سریال زندگی در بهشت | قسمت 150

به نام الله یکتا

سلام

استاد جون تعریف شما از زیبایی جایی که نشستید، مقدمه ای ساخت برای ظهور اون زیبایی عمیق با زیبان تصاویر به چشم دوربین شما، اون حس و حال زیبا و خالص بودن اون موجودات خدا، اون درختای خوشگل، اون عکس خورشیدی که افتاده بود توی دریاچه و آنقدر رویاییش کرده بود که واقعا چشم ها رو خیره میکرد، همش نشانه این بود که ای بچه هایی که در این مسیر با استاد همراهید، به خدا ارزششو داره که روی خودتون کار کنید، به خدا ارزششو داره که ذهنتونو با ظرافت و خساست هرچه تمام تر کنترل کنید، به خدا می ارزه چون نتیجه اش میشه بهشت، نتیجه اش میشه سراسر زیبایی و نعمت و ثروت و لطافت درست همونجایی که نشستی، کار خاصی نمیخواد بکنی، همونجایی که نشستی زیبایی ها میان سراغت، همونجایی که لذت میبری نعمتهای بیشتری به سمتت میان، تنها کاری که باید بکنیم اینه که با یه تعهد جدی، یه ایمان واقعی روی خودمون کار کنیم، ذهنمونو کنترل کنیم حتی اگه ظاهر کاملا ناخواسته بود ولی وقتی ما آگاهانه ادامه بدیم، ورق کلا برمیگرده و همه چیز چنان به نفع ما پیش میره که نمیتونیم تصورشو بکنیم.

منم همیشه یعنی همیشه این تو ذهنم بود که چرا فقط خوشیامونو ، کادوهامونو، ابراز علایقمونو بذاریم واسه یه روز خاص، چرا اصلا باید ولنتاینی وجود داشته باشه وقتی که آدما هر روز میتونن به هم عشق بورزن و به هم هدیه بدن و همو خوشحال کنن؟

چرا باید سالگردی وجود داشته باشه وقتی میشه هر روز چنان عاشقانه زندگی کرد که انگار همین امروز متولد شدیم،

چرا باید تولدی باشه و تمام شادی ها و جشن ها و کادو ها رو بیاریم توی یه روز و ساعت خاص ؟

چرا باید لذت بردن و عشق ورزیدن و زیا زیستنو گره بزنیم به یه شرایط خاص؟

الان یه حسی اومد توی وجودم که این یه نوع شرکه، همونطور که قدرتو از خدا بگیری بدی به عوامل بیرونی، دلیل شادی رو هم از خودت بگیری بدی به روز خاصی میشه همون شرک، در هر صورت تو قدرتو از خودت گرفتی، دادی به یه چیزی بیرون از خودت، چیزی که وقتی موقعش رسید یه کاری رو انجام بدی، مثل اینکه وقتی فلانی اجازه داد یه نعمتی وارد زندگیت بشه، خب عین شرکه،

هرروز روز خداست، هر روز زیباست و میتونه یه عالمه اتفاقات عاشقانه و زیبا بیفته که آدمو از داشتن یه روز خاص بینیاز کنه، کسی که مثل استاد زندگی کنه، اونقدر هرروزش پر از هدیه و عشق و محبت و لذته، که دیگه نیازی نداره تا یه روز خاصی برای یه شادی عظیمی تعیین کنه، چون به نظرم، اینکار دیگه براش معنی نداره و مسخره به چشم میاد، که اگر 364 روز سال همه غر بزنن و ناراحت باشن و لذت نبرن، چطوری میان و توی یه روز میخوان تمام اون عقده هاشونو باز کنن و تمام اون لذت های روی هم تلمبار شده رو توی یک روز خرج کنن؟ خب طبیعتا نمیتونن و مجبور میشن نقششو بازی کنن، و با نقش بازی کردن و ادا در آوردن که کاری اناج م نمیشه، تاثیری گذاشته نمیشه، جز اینکه همون آدما بعد از اینکه از اون روز خاص، یا جمع خاص خارج شدن، به خاطر اون لذتی که نبردن و سنگینی که براشون داشته، اتفاقا بیشتر حالشون بد میشه، میخوان اون حال بده رو سر هم خالی کنن، یه روز اینطوری ادای لیلی مجنون در میارن، فرداش با ماهیتابه دنبال همن.

اما زندگی مثل زندگی استاد، اینطوریه که هر روزش زیباست، هر روزش قشنگ و پر از شگفتیه، پر از تجربه است، پر از لذته، و تازه نه روزهای معمولی، که هرروزش یه تجربه جدیده، هرروزش یه مهارت جدید، یه خلق جدید، یه بهبود دیگر، اونوقت در چنین زندگی، چون که به طور کلی زندگی سیر صعودی داره، هر روز داره بهبود درش اتفاق میفته، هر روز داره بهتر میشه، دیگه روز خاصی معنا نداره، چرا؟

چون این روزها دارن با روند طبیعی خودشون بهبود پیدا میکنن و طی میشن میرن جلو، حالا اگه یه روزی رو به عنوان روز خاصی وسطش بذاری، اصلا معادله رو میریزه به هم، چون روند طبیعیش چیز دیگه ای بوده، اون روز خاص دیگه به یه روز عجیب و نامتعارف تبدیل میشه و دیگه معنی برای طرفین نداره و خودشون میفهمن که این روز اگه بخواد ادامه پیدا کنه، خارج از روند تکامل و بهبود مرحله به مرحله و پله به پله طبیعی خودشه، برای همین براشون دیگه مسخره میشه، چون نیازی اصلا به همچین روزی ندارن، آنقدر یک روز عادی در چنین زندگی پر از شادی و حال خوبه، که دیگه گره زدن اون حال خوب به یک روز خاص، یه کار بیجهت و نادرسته

چون هر روزشون بهشته، هر روزشون عیده، هر روز به هم تبریک میگن، هر روز همو خوشحال میکنن، هر روز خلق تازه ای انجام میدن، و تو ذهنشون اینه که” مگه غیر از اینه؟؟ مگه نباید همیشه اینطوری باشه؟ چرا پس فقط یه روز اینطوری هستین؟ هر روز باید این شکلی باشه جوری که به روند طبیعی زندگیتون تبدیل بشه”

روندی که باعث میشه واسه در آوردن تخم مرغ هات بزنی تخته چوب پل جلوی خونتو ببری، تازه اشتباه هم ببری ولی مشکلی نداشته باشی باهاش چون برات یه تجربه ساخت، به قول استاد این معما هم حل شد، کمترین چیزش همین بود که یه معمایی بالاخره حل شد، حالا یهو دیدی همین چوب ها رو بریدن به جایی رسید که استاد تصمیم بگیره یه حال اساسی به این پل بده، یا اصلا یه فکری به حال تخم گذاری مرغها بکنه

به هرحال هر طوری که بود، چه با نطفه چه بی نطفه، چه سالم چه گندیده، در هر صورت سهم خودشو به انجام رسوند، اون کاری که باید انجام میداد رو تمام کرد و احتمالا راهی باز کرد برای تغییرات بعدی

واقعا این زندگی نیاز به روز خاصی داره اصلا؟

هر روزش بهشته، خاصیت بهشت اینه که هر روزش خاصه، و هر روز خاص تر هم میشه، و لذتش به همینه که آرام آرام بهتر میشه و به قولی اوردز توش نداره، چون اوردز خودش یه خطره، ولی وقتی با تکامل میره جلو، لذت بخشه

خدارو صد هزار مرتبه شکر که بالاخره تونستم بعد از صبح تا حالا هدایت بشم و این کامنتو نه با دانش خودش که با هدایت خودش بنویسم، امیدوارم که تونسته باشم تا حد مناسبی اون چیزی رو که همیشه داره میگه رو شنیده باشم

خدایاشکرت

عاشقتونم

دستتون در دست الله یکتا