سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

به نام خدا

سلام گرم به مریم شایسته عزیزم و آموزگار مهربانمون اقای عباس منش

خیلی خوشحالم بابت اینکه اولین باره دارم پیام ارسال میکنم و بلاخره مقاومتم شکسته شد..

یادمه تقریبا دوسال پیش شنیدم که ی شخص به نام اقای عباسمنش در امریکا زندگی میکنه و بصورت مستند از مسافرتش ب دوررامریکا فیلم میگیره و به لشتراک میذاره… اقای مهدی زاده عزیزم کلیپ هارو برام ارسال کردن

و اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم و دیگه ادامه ندادم ….تا اینکه چند ماه پیش باز حمید عزیز سایت شمارو بهم معرفی کرد و وارد سایت شدم و اولین قدمم دیدن سفر به دور امریکا و بعد از تموم شدن استارت زندگی در بهشت زدم و هرروز ی قسمتشو میدیدم. خیلی سپاسگزارم از شما…واقعا متشکرم که اینقدر زیبا و شفاف روایت میکنید زندگیتونو …

محدودیت هایی که در رسانه هاست و انچه که در افکار عمومی هست باعث میشه تفکرات نامناسبی نسبت ب کشور های دیگه خصوصا امریکا داشته باشیم …اما من همیشه ی جور بر عکس بودم … وقتی حرفی از امریکا میشد با اینکه محدودیت ها و تخریبها زیاد بود از طرف رسانه ها و خانواده که تعصبات زیادی دارن من خیلی خونسر بودم و تصورات قشنگی میکردم و میگفتم قطعا اونجا قشنگی های خودشو داره هروقت اسم امریکا می اومد من یادم ب فیلم انشرلی می افتاد تصورات زیبایی داشتم …

با دیدن سفر ب دور امریکا و سریال زندگی در بهشت قشنگترین تصورات و خیال پردازی های من ب واقعیت پیوست و باچشم از طریق دوربین شما و صفحه مانیتور لپتامم دیدم …دیوم ک واقعیت داره و در قاب تلوزیون و انیمیشن نیست …دیدم که یه ایرانی داره مثل تصورات و خیالات من اونجا زندگی میکنه بهترین دوستانو داره ..‌از هوای اونجا و ازادی اونجا استفاده می‌کنه… چیزی که هیلی تواین فیلمها توجهمو جلب کرد اراستگی و زیبایی این کشوره …قانون های درست در کنار هم چیده شده همه ب عقاید متفاوت هم احترام میگذارن .. از همه مهمتر همه یکرنگ هستن و بهم احساس گناه نمیدن … پیرو جوون در کنار هم لذت میبرن…ی چیزی ک خیلی توجهمو جلب کرد این بود که افراد مسن پا به پای جوون ها پایکوبی میکنن و چیزی ب عنوان اینکه “از سنت خجالت بکش “وجود نداره …همه بی وقفه در کنار هم شادی میکنن و میرقصن و حتی ی جایی وقتی دوربین روشون می افته ” اونجا خوشحالیشونو و لبخندشونو بیشتر نشون میدن تا لحظه ای زیباتر ثبت بشه “اینجا بود که من و عباسمنشی هایی که این لحظه رو میدیدیم لبخند عمیقی روی لبهامون می افتاد و ب وجد می اومدیم

اما در ایران اگه دوربین روشون بی افته خودشونو غایم میکنن و وخودشونو زیر چادر و روسری هاشون مخفی میکنن و حتی ممکنه دعوا هم کنن….

خیلی به این مسئله توجه کردم شادن و شادیشونو ب دیگران منتقل میکنن