سریال زندگی در بهشت | قسمت 125

به نام خدایی ک هر لحظه با من است، خدایی ک دارم صداشو این روزایی ک عملگرا شدم واضح تر می شنوم، هیچ چیز عجیب و غریبی نیست، فقط یه فکری میاد و تو باید سریع انجامش بدی، فارغ از اینکه ب نتیجه فکر کنی، فقط میگی باشه چشم انجامش میدم، من تو مسیر درستم پس این ایده از طرف خداست، و من انجامش میدم، تو خیلی از کارای روتینم بهم میگه چیکار کن، شاید بعضیاش جواب نده ولی من انجامش میدم، حتی مثلا میگه الان پاشو با پدرت کمی صحبت کن معاشرت کن و من غرورم یا میاد بالا یا تنبلی ام میشه میگم خب ک چی بشه چی برم بگم ولی خودم تو دلم میدونم برا غرورمه پس من پا میشم و میگم چشم و میرم صحبت میکنم باهاش هرچند پدرم عصابش آروم نباشه و درست جواب مو نده ولی من چشم گفتم ب الهامم، حتما خدا چیزی میدونسته ک من نمی دونستم، شاید پدرم با حرف زدن من با اقدام و جلو اومدن من دلش گرم بشه، تو دلش آرامش بیاد.( همین الان یه کلیپ شعر عاشقانه برام تو واتساپ فرستاد ای خدا قربونت برممم من)

هر کدوم از اقدامات تون برام درس داشت، بریدن رول توری مرغی.

کارا باید آسون پیش بره، اگه کاری سخت پیش میره بپرس از خدا، بگو خدایا نباید انقد سخت باشه حتما یه راه بهتر و آسون تریم هست ک تو میدونیش بهم بگو، مثلا امروز من گفتم خدایا طرح گل ریز کشیدن نباید انقد سخت باشه من میخوام گل ریز بزنم، تکاملم رو در طرح های بزرگتر طی کردم، گفت خب یه ذره کتیرا بریز، و ب راحتی اون طرحی ک حتی خودش بهم گفته بود رو و من می ترسیدم ک خرابش کنم، رو امشب انجامش دادم و خیلی هم زیبا شد.

ایده های الله نابه، وقتی تو ب آگاهی خدا وصل باشی دیگه ترسی نداری از انجام کارهای ناشناخته، ناعمه ترسی نداره از طرح های ریزتر، چون خدا بهش راهشو میگه، با خدا هیچ کاری سخت نیست، هیچ مسیر ناشناخته ای ترسناک نیست، فقط برا امروزت یه کارهایی میگه انجام بده وانجامشون بده همین، میگه این فایلو گوش کن، و یا از طریق نشانه روزانه ام مستقیم باهام حرف میزنه و این خیلی خوبه، یه حس نزدیکی عه، انگار خودتی، انگار کسی از داخل یه حرفی میزنه، اون صدا از بیرون شنیده نمیشه، نمی دونم چطوری توصیفش کنم ولی خیلی ساده اس، خیلی بدیهی عه.

خانم شایسته : وقتی مربی ات استاد باشه، شما ره صدساله رو یه شبه میری، چون استاد نکات اساسی و تجارب زندگی شو در اختیار ما میزاره.

و من چه خوشبختم چه خوشبختم ک مسیر پیمودن و دنبال کردن اهدافم رو دارم با آموزه های استاد پیش میرم، دقیقا همون مثالی ک استاد میگن بقیه معلولن، اصلا بحث مقایسه نیست، بقیه گمراه شدن، گمراه.

دیروز فایل گفت و گو استاد با آقا ابراهیم، ک میگفتن تبلیغ نکن، رو خودت کار کن، رو باورات کار کن، مهارتت رو افزایش بده، بهترین خودتو ارائه کن، تمرکز کن، تعهد داشته باش و ادامه بده ناامید نشو اون وقت آدما خودشون میان، مشتری خودش میاد، اصن مشتری ای میاد ک با سلیقه تو با آموزه های تو هماهنگه، تو چیکار داری 5 هزار نفر بیان ولی ازت خرید نکنن، بزا 5 نفر بیان ولی اونا مشتری سود ده بشن ب تو، اونا میرن تبلیغ دهان ب دهان میکنن.

ینی من اینا رو اول راه اندازی بیزنسم نمی دونستم الان دنبال کدوم نخود سیاه داشتم می دوییدم؟ دنبال تبلیغ اینستا بودم، دنبال منت کشی مشتری تو رو خدا لایک کن، باورای ثروت داشتم اصن؟ اصن حرکت میکردم؟

خانم شایسته: مهم اینه آدم نترسه و تجربه های مختلف رو یاد بگیره، و ما خانم ها نگیم چون من زن هستم یه سری کارها رو نمیکنم کلاس نداره، خودمونو تو قالب های محدودی ک جامعه میزاره نبریم، خودمونو محدود نکنیم.

میشه خانم باشی و تراکتور یاد بگیری، یه خانم قوی، ثروتمند، توحیدی، قائم ب ذات، وابسته و متکی ب خودش و خدای خودش نه پارتنر عاطفی، دنبال کسب تجارب مختلف، پر از عزت نفس، پر از عشق ب خود، ذوق و شوق برای پروژه های جدید، کارهای جدید، واقعا الگویی ب تمام معنا هستین برام.

آفرین ب این اراده ک تو سرما هم کار میکنید، خودمم الان تو زیر زمین خونه مون لباس گرم می پوشم و با عشق می شینم ب طراحی رو سرامیک،  ینی عاشق این اراده مم، خوشحالم خرسندم از درون حس رضایت دارم از خودم ک صبح ها با هدف پامیشم، میدونم امروز قراره یه سری کارها انجام بدم، حرکت کردن مولد بودن رو دوست دارم بهم حس قدرت میده.

آقای جو اومدن مهمانی شما، اولا من ایشون رو تحسین میکنم با این سن، این هیکل این سلامتی بدن، تنهایی ب دل جاده زدن، سفر کردن، با خود لذت بردن، دنبال کسب تجارب بیشتر، سفر سفر تا روزهای آخر عمر، تجربه تجربه تا روزهای آخر عمر، ایستایی در کار نیست، تا روز آخر زندگیت تجربه کسب کن و لذت ببر و سفر کن.

اومدن ایشون و همزمانی پروژه چیکن تراکتور، بهم گفت ناعمه نترس تو تنها نیستی دستان خدا میان ب کمکت، یکی از ترمزام برا دست دست کردن شروع کارم این بود ک من تنهام، من یه دختر تنها یه خانم چطوری میتونم یه شغل رو راه اندازی کنم و پیش ببرم بعدها ک مشتری ها زیاد شدن چطوری از پس شون بربیام؟ و خدا بهم گفت یادت بیار نیروهایی ک با عشق برا رئیس شون کار میکنن، الگو هارو ببین، نونوایی قصابی شیرینی فروشی، صاحب اون بیزنس شاید 15 درصد فعالیت کنه خودت می بینی نیروهاش با عشق دارن کار میکنن، و تقریبا تمام کارها رو نیروهاش انجام میدن، ایشون فقط نظارت میکنه و پول کلان میاد ب حسابش، نگران نباش تو پیش برو تنها نیستی، سیستم خدا از طریق دستاش ب تو کمک میکنه، خدا ک خودش نمیاد پایین دستاش رو میفرسته، خدا خودش مشتری میشه برات، خودش کمکی بود برات آدم میفرسته، تو تنها نیستی برو جلو

فروختن تعدادی از مرغ و خروس ها

بهم گفت اصل رو از فرع تشخیص بده، یه رصدی کن افکار روزمره تو، درسته الان خیلی چسبیدی ب اصل و از حواشی خودتو دور کردی، ولی یه فکری داشت اصطحکاک ایجاد میکرد، ی سوراخ ریز نشتی داشتم، دیدم حواسم جمعِ جمع خودم نیست، یه موقع هایی فکرم میره پیش کارای یه نفر، راضی نبودم، و گفتم نه ناعمه تو باید از اینم بهتر عمل کنی، از اینم متمرکزتر، ذهن تو فقط باید درگیر اهداف و وجود خودت باشه، تو وقتی داری غذا میخوری فقط باید غذا بخوری، چرا ذهنت درگیر کارای فلانیه، بعدازظهرش رفتم پیاده روی و صحبت با خدا، گفتم خدایا فرعیات رو ازم دور کن، بهم یه نشانه بده، نمیخوام ذهنم درگیر چیزی غیر از خودم باشه، ذهنم درگیر کسی باشه ک من اصلا اولویت اش نیستم، من چرا باید اولویتم کارای اون فرد باشه؟

و شب یه نشانه اومد ک بلههههه، این آدم هم فرکانس تو نیست، آره آدم خوبیه ولی تو بیخودی ذهنتو درگیر کرده بودی، و تو ذهنم قطعش کردم کلااااا، و بی حسی کاااامل، و باز شاخ و برگ های اضافی ذهنم رو زدم ک تمرکزم فقط و فقط رو اصل باشه، من فقط باید حالم بهتر و آرام تر باشم، باید در صلح تر باشم نه درگیرتر. اگه می بینی چیزی بیخودی درگیرت کرده، فکری، فردی، ترسی، وایستا پیداش کن، در موردش فکر کن بگو ارزشش رو داره ک انقد حجم مغزت رو درگیر کردی؟ تو فقط باید حجم مغزت برا خودت باشه برا شخص خودت، برا کارای خودت، برا اهداف خودت، برنامه های خودت، حال خوب خودت.

خرید اون سازه نظامی، با اینکه فکری براش نداشتین ولی خوش تون اومد و دل تون خواست بخریدش، همین، آقا دلم خواست بخرم، ناعمه ب حدی از ثروت ساختن برس ک هرچی حال دلت رو خوب میکرد حتی اگه خواستی دکورش کنی بخری و بهش برس و بعد ازش گذر کن.

اینه خوبی ثروت، تو حسرت چیزی تو دلت نمی مونه، یه خانم مولد باش، خودت پول داشته باش ک هر چیز خانمانه ای خواستی بخری و مثلا شوهرت دراینده بهت نگه وا دفتر میخوای برا چی، این همه پول میدی رو دفترچه؟ من پول ندارم. نه من خودم برا خودم چیزایی ک میخوام رو میخرم اینجوری نمیخواد توضیح بدی ب بقیه، آقا من دوست دارم کلکسیون دفترهای خوشگل داشته باشم هیچ دلیل قانع کننده ای هم برای بقیه نداره ولی خودم میدونم دلیلش رو، دلممم میخواد، پس دندم نرم، خودم باید پول تو جیبم باشه ک هرچیو هروقت دلم خواس برا خودم تهیه کنم ؛)

آره خلاصه …

مرسی ک همراهم بودین. خدایا شکرت

به نام خدای همزمانی ها، خدایِ دقیق، خدای عشق

سلام و صدسلام ب فاطمه عزیزم ب قلب پاک خودت ک محبت کردی و برام نوشتی عزیزدلم

فاطمه جانم کامنتت منو برد ب 2 ماه ونیم قبل، و من دیدم خدای من چقدر تغییر کردم، چه زندگی ام روان تر و بهشتی شده، و حتی نمیخوام برگردم ب دو ماه قبلم، اره اون درگیری های ذهنی و الان هدایت شدم یادم بیاد ب اون شخصیت قبلم و الان چقدررر توحیدی تر و عاشق و دلبسته ی خودم و خدایم شدم.

از اول کامنتم برام نشانه بود، با عشق برات می نویسم شاید کمی طولانی بشه البته کمی ؛)

یادمه اسفند پارسال ب خدا میگفتم خدایا من میخوام اردیبهشت برم سفر، خدا میگفت اسفند و فروردین همه میرن سفر شلوغه نگران نباش ک عیدامسال تهران موندی، بجاش بهم میگفت از پارکِ محل تون لذت ببر، برو کاخ برو کوه( با مترو و اتوبوس میرفتم) و کلییی لذت بردم از نسیمی ک صبح ها تو پارک محل مون بهم میخورد.

عزیزم من داشتم ظرفم رو آماده میکردم، داشتم ب جهان ثابت میکردم من از همین درخت تو پارک محل مون هم میتونم لذت ببرم، از همین نسیم خنک، و توی دلم هر روز سپاسگزاری زیبایی های اطرفم رو میکردم.

میگفتم آقا تو این شرایط کاری ک از دست من برمیاد اینه، الان من بشینم بگم خدایا چرا من نمیتونم برم سفر و الان باید تو تهران باشم؟ تنها باشم؟ من برم پارک محل بعد بقیه سفر خارجی برن؟ زیبایی هایی ک اونا می بینن کجا من کجا؟

ولی خدا ب من گفت قول میدم اردیبهشت ببرم ات سفر، آروم باش عزیزم، الان هوای پاک تهران، خلوتی تهران مالِ توعه، در اختیار توعه، نسیم خنک بهاری مسخر توعه، آبیاری درختا و چمنای پارک و ببین، این مامورین شهرداری رو ببین رام تو هستن، بهت خدمت کنن بی منت، شکرش رو بجا بیار، تا لایق دیدن زیبایی های بیشتر شوی.

و اومدم تو نت تلگرامم نوشتم خدا بهم قول سفر تو اردیبهشت رو داده و بارها و بارها با خودم تکرار کردم، ذهنم میگف برو بابا خوش خیال، اخه کجا، چه جوری، با کدوم پول؟ ولی من میگفتم پول نمیتونه مانع لذت  بردن من بشه، قدرت پول از خدای من بیشتره. خدا براش کاری نداره ک منو ببره سفر

همون حسی ک منو یک شب بیدار کرد و گفت بیا خوبی ها و همزمانی های سفرت رو تو کیپ نت بنویس و بعد هدایت ب کامنت شما، اینا نشانه اس همه برام، خدا باز قول های خوبی بهم داد.

عزیزم کامنت منو در دل تاریکی شب در اتاقی از فیلبند میخونی، سفری تنهایی با خدای خودم، با پولِ خودم، پولی ک خودم از علاقه ام با لذت ساختم، پولی ک آرام آرام اول با برآورده کردنخرج و مخارج کوچکم شروع شد، بعد تی شرت و لباس، بعد کتونی خوب و حالا مسافرت در رفاه خوبی ب لطف و یاری الله. و این روند ادامه داره و حالا ب فکر گوشی باکیفیت هستم ؛)

از کامنت خودم شروع میکنم، غرورم، پدرم. یه حسی بهم گفت عکسا و فیلم های سفرت رو برا پدرت واتساپ کن، قبل کامنت شما گفت، قبول نکردم، ذهنم گفت ولش کن خودتو ضایع نکن، ولی همین چند دیقه پیش براش نوشتم سلام بابا با قلب و اموجی و براش کلی عکس و فیلم فرستادم.

پدرم کاملا ناراضی از سفرم، و حتی روز قبلش و تا ب امروز با من صحبت نکرده، ولی من نمی تونم خواسته هامو نگه دارم ک کسی بیاد و برام اجابتش کنه( منظورش همسر آینده) من باید خودم خرج سفر رو بدم، من بهترین غذاهارو خودم تو طبیعت با خدای خودم تجربه کردم، دست خودم رو گرفتم اوردم سفر، من از بودن با خودم بهترین حالو نبرم با کی میخوام ببرم؟

من اولین تجربیات ناب رو با خودم و خدای خودم نداشته باشم با چه انسانی میخوام داشته باشم؟

چه کسی باارزش تر و لایق تر از خودم تو این جهانه؟

این سفر منو بیشتر عاشق خودم، عاشق قدرت توحید درونم کرده، شجاع تر، توحیدی تر، ب خدا نزدیک تر، ب خودم نزدیک تر، وابسته خدایم هستم ولاغیر، اعتبار تمام خوبی ها و عشق های سفر رو ب خدا میدم نه بنده هاش، بنده هایی ک مسخر من شدن ک ب من خدمت کنن رایگان بی منت.

از درون پر شدم، حس بی نیازی، بی نیاز از هیچ کس و هیچ چیز، حس رهایی، هدایت رو بهتر متوجه شدم، سکان سفرم دست اوست، او میکشد قلاب را، بنده هاش رو خودش میفرسته خودش با عدالتش میبره.

یه موقع هایی اوج احساس آدم وقتیه ک توی طبیعتی روی قله ای جلوت انبوهی از جنگل و مراتع سرسبزه، حس بی نیازی حس اینو داری ک خوشبخت ترین آدم رو جهانی، چون خدا رو تو قلبت داری، خدا جاشو پر میکنه تو قلبت، خدا خونه میکنه تو قلبت، بی نیازت میکنه از عشق انقده ک از طرف دستانش بهت عشق و محبت میکنه، بعد یهو تو اون اوج زیبایی طبیعت یاد تمام محبت هاش می افتی و…

نمیتونم توصیف کنم، احساس نابیه، امیدوارم تجربه اش کنی، خودمم بیشتر، یه موقع هایی زل میزنم ب طبیعت و میزارم سکوت زبان منو و خدام بشه. این عبادتِ منه و من رو عاشق خودش کرده، اعتبار همه چیز ب او میرسه و نه من و نه هیچ یک از بنده هاش.

من تو این سفر از خدا خواستم ک بازم بیشتر و بیشتر سفر کنم، و نشانه هایی تو این کامنتم بود. آرزوی قلبی من اینه .آقای جو اومدن مهمانی شما، اولا من ایشون رو تحسین میکنم با این سن، این هیکل این سلامتی بدن، تنهایی ب دل جاده زدن، سفر کردن، با خود لذت بردن، دنبال کسب تجارب بیشتر، سفر سفر تا روزهای آخر عمر، تجربه تجربه تا روزهای آخر عمر، ایستایی در کار نیست، تا روز آخر زندگیت تجربه کسب کن و لذت ببر و سفر کن.

فاطمه عزیزم دوستت دارم هرجای این جهان هستی با عشق برات نوشتم برای خودم برای هرکس ک هدایت بشه ک این شخصیت میتونه با تعهد و سپاسگزای این چنین تغییر کنه در 2 و ماه و نیم، ظرف مون رو بزرگ کنیم و احساس خوب مون رو ادامه بدیم توی هر شرایطی ک هستیم، راستی پروفایلم هم سریع عوض کردم ک بهتر درک کنی و این حال خوب در سفرم رو با دوستان عزیزم شیر کنم، برای همه مون خوشی و لذت های بیشتر رو در کنار الله خواهانم.

سلام زینب جان امیدوارم حال دلت خوب و خوش باشه

عزیزم مهم خریدن دوره های زیاد نیست، شما دوره های عزت نفس و احساس لیاقت رو دارید پس روی زمینه کمال گرایی تون بیشتر کار کنید، فارغ از نتیجه انجامش بدین، درسشو بگیرید، رشد کنید، حتما اون قدم براتون درسهایی داشته، فااارغ از نتیجه، میزان ارزشمندی تون رو ب حرکتی ک دارین میکنید، ب مولد بودن تون بدین، درسته ورودی مالی داشتن از اون کار ب آدم خیلی عزت نفس میده، و باعث میشه امید در دل ادم روشن بشه

دوست خوبم حتما ی ایده هایی برا پرزنت محصولت هست، خودت باید بری تو دل ترسهات و بازاریابی خودت و محصولت رو انجام بدی، این باعث افتخارت باشه ک خودت داری علاقه تو پرزنت میکنی و مطمئنم خدا میدونه وقتی ازش بپرسی بهت ایده میده ک چطوری پول بسازی، و چه اقدام عملی انجام بدی و مطمئنا درها باز میشه‌.

روند کار کردن روی دوره ها:  من با هدایت خدا دوره هارو کار میکنم و این روزها از طریق نشانه روزانه ام گفت دوره حل مسائل ک برای افرادی ک میخوان کارآفرین بشن عااالیه، من اول برا خودم ی دوره چند ماه میزارم ک باید تو 3 ماه اینو تموم کنم مثلا، بعد میگم این هفته کلا این جلسه، اول گوش میدم ی بار تصویری، بعد می نویسم جلسات رو.

نوشتن جلسات شاید 3 روز طول بکشه، تیکه تیکه می نویسم مثلا 20 دقیقه اول امروز، موقع نوشتن جملات استاد من پاز میکنم بهش فکر میکنم و در موردش با خودم حرف میزنم

من این روزا حرف زدن با خودم بیشتر شده، قبلا فقط آگاهی هارو می شنیدم الان دلم میخواد بیشتر با خودم راجع ب اون آگاهی ها حرف بزنم انگار کسی ازم مصاحبه می گیره، مثلا میرم بالاپشت بوم و یا پشت میزم انگار کسی ازم سوال می پرسه و من براش روند رشدم رو توضیح میدم، من اون تیکه از قانون رو توضیح میدم مثل کنفرانس دادن، نمیدونم شخصیت من دوست داره حرف بزنه گاهی بنویسه گاهی سکوت کنه، هرکاری ک ب خودم حس خوب میده

امیدوارم کمک کننده باشه برات زینب جان، در پناه الله باشی.