سریال زندگی در بهشت | قسمت ١42 - صفحه 5

دیگه کافیه،دیگه چاره ای جز نوشتن ندارم… آره گاهی خیلی بهم فشار میومد که برای کامنت نوشتن اقدام نمیکنم… شنیدی که میگن «پیشنهادی بهت میدم که نتونی ردش کنی»،حالا خدا و دستانش «زیبایی و غذایِ روحِ خوشمزه ای رو سخاوتمندانه بهت هدیه میده که نتونی ردش کنی،که هیچ جوره نتونی بی تفاوت ازش بگذری»…خوشا به سعادت مون که لایق دریافت این همه زیبایی و غذای لذیذ روح و روان هستیم که هر کس به فراخور لیاقت و درکش، و ظرفیت وجودیش می‌تونه بیشتر و بیشتر «دریافت کنه و لذت ببره»

سلااااام به هم تیمی های عزیزم سلامی از جنس عشق و سپاسگزاری

سلام استادِ تمرکز بر زیبایی ها و نکات مثبت… نمیدونی چقدررر دلم برات تنگ شده حسین 😆😉😍😘 خیلی وقت بود مستقیم با خودت حرف نزدم جانا

استاد جانم عزیز دلم همین الان که داری این متن رو میخونی لُپت رو بذار روی صفحه گوشیت میخام ماچت کنم…نه نه نشد دیگه،داری طفره میری هااا !!! خدا وکیلی نزن تو ذوقم….آباریکلا حالا شدی پسر خوب…مااااااچ😗😘… حالا اون لپ 😙😙😘😍مممممچچچچ…. آخیییش دلم خنک شد، یه دل سیر ازون بوس های محکم میلادی بوست کردم😍😊😉😆💕💖💟… اوووف اومدم کادر صفحه ثبت دیدگاه رو بوس آبدار کردم صفحه خیس شد😅😊😋😉

گفتی شماره غریبه رو جواب نمیدی؟؟!!! آره جون خودت… پَ اون شب کی بود نصف شب اومد تو خوابم و باهام تماس گرفت؟! راستشو بگو حسین!! شمارمو از کجا گیر آوردی کلک … از موقعی که روال و سبک زندگیم رو تغییر دادم، خط جدید گرفتم و غیر از چند نفر معدود که اونم ناخواسته بود، هیشکی شمارم رو نداره … یعنی کیف کردم وقتی توی خواب باهام حرف زدی و نظرم رو راجبه یه سری مسایل خواستی و چقدر بیشتر حال کردم با خودم که رک و صاف حرف دلم رو محکم بهت زدم یعنی معلوم بود که پرات ریخت ازین همه اعتماد به نفس و صلابت… امیدوارم که ازم دلخور نشده باشی خودت می‌دونی که چقدررر دوستت دارم ولی حرف دل رو باید رک و صادقانه زد حتی توی عالم خواب،اینکه توی خوابی که دیدم چه حرفا و مکالماتی بینمون رد بدل شده یه چیزیه بین خودمون،محرمانس…

خوب بذار ازین جا شروع کنم؛ این کلید واژه های حیاتی سعادت در دنیا و آخرت🔑کانون توجه؛ توجه به نکات مثبت و زیبایی ها🔑کنترل ذهن 🔑«در صلح بودن با خودمان» ؛

دیشب؛ آره دقیقا دیشب قبل از اینکه بخوابم کامنت یکی از دوستای عزیزمون فایزه رستگار رو، توی قسمت قبل بصورت کاملاً هدایتی خوندم که پیشنهاد داد فایل «زیبایی ها را ببینیم» رو مشاهده کنیم، نمیدونم چرا ندای قلبم اصرار داشت که دقیقاً همون لحظه وسط کامنت برم توی هاردم و اون فایل رو که قبلا دانلود کرده بودمُ برای اولین بار ببینم… با اینکه زیر پتو داشتم خواب میرفتم ولی یهو بلند شدم و رفتم اون فایلی پیشنهادی دوستمون رو دیدم…وااای باورم نمیشد،این دقیقا همون چیزی بود که انگار فراموش کرده بودم و دقیقا همون چیزی بود که داشتم گمش میکردم… به هر چیزی که «توجه کنی» و «آگاهانه تحسینش کنی» بیشتر و بیشتر وارد زندگیت میشه،حین دیدن اون طبیعت بکر و رود ها و آب های روان اون فایل که گمونم توی اروپا بود، ناخودآگاه اونقدر احساساتی شدم که اشک چشمامو گرفت و بلند شدم که با خودم آگاهانه حرف بزنم و اونچه که بیاد میارم رو توی کاغذ بنویسم؛(خوب به کانون توجه و فرکانس یا همون احساس دقت کنید)

امروز؛ همون دوستی که اخیراً توی کامنتم برای طیبه مرادی عزیزم ازش حرف زدم، دوباره اومد سراغم… پسری که قبلاً دوست خیلی صمیمیم بود ولی بعد تغییرات شگرفی که امسال بواسطه هدایت شدن به این فضای بهشتی داشتم، کلا از مدار و زندگیم حذف شد، تا اینکه جهان اونقدر بهش فشار آورد و لهش کرد که خودش چند وقت پیش اومد دنبالم و به اشتباهاتش و حقانیت حرفایی که قبلاً بهش زدم اعتراف کرد، بنده خدا اونقدر داغون و گیج شده بود که رمقی ازش نمونده بود…همون روز چنان با عشق و اطمینان قلبی باهاش حرف زدم و شاه کلید کنترل ذهن رو براش رونمایی و پرده برداری کردم که انگار دریچه جدیدی از آسمون براش باز شد و متعهد شد که از نو زندگیش رو بسازه و تغییر کنه… امروز که بازم اومد سراغم انگار یه آدم متحول شده و کاملا تازه ای رو ازش دیدم، فوق العاده پر انرژی و سرحال…باز هم مثل همیشه قدرت هدایت پروردگار منو منقلب کرد،باورم نمیشد همون چهار ساعتی که با توکل بر خدا باهاش حرف زدم و از شاه کلید های اصول خوشبختی و «خدا» باهاش در میون گذاشتم، انقدر متأثرش کنه که اقدام به تغییر و تحول کنه… امروز خودش اومد گوشی تلفنش رو نشونم داد… اون همه کانال تلگرام قانون جذبی و نمی‌دونم از همین انگیزشی ها و اینستا رو کنار گذاشت، و بهم گفت که توی این مدت اخیر اغلب طبیعت گردی میکرد و در حال لذت بردن از لحظات زندگیشه، و جالبتر اینکه اون سنگ مثانه ای که از شدت درد کارش رو به تزریق مورفین کشونده، از مجراش تخلیه شد و کاملاً سلامتیش رو بدست آورد…. چهره خوشحال من دیدن داشت وقتی از دیدن نتایج و حال خوبش ذوق میکردم… خودم شخصاً کم کم از همون دو ماه اولی که تغییر کردم متوجه «قدرت گرانش و مغناطیس» خودم شدم، جذبه ای که «قدرت تاثیر گذاری» رو به ارمغان میاره… باورم نمیشه که اینقدر تاثیر گذاریم بالاتر رفته که حتی برادرم که هیچوقت حرفامو گوش نمی‌کرد و همه چیش رو از سر لجاجت برعکس من می‌گرفت، الان خودش میاد پیشم و نظرم رو راجبه خیلی از مسایل میخاد حتی برای راهنمایی درس و کنکورش که هیچ وقت قبلاً حتی اجازه اظهار نظر کردن منِ ته ته تجربه رو نمیداد… بقدری تحت تاثیر همنشینی و روحیه زلاتانی من قرار گرفت که حتی با وجودی که مسی فن بود الان عکس زلاتان و کریس رو گذاشته تصویر زمینه مبایلش و همتای من پیگیر زلاتان و کریسه،،، یا آشنایان که همه و همه یجورایی بهم مشکوکن و دنبال اینن که سرک بکشن توی زندگی خوصیصیم که بفهمن چه رازی پشت این همه تغییرات توی این مدت کوتاه نهفتس، تاجایی که دایی م که همیشه یکی از پشه های مزاحم و مخالفین من بود، فالوینگای پیج اینستام رو میگرده و فالو میکنه، میگه میلاد اینا رو فالو می‌کنه منم اینا رو فالو کنم تا مثل میلاد بشم. ههههه😂😀 بنده خدا نمیدونه بازی چیه،خیال می‌کنه با تقلید کردن از من و ادا دراوردن می‌تونه مثل من بشه… توی اینستا فقط ۱۴ پیج رو فالوو میکنم که چهار تاش مسی و کریس و زلاتان و استاد عباسمنشه، چند تای دیگش هم در راستای اهداف و خواسته هامه، و معمولاً اینستا خیلی کم چک می‌کنم،«تمرکز و کنترل ورودی ها برام بشدت حیاتی و مهمه و اصلا هم شوخی بردار نیست»…

خوب داشتم میگفتم؛ امروز وقتی رشد و آمادگی ذهنی و فرکانسی دوستم رو حس کردم، ناخودآگاه شروع کردم در مورد خواسته ها باهاش حرف زدم، اینکه چطوری سپاس گزار تر باشیم، و به مسایل از دید کلان نگاه کنیم، اینکه چطوری ذهنش رو کنترل کنه و جوری به مسایل نگاه کنه که به احساس بهتری برسه، اینکه چطوری قوه و نیروی جنسی و جوانیش رو استحاله کنه (بنده خدا بدجور تحت فشار بود)، و طبق عادت همیشگیم با نهایتِ نهایت انرژی در مورد سرسختی و استقامت در مسیر، ثبات قدم داشتن، روحیه برد و جنگندگی و قهرمانی، و باور و ایمان قلبی حرف زدم… از زیدان و مصاحبه هاش بگیر تا…… ایلان ماسک و آدم نترس و سرسختی مثل حضرت محمد… یعنی اونقدر لذت بردیم اونقدر غرق صحبت کردن در مورد اصول بدون تغییر جهان هستی و تمرکز بر زیبای ها شدیم که اصلا متوجه گذر زمان نشدیم… باورم نمیشد که این دوستم اینقدر تسلیم تر و عاقل تر شده باشه که در مسیر هدایت قرار بگیره…الهی شکرررت ،همه این هدایت ها و زیبایی ها اوستتتت همه و همه خود اوست نه چیز دیگه

چند ساعت بعد ملاقاتمون باهام تماس گرفت بهم گفت توی جام مسابقات چمن مصنوعی که ۲۱ تیم حضور داره و ما هم تیم داریم ولی امروز چند تا از بازیکنامون غایبن، بهت نیاز داریم میلاد…استاد من با وجوداینکه تقریباً دو ساله که از فوتبال بازی کردن فاصله گرفتم و از پارسال تا الان دیگه بصورت جدی و حرفه ای فوتبال بازی نمی‌کنم ( به خاطر عشق جنون آمیزی که به فوتبال داشتم نمیتونستم روی رسالت اصلی زندگیم تمرکز کنم، با الهامی که از طرف خدا دریافت کردم آگاهانه قید فوتبال رو زدم) ولی اون ندای درون منو ترغیب به چالش و تجربه کرد… گفتم یه امروزی رو استثنا برمی‌گردم به اصل خودم و فقط فقط امروز رو بازی میکنم…میخواستم ببینم قانون تا کجا جواب میده،میخواستم ببینم علارغم جدایی بلند مدتم از فوتبال چقدر روحیه جنگندگی و قدرت فرکانسم زور داره، و از همه مهمتر میخواستم مهارت شگفت انگیز «کنترل ذهنم» رو به چالش بکشم ببینم فارغ از هر نتیجه ای چجوری جواب میده….

استاد و دوستای عزیزم ازین جا به بعدش فقط داشته باشید و دقت کنید که ببینیم چی پیش میاد

🔵 با توکل بر خدا میرم مجموعه ورزشی؛ پناه بر خدااا چه خبره بیش از هزار نفر تماشاگر اونم واسه یه بازی مسابقات منطقه ای!!!… آغا دروغ چرا !!! وقتی تیم چغر و قوی مقابل رو دیدم، وقتی بازیکنای ضعیف و معمولی تیمی که من قرار بود امروز همراهیش کنم رو دیدم، وقتی جو تماشاگر و حساسیت بازی رو قبل شروع بازی حس کردم،وقتی به خودم نگاه کردم که خیییلی وقته تمرین نکردم و حتی ممکنه نتونم اونطور که انتظار دارم بازی کنم… واقعا تحت تاثیر شرایط و جو خودمو و اعتماد به نفسمو گُم کردم… که کاملا هم طبیعی بود ولی ولی… منِ میلاد فارغ از هر شرایطی همیشه برنده بودن و روحیه برد و قهرمانی توی ذاتمه و به شدت از باخت رنج میبرم… چند دقیقه قبل شروع بازی یه آن به خودم اومدم و محکم به خودم گفتم:

«میلاد!!!!! زلاتان درونت را دریاب» … مگه فقط با نیت به چالش کشیدن خودت و قانون و کنترل ذهن نیومدی؟!! پس این بازی رو فقط به چشم یه فرصت ببین که خودت رو محک بزنی ….خدایا خودت کمکم کن ذهنم رو کنترل کنم و از لحظات پیش رو لذت ببرم… اونقدر این گفتگوی درونی با خودم و خدا آرومم کرد که دیگه هیچ استرس و نگرانی از بابت نتیجه نداشتم

آغا از ب بسم الله گل اول رو خوردیم،گل دوم رو هم خوردیم ،سوم رو هم خوردیم، یک گل زدیم ولی در ادامه چهارمی رو هم خوردیم… سه تاش روی اشتباه مسلم و بچگانه دروازه بان آماتورمون بود…

وقتی چهار ،یک عقب افتادیم رفتم با کمال احترام و صمیمیت به دروازه بانمون گفتم فدای سرت ،میدونم بار اولته میای مسابقات و تجربه نداری ولی خواهشاً فقط زاویه موافق رو پوشش بده که از زوایه بسته گل نخوری و الکی هم خروج نکن…

🔑اینجاست که «صلح درونی من»، عزت نفس و درک متقابل به کمک اومد که به جای تخریب و عربده کشیدن روی بازیکن خودی اومدم بهش روحیه دادم که خودش رو پیدا کنه

🔵استاد من یه جنون آنی عجیبی دارم من یه غریزه وحشتناک عجیبی دارم که وقتی در شرایط خیلی سختی قرار میگیرم و چیزی برای از دست دادن ندارم اون روی جنون آمیزم میزنه بالا…بقدری از باخت رنج میبرم و بقدری روحیه ذاتا برنده دارم که هیجوره تسلیم نمیشم،این باور و روحیه فوق العاده ام همیشه توی زندگیم به دادم رسیده… دقیقاً بعد گل چهارمی که دریافت کردیم بعد صحبت با دروازه بان رفتم توپ از توی گل درواردم که شروع مجدد کنیم.. همون دوستی که اخیراً ملاقات کردم و درمورد کنترل ذهن کلی باهاش حرف زدم، توی زمین باهام هم تیمی بود و در واقع اون واسطه ای شد که به اونجا هدایت بشم… خدا رو سر شاهد میگیرم بدون اینکه ارتباط کلامی باهاش داشته باشم موقع شروع مجدد ارتباط عمیق فرکانسی باهاش برقرار کردم؛ به این شکل که با چشمای نافذم نگاه معنا داری کردم و توی همون لحظه که ای نگاه عمیق فرکانسی منو دید واضح اون پیغام کلیدی منو دریافت کرد…. آره همون…. آره خودشه کنترل ذهن و باور به برد…. الهی به امید تو… یک گلو خودم زدم و اختلاف رو کم کردیم ( جملات کلیدی زیدان توی ذهنم چشمک میزد… ما فقط روی بردن این بازی متمرکزیم و پله به پله پیش خواهیم رفت، گفتم میلاد هنوز فرصت هست فقط روی زدن یک گل دیگه تمرکز کن)… گل سوم رو زدیم…. اونجا دیگه صد درصد باور قلبی داشتم که به هر قیمتی بازم گل میزنم….استاد باورت نمیشه وقتی توپ توی اوت می‌رفت و میرفتم توپ از بیرون زمین بیارم آروم آروم زیر لب ذکر میکردم « خدایا کمکم کن خدایا کمکم کن».. به خاطر دوندگی و جنگندگی وحشتناکی که داشتم به شدت ضربان قلبم بالا رفته بود و یجورایی خسته هم شده بودم… قطره قطره عرق روی صورتم پایین میریخت…توی ذهنم با خودم حرف میزدم که میلاد دووم بیار ادامه بده هنوز وقت هست ذهنت رو کنترل کن ذره ای به خودت و قدرت فنا ناپذیر درونت شک نکن… مهره اصلی من و همون دوست صمیمیم بودیم… و اونقدر هماهنگ بودیم و با هم روحیه بالا وان تو میکردیم که خودمون هم از بازی همدیگه لذت میبردیم… حریف که به شدت از چهره مصمم و روحیه خستگی ناپذیرم ترسیده بود، تحت پرسینگ شدید یه لحظه توپ اوفتاد جلوم… تتتتتتتقققققققق …چنان شلیک کردم به سمت دروازه که صدای زیر طاقی درومد…چهار_چهار .. چنان فریااااااااد کشیدم که صدام کل محوطه رو به لرزه دراورد… هیشکی باورش نمیشد، همه و همه بازی رو دیگه مساوی و تموم شده میدونستن چون دیگه تقریبا تایمی نمونده بود

ولی ولی یه نفر بود که تا آخرین نفس و آخرین لحظه سیری ناپذیر میجنگید… تیم ما همین نتیجه هم براش معجزه بود و عقب کشید که با همین نتیجه هم راضی بود ..من خصوصاً با اون گل چهارمی که برق آسا کوبوندم زیر طاق و ارضا شدم ولی هنوز به ارگاسم فوتبالی نرسیدم… چند لحظه آخر که بازی داشت تموم میشد خودم تک و تنها مقابل بازیکنی از حریف تن به تن شده بودم که مدام میخواست رو عصابم بره و چند بار بهم گفت اگه جرات داری بهم لایی بزن، دقیقا همون لحظه که دیگه همه بازی رو شل گرفتن پا عوض کردمو و یه لایی ناز و شیک بهش زدم و با اینکه توپ ازم فاصله گرفت ولی انقدر دیوانه وار استارت زدم که زودتر از دروازه بان حریف به توپ ضربه نهایی رو زدم و توپ از توی لایی دروازه بان هم رد شد و……..

گگگگگللللل

هیچی نگفتم فقط توی تخم چشای بازیکنای حریف نگاه کردم و با صلابت و اون غرور مقدسم فریاد زدم

My power my mind

خودم که هیچ، پشمای همه ریخت…یعنی همشون دق کردن… خودم هم داشتم خرکیف میشدم ازین پوکر و کامبک دیوانه وار… الان یاد اون جمله معروف لوکاس مورا بعد هتریک و کامبک دیوانه وارش توی اون شب جنون آمیز آمستردام افتادم:

«هیچ چیز برای خدا غیر ممکن نیست»

(استاد خوب که یادم اومد توی پرانتز بگم که من به خاطر سبک و تمرین تخصصی ورزش کردنم توی همین مدتی که به این بهشت هدایت شدم، آمادگی جسمانی و فیزیک فوق العاده تنومندم صد ها برابر قبل قویتر شده و ازین جهت از بازیکنای آماده ی دنیا دست کمی ندارم و سعی میکنم در کامنتای بعدیم بیشتر در موردش بگم که چه چالش های سخت و غیر ممکنی رو روی جسم و ذهنم پیاده کردم ولی هنوز مطمئن نیستم ازین بابت احتمالا رکورد ایران دستم باشه… بعداً مفصل توضیح خواهم داد)

هنوز کامنتم ادامه داره و تازه اولشه… اینهمه توی کامنتام میگفتم دوست دارم ادامه کامنتم رو بنویسم ولی داره طولانی میشه و بذارم برا بعد… اصلاً طولانی بشه که بشه، این همه کامنتای خیلی بلند میاد بذار منم راحت باشم و ادامه جریان امروز بگم و تازه اصل مطلب اینجاشه؛

بعد بازی موقعی که رفتم زیر دوش حموم یه حس عجیبی داشتم…حس اعتماد به نفس بسیار بالا…حس قدرت…حس خلق کردن با استفاده از توانایی کنترل ذهن…حسی سرشار از رضایت و آرامش قلبی… و زیر لب زمزمه میکردم خدایا شکرت خدایا شکرت که قانونت همیشه جواب میده و به کسانی که بهش عمل میکنن پاداش بی قیدُ شرطی میدی…

با همون دوستم تماس گرفتم که میخام باهات راجبه رد پای قانون توی بازی مون حرف بزنم که گفت میلاد، من با خانواده رفتم روستای پدریم و الان دقیقاً همون منظره رویایی هستم که بارها درموردش باهات حرف زدم…گفتم عیبی نداره هرچقدر که دور باشه میام،میخام امروز رو جشن بگیرم و طبیعت گردی رو به خودم هدیه بدم… رفتم پمپ بنزین ، بنزین زدمو با موتور مستقیم رفتم منطقه اونا…قبل حرکت دوبار باهاش تماس گرفتم که بهش بگم من از شهر خارج شدم ولی اصلاً جواب نداد ( اینجا بود که رهایی و انتظار تجربه زیبایی ها منو به ادامه مسیر هدایت کرد و اصلا واسه لذت بردن خودم حرکت کردم نه دیدن اون آدم)

یه منطقه کوهستانی پر از جنگل های بلوط… توی جاده گاهی آب های جاری رود های فصلی در جریان بود و هنگام عبور ازین جویبارهای توی جاده، روی موتور پاهام رو دو متر بالا میکشیدم که خیس نشم… بقدری کیفیت هوا و طبیعت بالا بود که انگار پیکسل چشمای من جهش کرده، کیفیت تصاویر دریافتی چشمای نازنینم 8K شد اصلاً دل تو دلم نبود عین یه بچه کوچولو ذوق و شوق میکردم بعد یه ساعت رسیدم مناطق زادگاهی دوستم و زنگ زدم بهش الو پهلوون کجایی من رسیدم گفت میلاد ای داد غافل من یه ساعتی میشه که برگشتم( کافی بود قبل حرکتم تقلا میکردم که حتما گوشی رو جواب بده حتماً به این سفر و ماجراجویی هدایت نمی‌شدم) گفتم فدای سرت بیخیال من کل منطقتون رو کشف و فتح میکنم و حالا که اومدم میرم عشق و حال می‌کنم؛

🔵استاد به ولله قسم خودم هم باورم نمیشه که چقدر قانون دقیق عمل کنه که چقدر خداوند دقیق هدایت کنه که چقدر سرسپردگی و گوش دادن به ریزترین الهامات اینهمه معجزه کنه که چقدر رهایی و در صلح بودن با خود اتفاقات و شرایط دلخواه رو رقم بزنه که چقدر کانون توجه و تمرکز بر زیبایی ها و نکات مثبت اینقدر می‌تونه قوی و اثربخش باشه که ما رو هرچه زودتر آسونتر و لذت‌بخش‌تر بصورت کاملا هدایت یافته به زیبایی و هرچی آنچه که آگاهانه بهش توجه کنی بکشونه

استاد دقیقا دقیقا به طبیعت و منظره بهشتی هدایت شدم که دقیقاً دقیقا عین همون چیزی بود که دیشب توی فایل زیبایی ها را ببینیم دیدم، چه می‌کنه هدایت، اون کامنتی که خودم و عمل کردم اون جریان پیوسته و همیشگی هدایت همیشه به زندگیمون روانه ولی این مایین که میتونیم انتخاب کنیم که در مسیر جریان الهی هدایت پروردگارمون حرکت کنیم یا اینکه مطابق ذات و فطرت پاک و طبیعی خودمون حرکت نکنیم و خلاف جریان هدایت به بیراهه بریم….

خدایا چه کردی با من خدایا هرچی شکرت کنم کمه که همه چیز تویی همه کس تویی ، اون بازی تویی اون گل ها و اون روحیه و برد تویی اون کامنت تویی،اون فایل تویی، اون دوست تویی، موتور تویی اون هدایت تویی،اون طبیعت بکر و رویایی تویی اون آبشار تویی اون علفزار‌ها و درختان بلوط اون سنگ های کوچیک و بزرگ اون همه چشمه و آب های روان همه و همه تویی که نمیخام غیر تو هیچکس و هیچ چیزی ببینم فقط خودت رو ببینم و بس فقط خودت تجربه کنم حس کنم شادی کنم وبس… استاد یعنی مغزم سوت کشید از دیدن اون همه زیبایی و جلال پروردگار، توی عمرم همچین چیزی رو از نزدیک ندیدم… توی جاده داشتم با سرعت ملایم میروندم که نسیم خنک پوست و صورتم رو نوازش کنه شاید بخندین روی موتور فاز گرفتم و از فرط شادی و سرخوشی شروع کردم به تلاوت قرآن، طرف با ماشین از بغلم رد میشد می‌گفت عامو حالت رو خریدارم به مولا… من مست مست بودم اصلا هیچی حالم نمیشد کنار جاده کوهستانی آبشار روانی رو دیدم که دلمو برد رفتم چنان جرعه جرعه ازش مینوشیدم که انگار شرب اصل بهشته …همینجور میرفتم بالاتر که سرچشمه اصلی اون آبشار و جویبار رو پیدا کنم، هی میرفتم بالاتر هی میرفتم بالاتر هرچی میرفتم تموم نمی‌کرد تا دیدم آبشخورش از دل کوه نشات میگیره… شبیه یه فیلم مستند رویایی بود… اونجا باز هم اون دکلمه و دیالوگ معروف خودم یادم اومدم مثل هفته قبلی روی صخره ای بزرگ ایستادم بلند فریاد زد

«آراگورن فرزند آراتورن…وارث سرزمین ایزیلدور… سواران روهان،یکه تازان نبرد حق علیه باطل، بتاززززییییدددد» ولی اینبار صدای زهر مار گفتن «جی آر آر تالکین» افسانه ای، خالق سرزمین میانه رو نشنیدم

طنین شورانگیز «خدایا شکرت» ی رو شنیدم که از عمق وجود خودم خارج شده بود

این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا

باورم نمیشد اونچیزی رو می‌دیدم که دیشب عینش رو توی فایل زیبایی ها رو ببینم برای اولین بار دیدم… خیلیا هنوز نمیدونن فرکانس چیه…. فرکانس چیزی نیست جز همون «احساس» پرکشش و قدرتمند درونت که از باورهای بنیادین و غالبت نشات میگیره که از ذهنیت و طرز تفکر و نگرشت نشات میگیره…. پس همه چی احساسه

برای همینه که بارها و بارها تاکید می‌کنیم روی احساس خوب= اتفاق خوب… میزان دریافت پیوسته ما از نعمت ها و زیبایی ها وابسته به میزان ماندن ما در احساس خوب به طور پیوسته س نه اینکه یه روز احساست خوب باشه یه روز بد و احساسات درونیت وابسته به عوامل بیرونی باشه… همیشه و در هر شرایطی در احساس خوب ماندن یک مهارته که ارتباط مستقیمی داره به کنترل پیوسته ذهن و جهت دادن به کانون توجهمون… این کاریه که من از همون روزی که به این سایت هدایت شدم تا به امروز سعی کردم که تا جایی که میتونم به نحو احسن انجامش بدم و خدایا صدهزاااااررر مرتبه شکر که توش عالی عمل کردم و باید هرچی برم جلوتر توی این کار بهتر و بهتر و ماهرتر بشم

در ادامه جریان پیوسته هدایت های ناب الهی در اون طبیعت بکر و دست نخورده، صدای ملکوتی تلاوت روح نواز زنده یاد شحات محمد انور رو توی گوشم پلی کردم و از سیر وسلوک اون همه زیبایی و حس زلال نابی که خود خود خداست نهایت لذت رو بردم…تلاوت معروف سوره کهف،تلاوتی سال هاست هزاران بار گوشش دادم ولی هرگز ازش سیر نمیشم ، هنوز یادمه تلاوتی که اولین بار دوم دبیرستان بودم نیمه شب جلوی چراغ مطالعه زیر کولر گازی داشتم تست های مبحث تصاعد هندسی و حسابی رو حل میکردم… که صدای جانسوز امیر النغمات، شحات محمد انور بزرگ حس و حالم رو ملکوتی کرد اونجایی که با اون بیات های هیپنوتیزم کننده و مست کنندش در نی معشوق عالم دمید و ندا کرد:

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا(۱۰۷)آنان که به خدا ایمان آورده و نیکوکار شدند البته آنها در بهشت فردوس منزل خواهند یافت

خَالِدِینَ فِیهَا لَا یَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا(۱۰۸)همیشه در آن بهشت ابد منزل یافته و هرگز از آنجا انتقال نخواهند یافت

قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا(۱۰۹)بگو: «اگر دریاها برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکّب شود، دریاها پایان می‌گیرد. پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد؛ هر چند همانند آن (دریاها) را کمک آن قرار دهیم!»

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَىٰ إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَٰهُکُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ ««««فَمَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَهِ رَبِّهِ أَحَدًا»»»»(۱۱۰)بگو: جز این نیست که من مانند شما بشری هستم که به من وحی می‌رسد که خدای شما خدای یکتاست، پس هر کس به لقای پروردگارش امیدوار است باید نیکوکار شود( عمل کنه اونم از نوع صلح آمیزش) و هرگز در پرستش خدایش احدی را با او شریک نگرداند

اشک شوق و سپاسگزاری وجودم رو پر کرده بود ازون همه لحظات ناب الهی…

الان که تا نیمه شب بیدار موندم فقط به این خاطر که بتونم این تجربه های ناب رو که امروز خدا بهم هدیه داده رو مکتوب کنم و خودم رو متعهدتر کنم که با جدیت بیشتری به کامنت نوشتن اقدام کنم… آره استاد بیش از یه ماه و خورده ای هستش که به ندای خدای درونم عمل کردم و به مصاف چالش ها و عمل به ایده ای رفتم که فکر نمی‌کردم به این زودی ها برم سمتش، به همین خاطر کمتر فرصت میکردم بیام سایت و کامنت بذارم

خیلی خیلی نیاز داشتم که هر طور شده به آغوش خونه خودم برگردم و مصمم تر و پرقدرت تر توی سایت حضور فعال تری داشته باشم

و چقدر چقدر مشتاقم که با تمرکز بالا و نهایت عشق با دوستای عزیزم به گفتگو و هم صحبتی بپردازم که واقعا دلتنگشونم

استاد من پسر آروم و کم حرفی ام نمینویسم نمینویسم یهو میام کلی با احساس خودم رو جاری می‌کنم.. زهرای عزیزم راست گفت که به خودم سخت نگیرم و بذارم جاری بشه این شور و انرژی

استاد شاید شما و خیلیا ازین جور کامنتای بلند احساسی که حول محوره اتفاقات و زندگی خود طرفه ،خوششون نیاد ولی من که همیشه میگم فقط واسه دل خودم مینویسم

تازه اومدم که راجبه زیبایی های این فایل بنویسم و تحسین کنم که….

فقط میتونم بگم که عاشقتم حسین که از هیچ،همه چیز میسازی، مرده ترین اوقات و لحظات رو زنده میکنی و غنیمت می‌شماری و با کوچکترین مسایل هم شوخی و خنده و شادی می آفرینی

عاشقتم مریمی که از لنز نگاه بازت، با زوم کردن روی آدم های مختلف با باورها و عقاید مختلف بهمون نشون میدی این همه آزادی رو، که آزادی هدف غایی هر انسان آزاده ای هستش و این آزادیه که زیبایی و تنوع و گسترش و صلح و عشق می آفرینه، یکی با اون پوشش یکی با این پوشش هر کی هرجور دوست داره و راحته

و اما اون آهنگ خفن و باحال آخر فایل رو هم بگم؛ این آهنگ رو همین اخیراً روی یکی از کلیپای خاطره انگیز دیگو آرماندو مارادونا فقید دیدم که منو شیفته کرده… خدابیامرز بدجور گنگش بالا بود و عجیب و غریب با توپ مأنوس بود،اصلا انگار توپ جزیی از اعضای بدنش بود… یاد ژنرال حموسو افتادم که شمشیر جزیی از وجودش بود و به پسر خلفش فرمانده جومونگ افسانه ای میراث عظیمش رو منتقل کرد… راستی راز محبوبیت عجیب و غریب مارادونا چی بود بنظرتون؟! فارغ از فوتبال جادوییش… این بود که این آدم خودِ خودش بود و دنبال این نبود که همه رو از خودش راضی نگه داره و جلوی جامعه و مردم خودش مقدس و الگویی بی بدیل نشون بده…واسه خودش زندگی و عشق و حال کرد فارغ از اینکه چقدر رسانه ها و افکار عمومی قضاوتش کنه… خیلی آدم ساده و بی شیله پیله ای بود که هر کاری میکرد واسه لذت بردن خودش واسه دل خودش بود نه مورد مقبولیت عوام بودن… در یک کلام محبوبیت رازی نداره جز اینکه خود واقعیت باشی و برای دل خودت هرجور دوست داری زندگی کنی اونوقته که محبوب و دوست داشتنی تر میشی

یکی مثل میلاد جلیلی

یکی مثل زلاتان ابراهیموویچ

یکی مثل سید حسین عباس منش

اسم آهنگ آخر فایل رو بگم برید دانلود کنید و با خانواده و نزدیکان بزنیدُ برقصید که خودم گاهی با خواهر و برادرم همین رو پخش میکنیم و بکوب با هم میرقصیم

Opus live is life

hermes house band dj oetzi live is lif