دیدگاه زیبا و تأثیرگزار علی عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
به نام رفیقم، رفیق هدایتگرم که من رو اینجا آورد❤️
✔️خدای من! بازم تمپا! کولونی هیجان…شهر زیبای بهشتی! هر وقت استاد میاد اینجا، یه خبر خوب هست!
✔️چقدر مسیر تا محل مسابقه زیبا، تمیز و رویایی بود! عاشقشم
✔️دیدن این مسابقه و تماشاگران این مسابقه، من رو به سالهای دور برد…. از سال ۷۰ تا سال۹۶، بیست و چند سال، من طرفدار قدیمی ترین تیم فوتبال ایران بودم و همیشه توی استادیوم . توی گرما و سرما من اونجا بودم، توی استادیومهای مختلف شیراز، تا تیم نارنجی پوش محبوبمان، برق شیراز را تشویق کنم،
شما کاملا درست میگویید، استاد عزیز. از یک جایی، سکوهای استادیومهای شیراز، محل عقده گشایی های قبیله ای و شعارهای نژاد پرستانه و توهین و فحاشی به زمین و زمان شد….و قدیمی ترین تیم فوتبال ایران را منحل کردیم رفت…حالا دیگه تیمی نداریم، چون از بازیهایش لذت نمیبردیم….چون توی بردهایش هم دنبال فحاشی به داور و سیستم برگزاری بازیها و فدراسیون و نظام کشورداری! و….بگیر تا قیافه ی همدیگر بودیم!
تیم از لیگ برتربه دسته های پایین سقوط کرد تا منحل شد! افتخار ما تماشاگران بی ادب و خشمگین و غمگین، انحلال تیمی بود که از ۱۳۲۵ فعالیت کرده بود!
حالا، زیباترین استادیوم ایران را برایمان ساخته اند، ولی دیگر تیمی نداریم تا تویش بازی کند! حالا داستان نوجوانی و جوانیهایم، توی استادیوم های ارتش و حافظیه شیراز، به افسانه شبیه است! هیچ یک از جوانهای امروز و بچه های خودم باور نمیکنند!
چقدر زیباست لبخند! چقدر زیباست حال خوبی که بین تماشاگران، مسری است! چقدر عشق است، دیدن یک حرکت زیبا از یک بازیکن و بزرگ کردن ابعاد آن با غریو شادی و شور!
✔️راستی حالا که اینها رو نوشتم،یکی از بزرگترین معماهای زندگیم برایم روشن شد! چرا آنهمه شور و خنده و عشق سالهای دور، از استادیومهای شیراز پر کشید؟ چون تماشاگران، به مرور از تماشاگران شاد و بی غم لیگ تخت جمشید، به تماشاگران خشمگین و سیاسی و بی ادب دهه ۸۰، تغییر ماهیت دادند! چون ما بی ادب و خشمگین شدیم…چون تمام عقده های زندگیمان را به استادیوم میاوردیم تا دسته جمعی فریاد کنیم!
چقدر عجیب است این قوانین جهان هستی!
چقدر بدیهی و واضح است، قانون مدارها و فرکانس!
چقدر زیباست، زندگی
✔️چه بازی معرکه و عجیبیست این هاکی روی یخ! قوانین بدیهی و واضح فیزیک را به چالش میکشد! حرکت بازیکنان، با این سرعت، روی یک تیغه باریک و روی یخ، خیلی احتمالات را به ذهن، متبادر میکند! اینکه استفاده از قوانین و تن دادن به اصول، می تواند چه نتایج خیره کننده و عجیبی بدنبال داشته باشد! این ، فقط وزن بازیکنان است که این شتاب خیره کننده را روی یخ به آنها میدهد! ولی، وزنشان روی این تیغه باریک و در مواجهه با این اصطکاک ناچیز! در واقع، آنها هم دارند روی همین زمین ما راه میروند…با همین وزن ما، ولی به سرعتی چند برابر ما، که به یک گوی و چند تا چوب، جذابیتی فراتر از عرف میدهد و چند هزار نفر را دور هم جمع میکند برای دیدنش! چقدر فوق العاده است، این خرق عادت! این رفتن به دنیاهای جدید! این امتحان کردن چیزهای عجیب و جدید!به یاد حرف استاد درباره استفاده درست از قوانین جهان هستی افتادم، که میتواند آدم را تا ثریا بالا ببرد! این مدل اسکیت کردن، احتمالا اولش خیلی سخت بوده! مثل شنیدن و شنیدن و شنیدن فایلهای صوتی، حین مسافرکشی با پیکان دنده آرژانتینی
✔️چقدر حال خوش، مسری است چقدر استادیوم خوب است! چقدر حال آدم را بهتر میکند دور هم جمع شدن! برد و باخت، خیلی مهم نیست، با هم بودن مهم است! رقص دسته جمعی و لبخند دسته جمعی! جیغ دسته جمعی! چقدر خوب است!
✔️چقدر خوب است که با شما، توی وبسایت عباسمنش هستم! چقدر لبخند م الان واقعیست! چقدر دوستت دارم، سید حسین عباسمنش! چقدر دوستت دارم مریم بانوی مهربان! چقدر دوستتان دارم، دوستان عزیزم!❤️
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمتهای «سریال زندگی در بهشت»، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD455MB30 دقیقه
سلام براستادزیبایی ها وزیبا بین ها، سلام بردخترمثبت ایران زمین مریم جان قشنگ، سلام برهمراهان ودوستان عزیزم. این اولین یادداشت دیدگاه من درسایت پرقدرت عباسمنش هست، هرروزصبح ب عشق دیدن جدیدترین فایل وشنیدن حتی تکراری ترین فایل هاچشم بازمیکنم وباصدای استادعزیزم روزم راشروع میکنم،الان باخودم درجنگ نوشتن یاننوشتن دیدگاه بودم ک ناخوداگاه نوشتن انتخاب شد.
خدایاشکرت بابت اینهمه شادی، خدایاشکرت ک چشمانم ازطریق این گوشی کوچک واینترنت پرسرعت برروی اینهمه اطلاعات وجهان بینی بازوبازترمیشه، خدایاممنونم ک دنیاراهرروزبه بهترین شکل ب من نشون میدی. استادِمهربانم سپاس ک همیشه برترینهاراب زندگی ما دعوت میکنی، روزب روز رشد وتکامل را، حتی ذره ای هم باشه درمابوجودمیاری، چقدرخوب ک بارُشد خودتون بزرگ شدن مارا نیزب تماشا نشستید،چقدرخوب ک درجای دیگه ازاین کره خاکی مردمانی زندگی میکنن ک باشرایط یکسان وروحیات یکسان درمداری ازشادی وآرامش قراردارن، وچقدرعالی ک زمین جایی برای بهترزندگی کردن داره، انگاربهشتی ک خدااشاره داره همینطوره، پُرازشادی ونشاط، پرازآرامش، پرازخنده ولطافت، پرازسلامتی حتی دربه ظاهرِمخاطره ترین موقعیت ها، پرازفراووانی نعمت، پرازصلح ودوستی، پرازرقص وپایکوبی،وقتی این جمعییت باخودشون در مداردوستی قراردارن بااین نظم مسابقات راکنارهم نوعان خودش بدون تفاوت رنگ وزبان ودین وقضاوت تماشامیکنن، بااین نظم خاص ب دیدن مسابقه حتی روی زمین نشستن وبعضا سرپا بودن راترجیح دادن، بااین صف خاص ازباشگاه میان بیرون، پرازانرژی وشادی. خدایاشکرت ک جهان اینقدرزیباست، اونطوری ک خودت وصف کردی، خدایاسپاس ک زیبایی هاو وحدت دنیای بیرون ازمحوطه ی مرا بمن نشان دادی،هزاران افرین ب قدرت وتوانایی انسان، این موجودی ک فقط قدرتی چون الله لایق خلق کردنش بود وبهش قدرت خلق وتوانایی واستعداد فراوان داد، چقدرورزش جالبیه، مسابقه ای ک پرازهیجانه وواقعا احسنت باید گفت ب بازیکنانش ک توانایی هایی دارن برای تعادل برروی یخ بااین اسکیت های اهنین، واقعا جای اینهمه تماشاچی وتشویق راداره این ورزش واین ورزشکاران، ب امید روز ب روز پیشرفت وبزرگ شدن افکارما ودرمدارالهی قرارگرفتنمون درجهان هستی، سپاس ازاستادعشق ودوستی، وهمراه گُل ومهربونش مریم جان عزیز بابت زحماتی ک برای تک تک ما ورُشد وبزرگ شدن مابچه هاشون میکشن.