سریال زندگی در بهشت | قسمت 185

به نام خدا خدایی که اگه بندش باشی براش بندگی کنی هدایتت میکنه خدایی که خودش دستتو میگیره میگه ببین منو نگاه کن تابلو هارو نگاه نکن اسم محله هارو خیابونا و نگاه نکن ادم هارو نگاه نکن چشمت رو فقط به من بدوز تو چشم من نگاه کن و جفتم حرکت کن و بیا فقط بیا فقط تو مسیر حس کن بادی که به صورتت میخوره سبزی و رهایی مسیر رو حس کن اما فکر نکن دو دوتا چهارتا نکن فقط بیا جایی که من بهت میگم به حرف آدما گوش نکن اصلا کسی رو نگاه نکن فقط و فقط به چشم من نگاه کن اسم هیچ خیابونیو نخون به اینکه آدم ها راجب اون محله چی میگن گوش نکن فقط به من نگاه کن و با قلبت به حرف های من گوش کن حرف هایی که زیر گوشت میگم چون جفتم بهت اگه جاده باریک شد و ترسیدی دست منو فشار بده اما ول نکن که بری لز ترس دست یکی دیگرو بگیری فقط دست منو بیشتر فشار بده و جفت تر به من حرکت کن و دنبالم بیا اگه مسیری رو باهم طی کردیم و رفتیم بالا اگه دست منو نگه داشتی وقتی دیدی جاده ریزش کرده و نمیتونی رد شی نگو که چی نگو منو اشتباه آوردی نه من هیچ وقت اشتباه جایی نمیبرمت همون جایی که بردمت چشماتو وا کن ببین الان یه منظره ای جلوچشمت هست که قبلا ندیده بودیش اون منظره رو از اینجا میتونستم و خواستم که بهت نشون بدم الان تو به اشتیاق جدید داری طی کردن و رفتن به اونجایی که قبلا نمیتونستی ببینیش چون انقدر بالا نیومده بودی انقدر توان بدنیا قوی نبود اما الان با بالا اومدن از این مسیر خیلی نفس هات قوی تر شده ریه هات پرحجم تر شده پاهات قوی تر شده حتی نظرت راجب هوای منطقه هم عوض شدا الان هوا به نظرت خنک تر و سبک تر میاد الان چشمات برق میزنه ازم میخوایی ببرمت به مسیری که بتونی اون منظره که داری الان از دور میبینی رو از نزدیک ببینی و بهش میرسی تو به من شک کرده بودی وقتی اوردمت بالا و دیدی جاده ریزش کرده به من شک کردی خواستی دستتو بکشی سرم داد بزنی و بگی که چرا منو اینجا آوردی بهم بگی که راهنمایی کردن بلد نیستی چرا منو دنبال خودت میکشونه اما الان اون منظره رو تونستم بهت نشون بدم تونستی ببینیش الان دوباره اروم میگیری ازم میخوای که ببرمت ازم میخوای که دوباره دستتو بگیرم ازم میخوای که دوباره جلو بیوفتم و من بهت میگم که باشه میبرمت اما راهش اینکه از این جاده بپریم پایین تو دوباره حالت بد میشه عصبانی میشی بهم میگی نخواستم بابا!!!بهت میگم نترس بهم اعتماد کن بهت میگم پایین این جاده اگه بپریم یه دریاچه اس هیچیم نمیشه تازه خیلی هم لذت بخش هست تو داد میزنی بهم میگی که دیوانه بهم میگی که من چجور راهنمایی هستم که قصد جونتون دارم بهم میگی که ظالمم بهم میگی که آیا بقیه ام اینجور راهنمایی میکنم بهم میگی که ازم کمک خواستی نه خودکشی بهت میگم که بهت قول میدم که هیچ اتفاقی برات نمی افته حتی یکی اززیباترین تجربه های عمرت میشه بهت میگم که چتر نجات تنت میکنم دستتو میگیرم و خودمم باهات میام پایین امنه امن اما میگی من دریاچه ای نمیبینم اگرم ببینم به تو اعتمادی ندارم اگه دستمو ول کنی چی اگه چتر خراب باشه و تو راه باز نشه چی اگه پایین دریاچه نباشه و سنگ باشه چی اگه نابود بشم چی این ها حرفایی که بهم میزنی و من بهت میگم این جاده هارو من ساختم همشونو همه‌ی مسیر هارو من درست کردم و میدونم هرچی رو کجا گذاشتم من سازنده این مسیرم تو بهم میگی که دروغ میگم و اصلا خودت تنها میخوای پیش بری و مسیر خودت پیدا میکنی دستت رو میکشی و میری تو میری و بهم میگی که به کمک من احتیاج نداری و خودت مسیر رو پیدا میکنی میگی حتی دیگه نمیخوای که اسم منو به زبون بیاری من نگات میکنم مجبورم به خواسته ات احترام بزارم با اینکه میخوام دوباره جفتت حرکت کنم اما نو نمیزاری پس میام یواش جوری که تو متوجه نشی میدونم که راهی که داری میری غلطه اما چون خودت میخوای فقط باید ارم کنارت بیام تو میوفتی درد میکشی زخمی میشی من شب ها میام پیشت و وقتی خوابی پاهات مرهم میزنم جاتو صاف میکنم حتی سنگ های مسیرتو پاک میکنم تا کمتر اذیت بشی گاها یه سایه هایی میبینی و دلت بهت میگه که دنبالت اومدم و حضورم حس میکنی اما میگی امکان نداره بهش گفتم که نیاد ادامه میدی تو مسیر گشته ات میشه درد پاهات زیاد میشه تشنگی زیاد گریه ات میگیره حتی دستت میسوزه جای دستای من تو دستت میسوزه دلت برای صدای من تنگ میشه همونقدر بلند و واضح همونقدر زیرگوش واسه جفت راه رفتن بامن حرف های قشنگی که باهم میزدیم حجم دلتنگیت انقدر زیاد میشه و حجم درد تنگ امانتو میبره من نگات میکنم جفتتم اما تو نمیبینی جون نداری و صدام میزنی داد میزنی و کمک میخوای من از پشت سرت از پشت سنگ میام بیرون و بقلت میکنم بهت میگم ممنونم که ازم کمک خواستی ممنونم که اجازه دادی جفتت قرار بگیرم تو الان متوجه حجم دلتنگیت میشی انقدر درد دلتنگیت زیاد بود که حتی درد پات هم به نظرت کمرنگ میاد بقلت میکنم بهم میگی بپریم هرچی تو میگی انجام میدم بقلت میکنم و میریم میریم و باهم میریم تو ایندفعه مطمئن تری به من یعنی انقدر دلتنگی که پذیرش حرف هام برات خیلی راحت تر میشه باهم میرپریم چتر باز میشه و چشمات میخواد از جاش در بیاد این حجم زیبایی این حجم قشنگی تازه بدون فشار به پاهات داری تجربشون میکنی با پرواز کردن الان به خودت میگی چرا زودتر تجربه نردم و شروع میکنی به سرکوفت زدن به خودت بهت میگم لطفا فقط از منظره لذت ببر و در حال باشه تو احساس امنیت ۱۰۰ درصد میکنی راحتی ۱۰۰ درصد و دریاچه زیبارو میبینی به ارمی رو دریاچه فرود میام تنت آب خنک رو حس میکنه لبخند میزنی وهمینطور که دستمو گرفتی بهم میشه متشکرم هزار با متشکرم و تازه میفهمی که باید از من تشکر کنی تازه ذهنت باز میشه که همیشه تو همه جای مسیر منو میدیدی فقط میخواستی حضورم رو کمک هام رو انکار کنی الان تو آرامی در صلحی و داری به من اعتماد میکنی اعتماد مهمترین نیاز ادامه ی این رابطه اس میدونی الان دیگه بهم اعتماد داری گوش میدی به حرف هام باهم جفت هم مسیر رو ادامه میدیم به چالش هایی برمی‌خوریم اما وقتی بهت میگم چیکار کنی و انجامشون میدی مسائل حل میشه بهت نگاه میکنم چقدر تغیر کردی نگاهت توان بدنیت حتی آرزو ها و خواسته هات حتی حالت حرف زدنت بامن الان توش عشق هست اعتماد هست همون چیزی که همیشه منو برای بودن کنارت ترغیب کرد عشق و عشق و عشق.مسیر ادامه میدیم اون منظره ای که میخواستی رو باهم بهش میرسیم و ازش لذت میبریم اما بهت میگم بیا باید جا های دیگه ای ببرمت که از اینجا خیلی زیبا تر هست تو میگه امکان نداره و بهت میگم دقیقا اون منظره فوق العاده جلو چشماته اما کلیدش اینه که تو واقعا فک کنی لیاقت دیدنشون و در خواست کردنشو داری تو با تعجب بهم نگاه میکنی و تو چشمات نگاه میکنم و میگم با خودت کار کن و لیاقت رو تو وجودت پیدا کن تا منظره نمایان بشه و باهم به سمتش حرکت کنیم بهت میگم که پیشتر و بهت میگم که لیاقت تو در حدی هست که من کل زندگیم رو گذاشتم که به تو خدمت کنم و حواسم بهت باشه اما میدونم که تو باید باور کنی لیاقتت رو ارزشمندیت رو و همراه من بودن رو باید من رو بیشتر بشناسی

این اولین کامنت من تو سایت هست نه اصلاحش میکنم نه بازبینی بره که انرژیش جاری بشه

استاد چقدر فرکانسشون دقیق کار میکنه حتی هدایت شدن به جایی که مردم مثل خودشون راحت رو چمن ها ولو میشن مثل خودشون تو بندرعباس .

ادم هایی رو کشوری و فرهنگی رو جلوی استاد گذاشتن که مثل خود استاد حرف بقیه براشون مهم نیست و هرجور دوس دارن میپوشن و رفتار میکنن

به کشوری استاد رو میبرن که مثل استاد همه جوره فراوانی رو داد بزنه همه چیش زیاد زیاد باشه مثل زندگی استاد که فراوانی توش موج میزنه این کشور حتی جشن هاش پارک هاش کارناوالاش حتی تنوع فرهنگیش زیاد باشه فراوون باشه استاد تو جایی قرار میدن که هم آب فراوان داشته باشه هم زمین پهناور هم تو خشکی تفریح باشه هم تو دریا

جایی میره استاد رو که هر کس سبک شخصی خودش رو برای زندگی داشته باشه و به راحتی بگه گور بابای بقیه

استاد به جایی هدایت میشن مردم حس عشق نسبت به کشورشون به فراوانی دارن با جون و دل تو جشن شرکت میکنن .مثل استاد و علاقه اش به ایران و بندرعباس و…و عشق زیادی که میداد و میده به این مکان ها

استاد به جایی هدایت شد که روابط عاشقانه به راحتی و با احترام به هم وجود داره اون خانوم با بیکینی خیلی راحت کنار همسرش دراز کشیده و داره لذت میبره و هردو حق یکسانی از لذت بردن گرما خورشید و شنا و حس آب و …دارن

استاد به جایی هدایت شد که جای استاد بود حقش بود و از جنس استاد بود❤❤