سریال زندگی در بهشت | قسمت 167 - صفحه 7

سلام به استاد عزیزم و مریم جان و همه دوستان عزیز هم فرکانسی ام

استاد عزیزم یادمه در یکی از فایلها گفته بودین که عاشق نجاری بودین و پدرتان عاشق برق کاری بودند و شما را بردند مغازه ایی که برقکار یاد بگیرین ولی شما علاقه ایی نداشتین… و چقدر این جهان هوشمند عمل می‌کند و حالا شما در آمریکا در ایالت فلوریدا کارگاه نجاری خود را برپا کرده اید آن هم در پردایس بهشت ابدی آرزوها… نمی‌دانم چرا ولی من به پردایس میگویم بهشت آرزوها، همه آرزوهای من در این بهشت جمع شده اند: زندگی در طبیعت با عشق و عزیز دلت وسط آب در خانه ایی چوبی اما در عین حال با بهترین امکانات و در رفاه کامل، پس هزار درصد بهشت آرزوهاست و هر چی در وصفش بگویی کم گفته ایی… در ادامه از قلبم نوشتم در وصف سایت و خداوند از روزی که وارد سایت شدم:

سلام ای بانی عالم سلام ای تنها عشق عالم سلام ای عاشق و معشوق در تو نهفته شده سلام ای زیبایی عالم سلام ای عشق عالم سلام ای معشوق عالم امده بودم تا عشق زمینی ام را بگیرم امده بودم تا میلیاردر شوم امده بودم تا ره صد ساله را یک شبه بروم امده بودم تا به خواسته های زمینی ام برسم با کوله باری از غم امده بودم با دلی شکسته با غمی نهفته در دل با دلواپسی با اضطرابی ناگفتنی با ترس های ناگفتنی با ترس های ناتمامم امده بودم امده بودم تا بگیرم و بروم نمیدانستم ماندنی میشوم ان هم چه ماندنی، ماندنی که عشق زمینی به عشق اسمانی تبدیل شد دلواپسی ها به ارامشی ابدی تبدیل شد میلیارد شدن ها به فراوانی الهی تبدیل شد غم ها به احساس لیاقت ها و شادی ها تبدیل شد و اما ترس ها، ترس ها به ایمان و توحید و عشق خودت تبدیل شد اری من همانم که در وصفم گفته بودن

عاقبت ما کشتی دل را به دریای جنون انداختیم

عاقبت عشق زمینی را به عشق اسمانی باختیم

تا رها گردیم از دلواپسی در ان سوی خط زمان

ما در عرش کبریایی خانه ای از جنس ایمان ساختیم

با تو ام با تو ام بانی عالم با تو ام ای مهربان ای تو خورشید فروزان من شبم شب را بسوزان

کوچکم با عطر بودن راهی ام کن سوی دریا

عاقبت باید رها شد روزی از زندان دنیا

سیر در دنیای معنا و بی زمان و بی مکان وصل در عین جدایی زندگی با جان جان زندگی با جان جان عاشقان در شوق پرواز اند از این خاک دان چون که باشد پای یک عشق خدایی در میان چون که باشد پای یک عشق خدایی در میان آری، اری جان جانان آری… رهایم کردی رهایم کردی و به دریای جنونم انداختی رهایم کردی از عشق زمینی و به عشق اسمانی رسیدم رهایم کردی از دلواپسی ها در عرش کبریایی به ارامش رسیدم رهایم کردی از شب های سوزان و به شب های امید و بخشش و عیش رسیدم رهایم کردی از نا امیدی ها رهایم کردی از زندان دنیا و به دریایت رسیدم… به دریایت رسیدم

و چون پروانه ازاد ازادم رهای رها

از ترس ها به ایمانت رسیدم و این ایمان و این ایمان مرا در عرش کبریایی ات حفظ کرد و اینک دعا میکنم… اینک از تو میخواهم مرا در این راه حامی و هدایت گر باش که ایّاکَ نَعْبُدُ وَ ایّاکَ نَسْتَعین را برای همیشه درک کنم…

درک کنم که تنها تو را میپرستم و تنها از تو یاری میجویم ای جان و جانان

ای تو که از تک تک سلول های بدنم به من نزدیک تر

ای تو که از مادر مهربان تر

ای تو که از پدر حامی گر تر

ای تو که از عشق عشق تر

ای تو که از دوست دوست تر

ای تو که از جان عزیز تر

گفته بودی بیا

امده ام امده ام با کوله بازی از غم و گناه و شکست و ناراحتی آمده ام

گفته بودی بیا خود مرحمت میشوم گفته بودی بیا خود همدمت میشوم

امده ام جان جانانم امده ام

و سر از پا نمیسناسم،… سر از پا نمیسناسم چون به عشقت اسیرم

همچو زلیخا که وقتی به عشقت رسید یوسف را فراموش کرد

ای جان جانان تنها تو را میپرستم تتها از تو یاری میجویم

تنها تو را میپرستم و تنها از تو یاری می جویم…

کاملا دلی بود و با عشق و تقدیم به همه با عشق مخصوصا استاد عزیزم