سریال زندگی در بهشت | قسمت 162 - صفحه 1

به نام خدا

سلام

استاد جان اصلا یه لحظه که بعد از اون 29 روز رو دوربین نشون داد، به خدا من گفتم مگه داریم، مگه میشه، اینقدر زیبا، اینقدر سبز روشن، اینقدر خوشگل تو 29 روز، بهار میاد قشنگ از این رو به اون رو میکنه ها، یعنی اون درختای اول تصویر الانو ببینید شما، چقدر زیبان، چقدر سرزنده اند، به خدا آدم قشنگ میفهمه که این درختا تازه متولد شده اند، مثل ذهنی که روش متعهدانه کار میکنی و باورهای مناسب رو جایگزین اون ترمزهای قبلی میکنی، زمستان ذهنتو تبدیل به بهار میکنی اون موقع هرکسی ببینه میفهمه که این وجود تو تازه شده، نو شده، تازه متولد شده، قشنگ اون رنگ سبز روشن زیباش معلومه، اون نشاطی که داره معلومه، اون انرژی که به اطرافش میده مشخصه، ولی این ذهن در طی گذر زمان در معرض آلودگی ها و ترمزها قرار میگیره و اونجاست که دوباره باید روش کار بشه، دوباره اون باورهای خوب و درست یادآوری بشه چون اون باورها هنوز هم هست ولی کمرنگ شدن و اگه یه ذره بهشون بها بدیم دوباره رنگ و لعاب خودشونو پیدا میکنن، دوباره زمستونش بهار میشه، حالا برای بعضی ها این زمستان ذهن میتونه طولانی باشه میتونه کوتاه، ممکنه برای بعضی ها یک سال ذهنشون یک ماهه بگذره، برای بعضی ها هم چند ساله، بحث اینه که چقدر آگاهانه حواسمون هست که ذهنمونو همیشه بهش برسیم، همیشه مراقبش باشیم، همیشه رنگ تازه بهش بزنیم، حتی میتونیم کاری کنیم که این مدت زمستانش اونقدر کم بشه که اصلا به چشم نیاد، جوری که هر روز وقتی نگاهش کنی بهارو ببینی، بوی عطر گلهارو استشمام کنی، صدای زیبای پرنده ها رو بشنوی،

ذهنی که اینطوریه، چه در بهار، چه در زمستان، چه پاییز و چه تابستان، همیشه بهارو میبینه، همیشه یه چیز زیبایی پیدا میکنه که ازش لذت ببره، لذت بردنشو موکول به زمان یا شرایط خاصی نمیکنه، منتظر نمیمونه تا به خواسته هاش برسه بعد احساسش خوب بشه، چون میدونه که وقتی احساسش خوب باشه به خواسته هاشم میرسه، میدونه که همیشه چیزی هست که زیباست و میشه روش تمرکز و توجه کرد تا دروازه ورود زیبایی های بیشتر رو به زندگی باز کرد،

استاد جون این زندگی در بهشت کاری با ما کرد که اگر تا حالا هم با طبیعت غریبه بودیم، همین دیدن پرادایس ما رو عاشق طبیعت کرد

خود من که واقعا یکی از زیباترین و قشنگ ترین محلهای زندگی که میتونم برای خودم تصور کنم و همیشه هم دوست داشتم اون نوع محله و خونه رو، که اتفاقا همیشه هم تو آمریکا تصورش میکردم، یه خیابون دراز و عریض، که توسط سایه درختای بلند قامت پوشیده شده، بعد خونه های بزرگ ویلایی دوبلکس با فضای سبز و گلکاری و چمن دور و برش، با فاصله از هم هستند، محله فوق العاده ساکت، فوق العاده آروم، بعد یه جاهایی نور آفتاب از زیر سایه درختا رد شده، بعد نسیم میاد، بعد بری بشینی روی صندلیت بیرون خونه و بشینی از اون سکوت لذت ببری، بعد صدای برگ های درختای خیابونو پشت خونه و توی حیاط خونه بپیچه تو کل محله، خدایاشکرت الان تجسمشم حالمو خوب میکنه.

اره از اون طرفم یه پرادایسی داشته باشی که دیگه ادامه شو میدونید …

واقعا خدارو شکر میکنم که این لیاقتو داشتم که هم از اول سفر به دور آمریکا هم زندگی در بهشت همراه این دو سریال باشم، سریال که بله ولی زندگی واقعی بود، زندگی که بهمون نشون داد میشود اینطوری بود، میشه حتی خونه ای بسازی که همه در و دریوارش شیشه ای باشه، میشه ملکی داشته باشی که تریلی توش دور بزنه، میشه دریاچه ای داشت که با جت اسکی توش ژانگولر بیایی، مرغ و خروسا از سر و کله ات بالا برن، سکوتش دیوانه کننده باشه، صبح که بلند میشی روی دریاچه خودت مه غلیظ گرفته باشه، یه سوله بسازی که یه لول جدیدی رو دوباره به بهشتت اضافه کنه

و دیگه سورپرایز استاد دیگه ناک اوتمون کرد، کارگاه عملی چند روزه در پرادایس، وای خدایا یعنی بعد از یک سال تغییر مستمر، تغییری که ما شاهدش بودیم قدم به قدم، قراره یه سری از دوستان عزیزمون برن و تجربه کنن این بهشتو از نزدیک، ما که آمریکا نیستیم هم ذوقمون داره فوران میکنه واسه این کارگاه حالا اون دوستان نازنینی که قراره حضوری برن توی این بهشت دیگه چه حالی خواهند داشت، الهی شکرت

عاشقتونم بهترین دستای خدا

دستتون در دست الله یکتا