سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

سلام و صد سلام به استاد بی نظیرم

وای وای که این فایل حرف دلم بود

توی این مدت که شما در سفر هستید من خیلی دلتنگ شما میشم واسه همین اومدم از سریال زندگی در بهشت و اون قسمت هایی که عقب افتادم و می بینم

استاد واقعا چیزی که خیلی خیلی تو ذهن من عوض شد اول طبیعت و بعد مردم امریکا بود واقعا اینجا شماله، استاد من واسه انتخاب رشته خیلییییییی دلم میخواست شمال برم ولی دانشگاه هاش جز ۵ تای اول کشور نیستن و معمولین من خیلی خیلی دلم میخواست جایی درس بخونم که هوای خیلی خوب و طبیعت شمال و داشته باشه من خب خوزستانم برف نداشتیم تا حالا کلا یک بار دیدم اونم مشهد کلا یه سری خواسته ها تو وجودم هست که دلم میخواد شمال باشم جاهایی ک زیاد بارون میاد عین فلوریدای قشنگم و خب نشد دیگه من فقط تهران زدم و تهران قبول نشدم، خلاصه که خودتون میدونید چجوری هدایت شدم به خواسته ی تحصیل در آمریکا الان که دارم فکر میکنم می بینم چقدر با خواسته ی من و روحیه ی من سازگاره چون من دلم میخواست توی بهترین دانشگاه و سرسبزترین و خوش آب و هواترین جای دنیا درس بخونم و چقدر به جای درستی هدایت شدم الان هرچی که بیشتر با آمریکا آشنا میشم می بینم خیلی بهم نزدیکه وای نگم از مردمش که استاد من دقیقا فکر میکردم مردم خشکین یا شاید از ما خوششون نیاد ولی نگم استاد که چقدر شاد و سرزنده و خون گرمن اخه استاد من همینجوریم یعنی باورتون نمیشه ما توی مسافرت مثلا این دسشویی های بین راهی که وای میستیم من تو خود همون دستشویی که دارم دست و صورتم و میشورم با خانمایی که کنارمن حرف میزنم آشنا میشم تو هتل تو هرجا برم احساس کنم طرف خونگرمه و بدش نمیاد از ارتباط سریع شروع میکنم حرف زدن مثلا اخرین تجربم آشنا شدن با یه پیرمرد آمریکایی بود جوری که الان بهم ایمیل می زنیم واسه اپلای اونجا ازش می پرسم یا یه خانم و آقایی که پیرن و اون هتلی که ما بودیم مکانی بوده که اینا دوران جوونی اشنا شدن هر ماه میان رستوران اونجا غذا میخورن آشنا شدیم رفتم جلو خودم باهاشون دوست شدم تحسینشون کردم اومده بودن همچین جایی فقط واسه غذا با اون سنشون واقعا…. بعد خودشون تعریف کردن به عشق اولین آشنایی هرماه میان اینجا و اینجا اصلا شهرشون نیست تا شهرشون ۵ ساعته و چقدرررررر من لذت بردم شمارشونو گرفتم گاهی حرف میزنیم و واقعا من خیلی لذت میبرم از آدمای خونگرم و اهل ارتباط و واقعا چیزی ک من از دوربین شما دریافت کردم اینه مثلا من اگه دوربین شما دستم بود با هرکی که بهم لبخند میزد میرفتم جلو میگفتم می خندیدم دوست میشدم حرف می زدیم در این حد😂😂😂😂اولاش یکم احساس غربت میکردم ولی الان احساس میکنم وقتی بیام آمریکا انگار اومدم پیش خوزستانیایی که مقیم شمالن همینقدر خونگرم و طبیعتی بکر و شادیشون و هم که در هیچ شهری ندیدم واقعا منحصر به فرد خودشونه بی نظیرن و چقدر ذوق دارم که بیام آمریکا انگار جایی که روحم میشناستش انگار یه شهر از ایرانه احساس غربت و بهش ندارم استاد بابت همه چی ممنونم بابت همه چی