سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

درود بر استاد عزیزم جناب عباسمنش بزرگوار که نه تنها دستی از دستان خداوند بلکه یک چراغ پر نور در مسیر پر پیچ و خم ذهن تاریک ما هستی که ما رو به سمت منبع اصلی نور هدایت میکنی. هر روز بارها خداوند رو سپاسگزارم که نه تنها یک بار بلکه با اصرار فراوان شما رو در مسیرم قرار داد و به طرق مختلف به من فهموند که باید دنباله رو آموزه های شما باشم.

من متولد 19 اسفند 59، مثل شما استاد عزیزم زاده ی دوره جنگ هستم و همون تمریناتی که ازش صحبت کردید رو تا حدودی ما هم انجام دادیم. تا زمان پایان جنگ همیشه از تلویزیون آمریکا رو بعنوان یک شیطان و یک موجود دیو صفت نمایش میدادن. ولی خب در سنی نبودم که تشخیص بدم یا توجه کنم به این حرفها. حتی یادمه در صف مدرسه سال اول ابتدایی، میگفتن شعار بدید بگید مرگ بر آمریکا، نمیفهدیم چی میگن و میگفتم : برگ برگ آمریکاااا😂😂

در سن 8 سالگی بودم که برای اولین بار از مادرم شنیدم که پسرعموش ساکن آمریکاست و اونجا پزشکی میخونه. از مادرم پرسیدم مگه آمریکا اسم آدم نیست؟ گفت نه پسر جان امریکا یه کشوره، که اونور زمینه. رفتم سراغ نقشه ای که روی دیوار خونه بود. گشتم و امریکا رو پیدا کردم.

یادم میاد از همون بچگی یعنی وقتی 8-9 سالم بود، به اخبار علمی خیلی علاقه داشتم. و هر وقت خبری در مورد کشف فلان دارو و…. میشنیدم ذوق میکردم.

یه روز که داشتم اخبار علمی میدیدم و صحبت کشف دارو و کشف نجومی و… توسط دانشمندان فلان دانشگاه امریکا بود ، به یکباره همه شعارهایی که درباره امریکا شنیده بودم به شکل یک سوال در ذهنم نقش بست. اگر آمریکا شیطانه یا شروره یا هرچی… پس چرا هر چی پیشرفت و کشفیاته اونا به دست میارن!؟ چرا هیچوقت نمیگن ایران فلان مسئله رو کشف کرد؟

با خودم گفتم بعید میدونم آمریکا به اون بدی که میگن باشه. باید تحقیق کنم و یه روزی خودمم باید برم امریکا. هر جور شده، به هر روشی که شده حتی اگر یک روز از عمرم باقی مونده باشه… باید برم.

سالها بعد، قبل از ظهور اینترنت در ایران، از طریق کتابهای جغرافی در مورد اماکن مختلف امریکا تحقیق میکردم.در مورد تاریخشون میخوندم. هر فیلم امریکایی که میشد با دقت میدیدم… به اماکن باستانی در امریکا بشدت علاقمند بودم…. و… تا زمانی که اینترنت پیدا شد. حالا حدود 20 سالم بود.

من همه چیزی که از تحقیق درباره آمریکا به دست آوردم: نظم بود، قانون بود، مردم دوست داشتنی بود، عدم تعارفات بیهوده بود، انصاف بود، دوستی بود و…. و وقتی همه اینها رو کنار هم میزاشتم، جوری بود که انگار داشتم به اصالت خودم دست پیدا میکردم، احساس میکردم من متعلق به اونجام و از همون بچگی هیچگونه اخلاق و رفتار یک ایرانی در من دیده نمیشد. از تعارفات خوشم نمیومد، پشت سر حرف زدن بیزار بودم و خیلی مسایل دیگه.

خدا میدونه تا به امروز چند هزار گیگ اینترنت صرف گشتن در گوگل مپ، استریت ویو و فیلم مستند… برای قدم زدن در خیابونهای آمریکا کردم…

چند سال پیش سایتی رو پیدا کرده بودم که در شهرهای مختلف امریکا دوربین های مداربسته رو به نمایش گذاشته بود. تقریبا هر روز یکساعت از طریق این دوربینها به خیابون، نحوه حرکت ماشینها، ادمها و… نگاه میکردم و از اینهمه نظم لذت میبردم.

سالها گذشت تا بنا به درخواستم از خداوند رحمان، که در شرایط بدی از لحاظ مالی و شغلی بودم، شما رو به من نشون داد، بارها شما رو انکار کردم، چون توهم دانستن داشتم. فکر میکردم که خیلی میدونم، خیلی بلدم، ولی وقتی دیدم خداوند با اصرار میخواد که من شما رو دنبال کنم، اومدم به سایتتون و شروع کردم به دیدن ویدئوها. البته اولین ویدوئی که از شما دیدم در یوتوب بود که در مورد قانون جذب در قرآن صحبت میکردید.

وقتی با شما آشنا شدم، تازه فهمیدم که من هیچی نمیدونم و سالها داشتم چوب این توهم رو میخوردم.

با شما قدم به قدم پیش رفتم و وقتی سفر به دور امریکا شروع شد، لحظه به لحظه با شما در اونجا زندگی کردم. حتی بعضی جاها که میرفتید اونقدر برام آشنا بود که انگار بارها به اونجاها رفتم و البته بعدا یادم اومدم که من خیلی جاها رو با استریت ویو دیده بودم.

سفر شما در امریکا، زندگی شما در امریکا، همگی آرزوهایی هستن که من سالها با خودم حملشون میکنم و تصورشون میکنم و به دست شما همه این آرزوها دارای تصویر واقعی شدن.

می خوام رازی رو با شما در میون بزارم که شاید باورتون نشه. مربوط میشه به خیلی قبل تر از آشنایی با حضرت عباسمنش.

یه روزی داشتم در سایت زیلو، خونه های فلوریدا و مناطق شمالیش رو میدیدم. رسیدم به یک خونه که دریاچه اختصاصی داشت، خیلی خوشم اومد. دیدم این همون مکانیه که دوست دارم توش باشم. عکسهاش رو ذخیره کردم، و از روی نقشه هم یک عکس ازش گرفتم و گذاشتم پس زمینه دسکتاپم. بارها با همسرم در موردش صحبت کردیم و تصویر سازی کردیم….

حدوداً همین دو سه ماه پیش، متوجه شدم پارادایس در همسایگی همون دریاچه ایه که من انتخابش کردم! مو به تنم سیخ شد… وقتی همه چیز رو کنار هم گذاشتم دیدم این اصلا و ابداً اتفاقی نیست و اگر من در مسیر درستی قرار داشته باشم، صد در صد به کمک آموزش های شما، و یاری خداوند در همسایگی شما خواهم بود.

استاد جان، شما آمریکایی رو که سالها من در آرزوش بودم، جوری برای من به تصویر کشیدید که تمام چیزهایی که تصور کرده بودم، یاد گرفته بودم، همگی برام زنده شد و مطمئن شدم که من روزی متعلق به اون سرزمین خواهم بود.

نمیشه با کلمات از شما تشکر کرد واقعا نمیشه…

مریم خانم که زحمت این همه فیلمبرداری، توضیحات، ادیت و… کشیدن فقط میتونم برای تشکر، از خداوند هم برای شما هم برای ایشون سلامتی نامحدود، عشق نامحدود، ثروت و آزادی و آرامش نامحدود طلب کنم.

به امید دیدار همسایه های عزیزم.💕💕💕