سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

سلام به استاد عزیزم و مریم بانو

من تا الان تمام قسمت‌های سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت رو دیدم و باید اعتراف کنم که این مستندها به شدت  پیشفرض های ذهنی منو عوض کرد  و باورهایی که تحت تاثیر جامعه ،خانواده ؛ و علی الخصوص رسانه های اجتماعی مثل اخبار و سریالهای تلویزیون ، یک عمر زندگی منو تحت شعاع قرار داده بود تغییر داد .‌مریم جان و استاد مهربانم عاشقتونم که اینقدر  برامون زحمت کشیدین. ولی نمیدونین چقدر این کارتون ارزشمند بود.دستتون رو می‌بوسم .بی نهایت ازتون ممنونم. جدای درسهای زیادی که من از این سریال گرفتم و اینکه چقدر باورهای من در بسیاری  از موارد قوی  شد یکی از مهمترین تاثیرهایی که من از این سریالها گرفتم عوض شدن ذهنیتم راجب کشور آمریکا و مردمش بود به طوری که الان احساس میکنم بهترین کشور و بهترین مردم متعلق به آمریکاست منیکه تا قبل از این اگر قرار بود به جز ایران کشوری رو برای زندگی انتخاب کنم قطعا اون کشور آمریکا نبود.

و تمام اینها نشات می‌گرفت از همون باورهایی که از بچگی و از زمانی که چشم باز کرده بودیم به ما خورانده شده بود.

از بچگی تا به الان به یاد ندارم توی تلویزیون ایران یه نکته مثبت راجب کشور آمریکا، مردم و دولتش شنیده باشم.هر چند که مدت زیادیه که برای دیده هاو شنیده های خودم فیلتر گذاشتم و دیگه خیلی کم تلویزیون میبینم.در حد بعضی برنامه های مورد علاقه ام و شاید براتون جالب باشه که خیلی ساده متوجه باورها و ذهنیت های اشتباه برنامه های تلویزیون میشم.  بطوریکه که بعضی عقاید به نظرم مسخره میاد و میتونم بگم کوچیکترین تاثیری روی من نمیزارن.

ذهن من به شدت منطقیه و از اونجا که برای قبول کردن هر چیزی دلیل منطقی میخواد.با دیدن این سریالها منطق های قوی براش ایجاد شده و چیزی رو که با چشمام دارم میبینم دلم باور می‌کنه .

تا قبل از اینا فکر میکردم آمریکا یه کشور بی در و پیکره بی قانونه که هر کسی ساز خودشو میزنه.

مردم به خون هم تشنه هستن و خیلی راحت روی هم اسلحه میکشن.کشوری که پر از نا امنی و فساده.

اکثر روابط نا مشروعه ، هیچ تعهد اخلاقی بهم ندارن و از لحاظ عاطفی از هم دورن. فکر میکردم خشونت توی خانواده ها موج میزنه.زن و شوهرا راحت به هم خیانت میکنن.

فکر میکردم توی این کشور چیزی به اسم عشق و محبت و انسان دوستی وجود نداره.

درحالی که توی سفر به آمریکا می‌دیدیم که چقدر پدر و مادرها به بچه هاشون اهمیت میدادن.براشون وقت میزاشتن و پا به پای بچه ها توی پارکها بازی میکردن.

بچه هاشونو محدود نمی‌کردن ؛ دست و پای بچه هارو نمیبستن و اجازه میدادن تا تجربه کنن

کشوری که فکر میکردم مردمش نژاد پرستن و با سیاه پوستها رفتار خوبی ندارن و اونارو به بردگی کشیدن.

هیچوقت فکر نمی‌کردم آمریکا طبیعتی به این زیبایی داشته باشه.

اما بعد از دیدن سریال سفر به دور آمریکا از دیدن این همه طبیعت و زیبایی شگفت زده شدم.کشوری که شهر و روستاش با طبیعت گره خورده وبرای منی که عاشق طبیعت و گردشگری هستم فوق العاده بود.

چقدر طبیعت تمیز و فوق العاده بود چقدر مردم به طبیعت احترام میزاشتن و زندگی تو همچین فضایی حق اونها بود.

هیچوقت فکر نمی‌کردم مردم آمریکا اینقدر شاد و با روحیه باشن.و هیچ چیزی مانع شادی اونها نبود.

من همیشه فکر میکردم شادی برای بچه هاست و از یه سنی به بعد دیگه نمیشه شاد بود و از زندگی لذت برد چون توی جامعه ای بزرگ شدم که انجام کارهایی که ازشون لذت می‌بردم و با انجامشون  شاد میشدم زشت و ناپسند بود و یا حتی جرم محسوب میشد.

من توی این دو تا مستند شما ندیدم که مردم آمریکا به مردم هیچ ملتی توهین کنن و برای اونا آرزوی مرگ کنن.

به نظرم مردم آمریکا میتونن برای خیلی از کشورها الگو باشن من توی این سریالها هیچ صحنه ای ندیدم که ناراحتم کنه یا برام ناخوشایند باشه. از اینکه کسی بخواد به حریم کسی تجاوز کنه .همه به عقاید هم احترام میزارن و با آرامش کنار هم زندگی میکنن.هیچکس دیگری رو قضاوت نمیکنه.

توی این کشور آزادی های سالم هست و همه به کار و فعالیت مورد علاقه شون می‌پردازن.

مردم آزادانه  و با هر پوششی که دوست دارن تفریح میکنن بدون اینکه ترسی داشته باشن یاد اون قسمتی از سریال زندگی در بهشت افتادم که زن و مرد کنار هم با آرامش کامل ورزش یوگا رو انجام میدادن. اینجا توی ایران یه خانم نمیتونه با خیال راحت قدم بزنه چه برسه به اینکه دوچرخه سواری کنه یا هر ورزش و تفریحی که دوست داره .

آزادی های بدیهی که توی کشور ما جرم محسوب میشن.

تبعیض جنسیتی که به نظرم اگر توی آمریکا باشه درصد خیلی کمی داره چیزی که تو کشور ما موج میزنه.و بین زن و مرد کلی  تفاوت و تبعیض وجود داره.

این مردم پر از آرامش و شادی هستن و من دیدم که زن و مردهایی که با وجود بالا رفتن سنشون همچنان سرحال و سالم به تنهایی کارهاشون رو انجام میدن.حتی توی یکی از قسمتا استاد گفتن وقتی این افرادبااین سن و سال از کوه بالا میرن آدم خجالت میکشه بگه نمیتونم.

مردم کسب و کارهای مستقلی برای خودشون ایجاد کردن و چشم امید به دولت ندوختن.

این مردم با هم دیگه صادقن و تعارفات الکی رو کنار گذاشتن.من توی مهمونی های استاد این رو خیلی واضح متوجه شدم.اینکه مهمونا بدون اینکه از صاحبخانه توقع پذیرایی مفصل داشته باشن  با خودشون مواد غذایی و حتی وسایل خواب و تفریحشون رو آورده بودن و خودشون غذاشون رو آماده میکردن.خیلی فرهنگ قشنگی بود درست برعکس چیزی که ما توی ایران مبینیم.

فکر میکردم توی آمریکا به غریبه ها و افراد غیر بومی احترام نمیزارن ولی توی این سریال دیدم که چقدر مردم به شما احترام میزاشتن و هر جا نیاز به کمک بود خودشون داوطلب میشدن. و کلی باور دیگه که الان حضور ذهن ندارم ولی تاثیر خودشون رو روی من گذاشتن.

با باورهایی که الان برام ایجاد شدن اگه سالها بخوان راجب آمریکا منو شستشوی مغزی بدن که این ذهنیتی که راجب آمریکا برام ایجاد شده رو از بین ببرن اصلا ممکن نیست. چون دید من کاملا عوض شده به خاطر اینکه با چشم خودم و از نزدیک دیدم که شنیده های قبلیم حقیقت نداشت.و شاید الان اگر فرصت انتخاب یک کشور برای زندگی رو داشتم قطعا آمریکا رو انتخاب میکردم. به امید دیدن کشور زیبای آمریکا

و درود بر مردم باصفاش 🤗😍