دیدگاه زیبا و تأثیرگزار پری عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
سلام استاد عزیزم
*اولین زیبایی که من میتونم بهش اشاره کنم وجود خود شما و این الهامی که به شما شده که این زیبایی ها رو با ما به اشتراک بگذارید هست. واقعاً سپاسگزارم. این فایل انگار یه بخشی از دوره های شماست که از شاگردانتون میخواین تمرین انجام بدم و الان از تمام اعضای سایت میخواین که زیبایی ها رو ببینن و به قلم بیارن این زیبایی ها رو و من به عنوان یکی از شاگردان شما طبیعتا با این صحبت شما دقت بیشتری میکنم که چیزی از قلم نیوفته و مطمئنا سایر اعضای سایت هم این دیدگاه رو دارن. و به این صورت ما هدایت میشیم به سمت زیبایی های بیشتر و اینجاست که شما زیبا زندگی میکنید و با این آموزشها به افراد، جهان رو جای بهتری برای زیبا زندگی کردن قرار میدید.
*مطمئنا هر کسی بیشتر جذب زیبایی هایی میشه که خودش بهشون علاقه داره و در اون تصویری که میبینه برای چراغ میزنن. دومین زیبایی که خیلی برای من لذت بخشه و روح من رو تازه و پاک میکنه و احساس عاااالی به من میده تمیزی و پاکی این محیطه. نه خاکی نه آلودگی انگار که بخوان یه فیلم بسازن و از قبل همه چیز رو برای اون فیلم خاص به این صورت دربیارن نه اینکه یه مساله طبیعی باشه. واقعا این شهر و این منطقه و این کشور چقدر پاک و تمیزه. خدارو شکر
* مورد بعدی مربوط به طبیعت زیبای این تصاویر هست. این چمن اونقدر تازه ست و اونقدر طراوت و شادابی زیادی داره که من بوی تازگیش رو احساس میکنم و دلم میخواد اونجا باشم و دست بکشم روی این چمن ها و خدارو شکر کنم. درسته که من الان در محیطی گرم زندگی میکنم و میبینم که همه سبزه ها خشک شدن اما خوشحالم که این تصاویر میبینم هم به این خاطر افراد دیگه ای بخصوص بچه ها دارن از این فضا استفاده میکنن و نوش جونشون و هم اینکه من هم از دیدنشون لذت میبرم و به سمت چنین فضایی هدایت میشم به امید خدا. و این دریاچه بسیاااار زیبا. خدایا شکرت خدایا شکرت
* مورد بعدی شادابی خود افراد هست که با وجود همه مسائل و تضادهایی که در زندگی دارن ابراز خوشحالی میکنن و در حال زندگی میکنن و زندگی رو واقعا زندگی میکنن. نمیگن حالا دیگه یه بار آمریکا به استقلال رسید که چی بشه هر سال وقتمون رو بذاریم بریم پایکوبی کنیم. اصلا این مردمی که من دیدم از هر فرصتی استفاده میکنن که شاد باشن. از ورزش از مهمونی ها از مسافرتها. و این هم یه بهونه ای هست که با هم باشن شاد باشن و بگن و بخندن. گرچه بهونه خوبی هم هست.
* مورد بعدی خانواده های شاداب هست. این بحث خانواده ای که ذهنیت همه ما ایرانی ها نسبت به مردم آمریکا بود و خود من هم یکیشون هستم که فکر میکردم اصلا آمریکایی ها و عموما غربی ها نمیخوان در قید و بند بچه باشن و اصلا دوس ندارن بچه داشته باشن. اما میبینیم که پدر و مادر خانواده فقط و فقط داره با بچه خودش بازی میکنه. در صورتی که اکثر خانواده های ما وقتی میرن بیرون و در طبیعت و پارک و … به بچه ها میگن برید بازی کنید و خودشون با حرف زدن و قلیون و ورق و الان هم گوشی و … سرگرم میشن. و واقعا منی که خیلی بچه ها رو دوس دارم چقققدر خوشحالم و احساس آرامش میکنم وقتی میبینم این بچه دستش توی دست مادر و پدرش هست و داره شادی میکنه جیغ و داد میکنه و انرژیش رو به نحو مثبت تخلیه میکنه و چققدر این کودک در بزرگسالی اعتماد به نفس قوی خواهد داشت که سرشار از ارزشمندی هست که خانواده ش بهش داده. خدارو صد هزار مرتبه شکر
* رقص و موسیقی به نظر من حداقل برای خیلیا یه نیازه. و ما میبینیم در همه تفریحات این ملت این دو مورد حتما باید باشه. غذای جسم هم مهمه اما غذای روح بنظرم خیلی خیلی مهمتره. و مردم آمریکا چقدر عالی این رو متوجه شدن و دارن از این قانون بهره میبرن. من خودم همیشه میگم کاش در کشور ما هم میشد آدمها در اجتماع بزنن برقصن. اونم کشور ما که کلی رقص های محلی داره که دسته جمعی برگزار میشه و چقدر میتونه این انرژی مثبت و شادابی رو با همین رقصیدن دسته جمعی به همدیگه انتقال بدن. اصلا خود رقصیدن به آدم انرژی و شادی میده و آدم رو بیخیال خیلی از مسائل میکنه.
* در کنار هم بودن آدمها فارغ از رنگ پوست و نژادشون فارغ از جنسیتشون و فارغ از دین و مذهب و اعتقاداتشون. زنان محجبه ای که در این جمع هستن و از دیدن این زیبایی ها لذت میبرن شاید به چشم ما خیلی بیشتر بیاد در صورتیکه ما در جمع های خودمون اگر کسی ذره ای فرم لباس پوشیدنش فرق داشته باشه سریع واکنش نشون میدیم حتی اگر شده در درون خودمون. اما در این فضا حتی شاید لحظه ای به ذهن کسی نرسه این تفاوت چون وااقعا همه با متفاوتن و یک رنگی معنایی نداره. یادمه بچه که بودیم پدرم میگفت آدمهایی که رنگ پوستشون خیلی سیاه هست اصلا بنده خدا نیستن و همین شیوه نگاه کردن هست که باعث میشه یکسری ها در شرایط فقر بمونن (فقر روابطی، فقر مالی، فقر ایمانی و … ) و یکسری در ثروت باشن و هر روز هم پیشرفت کنن. خداروشکر که در این فضا همه به یکسان لذت میبرن و تفاوتهای ظاهری و باطنی مانع از این لذت نمیشه و تنها به موانع ذهنی خود فرد بستگی داره.
* مورد خیلی مهم خلاقیت افراد برای ایجاد سرگرمی برای کودکان و البته بزرگسالان . که هم میتونه موجب لذت بیشتری برای افراد شرکت کننده داشته باشه و هم ثروت بیشتری برای خلق کننده اون فضا و اون وسایل. و این ثروت هر روز بیشتر و بیشتر میشه. و چققدر تفریحات سالم زیاد هست. چقدر آدمها میتونن در کنار هم با یه زیر انداز و یه صندلی خیلی ساده این همه لذت ببرن و خودشون رو درگیر نگاه و قضاوت دیگران نمیکنن. گفتیم ثروت؛ همین ساختمانها و برج های زیبای شهر، اون قایق های جورواجور با اندازه های مختلف و خیلی خیلی زیبا، ماشین های داخل پارکینگ که من این شکلی رو فقط به صورت اسباب بازی دست بچه ها دیده بودم هم نماد ثروت و دارندگی هست. این نظم این هماهنگی همه نشان از زیبایی و ثروت این کشور و این ایالت هست. خدایاشکرت
استاد واقعا سپاسگزارم بابت ضبط این تصاویر زیبا و بابت درخواست نظر از دوستان . خیلی مشتاقم که سایر نظرات رو بخونم چون میدونم که خیلی از زیبایی ها رو من ندیدم. و مهمتر از اون اینه که من بیشتر حس کردم و واقعا نتونستم به زبان بیارم. اما میدونم که دوستانم در این سایت خیلی حرفه ای تر میتونن دیده هاشون رو در قالب کلمات بیان کنن. آرزوی موفقیت و شادابی و دلخوشی و خوششششبخخخختی برای همتون دارم. سپاسگزارم
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمت های این سریال، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD245MB16 دقیقه
سلام سلام سلام.
خداجونم سلام به روی ماهت
استاد عزیزم سلام..
خانواده‌ی همفرکانسی من سلام.
اول از اون نوازنده‌ی خیابونی‌ای بگم که اصلا من عاااااشق این نوازنده ها هستم. هربار که توی خیابون میبینمشون، دلم میخاد کنارشون بایستم و به سازشون گوش بدمو تحسینشون کنم. و اتفاقا همیشه هم آهنگای دلنشینی میزنن و صداهاشونم فوق العااااده بوده..
خداروشکر. چقدرررر رنگ.. عجب شهر پرشور و خوشحال و پر از رنگی. هرقسمتی رو که نگاه میکردم، رنگی رنگی بود و این ماجرا، باعث میشد حسم خیلی خیلی خیلیییی عالی بشه. آخه من از جاهای رنگی رنگی خیلییی خوشم میاد و انرژی مثبت میگیرن.
و چیزی که همیشه برای من جالبه اینه که توی کشوری مثل آمریکا، اینقدررر زیاد به بچه‌ها آزادی عمل میدن. که راحت بازی بکنن. راحت خیس بشن. خاک بازی کنن. کف بازی کنن و.. و هیچکی از کثیف شدن، از به‌هم ریخته شدن، نمی‌ترسه و هیچ پدر مادری هم بچه هاشونو نمیترسونن. من خودم شخصا در این زمینه یه مقداری پاشنه آشیل دارم. که میگم وای خیس نشم. وای خاکی نشم. وای کفی نشم.
درصورتی که بچه‌هایی که توی تصویر دیدیم، فارغ از این ترسای پوچ، کنار خانواده هاشون و همراه با اونا، از وسط آبنماها رد میشدن و خیس میشدن. یا خیلیییی راحت توی کف‌هایی که از حباب‌ساز بیرون میومد، بازی میکردن. و چقدر ایده‌ی جالبی بود هاااا . من تابحال یه حباب‌ساز به اون بزرگی ندیده بودم. چقدر بزرگترهاهم، کودک درونشون فعال بود و دقیقااااا مثل بچه ها و چه‌بسا بیشتر از اونها، از حباب‌بازی ذوق میکردن و عکس میگرفتن.
مردم چقدر خودشونن. چقدر نمیترسن از قضاوت شدن. چقدر برای خودشون زندگی میکنن و علاوه بر احتراااام بی‌نظیری که به‌هم دیکه میزارن و با لبخند از کنار هم رد میشن و پاسخگوی هم هستن، ولی برای خودشون زندگی میکنن.
صدای آب.. نمیدونم چه معجزه‌ایه که وقتی میرم طبیعت، یکی از صداهایی که فقط میخام بهش گوش بدم، صدای آبه؛ بس که احساس آرامش و رهایی بهم میده.
توی این ویدئو بُلدترین چیزی که دیده میشد: آزادی بود. یه عالمه تفاوت در نوع پوشش ها ولی همگی، در کنارهم، با احساس خوب و نوع‌دوستی، زندگی میکردن. هیچ تبعیضی یا تعصبی دیده نمیشد و حس خوبی بهم میده این آزادی عقاید.
مردم امریکا از آدمایی هستن که دااااائم دنبال فرصتین برای شادی کردن. برخلاف ما که دنبال فرصتی برای مراسم عزا و گریه و زاری کردنیم، مردم امریکا جشن میگیرن، پایکوبی میکنن، میرقصن، میخندن، بازی میکنن و خیلیییی همه چیو راحت میگیرن. با یه صندلی اومده بودن به ایونت و نهااااایت لذت رو از دورهمی و پایکوبی که برگزار بود، بردن. خداروشکررر. چقدر حرفه ای بلدن که خوش بگذرونن. چقدر خوب و عالی قانون رو یاد گرفتن که دنیا برای غصه خوردن و گریه کردن نیست؛ دنیا برای شاد بودن و شادی کردنه.
دریاچه‌ای که توش قایق های تفریحی بودن، چقدرررر تمیز و فوق العاده بودن. چقدر ثروت و آدم‌های ثروتمندی وجود دارن..
خانمی که لباس بودا پوشیده، لباسش چه سبز خوش‌رنگی بود. و چقدرررر خم لبخند دلنشینی داشت و چه خوش‌برخورد و مهربانانه، با بقیه عکس میگرفت و با حوصله، ژست میگرفت.
و چیز جالب دیکه‌ای که خودتون هم توی فایلهاتون بهش اشاره کردین، ملاحظه گری اون خانم با بچه‌ی توی بغلش بود ک وقتی متوجه شد شما دارین از اون خانم با لباس بودا عکس میگیرین، یهو خواست بره عقب تا شما راحت و بدون عوامل مزاحم، اینکارو بکنید. چقدر قشنگ به‌خودشون، به هم دیگه و به جهان احترام میزارن؛ و این احترام هم ب خودشون برمیگردن.
خیلی خیلیییی از این تیکه خوشم اومد که جشن تا شب ادامه داشت. حقا که آدمای پرانرژی و درصلح و فوق العاده ای هستن
خداروشکر