سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

به نام خداى مهربان

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته نازنین و هم فرکانسى هاى دوست داشتنى

موقع دیدن این بخش از سریال و شنیدن حرفاى استاد یادم آمد که قبلا تصورم از کشور آمریکا این بود که یه کشور خشک و بدون درخت و سر سبزى است همون چیزى که تو فیلم هاى وسترن دیده بودم و اینکه اکثر مردم این کشور اسلحه دارن ، همیشه درگیرى و خشونت تو این کشور هست و مردمى خشن و عصبى داره و با اسلحه با هم حرف میزنن مثل فیلم هایى که دیدم . اینکه تو این کشور بنیان خانواده ها ضعیف و متزلزل هست و براى خانواده ها ارزشى قایل نیستن و خانواده هایى بى قید و بند هستن و خیلى چیزهاى دیگه که همه رو تو فیلم ها دیده بودم ، ولى وقتى سفر به دور آمریکا رو دیدم تعجب کردم ، خدایا چقدر این کشور سرسبز و زیباست ، چقدر تمیز و منظم . چقدر این مردم شادن و مهربونم ، یه قسمت از سفر به دور آمریکا شما تلفظ اشتباه از خیار رو گفتید و چه برخورد عالى با شما شد ، بدون اینکه مسخره کنن و چقدر با حوصله و خوشرو براى شما توضیح دادن ، قیمت آمیشا رو دیدم مات و مبهوت شدم چقدر این کشور به همه ى نظرها و سبک زندگى احترام میذاره و براشون امکانات فراهم میکنه ، کسى کسى رو مسخره نمیکنه ،بعد از دیدن آمیشا تصمیم گرفتم که کسى رو قضاوت نکنم و نگم چرا به این سبک زندگى مى کنه ، آخه ما تو شهرمون یه محله هست که مردمش با وجود سرمایه زیاد یه جور خاص خودشون زندگى میکنن و من هر وقت از آنجا رد میشدم میگفتم چرا اینجورى زندگى مى کنن بعد از دیدن آمیشا دیگه هیچ وقت این حرف رو نزدم و به این سبک زندگیشون احترام گذاشتم.

مردم این کشور برعکس چیزى که من فکر میکردم خیلى با خودشون در صلحن ، مهربون و شادن . وقتى جلوى دوربین شما قرار میگیرن چه عکس العملاى زیبایى رو نشون میدن .

وقتى در زندگى در بهشت خانواده رایان رو دیدم با ۴ فرزند ، خداى من چقدر عالى بودن ، چقدر پدر و مادر خانواده با خودشون در صلح بودن ، چقدر بچه هاى خوبى رو تربیت کردن طورى که این بچه ها با وجود پشت سر هم بودن با هم خوب بودن و همدیگه رو همون جورى که هستن دوست داشتن ، چه نگاه زیبایى به زندگى داشتن ، برخورد زیباى مادر و پدر بچه ها وقتى دندون یکى از بچه ها تو کشتى افتاد ، آن قسمت که سما آتیش روشن کردید و بچه ها هر کدوم فکر کنم قارچ بود که روى آتیش مى ذاشتن من همش مى گفتم خدایا چقدر خوب و چقدر این بچه ها مستقل هستن ، هر کى هر چى مى خواد بر مى داره و مى خوره ، مىنده بودم این مادر چقدر با خودش در صلح و چقدر به خدا اعتماد دارن چون اصلا نگران اینکه نکنه بچه ها بسوزن نبود و با خونسردى نشسته بود روى صندلى یا خانواده اى که ۶ تا بچه داشتن ، بچه ها مستقل طورى که هر کسى کار خودش رو انجام مى داد ، همه به دنبال شادى و تفریح .

جالب اینه که بعد از دیدن این خانواده بسرى نگرش هام تغییر کرد و با بچه ها جور دیگه اى برخورد کردم و تصمیم گرفتم به قول خانم هوپ بچه ها رو با همون ویژگى هایى که دارن دوستشون داشته باشم .

همیشه فکر مى کردم تو این کشور آزادى مذهبى وجود نداره و آدمهایى که حجاب دارن و روسرى سر میکنن رو تو این کشور قبول نمى کنن و اجازه زندگى تو این کشور رو ندارن بر اساس حرفهایى که تو جامعه و رسانه ها شنیده بودم ، در سفر به دور آمریکا ، رفته بودید رستوران ، دیدم یه خانم مه روسرى سرش هست داره میز رو مرتب میکنه ، تعجب کردم ، استپ کردم و خوب نگاه کردم به آن خانم دیدم آره این خانم که روسرى سر کرده تو این رستوران کار میکنه ، گفتم پس همچین کسى هم اجازه زندگى و کار تو این کشور رو داره . بعداز آن هم چندین بار این خانم ها رو که روسرى دارن و حجاب دارن رو دیدم که به راحتى تو این کشور زندگى میکنن بدون اینکه کسى با تعجب بهشون نگاه کنه با آنها رو مسخره کنه .

در کل بعد از دیدن سفر به آمریکا و زندگى در بهشت نگرش و دیدم نسبت به مردم و کشور آمریکا و زندگى تغییر کرد .

استاد من خیلى نسبت به اینکه کسى از این مدل دمپایى انگشتى ها بپوشه حساس بودم و دوست نداشتم بهتره بگم یه حس بد داشتم که چرا دمپایى مى پوشه میاد بیرون به خودم میگفتم ، بعد از دیدن سفر به دور آمریکا و زندگى در بهشت کلى نظرم تغییر کرده و دیگه میگم هر کسى هر جورى دوست داره لباس مى پوشه و اصلا حس قبلى رو ندارم.

از شما و خانم شایسته عزیز بسیار سپاسگزارم که باعث شدید نگرش و نگاه ما به زندگى تغییر کند.