دیدگاه زیبا و تأثیرگزار علی عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
به نام رفیقم، رفیق هدایتگرم که من رو اینجا آورد❤️
✔️خدای من! بازم تمپا! کولونی هیجان…شهر زیبای بهشتی! هر وقت استاد میاد اینجا، یه خبر خوب هست!
✔️چقدر مسیر تا محل مسابقه زیبا، تمیز و رویایی بود! عاشقشم
✔️دیدن این مسابقه و تماشاگران این مسابقه، من رو به سالهای دور برد…. از سال ۷۰ تا سال۹۶، بیست و چند سال، من طرفدار قدیمی ترین تیم فوتبال ایران بودم و همیشه توی استادیوم . توی گرما و سرما من اونجا بودم، توی استادیومهای مختلف شیراز، تا تیم نارنجی پوش محبوبمان، برق شیراز را تشویق کنم،
شما کاملا درست میگویید، استاد عزیز. از یک جایی، سکوهای استادیومهای شیراز، محل عقده گشایی های قبیله ای و شعارهای نژاد پرستانه و توهین و فحاشی به زمین و زمان شد….و قدیمی ترین تیم فوتبال ایران را منحل کردیم رفت…حالا دیگه تیمی نداریم، چون از بازیهایش لذت نمیبردیم….چون توی بردهایش هم دنبال فحاشی به داور و سیستم برگزاری بازیها و فدراسیون و نظام کشورداری! و….بگیر تا قیافه ی همدیگر بودیم!
تیم از لیگ برتربه دسته های پایین سقوط کرد تا منحل شد! افتخار ما تماشاگران بی ادب و خشمگین و غمگین، انحلال تیمی بود که از ۱۳۲۵ فعالیت کرده بود!
حالا، زیباترین استادیوم ایران را برایمان ساخته اند، ولی دیگر تیمی نداریم تا تویش بازی کند! حالا داستان نوجوانی و جوانیهایم، توی استادیوم های ارتش و حافظیه شیراز، به افسانه شبیه است! هیچ یک از جوانهای امروز و بچه های خودم باور نمیکنند!
چقدر زیباست لبخند! چقدر زیباست حال خوبی که بین تماشاگران، مسری است! چقدر عشق است، دیدن یک حرکت زیبا از یک بازیکن و بزرگ کردن ابعاد آن با غریو شادی و شور!
✔️راستی حالا که اینها رو نوشتم،یکی از بزرگترین معماهای زندگیم برایم روشن شد! چرا آنهمه شور و خنده و عشق سالهای دور، از استادیومهای شیراز پر کشید؟ چون تماشاگران، به مرور از تماشاگران شاد و بی غم لیگ تخت جمشید، به تماشاگران خشمگین و سیاسی و بی ادب دهه ۸۰، تغییر ماهیت دادند! چون ما بی ادب و خشمگین شدیم…چون تمام عقده های زندگیمان را به استادیوم میاوردیم تا دسته جمعی فریاد کنیم!
چقدر عجیب است این قوانین جهان هستی!
چقدر بدیهی و واضح است، قانون مدارها و فرکانس!
چقدر زیباست، زندگی
✔️چه بازی معرکه و عجیبیست این هاکی روی یخ! قوانین بدیهی و واضح فیزیک را به چالش میکشد! حرکت بازیکنان، با این سرعت، روی یک تیغه باریک و روی یخ، خیلی احتمالات را به ذهن، متبادر میکند! اینکه استفاده از قوانین و تن دادن به اصول، می تواند چه نتایج خیره کننده و عجیبی بدنبال داشته باشد! این ، فقط وزن بازیکنان است که این شتاب خیره کننده را روی یخ به آنها میدهد! ولی، وزنشان روی این تیغه باریک و در مواجهه با این اصطکاک ناچیز! در واقع، آنها هم دارند روی همین زمین ما راه میروند…با همین وزن ما، ولی به سرعتی چند برابر ما، که به یک گوی و چند تا چوب، جذابیتی فراتر از عرف میدهد و چند هزار نفر را دور هم جمع میکند برای دیدنش! چقدر فوق العاده است، این خرق عادت! این رفتن به دنیاهای جدید! این امتحان کردن چیزهای عجیب و جدید!به یاد حرف استاد درباره استفاده درست از قوانین جهان هستی افتادم، که میتواند آدم را تا ثریا بالا ببرد! این مدل اسکیت کردن، احتمالا اولش خیلی سخت بوده! مثل شنیدن و شنیدن و شنیدن فایلهای صوتی، حین مسافرکشی با پیکان دنده آرژانتینی
✔️چقدر حال خوش، مسری است چقدر استادیوم خوب است! چقدر حال آدم را بهتر میکند دور هم جمع شدن! برد و باخت، خیلی مهم نیست، با هم بودن مهم است! رقص دسته جمعی و لبخند دسته جمعی! جیغ دسته جمعی! چقدر خوب است!
✔️چقدر خوب است که با شما، توی وبسایت عباسمنش هستم! چقدر لبخند م الان واقعیست! چقدر دوستت دارم، سید حسین عباسمنش! چقدر دوستت دارم مریم بانوی مهربان! چقدر دوستتان دارم، دوستان عزیزم!❤️
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمتهای «سریال زندگی در بهشت»، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD455MB30 دقیقه
به نام خدا
سلام به استاد عزیزم
فایل امروز و تمرکز بر زیبایی
شهر زیبا و ثروتمند تمپا
همیشه وقتی این منظره از شهر را میبینم چراغ های روشن برق میزنن تو نظرم این تجلی میشه که این برج ها ساختمانها طلا و الماس هستن که برق میزنن
به همین دلیل این شهر برام نماد ثروت هست
به همین دلیل میگم ثروتمنده
استاد فیلم گرفتن شما با مریم جون کاملا مشخص هست
مریم جون هنگام فیلمبرداری اصلا ارزش و حرکت بالا پایین ندارن کاملا به نگه داری دوربین مسلط هستن
الان متوجه این موضوع متفاوت شدم
تحسین میکنم این تسلط مریم جون را به فیلمبرداری
واقعا حرفه ای این کار را انجام میدم
چقدر شهر تمیز و زیباست
چه فضای عالی برای تماشای بازی قرار دادن
چقدر انرژی مثبت و شاد هست
مردم چقدر شاد و اکتیو هستن
چقدر این شهر علاقه به ورزش شهرشون دارن و چقدر اهمیت میدن که این همه جمعیت برای تماشای بازی اومدن و ورزشگاه پر شده
و کسانی که از رفتن به داخل ورزشگاه جا موندن چقدر انسانهای مثبتی هستن که با انرژی بالا بیرون ورزشگاه به تماشا نشستن
تحسینشون میکنم این شخصیت ها رو
واقعا چقدر با خودشون در صلح هستن
چیزی که من از جوان های ایران دیدم در تلویزیون این بود که وقتی از ورزشگاه جا میموندن و پر میشد کارهای خیلی عجیب غریبی انجام میدادن که به هر نحوی برن داخل
ولی این کشور این آدم ها چیز دیگه ای هستن
فقط دنبال فرصت برای شادی هستن حالا داخل ورزشگاه یا بیرون ورزشگاه
میدونی دنبال فرعیات نیستن
اصل براشون مهم
اصل او شادی و احساس خوبه که در صورت تک تکشان داره موج میزند
واقعا این اخلاق رو تحسین میکنم
چقدر در برابر دوربین شما ابراز علاقه و شادی میکردم
وای چقدر تفاوت هست بین دیدگاه ها
نمیخوام تمرکز بر نکات منفی بکنم وگرنه خیلی حرف داشتم در مورد رفتار ما ایرانی ها و فرق مون با آمریکا
واقعا لذت بردم
استاد بی نهایت سپاسگزارم از شما برای تهیه این فایل عالی
کلی درس داشت برام