نمی ترسند و خودشان را آنقدر ارزشمند می دانند که افراد وقت و انرژی صرف کنند و به آنها کمک کنند.

امین عزیز خوشحالم که این احساس عجله برای کار را در خودت کشف کردی. من هم نیمه اول سال مسیر درست را پیمودم و درآمدم در شهریور به ۲۰ میلیون رسید. آقا من را می گویی شدم دریای حرص و عجله برای رسیدن به پول. کار و زندگی ام را رها کردم و مدام بورس و سکه را چک کردم و در قرعه کشی ها شرکت کردم تا یک پرش مالی کنم. حالم روز به روز بدتر و درآمدم کمتر شد. بعد یک اشتباه بزرگ کردم و به طمع پول سرپرست کارگاه شدم و پروانه اشتغالم را بستند. الان تمام تمرکزم را روی کارم که طراحی معماری است گذاشته ام و شرایطم در حال بهبودی است. خدا هم یک نفر را سمتم هدایت کرد و جایگزین من در سرپرستی کارگاه شد و پروانه ام را باز کردند. استاد در جلسه هشتم کشف قوانین نکاتی را گفتند که اگر رعایت کنم در چنین چاله هایی گیر نمی کنم.