سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

سلام من یک بچه دهه شصتی هستم و من خیلی خیلی وابسته خانواده و عوامل بیرونی بودم چون الان درسته تاثیر اینها باز هم هست ولی بخاطر تعدد زیاد پیام رسانها و اینترنت باعث بهتر پیدا کردن حقیقت میشه بماند اون زمان استعمار خبری راحتر بود تا الان و من خودم تا کوچک بودم خانواده خدای باور ساز من بودن و بعد رادیو و تلویزیون و بعد هم تاثیرات دینی تا اون جا تاثیر داشت که من شش سالم بود گریه میکردم چرا زودتر به دنیا نیامدم تا برم جبهه و با عراقیها بجنگم و آمریکا و انگلیس جزع بدترین کشورایی بود که من شناخت داشتم و همیشه تعجب میکردم چرا یک عده مهاجرت میکنند از ژاپن رفتن ایرانی ها تا اروپا و حقیقت آمریکا رو جای شلوغ بی در وپیکر و کشوری که یک عده مهاجر رفتن اون رو ساختن و هر کسی که قوی تر وگروه گانگستری داره موفق هست و سرزمینی خشک و شاید یک جایی هم پیدا بشه مثل شما ما کمی سرسبز بشه گذشت و گذشت تا کمی بزرگتر شدم و اینترنت اومد اون هم مثل شارژ های اعتباری الان یوزر و پسورد داشت میزدی و اینترنت التماسی میمد و همونم کلی ذوق داشت و اون موقع بلوغ من بود و دیدم علاوه بر خشونت شهوت و آزادی بی قید وبند هم بیداد میکنه چون منابع خیلی کم بود نسبت به الان و تلویزیون هم از آزادی حمل سلاح سرد و گرم هم در آمریکا میگفت و کشتار بچه ها مخصوصا در مدرسه و وقتی این خبر ها رو میشنیدم خدا رو برای این خوش شانسی که تو ایران زندگی میکنم شاکر بودم و کیف ها و کوله هایی که آمریکایی ها برای بچه هاشون میخرن و ضد گلوله هست تعجب نمیکردم و میشه در تعجب بودم چرا یک عده از این کشور خوب و عالی به کشورهای خطر ناک و یاغربت سفر میکنند و اصرار به ماندن تو اون کشورها دارند و جوابهایی که میشنیدم این بود اونجا کار هست و پولدار بشن{مثل ژاپن} یا برای عیاشی و آزادی که تعریف اون هم برام فرق داشت با تعریف الان {آزادی=شهوت رانی}و این هم از لحاظ دینی ترد شده بود. گذشت و گذشت تا یکی از بستگان دور من رفت به استرالیا وبرادر و خواهر خودش رو هم برد و من همچنان روی مسئله درآمد و آزادی فکرم بود که اونها سختی میکشن تا چند روزی تو کشور خودشون ثروتمند زندگی کنند وتا یک روز شد که پسر عمه ام رفت اروپا کشور سویس و ۴سال ازش خبری نبود و فقط میدونستیم زندست و بعد مدتی که اقامت گرفت اومد ایران و من هم زیاد ازش میپرسیدم و اون فقط از سختگیری و سختیهای مهاجرت و غربت تعریف میکرد ومن استراتژی مغزم عوض شده بود میگفتم آدم باید اورزه داشته باشه تو کشور خودش پول در بیاره و من دنبال موفقیت های بیشتر بودم و سفر بعد و بعد که پسر عمه ام اومد دیدم اوزای اقتصادی اون و خانوادش بهتر شد با اینکه پنهان میکردن و ملموس بود. اون قبل از این پیک موتوری بود الان اوزاش خوب و خوبتر میشد من که یک عمر تو بازار و شاگردی و بدوبدو هیچی درجا میزدم بماند که اساتید فراوان و کتابهای زیاد و گروهای نتورکی زیادی رو امتحان کردم ولی همون درجا زدن بود فکر کنم اولین برخورد من با استاد تو یوتیوب بود یا تلگرام وحرفهاش به دلم نشست {حرفی که از دل براید لاجرم بر دل نشیند}این شعر رو از یک استاد موفقیت شنیده بودم ولی حرف این استاد یعنی استاد عباسمنش به دلم نشست با اینکه حرفهاش دل نشین بود نجوای درونم میگفت اینم یکی مثل اونهای دیگه و فرقش خوب ارتباط برقرار کردنش هست بماند اول جدی نبود پیگیریام ولی کم کم وابسته شدم و با شروع شدن سفر به دور آمریکا دیدگاه و زندگی من عوض شد اولش میگفتم این استاد چقدر بیکاره که از مسافرتش فیلم بزاره مگر آمریکا از ایران زیبای ما قشنگ تره و با بی رقبتی در کنار فایهای دیگه استاد سفر به دور آمریکا هم نگاه میکردم و چیزهای دیدم که گفتم درسته ایران ما زیباست ولی خدا جاهای زیباتری هم خلق کرده قبلا اگه پوستری رو از منظره ای میدیدم میگفتم فتوشاپه و دنیا برام عوض شد با فایهای استاد با سفر به دور آمریکا با توجه به نکات مثبت و دیدگاه من حتی درمورد اقتصاد هم عوض شد من قبلا فکر میکردم همه کسانی که میرن خارج از کشور کار میکنند میرن کارهای سخت ، پست ،کثیف،طاقت فرسا و فداکاری تمام تا برای آینده و خانواده های خود رفاه رو اون هم اگر شانس بیارن و زنده بمونند به ارمغان بیارند و دیدم کسب و کارها هم چقدر راحتر و پویاتر هست جالبه بدونید حتی دیدگاهم در مورد عمر زندگی هم عوض شده من پدرم سن ۶۴ساله بود از دست دادم و توی هم کسی که ۵۵رو رد میکرد میگفتن تو دیگه به فکر استراحت و بازنشستگیت باش و هنوز هم این افکار مسموم تو جامع هست و اون قسمت سفر به دور آمریکا بود یا توجه به نکات مثبت که استاد گفت طرف ۹۰سالهشه و تو فروشگاه کار میکنه و راهنمایی میکنه گفتم من ۱۲۰ رو هدفم میزارم و با عزت نه رو بیلچر و با سریال زندگی در بهشت سبک و مرام خانواده های آمریکایی رو بهتر شناختم که با آزادی که دارند چقدر به حقوق هم احترام میگزاند و تعجب که اینها همونایی بودن که به من گفته بودن خانواده معنایی در اروپاو آمریکا نداره آمار تجاوزات در مدرسه ها و ببخشید این رو میگم سقط جنین های که فرزند نمی خواستن و من همچنان متعجب حتی از جمعیت خانواده به من وامثال من گفته بودن آدم با کلاس و بافرهنگ بچه یکی یا دو تا ببین خارجی ها همین طور هستند و با دیدن بچه های زیاد هم متعجب و متعجب خلاصه منی که یک نانو درصد به مهاجرت فکر نمیکردم توی فکرم مهاجرت ودیدن دنیای زیبای خداوند هست و این رو سپاسگزار فرشته و بنده خوب خداوند هستم به نام استاد عباسمنش این رو از سر چاپلوسی نمیگم دیروز با داداشم صحبت میکردیم میگفتیم اگر یکی مثل استاد ما رو آگاه یا راهنمایی میگرد حتما میلیاردهای خوش بختی بودیم در خاج از کشور که انگیزه ای باشیم برای جوانان وطن که دنیا ارض واسع خداست سفر کنید و زیبایی های اون رو لمس کنید و هنوز هم برای من و امثال من دیر نیست متشکرم و سپاسگزارم از همه خدایا شکرت برای این همه نعمت