سریال زندگی در بهشت | قسمت 160

به نام الله یکتا

سلام به خدای خودم سلام به زیباترین ها سلام به بهترین ها استاد عزیزم مریمِ عشقم دوستای جانِ دلم….

خدایا یعنی مگه میشه قشنگ تر از این هدایت؟ یه زمانی با خودم عهد بستم مهسا هرچی تا الان میدونستی رو بزار کنار راجب قانون، از هر استادی که چیزی یاد گرفتی بزار کنار بقول معروف ادا ادمای فنجون پر که ادعا میکنند همه چی بلدند رو درنیار حکایت همون عامل بی عمل نباش همه دورها همه استادا کتابا سی دی ها ویس ها و فایل هارو بزار کنار و برو تو سایت عباسمنش شروع کن از فایل های دانلودی از اول شروع کن یادگیری جوری یادبگیر که انگار تا الان اصلا نمیدونستی قانون چیه و بلخره با توکل به خداوند شروع کردم و دارم پیش میرم اما چیزی که جالبه خودم دارم حس میکنم تو این مدت کم مدارم رفته بالاتر از کجا فهمیدم؟ الان بهتون میگم اون زمان که از فایل های دانلودی شروع کردم استاد هر فایل جدیدی که تو سایت قرار میداد من اصلا نمیرفتم طرفش که بخوام دیدگاهاشو بخونم یا فایلاشو بشنوم اما زمان که گذشت و شایستگی من بالاتر رفت بهم الهام شد که یدونه فایل دانلودی از اول گوش بدم یدونه فایل جدیدی که تو سایت قرار داده میشه و اینکه حس درونیم بهم میگفت مهسا فایلایی که گوش میدی شک نکن مکمل هم اند یعنی یدونه از فایلای قدیمی استاد یدونه از فایلای جدید استاد و اینجوری میتونی خیلی به پیشرفت خودت تو این مسیر کمک کنی و اینجوری شد که من هم استارت فایل های جدید استاد رو زدم چونکه از استاد یاد گرفتم همیشه الهامی عمل کنم مطمعنن خیرتی توش وجود داره.

یک دو سه و پِلی خدای من با چه صحنه ی زیبایی مواجه شدم اینجا قطعا یه تیکه از بهشت نه حتما خود بهشته اون آبی اسمونش که تو هیچ جعبه مدادرنگی تو دنیا پیدا نمیشه اون سبزیش که تو هیچ جعبه مداد رنگی پیدا نمیشه اون زلال و صاف بودن آب و دریاچه اون زمین باعظمت و باشکوه و زیبا اینا همه یه نشونه داره که چه خالق خوش ذوق و با سلیقه ای داریم چه خدای مهربونی که انقد همه چیز رو با ظرافت و با لطافت خلق کرده در بین این بهشت زیبا دو وجهه زیباتر دیگه توجهه منو جلب کرد، صدای دلنشین شایسته ی عزیزم و صورت ماه استاد نازنینم آخه چقد خدای بزرگم میتونه دو انسان رو با توجهه به فرکانس هاشون اینقد عزیز و دوست داشتنی کنه انقد بهشون عزت بده… از اول ویدیو لبخند ناخوداگاه روی لبام جاری شد وقتی غرق شدم حل شدم تو نقاشیِ زیبایِ معبودم وقتی غرق شدم تو حس زیبای استادم که با ذوق و عشق توصیف میکرد که کدوم سمت مسیر طلوع خورشید جان و کدوم سمت مسیر غروب خورشید جانه و اینکه تو هر کدوم ازین تایما بهشتمون از یه زاویه ای زیباتر و دلنشین تر میشه برای تماشا کردن باقی بهشت زیبامون و لذت بردن از نعمت های الهی.

درس هایی که ازین قسمتِ سریال زندگی در بهشت اموختم.

۱:همینجوری که محو استاد و توضیحاتشون و پس زمینه ی زیبای بهشتمون بودم استاد رفت به سمتی که دیشب آتیش روشن کرده بودند تا ببینند وضعیت اتیش در چه حاله با یه دستگاه خفن که حقیقتا من خودم تا الان ازین دستگاه به این شکل ندیده بودم و داشتم به این فکر میکردم که خدای من چقد جهان هرروز و هرروز در حال پیشرفته زمانای قدیم تر من یه دستگاه کوچیک رو دیده بودم مثل تقریبا لوله ی جارو برقی و خیلی کوچیک که باهاش زغال رو باد میزدن ولی فکر نمیکردم از نوع هیولاشم ساخته باشند برای کارهای بزرگتر چون ندیده بودم انقد خوشحال شدم که حد نداره اخه انقد تکامل اینقد پیشرفت چقد همه چی راحت و آسون شده خدای مهربونم، قبلا اگر قرار بود یه اتیش کوچیک برای کباب کردن گوشت درست کنیم کلی باد میزدیم با باد بزن و سینی و بشقاب و فوت و هرچی دم دست بود خلاصه 🤣آخرشم کلی خسته میشدیم و اونجوریم که اتیش باید شعله میگرفت، نمیگرفت. اما وقتی استاد نشون داد چه چیزی اختراع و ساخته شده برام یه درس بزرگ و یه کلید داشت اونم اینکه میدونید ما ادما چرا خواسته هامون کمه؟ مثلا ده بیستا صدتا پنصتا خواسته مینویسیم دیگه میگیم نمیدونم چی میخام چیزی نیست دیگه که بخوامش آخه، چرا اینجوری فکر میکنیم؟ چونکه خیلی چیزا برای ما ناشناختس چون ما نمیدونیم حتی خیلی چیزا ساخته و اختراع شدند که خیلی بدردمون میخوره خیلی کارمون رو راحت میکنه چون ندیدیم و راجبش نشنیدیم پس مطمعن میشیم که وجود نداره بخاطر همین تعداد خواسته های ما هی کم و کمتر میشه خب این مسلمه که وقتی ندونی یه چیزی وجود داره پس در خواستش رو هم به خداوند و کاینات نمیدی پس یاد گرفتم که انقد تو مسیر قدم بردارم تا خداوند هرروز به سمت خواسته های بیشتر هدایتم کنه و هرروز با چیزای جدید تر اشنا بشم پس همین الان یه خاسته ی جدید به خاستهام اضافه شد و وارد لیست خاستهام شد یدونه دستگاه فوت کنِ هیولاااااا یوهوووووووووو🤣😍

۲:استاد وقتی با دستگاه باد بزن اون اتیش رو درست کردی و یه جمله طلایی گفتی(اتیش زیر خاکستر) اشک تو چشام جمع شد استاد همه ماها اتیش زیر خاکستریم همه ی ما روح خدایی داریم قدرت خدایی داریم قدرت خلق قدرت عشق ورزیدن قدرت شاد بودن قدرت کن فیکون کردن اما همه ما فراموشمون شده تقصیر خودمونم نبوده ها به مرور زمان توی خانوادهامون توی جامعه توی مدرسه از رسانه ها فراموش کردیم که ما کی هستیم و میتونیم چ کارای عظیمی انجام بدیم ما خودباوریمون رو بخاطر باورای غلط مدار پایین فرکانس ضعیف گوش نکردن به الهامات خداوند و گوش کردن کردن به نجواهای شیطان خودمون رو فراموش کردیم اما ما همون خاکستر زیر اتیشیم هرچقدم اشتباه بریم از مسیر خارج بشیم گول شیطان بخوریم اما برمیگردیم تو مسیر دوباره هدایت میشیم چون خداوند میخواد که ما همیشه خوشبخت باشیم سالم باشیم ثروتمند باشیم چون خدا میخواد خودمون زندگیمون رو خلق کنیم مثل خود من که بارها زمین خوردم اما هربار محکم تر از قبل پاشدم بارها از مسیر خارج شدم اما بار بعدی مصمم تر برگشتم تو مسیر چون من اتیش زیر خاکستر بودم و مطمعنم همه شماهایی که اینجایید اتیش زیر خاکستر بودید انقد یروزی رو خودتون کار کردید انقد تونستید با تضادها خوب رفتار کنید انقد تونسید متعهد تر از دفعه های قبل تو مسیر خواستهاتون قدم بردارید که سریعا هدایت شدید به این سایت به استاد عباسمنش به سمت خواستهاتون اتیش زیر خاکستر یه نماد واسه همه ماهاست ماهایی که اون قدرتی که داشتیم و نادیده میگرفتیم یروزی جدی گرفتمیش و خودمون رو باور کردیم و اتیش گرفتیم از اشتیاق از شور از انگیزه و شروع کردیم قدم به قدم پیش رفتن قدم به قدم تکامل طی کردن چقد زیبا بود این استعاره استاد اتیش زیر خاکستر……. ادمی که بقول استاد رو خودش کار کرده هرروز داره خودشو قوی تر از دیروز میکنه هر روز داره یه درس جدید یاد میگیره و تکامل رو طی میکنه حتی اگه یروزی یجایی خودشو مسیرشو گم کرد با یه جرقه با یه فوت دوباره اتیش میگیره و برمیگرده به جایگاه اصلیش چقد نیاز داشتم به این استعاره ی زیبا ممنونتم استاد مهربونم.

۳: استاد میدونی چقد ادم ازت میتونه درس بگیره؟ میدونی چقد راه گشای من و امثال منی استاد من هرجوری تحسینت بکنم بازم کم میارم بازم نمیدونم که کدوم از ابعاد زندگیتو رفتارتو گفتارتو تحسین کنم، استاد مرسی که بهم یاد میدی خودم باشم همونجوری که هستم خودم رو دوست داشته باشم غصه نخورم اگه موهام کم پشته اگه اضافه وزن دارم اگ خیلی لاغرم یا اگ عیبی دارم تو اندامم یا تو چهرم استاد تو یه لایف استایل شخصی داری که این ستودنیه وقتی میبینمت خیلی ساده خیلی راحت با لباسای عادی و معمولی رفتی جلو دوربین و مشغول حرف زدنی لذت میبرم وقتی خم میشی و ی گوشه لباسات میره بالا یکم از شکمت دیده میشه خجالت زده نمیشی نمیری سریع لباس عوض کنی نمیگی مریم جان دوربینو قطع کن میری تو دنیای خودت و کار خودتو میکنی، حالا ماها اگ یکم از موهامون دیده شه هزار مدل عذاب وجدان میاد سراغمون اگه یکم پاهامون دستامون دیده شه زمین و زمان رو بهم میدوزیم و حس میکنیم ابرومون رفته اخه با این باورا مگه میشه دگ زندگی لذت داشته باشه ماهایی که مدام در حال سرزنش کردن ظاهر و قیافه و پوشش و اندام خودمون و دیگرانیم حیف از وقتی که صرف این چیزای نازیبا میکنیم استاد کیف میکنم جلو افتاب وا میسی نور میزنه تو سرو صورتت اما اخمتم نیست غمتم نیست نه نگران چروک شدن و سوختن پوستتی نه نگران ضدافتاب زده یا نزدتی فقط لذت میبری و عشق میکنی پسر طبیعتی اگه ماها باشیم ی اتیش کنیم صدبار میگم اه بو گند دود گرفتیم لباسامون خراب شد کثیف شد بیسار شد نه لذتی ازون اتیش کردن میبریم نه لذتی از طبیعت و نعمت های خداوند کم کم هرچی بیشتر دارم سبک شخصی زندگیتو میبینم و یاد میگیرم خیالم راحت تر شده لذت بردنم بیشتر شده میدونم خیلی راه دارم که به شما برسم اما میرسم شک ندارم ذره ای به لطف خداوند بزرگم قدم تو مسیر بزرگی گذاشتم.

۴:مریم جون اون قسمتی که دوربین رو گرفتی سمت برگا و گفتی این برگای قهوه ای باعث شده این چمنای سبز زیبا در نیان میدونی منو یاد چی انداختی؟ یاد باورهای غلط و نازیبامون که مثل این برگای قهوه ای زنگار بسته میمونن و جلوی باورهای سبز و پویامون رو گرفتن و اجازه نمیدن که سر از خاک دربیارن و به ثمر بشینن انقد این باورای قهوه ایمون زیاده که باورای سبزمون حتی نمیتونن فک کنن که یه دنیای روشنی وجود داره انگار گیر کردن تو یه قفس تو ی محفظه ی تاریک و قهوه ای و زنگ زده بقول مریم جون نمیتونن ببینن یه اسمون ابی زیبایی هم وجود داره وقتی شما دارید یه باغ رو پاکسازی میکنید که چمن های سبزش بیشتر خودنمایی کنه و اون برگای قهوه ای نازیبا از بین برن چرا من نیام برگای قهوه ای ذهنم رو از بین ببرم چرا من نیام ذهنم رو پاکسازی کنم از تموم برگای زنگار زده ی بد رنگ چرا من نیام اجازه بدم که چمنای خشگل ذهنم رشد کنن بهشون آب بدم کود بدم نور خورشید بدم تا از خاک بزنن بیرون چرا واقعا من اینکارارو نکنم؟ یعنی ارزش زندگی من از یک باغ سرسبز انقدر کمتره که نیایم علف ها و برگای اضافی و نازیباشو از بین ببرم؟ نه قطعا زندگی من با ارزش تر ازین حرفاست و با روی خودم سرمایه گذاری کردن و کار کردن و پیشرفت کردن اجازه میدم چمنای خشگل زندگیم در بیان و بهار دوست داشتنی رو مهمون زندگیم کنن😍

۵:چقد من عاشق در صلح بودن شما دو نفر هستم هرکدومتون مشغول به کاری در یک سمت و سویی به دیگه کاری ندارید هرکدومتون وظیفه ی خودتون رو انجام میدید و لذت میبرید و کیف میکنید نه روی سر هم منتی میزارید نه مجبور میکنید هم رو کی چیکار کنه بلکه در اوج صلح بودن خیلی قشنگ تیم ورکی کار میکنید و تهه کار متوجه میشید در کنار هم چه اثر هنری زیبایی خلق کردید یه بهشت ترتمیز و مرتب اون نکته رو من خیلی دوسدارم توی شما زوج و همیشه سعی میکنیم من و همسر عزیز تر از جانم هم همین مدلی باشیم و از هم توقع و انتظار بیجا نداشته باشیم و در عین عشق و دوست داشتن و لذت بردن از زندگی فارغ از وابستگی باشیم و هرکی در مسیر خودش از مسیر زندگیش و ازادیش لذت ببره و در عین صلح کارهای مربوط به خودمون رو انجام بدیم ممنون از استاد و شایسته جان که الگوی مناسبی برای ما زوج ها و اون هایی هستند که در اینده قراره ازدواج کنند یا با کسی که دوسش دارند زندگی کنن و از شما زوج بینظیر الگو برداری کنند.

۶:ویژگی مثبت دیگه ای که شما زوج دارید و من خیلی دوست دارم و برام قابل تحسینه هردوتون خیلی با صبر و حصله هستید خیلی تمرکز دارید رو کارتون و وقتی یکاری انجام میدید تمام تمرکزتون رو اون کاره و با عشق و صبر و حصله انجامش میدید مثلا به شخصه اگر من خودم کلی زحمت میکشیدم کپه برگ درست میکردم و مرغیا میومدن خرابشون میکردن عصبانی میشدم و قطعا این عصبانیت بخاطر عدم تمرکز و توجهه و لذت بردن از کاریه که انجام میدادم و صبر و حصله پایین که از باورهای نازیبا میاد و باید این مورد صبر و حصله رو تو خودم نهادینه تر کنم و سعی و تلاش کنم که هرکاری میکنم با عشق و علاقه انجامش بدم حالا اون وسط اگر مرغی بود سگی بود بارونی بارید گلی شد افتابی شد بادی اومد سریع عصبی نشم بخاطر بهم ریختن کارهام و مثل مریم جون خیلی خوش برخورد باشم در مقابل مسایلی که پیش میاد همین نکترو اجرا کنیم چند پله پریدیم جلو و مسیر موفقیتمون رو هموار کردیم😍

۷:چقد من این روحیه ی وابسته نبودن شمارو دوست دارم به هیچ احدی به هیچ چیزی وابسته نیستید دو نفری رفتید اونسر دنیا تک و تنها الله و شما دونفر یه جمع سه نفره ساختید زه غوغای جهان فارغ برای خودتون دارید زندگی میکنید نه وابستگی به فرزند نه وابستگی به خانواده ها نه وابستگی به ایران تو دور ترین نقطه تو ی منطقه خلوت و اروم خودتون و خودتون دارید زندگی میکنید و لذت میبرید حالا ماها حتی ازدواجم میکنیم حتی بچه دارم که میشیم خونوادمونو رها نمیکنیم اون روحیه مستقل بودن و وابسته نبودن از بچگی تو ماها تقویت نشده هر عروسی که رفتم دیدم اخر شب عروس دوماد هی گریه کن هی گریه کن مادر پدراشونم سر کوچشون میشینن ها اخه این وابستگی چرا باید انقد زیاد باشه اونقد زیاد که ما بچها خیلی وقتا بخاطر خونوادهامون از خودمون میگذریم بخاطر خاهر و برادرمون از خودمون میگذریم رشته ای که پدرمادرمون دوسدارن میخونیم رفیقامونو جوری انتخاب میکنیم که پدر مادرمون دوست دارن پوششمون باید جوری باشه که آبروی خانواده و محیط زندگیمون حفظ بشه و این باورو تو سرمون کردن که اگه به بزرگ تر احترام نزاری تو یه بیتربیت بیشعوری که نه احترام بلده نه از خودگذشتگی میشی یه ادم مغرور و خودبین و خودشیفته و سرد که هیچ اهمیتی برای خانوادش قایل نیست چرا؟ چون داره جوری زندگی میکنه که خودش دوسداره جوری زندگی میکنه که بهش لذت میده کاش یروزی جا بیفته که نه پدر مادرا بنده و اسیر فرزندانشونن

نه فرزندا بنده و اسیر پدر مادرا بلکه هممون تو اوج احترام و عشق باید مستقل و رها باشیم آزاد آزاد.

خدایا شکرت ازین همه درسای زیبا ی فایل بیستو خورده ای دیقه این همه درس این همه لذت و عشق و نکته استاد ازت ممنونم شایسته جان ازت ممنونم ممنون که هستید

خدایا عاشقتم

دخترِ ماه خودت❤️