سریال زندگی در بهشت | قسمت 116 - صفحه 6 (به ترتیب امتیاز)

سلام بر آقایون و خانومای بهشتِ دنیا و آخرت✋🙌😍💜💖

امروز ظهر که فایلو دیدم، یه نکته ظریفی رو شکار کردم که مطمئن بودم از دید بقیه مخفی میمونه؛؛؛ چون همیشه در لحظه زندگی کردن و رهایی و آزادی ملکه ذهنمه ترجیح میدم به جای اینکه از روی تکلیف کامنت بنویسم به خودم اجازه استفاده از فرصت ها و نعمت های جاری روزانمو بدم…

افتر رین بود؛ ابرها و خورشید و آسمان باز هم مثل همیشه منو غرق خودش کرد… من و برادر عزیزم در حال بازی سپک تاکرا بودیم کنار دستمون هم خواهر و خاله عزیزم در حال بدمینتون بازی بودن… همینطور سرگرم بازی بودیم که منظره دیوانه کننده آسمون و ابرا چشم منو خیره کرد…. بچه ها نگا ابرا، خدای من!!!… خدایا شکرت؛ اونقدر من روی نکات مثبت و زیبایی ها تمرکز کردم که در طی زمان خواهر و برادر عزیزم هم تحت تاثیر روحیه و احساسات پر کشش من همیشه در توجه به زیبایی ها و احساسات لطیف با من هم جهت و هم راستا شدن…. و یکی از مهمترین سپاس گزاری های قلبی من همین هماهنگ شدن خواهر و برادرم با من هستش بارها و بارها این تغییر روند روابط رویایی ام رو هر بار از جهات مختلف به خودم یادآور میشم

من مدتها تنهای تنها زندگی میکردم که.. بنا به تضاد خانوادگی اخیربعداً توضیح خواهم داد برادرم پیش من نقل مکان کرده فعلاً… خواهرم و مادرم هم مدام در حال رفت و آمد هستن…

همین ابتدا به نکته ظریفی اشاره کنم؛ برام جای سوال بود که دوستان چطور از برگ و درخت و مرغ و خروس و همه چیزای جزیی نکات و استعارات خوبی رو اشاره کردن ولی یچیزی رو نگفتن؛

استاد عزیزم، عزیز دلم با اینکه بی نهایت عاشقتم ولی یه چیزی رو میگم امیدوارم توجه به نکات منفی تلقی نشه، فقط یه درسیه که ممکنه خودت هم ناخودآگاه انجامش دادی و متوجهش نشدی؛ من حتی از اشتباهات دیگران هم درس میگیرم؛ میگن آدم عاقل و هوشیار از یه سوراخ دو بار گزیده نمیشه

همه ما آدما یه کِرمی تو وجودمون داریم بعضی مواقع… چقدر هم متعصبانه و نافهمانه روش اصرار داریم؛ هممون 😂😂😉😁

توی قسمتای قبل دیدیم تراکتور کنار آب گیر کرده، اشکال نداره نمی‌دونستیم کنار آب گل آلوده و ممکنه گیر کنه… ازین تضاد و اتفاق ناخواسته درس گرفتیم که دیگه تراکتور رو نزدیک دریاچه نبریم…

ولی بازم استاد ازون اشتباه قبلی درس نگرفت و بازم ریسک کرد و نزدیک آب دریچه شد…. باز هم از همون سراخ گزیده شد… اشکال نداره یادش رف حواسش نبود…. تراکتور رو با ماشین جرثقیلی دراورد

ولی دفعه سوم دیگه داشتم شاخ درمیاوردم که انگار استاد اصلا متوجه داستان نیس، باز هم تکرار اشتباه… انگار نه انگار…. چیزی نمونده بود که واسه بار سوم هم تراکتور غرق باطلاق بشه….

هممون توی زندگیمون ازین نافهم بازی ها داریم که هرچقدر از یه سوراخ گَزیده شیم هرچقدر یه اشتباه رو تکرار میکنیم ولی باز هم هوشیار نمیشیم و از اشتباهات و آزمون و خطاها درس نمیگیریم ( استاد عزیزم حمل بر بی ادبی نباشه ولی من اونقدر عزت نفسم رو روش کار کردم که با احترام و البته جسارت حرف و نظرمو میگم هرچند که ممکنه به مزاق کسی خوش نیاد)

درسته که هر اتفاقی بیفته خیره، و اگه این تضاد تراکتور پیش نمیومد اون همه درس و عمل به ایده ها رو هم نمیدیدیم، ولی خوب اینو هم فراموش نکنیم که از اشتباهات و تجربه هامون هم درس بگیریم و «تکرار اشتباه» نکنیم…

وقتی مبینیم یه سیم برق لخته و احتمال برق گرفتگی داره، قاعدتاً بهش دست نمی‌زنیم، حالا فرض میکنیم نمی‌دونستیم و حواسمون نبوده…. اشکال نداره دیگه درس میگیریم و تکرارش نمی‌کنیم… برای بار دوم رو هم از روی شیطونی و کنجکاوی میشه نادیده گرفت

ولی وقتی پس از بار دوم بلافاصله برای سومین بار اقدام به دس زدن به سیم برقدار میکنیم این دیگه خودِ نافهم بازیه…

حالا این یه تراکتور بود، خطر و ایرادی نداره… اما راجبه قانون یه اشتباهی رو مدام خیلی ها تکرار میکنن ولی بازم ازش درس نمیگیرن؛

اونم همون چیزیه که تقریباً هممون بارها مرتکبش شدیم چوبشو خوردیم ولی اون شیطونه اون کِرمه درون ول کن نیست:

مباحثه و صحبت کردن در مورد قانون با افرادی که توی مدارش نیستن؛ این که هنوز یاد نگرفتیم که ما مسوول تغییر زندگی دیگران نیستیم، ما در قبال دنیا و آخرت کسی جوابگو نیستیم، ما فقط مسوول و خالق زندگی خودمون هستیم و فقط میتونیم خودمون رو تغییر بدیم…. تمام

خدارو شکر همون اوایل ابتدای مسیرم این درس رو یاد گرفتم، چند بار چوبشو خوردم ولی دیگه هیچوقت تکرارش نکردم و نخواهم کرد…

خاصیت دنیا و قشنگیش به همین تنوع و اختلافه.. قرار نیست همه مثل ما فکر کنن… بارها و بارها توی قرآن خوندیم که… اگر خدا میخاست همه شما امت واحد بودید … ولی طبیعت جهان اینطور نیست چون میخاد شما را بیازماید

چقدر این موضوع ظریف و حساسه که خیلیا با این که ممکن ازین اصل و قانون اطلاع داشته باشن ولی ناخودآگاه حواسشون نیست و در عمل اشتباه میکنن؛ میخان اونچیزی که خودشون میفهمن رو به دیگران هم بفهمونن اونم با تحمیل و ممکنه به بحث و ناراحتی و دعوا هم بکشه… چقدر این پاشنه آشیل رو هر روز لابلای کامنتای بچه ها میبینم… به جای تمرکز صددرصد روی خود، روی دیگران و دنیای بیرون فوکوس میکنن، نتیجش هم اینه که خودشون رو گم میکنن و احساسشون خراب میشه… . چیزیه که خودم هم اوایل توش ناپخته عمل میکردم که با طی تکامل دارم عالی و عالی تر میشم خدا رو شکر

مثلا مادرم رو که امروز داشتم میرسوندم، به خاطر پوشش آزاد و ساده ام که گاهی باهاش بیرون بیرون میرم بهم تذکر داد که میلاد من حاظرم با آژانس بیام ولی دیگه به تو زنگ نزنم، آبرو واسمون نذاشتی!! چی میشه اگه روی تاپ و شلوارک یه شلوار و پیراهن هم بپوشی؟!

من با اینکه صدها بار براش توضیح دادم که چی تو سرمه و چه دلیلی دارم، ایندفعه با خنده بهش گفتم عاشقتم، بیخیال بذار زودتر برسونمت و برگردم… به جای بحث و توضیح با لبخند و قدرت کلام بحثو عوض کردم…. هر روز از قدرت کلامم در شرایط مختلف با آدم های مختلف، به بهترین نحو ممکن در راستای عمل به قانون و به نفع خودم استفاده میکنم….

استاد عزیزم، موقع توضیحات آخر فایل من فقط سکوت میکردم و توی خودم مرور میکردم که آیا من همینطوری که استاد میگه من عمل کردم؛ دیدم آره خیلی بهتر از اون چیزی که تا الان انتظارشو داشتم من عالی عالی در برابر تضاد ها، و اقدام به ایده و الهامات، عمل کردم

خیلی خیلی مثال و تجربه به ذهنم میاد؛ متناسب با این فایل حداقل چهار تا مثال و تجربه جالب دارم که توضیح درس های هر کدومشون چهار کامنت طولانی میطلبه… و نمیشه همشو یجا نوشت… در فرصتی دیگه برای خودم ذکرشون خواهم کرد