سریال زندگی در بهشت | قسمت 175 - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

آخه تو هم عزیز دل منی و دوست دارم فریاد بزنم که چقددددرررر عااااااااشقتم

میلادی!چقدر؟!

خیلی میخوامت زیبا جونی…. بیشتر از اونچه که تصورشو کنی… و اونقدر برام عزیز و ارزشمندی که باورت هم نمیشه

میلادی یکم آروم تر یواش تر دم گوشم میگفتی که بقیه بو نبرن!! بذار همه بو ببرن ازین رایحه ی دل انگیز عشق الهی… بذار جاری بشه این عشقی که از سیل و سونامی بزرگ الهی حاصل میشه… بذار همه رو بشوره ببره

سلام به روی ماه زیبای دوست داشتنی ام، سلامی از جنس عشق و مهربانی، سلامی از جنس اُنس و الفتی که خدا بین قلوب بنده های مومنش قراره داده تا مومنین به هم نزدیک تر و مجذوب همدیگه بشن… نه بی محلی و بی توجهی که موجب جدایی مکانیکی و سرانجام تفرقه میشه…

آره خانمی! عشق ورزیدن،تحسین کردن،سپاس گزاری و قدردانی کردن لیاقت میخواد ….عُرضه میخواد… اتصال و حال خوب میخاد…. آمادگی میخواد…. هر کسی خودش رو لایق نمیدونه،هرکسی عزت نفسشو نداره…. هر کسی درکش نمی‌کنه….

و شما بانوی مهربانی ها…

حتماً لیاقتش رو داری که اینجوری بی گدار ، بی محابا و بی پروا، رهای رها از قید و بندی هر باور و دیدگاهی ، عاشقانه و خالصانه از روی اخلاص و محبت بهت عشق میورزم

زیبا جونم خیلی دلم برات تنگ شده… خییییلی… از روزی که آخرین کامنت رو ازت دریافت کردم که چقدر مشتاق و منتظر کامنت گذاشتن و تعامل کردن باهام هستی، من بارها و بارها دلم خواست که واسه کامنت هات کامنت بذارم و باهات گفتگوی بینظیری داشته باشم مثل همیشه ولی….

پرواز بر فرازِ آشیانه ی فاخته…

دیوانه ای از قفس پرید…

رستگاری از زندان انحصاری که زمانی برام بهشت بود ولی برام خیلی کوچیک بود…. می‌دونی چه حسی داشتم؟؟!!!

حس یه کوسه یا نهنگ در آکواریوم…. این اکواریوم داشت خفم میکرد داشت منو محدود می‌کرد… جای من اقیانوسه و اونجاست که می‌تونم آزادانه در ژرفای آب، شنا و غواصی کنم… از یه جایی به بعد به قلبم الهام شد و ندای درونم به وضوح بهم گفت که اینجا یه اکواریوم خوش رنگ و لعابه… و همه ی حاظرین ماهی های کوچیکن که حد رشدشون همینه و راضی و قانع هستن به غواصی و حرکت و عرض اندام کردن در این حوضچه ی آبیِ محدود… این اکواریوم به صورت سیستماتیک و استراتیژیک جوری طراحی و مهندسی شده که یسری ماهی های آماده رو می‌کشه داخل خود و شروع می‌کنه به پرورش …. رشد میکنن بال و پر میگیرن ولی …. اونایی که ژن و پتانسیلِ کوسه و نهنگ شدن رو دارن دیگه جاشون اینجا نیست، صاحاب آکواریوم که احساس تملک داره نسبت به کل سیستم (اکواریوم و موجودات داخلش) وقتی رشد کردن، جسور شدن، قوی شدن،اندام و عضله دراوردن، و بزرگ شدن منو دید دیگه تاب و تحمل منو نداشت… نتونست ذهنش رو کنترل کنه، خودش رو برتر و آقا بالا سر فرض کرده و میخاست به زور هم که شده منو سرکوب و تحریم و تبعید و سانسور کنه….. خیلی سعی کرد کوتاه بیاد و ذهنش رو کنترل کنه ولی اونم تا حدی آستانه تحمل داره ، اونم تا یه حدی درک و فهم داره اونم آدمه و از همه چیز سردرنمیاره….. هرچیزی که فکر میکنه سیستمش رو (اکواریوم و ماهی های خوشگل پرورش یافته اش ) خراب و تهدید کنه، میزنه حذفش می‌کنه…..ولی هنوز منو نشناختن که با هیشکی دشمنی ندارم فقط طالب اصل وجودیِ خویش و حقیقت هستم… فناناپذیر و غیرقابل مهارم و هیچ جوره متوقف نمیشم

آخر سر کار بجایی رسید که اونقدر بالغ و ورزیده شدم اونقدر به اندازه کافی رشد کردم (تکامل برای من خیلی خیلی سریعتر از بقیه پیش رفت، چون سرعت عمل و حرکتم باور نکردنی بود… فقط در عرض یکسال….) که دیگه به ته خط رسیدم دیگه محیط و و جو حاکم و کسی که احساس تملک داره نسبت به این سیستم خودساخته، توان و ظرفیت پذیرش منو نداشت….چیکار کردی میلادی؟؟!!!

همچون شیر در خشکی و کوسه در دریا…

چاره ای جز شکستن شیشه ی زندان نداشتم چاره ای جز شکستن بت نداشتم چاره ی جز دل به دریا زدن نداشتم، چاره ای جز تابو شکنی چاره ای جز خط شکنی چاره ی جز شهامت و رشادت نداشتم….. و

اینجاست که باید بگم هر روز خورشید از چهار طرف طلوع می‌کنه، کی می‌تونه بهمون زور بگه ، کی میخاد من رو مهار و کنترل کنه

دیوانه ای از قفس پرید

پرواز بر فراز آشیانه ی فاخته

همینک مزد تلاش و اراده پولادینم رو گرفتم و در اعماق اقیانوس رویاها به سر میبرم….آزادِ آزاد…رهای رها… بدون هیچ آقا بالا سر و ناظر بیرونی و نمیدونم استاد وازین حرفا، بدون هیچ قید و بند و زنجیری…

استاد من، جهان هستی و تک تک آدماشه… و «خود مقدسم» ،نه هیچ فرد و شخص و مکتب خاصی

اونی که شوق پرواز داشته باشه هیچ وقت روی زمین نمیمونه… اگه تا آخر عمرت خودت رو توی قفس گنجیشکا حبس کنی، تو هم گنجیشک میمونی هرچند ژن و ظاهر عقاب رو داشته باشی… ازین نترس که تنها بشی… حرکت کن، قالب ها و سیم کشی های محدود ذهنت رو رد کن، جسور باش! شجاع و نترس باش! اون کنجکاوی مقدس و هوش و حواست رو بیشتر کار بنداز!!!

نترس اینکه تنها بشی…. مسیر ناز و خوشگله… جان جانان واست کادویی آماده کرده، اون واست همه چی مهیا می‌کنه… تو بشو اولین نفر….. فقط بیا و ورش دار…

واسه حماسه آفرینی و کشف جزیره ی رویا از چوب جمع کردن و کشف تمرکز حرف نزن!! بر تبل ها بکوبید و دم از فتح شکوه اقیانوس بزنید….اون وقت از شوق و اشتیاق ماجراجویی و فتح رویاها، اونقدر گاز میگیری که هرچی ترمز داری خودبخود پاره میشه و دل به دریا خواهی زد….

جانِ من ، بیا بالا …. بالاتر که من مشتاقانه منتظرتم….

الان من خیلی حالم خوبه…. قویتر و با انگیزه تر از همیشه دارم توی سیاره مخصوص خودم امپراتوری می‌سازم

اون کسی که اومد جلو دوربین و هرچی دلش خواست غیر مستقیم و مستقیم توی چشام بهم گفت نمیدونه چقدر دوسش دارم و همیشه قدردانش در مسیر تکاملی زندگیم هستم و بخشیدمش و به خدا واگذارش کردم ولی….

این ولی ها تمامی نداره و کم کم پذیرفتمش و باهاش کنار اومدم….

هیچ وقت نمک نشناس نبودم که بخوام روی یه سفره نمک بخورم ولی نمک دون بشکونم…. کج فهمی ازون جایی شروع شد که خیال میکنن من بقیه ام، حتی اجازه جاری شدن و حرف زدن بهم ندادند… خیلیا میخواستن خوردم کنن خیلیا میخواستن منو بکُشن ولی نمیدونن که منو باهوش تر و قویتر کردن…. من ” میلاد جلیلی” هستم و با همه ی دنیا فرق دارم… خیلیا منتظر کم آوردن و تسلیم شدن من هستن ولی باید بگم من هنوز با تمام قوا قویتر از همیشه زنده ام ، منتظر تموم شدن من نباشید که من فقط دارم گرم می‌کنم….

از همیشه ی همیشه قویتر ، باتجربه تر ، آگاه تر ، رهاتر و خوشحال تر

هیچ وقت کسی که در حقم خوبی کنه رو فراموش نمی‌کنم… زیبا جونم من تا آخرش باهاتم و همیشه حمایتت میکنم ، همیشه دوستدار پیشرفت و موفقیت های نامحدودتم…. میخام اووووووووج بگیری و به سیاره مخصوص خودت صعود کنی….

دختر خوب، تو که اینقدر دختر خوبی هستی و با هوشی چرا متوجه نشدی فقط یه “چشم عقابی ” وجود داره… چرا فایو به عشق و احترام خودت، به خودت فایو استار نمیدی و فایو استار ها رو چک نمیکنی؟؟!!! یعنی متوجه نشدی یه اتفاقاتی افتاده که ازم خبری نیست؟! حالا فرض کن من فراموش کار. و بی معرفت، تو چرا پیگیر نمیشدی که خبری ازت نبود؟! از همون روز اول که همدیگرو ملاقات کردیم تا الان همه کامنتات رو با عشق میخوندم و همیشه توی دلم بهت آفرین می‌گفتم…

در عجبم چطور در کامنت قبلی نشونه ها رو نگرفتی؟! این پروفایلم رو چک کن که همون تک کامنت رو خودم بودم که واسه سرنخ و آدرس دادن و پیدا کردن همدیگه و تعامل آزادانه گذاشتم! یلدا کجا بود؟! ناچار بودم چاره ای بیندیشم که خدا بهم ایده ای الهام کرده بود تا بتونم خیلی خیلی راحت تر همیشه با هم کانکت بشیم و واسه خیلیا زحمت و دردسر درست نکنیم….. اون کسی که زمانی الگوی زندگیم بود در کمال ناباوری و بی انصافی، اکانت قبلیم رو دکمشو زد…. بهونه نیار و بدو پیدام کن که مشتاقانه منتظرتم… نگی که نگفتی !معطل نکن و زود بیا ، ببینم چیکار می‌کنی دختر باهوش و نشونه شناس…بذار هدایت های ناب الهی و نعمت ها جاری شه

دوست عزیزی که کامنتم رو منتشر می‌کنی واقعا ازت متشکر و سپاس گزارم

امشب اونقدر غرق شادی و سرمستی و احساس عمیق سپاس گزاری بودم که عین دیونه ها با خودم حرف میزدم و میخندیدم، همون لحظه ایمیل برام اومد که زیبا فتح الهی کامنت گذاشته.. اینو نشونه دیدم از طرف خدا.. قصد نداشتم حالا حالا ها برات کامنت بذارم ولی قلبم گفت بنویس و زیبا رو توی شادی و خوشبختی ات شریک کن

حالم خیلی خوبه زیبا….. خیلی خیلی…. بیشتر از همه احساس خوبی دارم… آزادانه دارم پادشاهی میکنم و قلعه ی رویاهای خودمو می‌سازم

راستی کلی مطلب و مصاحبه کلی تجربه و آگاهی کلی حس و حال خوب و رویایی رو برات آماده کردم… میخام پر قدرت تر و شادتر و لذت بخش تر از همیشه با همدیگه در کمال آرامش و صلح و دوستی ، بازی مخصوص زندگی خودمون رو ادامه بدیم

عاااشقتم و هیچ وقت سیر نمیشم ازین عشق ورزیدن

بدون عشق ورزیدن

بدون تحسین کردن

بدون سپاس گزاری و قدردانی کردن

بدون رویا و انگیزه سوزان

بدون ایمان و عمل صالح

بدون مهر و محبت و خوشبینی

نمیتونم نفس بکشم

شیرِ ماده ی تحسین برانگیز، دختر جاه طلب و سرسخت، مهربان بانوی ارزشمندم، عزیزم جای دوری نمیرم همین بغل دستت دارم قدم میزنم

از طرف رفیقِ گرون قیمت و ارزشمندت«میلاد»، به عزیزترین رفیقم «زیبا»