سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

به نام او که فقط خالق زیبایی است

سلام به استاد عزیزم که ذهن‌هامون و هر روز یه جوری شخم میزنه و مارو تو مسیر جوانه زدن و باروری بیشتر هدایت میکنه

خیلی این قسمت من و به فکر فرو برد از دیروز که این فایل و دیدم نتونستم چیزی بنویسم تمام لحظه های عمرم و مرور کردم که چه باورهایی فقط و فقط با انتقال نسل به نسل از طریق پدر و مادر و جامعه و رسانه و احکام و کتاب ها به ما انتقال داده شد

استاد اول میخوام از پیش فرضهایی که تا الان باهاش زندگی غلط کردم بگم تا برسم به امریکا

خود من بدون تحقیق پریسا شدم

با باورهای غلط جامعه ۴۰ ساله شدم

با نخندین و شاد زندگی نکردن مادر ۲ تا بچه شدم

با یادگیری احکام که نمیدونم اصلا درست بوده یا نه همسر کسی شدم

با این پوشش ،این نوع حرف زدن جلوی نامحرم ،با جنس مخالف بازی کردن ،با لاک نزدن که نماز نداره ،،رستوران که مشروب سرو میشه نرید چون فعل حرام انجام شده

اگر زن و مرد نامحرم باهم یه جا باشن و شادی کنن و به قول ایرانییا مجلس قاطی باشه تو تو مجلس حرام شرکت کردی

اگر اگر اگر،،،،،،

من با تمام این باورها که تا پارسال به همین سر سختی زندگی کردم با اینکه خارج از کشور زندگی کردم ۱۷ ساله هیچ خوشی نکردم چون از نظر من حرام بود همه چی

فکر میکردم خدارو چقدر خوشحال کردم نگو خدا برای شاد نبودن من ناراحته

و چقدر منو دوست داشته که تو این مسیر من و هدایت کرد و انگار از به خواب زمستانی بلند کرد

که پریسا بفهم من دنیا رو خلق نکردم که تو استفاده نکنی ازش و همش بخوام چیزهای قشنگ رو به تو نشون بدم ‌بگم حالا پا روی دلت بزار اون دنیا بهت میدم

وای خدای من که چقدر تو غفور و رحیم بودی ولی همیشه صفت جباریت تو ذهن من بولد بود

من شدم بعد این همه آگاهی و تفکر این پریسا که الان اولین لاک زندگیش و زد

و تصمیم گرفته با تیپی که دوست داره بگرده

تمام احساسشو بیان کنه بدور از این نامحرمه و این چه فکری میکنه فقط خودش باشه و احساس خوب

بره کلاس زبان چون همیشه احساس گناه و نداشتن اعتماد به نفس نمیزاشته خیلی کارهارو بکنه ،،چون فکر میکرده دنیا انقدر ارزش نداره که فلان کار و که دوست دارم و انجام بدم

الان هم دنیا ارزش داره هم خودم ارزشمندم

استاد عزیزم نمیدونم باور میکنید که با این سریالها با ما چه کردید

چه باورهایی در ما بیدار کردید

چه ترس‌هایی رو از ما گرفتید

چه نور ایمان و حال خوب و به جای ترس و نگرانی در ما ایجاد کردید

من امریکارو دوست نداشتم تا زمانی که با شما اشنا شدم

چرا؟

چون کشوری میدونستم که ابر قدرته و میخواد به خاطر قدرت با همه کشورها بجنگه و اصلا ارامش و آسایش تو اون کشور نیست

اصلا تصویری از طبیعتش به این شکل تو ذهنم نبود

همیشه از فیلم ها و شنیده ها این باور در من ایجاد شد که خانواده ندارن مثل ما و بیشتر بچه ها حروم زاده هستن و ،،، و ما خوبیم فقط

بعد از دیدن لبخند هاشون ،بعد دیدن خانواده هایی که با شما دوست بودن ،،بعد از مردمی که فقط منتظر خوشی و تفریح هستن و پلیس هایی که احساس ارامش داری باهاشون

و انقدر بچه های مسعولیت پذیر که کمتر من تو ایران دیدم

و همه و همه این باورها جایگزین ۴۰ سال زندگیم شد

که اگر کشوری جنگجو بود مردمی به این خوش اخلاقی و ارام و رها نداشت

تو سریال زندگی در بهشت هم باور فراوانی و الهام و هدایت پروردگار و زندگی سلیمان نبی و با تمام وجودم حس کردم

درک کردم که یه نفر هم اگر انقدر رها و شکر گذار باشه به چه چیزهایی هدایت میشه و این هدایت چقدر پر برکته و چه کسایی و رو هدایت کرد

مثال شما و مریم جون که اگر فیلم نمیگرفتید و ما به چشم نمیدیدیم تا اخر عمر روی باورهامون استوارتر بودیم

چقدر عاشقتونم و خوشحالم از داشتنتون بارها و بارها تو خواب بغلتون کردم و مهمانتون بود و با تون حس قشنگ هر روز باهاتون زندگی کردم

نه تلویزیون برام دیگه جذابیتی داره نه آدم‌هایی که با تفکر قبل من زندگی میکنن

فقط و فقط زندگی شما و این سایت پر بار که هر چه بخواهم هست و هست

براتون بهترینهارو میخوام