سلام استاد جان و سلام مریم بانوی دوست داشتنی
و همه بچه های گل سایت
استاد امروز اومدم تا دِین خودم رو به سریال زندگی در بهشت ادا کنم و کامنتی از تغییراتم بعد از دیدن روزانه این سریال بزارم. این سریال واسه من حکم ارسال فرکانس کل روزم رو داره و اگر یه روز نبینمش کلا کلافه ام و یه چیزی کم دارم
واقعا این سریال حداقل برای من مثل یک محصول میمونه و خیلی ریز و شاید گاهی نامحسوس داره روی مدل زندگی کردنم تاثیر میزاره.
من و همسرم الان داریم تو یه خونه ۵۰ متری که خودمون خریدیمش زندگی میکنیم، و هراز چندگاهی فکرهایی برای بزرگتر کردنش داریم، گاهی هم اقداماتی میکنیم که خب خیلی نتیجه عملی شاید نداشته باشه. (ولی همون اقدامات ریز هم میدونم نتیجه فرکانس های منه)
ولی ولی از وقتی این فکر ها اومد توو ذهنم میتونم بگم خیلی دیگه این خونه رو دوست نداشتیم و فقط معایب و کوچیک بودنش به چشم مون میومد، یه روز به خودم اومدم گفتم من اصلا لایق همین خونه ای که الان دارم هستم که دارم فکر میکنم که خونه بزرگتر میخوام؟ مریم بانو شاید بتونم بگم به این فکر بیشتر بعد از اون قسمت تمیزکاری شما برخوردم. من خودم همیشه میگفتم بابا استاد باید خونه پرادایس رو یه جوری بزرگتر یا دوبلکس و … کنه ولی توو سریال زندگی دربهشت میبینیم که شما دارید از همون چیزی که الان دارید نهایت استفاده رو می کنید و اینجوری میشه که رفته رفته به ایده ها و جاها بهتر هم هدایت خواهید شد ولی من داشتم چی کار میکردم، من داشتم به خاطر اینکه نه ۵۰ متر کمه و کوچیکه و … شاید فقط از ۲۰ مترش استفاده درست میکردم! اونم اینجوری که مثلا شاید خیلی کمد لباس ها رو مرتب نمی کردم میگفتم اول و آخر جاش کمه دیگه همه چیز توو هم میره، یا مثلا روزی که من اتاق خوابم رو چیدم (۳ سال پیش) مدلی چیدم که توو دید بقیه خوب بیاد! چقدر من شرک داشتم واقعا، ولی بعد از دیدن سبک زندگی شما و کلا چندتا محصولی که داشتم، تصمیم گرفتم اونجوری که دوست دارم اتاقم رو بچینم که خیلی هم فضای بهتری رو به من میداد و چقدر کارها برام راحت تر شد. اینم بگم مدت ها بود به این تصمیم رسیده بودم که دیزاین اتاق رو عوض کنم ها ولی میگفتم نه دیگه ما میخوایم از این خونه بریم دیگه! (چیزی که شاید تا یه سال دیگه هم اتاق نیوفته) و تازه پیش خودمم فکر میکردم که دارم فرکانس یه خونه بزرگتر رو میفرستم!!!
و از اونور استاد رو میبنیم که تازه ۲_۳ ماهه با اون همه زحمت چیکن شا رو ساخته ولی دوباره داری کلی هزینه و تلاش میکنه تا بهترو بزرگ ترش رو بسازه، همون موقع به خودم گفتم شاید اگر من بودم یا حتی ۹۰ درصد آدما میگفتن ول کن بابا تازه این همه زحمت کشیدم، همین خوبه! و این رفتاره که تفاوت ایجاد میکنه و به قول استاد ظرف آدم رو بزرگ تر میکنه و آدم رو لایق رو بهتر و بهتر میکنه!
این فقط یکی دو نمونه بودهااا خیلی بهبودها توو همین خونه ۵۰ متری میتونه بهبود پیدا کنه و من در راستای تمرین جلسه اول عزت نفس که نوشته بودید لیست کارهای عقب افتادمون رو بنویسیم من کلی کار ریز و درشت نوشتم که میتونه استفاده از همین خونه ۵۰ متریم مون رو برامون کارا تر کنه و دارم دونه انجامشون و تیکشون رو توو کیپ نوت که گفتی استاد میزنم و هم خودم حس خوب میگیرم و هم کلی با لیاقت از همین ۵۰ متر استفاده میکنم.
من اول باید لایق همین خونه باشم و بابتش شکرگزار باشم و از همه امکاناتش به بهترین شکل استفاده کنم تا به جای بهتر و بزرگتر هدایت شم.
گذشته از اینا این سریال و نوع رفتار شما دو نفر با هم، سبک زندگی تون و … بسیار بسیار برای من درس داره، درسهایی که شاید همون لحظه نگم آره من اینو فهمیدم ولی ناخودآگاه روی رفتارهام و نحوه برخوردم با زندگی و مسائل تاثیر داره، به قول خودت استاد تغییرات خیلی ریز ریز اتفاق میوفته و ما شاید خیلی وقت ها متوجه این تغییرات نشیم.
خلاصه که روز من بدون سریال بهشت روز نمیشه و این سریال برای من اندازه یه محصول ارزش داره.
مرسی از مریم بانو برای ضبط با عشق این تصاویر برای ما
دوستون دارم
شاد و سلامت و ثروتمند باشید همگی
به امید دیدار شما در بهشت
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD546MB35 دقیقه
سلام خدمت همه ی دوستانی که این فایل رو دیدن و یا این کامنت رو دارند میخونند.
خداروشکر که اومدم فایل رو دیدم و اومدم با یه احساس خوب نظرم رو بگم.
اول اینکه وقتی تصویر اولیِ فایل رو دیدم که عکس استاد بود، توی صحنه اول سریال منتظر استاد بودم که ببینمش
ولی ناگهان خانم شایسته ی عزیز رو دیدم
درلحظه به این فکر افتادم که ایشون همون خانم شایسته ای هست که توی فایلای اولیه که با استاد بودند و فایل منتشر میکردن، صداشونو داشتیم ولی تصویر زیباشونو نداشتیم.
یادم یه فایلی افتادم که( نمیدونم کدومش بود) که استاد میگفتند که بعضی بچه‌ها پرسیده بودند که ایشون کیه که تصویرش نیست و از این حرفا….
من اون روز که اون فایل رو دیدم و حرفای استاد عباسمنش رو شنیدم به این فکر کردم که چرا بعضی وقتا آدما میخوان آزادی ای که یه نفر( حالا یا زن یا مرد فرقی نداره) خودش شخصا انتخاب کرده میخواند اصلا ازش سوال بپرسند؟؟ واقعا چرا؟؟؟
و وقتی این قسمت از سریال رو دیدم گفتم وااای خدای من چه عزت نفسی، چه اعتماد به نفسی توی وجود خانم شایسته هست.
که اول بار اصلا جلوی دوربین نمیومد
توی فایلایی که تازه می اومد جلوی دوربین شاید((قضاوت نمیکنم میگم شاید)) خیلی حرفا رو که خیلی دوست داشت اونوقت با آرامش و خالص و ناب و خیلی به قول معروف ریلکس بزنه ، نمیگفت .
منم این تجربه رو در برخورد با آدمای اطرافم داشتم که خیییلی حرفا رو که دوست داشتم بگم و به خاطراعتماد به نفس پابینم نمیگفتم ولی با لطف خدا و تلاش خودم و تمرین خیلی بهتر شده.
خواستم این تجربه رو به اشتراک بذارم که
اولا واقعا این فایل یه درس بزرگ برا من داشت
به خاطر اینکه گیر نداده بودم که حالا بدونم این کیه و چه شکلی و فلان و بیسار…
(دوست داشتم چهره ی زیباشون رو ببینم ولی مشکلی هم با نبودش نداشتم چون خودش خواسته بوده)
دوم اینکه به محض شروع فایل به خودم گفتم ببین محمد این یعنی تکامل یه انسان.
یه انسانی که تصمیم گرفته رشد کنه
انسانی که تصمیم گرفته خودشو بسازه
انسانی که تصمیم گرفته هرجوری دوست داره زندگی کنه
و این یعنی اعتماد به خودِ واقعی
ارزش نهادن به تصمیمات زندگی
و خلاصه که هرجوری دوست داره زندگی کردن
وبه خودم گفتم توهم میتونی رشد کنی و تکامل زندگیت رو در تمام جنبه ها طی کنی.
این برام لذت بخش بود که ببینم و بدونم که منم میتونم از لحظه به لحظه زندگیم لذت ببرم حتی با درست کردن یه قهوه
و کارهای در لحظه.
خلاصه که بسیار بسیار سپاسگزارم از خانم شایسته که اینقدر خوب و مهربونید.
و در آخر هم استاد عزیزم رو بگم که توی آب گرم لذت میبرد و به گفته خودشون تپش قلب گرفت و البته چون من قهوه خور هستم میگم که قهوه هم بی تاثیر نبود.
و تشکر میکنم از همه و همه
در آخر هم شکرگزار پروردگاری هستم که این لحظات و تجربیات رو در اختیار ما قرار میده تا لذت ببریم و رشد کنیم.
درپناه الله شاد و خرم باشید ✋✋