سریال زندگی در بهشت | قسمت 177

پروردگارم

اشتیاقی که برای حرکت داشته باشم از توئه، از فضل تو، نعمتی از سمت توئه، اگر تو بهم اشتیاق حرکت ندی، من عاجز و ضعیفم، ناتوانم…

اگر تو قدم هامو استوار نکنی، من قادر به ادامه دادن نخواهم بود…

اگر تو قدم هاتو برنداری برام، با قدم های من هرگز نتیجه ها رخ نمیده…

اگر تو صبح ها با انرژی بیدارم نکنی، اگر شرایط و امکانات کارکردنم روی کسب و کارم رو فراهم نکنی، اگر تو دست هات رو به کمکم نفرستی، من حقیر و ناتوانم..

تمام این ها از توست، نتایجم برای قدم هاییست که تو برایم برداشتی نه قدم هایی که من برداشته باشم…

اگر تو هدایتم نکنی به خوب و راحت پیش رفتن کارها، اگر تو سرعت نبخشی برکارم، من سال های سال درجا خواهم زد و خسته و ناتوانی با دلی پر از حسرت نداشتن ها خواهم بود…

پروردگارا، اگر تو یاری ام ندهی من هرگز خالق شرایطم نخواهم بود…هرگز خالق خواسته هایم نخواهم بود…

پروردگارا تورا سپاس می گویم که به قلبم نازل می کنی که همه چی خودت هستی و منی وجود نداره…

من ِ با اراده ای وجود نداره، تو بودی و هستی که انگیزه و اشتیاق حرکت رو در دلم زنده نگاه میداری…

پروردگارا از فضل خودت بر من ببخش، همانطور که تا الان بارها و بارها بهم بخشیدی، از فضل خودت مرا جایی ساکن کن که تمام این دغدغه های بی ارزش و بیهوده از زندگی ام رخت برببندند تا با قلبی باز و انرژیی الهی و مثبت برای خلق کردن های بزرگ حرکت کنم…

پروردگارا از فضل خودت بر من ببخش همانطور که تا الان بخشیدی و مرا از نیازهای مالی و امکانات زندگی بی نیاز کن تا بزرگتر فکر کنم و بزرگتر حرکت کنم و مفیدتر باشم در این زمینی که قرارم دادی…

پروردگارا از فضل و رحمت خودت بر من ببخش، همانطور که بارها بین آدم های مناسب تر قرارم دادی، بازهم مرا بین انسان های الهی تر و مناسب تر و خوش حال تر و هدفمندتر و رهاتر قرار بده…

خداوندا هرانچه برای بزرگتر شدنم نیاز است بهم عطا کن آنچه من نمیدانم، تو میدانی، چیزهایی که حتی به ذهن محدود من خطور نمی کند و تو عالم و آگاهی به همه چی…

هرچقدر بیشتر میگذره بیشتر صحبت سپیده ی عزیز و استاد رو درک می کنم که گفته شد: این خیلی مهمه بفهمیم تمام اینها کار خداست، همه چی خودشه…همه چی اونه، قدم هایی که من برمیدارم اونه که اینطوری منو خلق کرده… هیچی هیچی از من نیست، حتی علاقه ام به کارم…

استقلالی که در زندگیم دارم، استقلال خودم و همسرم و وابسته نبودن به چیزی یا کسی…خدایا همین وابسته نبودن، چیزی نبود که من بخوام در وجودم اینطوری داشته باشم، تو بودی که بهم عطا کردی…تو بهم گفتی هرکدام از ما روح های مجردی هستیم و خانواده یک نعمتیه که از مواهبش استفاده کنیم، اما اینکه بخوایم در حلقه ی خانواده محدود بمونیم الهی نیست…

بیشتر دارم میفهمم اونه که روابط خوبی با همسرم برام فراهم کرده که لذت ببرم و راضی باشم و رشد کنم…و اینهمه حمایت گرم باشه، اینهمه کمک حالم باشه…

خدایا اگر تو روابط بهتر از اینی که هست بهم عطا نکنی، چطور ذهن نجواگر من از دغدغه های اون رها بشه؟!، خدایا از فضل و رحمت خودت بر من ببخش و با نعمت روابط عالی که بهم عطا می کنی، برای رشد و رهایی بیشتر هدایتم کن…

بیشتر دارم اون جمله ی استادرو درک می کنم که گفتند: بچه این خیلی مهمه ها! من نمیدونم خدایا منو ببخش بخاطر تمام میدونم میدونم هایی که داشتم… منو ببخش بخاطر تمام نعمت هایی که بهم عطا کردی و من فکر کردم من بودم، به خودم افتخار کردم… خدایا منو بخاطر غرورم ببخش، خدایا منو بخاطر ظلمی که در حق خودم کردم ببخش…خدایا منو ببخش که اعتبار نعمت هاتو به خودم دادم و فکر کردم خودم بدست آوردم… خدایا منو ببخش…

ای رب العالمین سپاسگزارم بخاطر اینکه هدایتم کردی توی این مسیر تا بفهمم اینارو…تا بندگی ات رو کنم…تا برگردم به اصلم، برگردم پیش تو، تا آرام بگیره قلبم از تمام دغدغه هایی که سالها درگیرش بودم…

هرچقدر بیشتر میگذره، بیشتر دارم فضل هاتو میبینم، فضل هایی که من اصلا نمی دونستم وجود دارد که بخوام هماهنگ کنم…من اینقدر حقیر و ناتوانم که اصلا قادر نیستم اینهمه آیتم و مورد و شرایط رو امکانات رو توی زندگیم هماهنگ کنم… توان این رو ندارم خدایا و هرچقدر چشمانم رو بینا می کنی بیشتر میبینم چه چیزهایی رو هماهنگ کردی و مدیریت کردی که من اصلا به هیچ وجه قادر به هماهنگی و مدیریت اونها نبودم…اینهمه وسیع، اینهمه دقیق، اینهمه بی عیب و نقض…

تو حواست به همه چیز هست… به ریز و درشت، فراگیر، گسترده، توی تمام زمینه ها..

دارم بیشتر میفهمم مفهوم این جمله ی قرآن رو که خدارو با تضرع یاد کنید یعنی چی…

وقتی آدم به ایناها میرسه، حتی ذره ای درک می کنه، نمیتونه بدون تضرع خدارو بخونه…نمیتونه خودشو در مقابل این حد از عظمت و گستردگی و قدرت ناچیز نبینه…

خدایا الطافت تا چه حد میتونه باشه آخه! اینقدر که این بنده ی الهی ات رو در این بهشت ساکن کنی، پروازپرنده های سفید، دریاچه ای که مثل آینه زیبایی بی نهایت رو دوچندان میکنه، سرزمینی سرسبز با نشاط..مردمانی که تفریحشون تفریحه، تفریحشون دوچرخه سواری و اسکیت سواری و تنیس و باشگاه رفتنه، تفریحشون شنا و ورزش های انرژی بخشه… خدایا وقتی اینارو بهم نشون میدی، چقدر می فهمم به خودم ستم کردم، دورهمی هایی که غیبت میشد و حرفهای بیهوده بود، تفریح ما بود…

خدایا الطافت اینقدر میتونه عظیم باشه که جایی زندگی کنی که دغدغه های پوشش و حرف های مردم و دغدغه های مشرکانه وجود نداره…از آدم های منفی دور باشی و ذهنت رها و رهاتر باشه…

خدایا الطافت چقدر بزرگ می تونه باشه، در کنار عشقت لحظات رو سپری کنی، هردو هم مسیر و همراه، هردو انرژی بخش و آرامش بخش همدیگه…

خدایا الطافت اینقدر میتونه بی نهایت باشه که از تمام ابزارها بهمون عطا کنی، تا ابزارها به خدمتمون بیاد، ماشینی که ظرفهامون رو بشوره، ماشینی که لباس هامون رو بشوره، ماشینی که جاروبرقی بکشه، سرزمینی که گردوغبار نداره تا زمان ارزشمندت برای گردگیری هدر نره..سیستم کامپیوتری پرسرعتی که سرعت به کارت بخشیده شه و هزاران نعمت دیگه…

خدایا تورو بخاطر نعمت همسر همراهم شکر…

تورو بخاطر موقعیت های خوبی که تا همین الان بهم عطا کردی شکر…

تورو بخاطر استقلالی که بهم عطا کردی، بخاطر اراده و اشتیاقی که بهم عطا کردی و تمام خصوصیاتی که بهم عطا کردی شکر..

تورو بخاطر همین حد از بی نیازی مالی که بهم عطا کردی شکر…

تورو بخاطر سلامتی که بهم عطا کردی شکر…

تورو بخاطر استادی الهی شکر…

تورو بخاطر تمام نعمت هایی که قادر به شمارش آن ها نیستم شکر…