سریال زندگی در بهشت | قسمت 185 - صفحه 15

سلام سلام سلام.

خداجونم سلام به روی ماهت

استاد عزیزم سلام..

خانواده‌ی همفرکانسی من سلام.

اول از اون نوازنده‌ی خیابونی‌ای بگم که اصلا من عاااااشق این نوازنده ها هستم. هربار که توی خیابون میبینمشون، دلم میخاد کنارشون بایستم و به سازشون گوش بدمو تحسینشون کنم. و اتفاقا همیشه هم آهنگای دلنشینی میزنن و صداهاشونم فوق العااااده بوده..

خداروشکر. چقدرررر رنگ.. عجب شهر پرشور و خوشحال و پر از رنگی. هرقسمتی رو که نگاه میکردم، رنگی رنگی بود و این ماجرا، باعث می‌شد حسم خیلی خیلی خیلیییی عالی بشه. آخه من از جاهای رنگی رنگی خیلییی خوشم میاد و انرژی مثبت میگیرن.

و چیزی که همیشه برای من جالبه اینه که توی کشوری مثل آمریکا، اینقدررر زیاد به بچه‌ها آزادی عمل میدن. که راحت بازی بکنن. راحت خیس بشن. خاک بازی کنن. کف بازی کنن و.. و هیچکی از کثیف شدن، از به‌هم ریخته شدن، نمی‌ترسه و هیچ پدر مادری هم بچه هاشونو نمیترسونن. من خودم شخصا در این زمینه یه مقداری پاشنه آشیل دارم. که میگم وای خیس نشم. وای خاکی نشم. وای کفی نشم.

درصورتی که بچه‌هایی که توی تصویر دیدیم، فارغ از این ترسای پوچ، کنار خانواده هاشون و همراه با اونا، از وسط آبنماها رد می‌شدن و خیس میشدن. یا خیلیییی راحت توی کف‌هایی که از حباب‌ساز بیرون میومد، بازی میکردن. و چقدر ایده‌ی جالبی بود هاااا . من تابحال یه حباب‌ساز به اون بزرگی ندیده بودم. چقدر بزرگترهاهم، کودک درونشون فعال بود و دقیقااااا مثل بچه ها و چه‌بسا بیشتر از اونها، از حباب‌بازی ذوق میکردن و عکس میگرفتن.

مردم چقدر خودشونن. چقدر نمیترسن از قضاوت شدن. چقدر برای خودشون زندگی میکنن و علاوه بر احتراااام بی‌نظیری که به‌هم دیکه میزارن و با لبخند از کنار هم رد میشن و پاسخگوی هم هستن، ولی برای خودشون زندگی میکنن.

صدای آب.. نمیدونم چه معجزه‌ایه که وقتی میرم طبیعت، یکی از صداهایی که فقط میخام بهش گوش بدم، صدای آبه؛ بس که احساس آرامش و رهایی بهم میده.

توی این ویدئو بُلدترین چیزی که دیده می‌شد: آزادی بود. یه عالمه تفاوت در نوع پوشش ها ولی همگی، در کنارهم، با احساس خوب و نوع‌دوستی، زندگی میکردن‌. هیچ تبعیضی یا تعصبی دیده نمیشد و حس خوبی بهم میده این آزادی عقاید.

مردم امریکا از آدمایی هستن که دااااائم دنبال فرصتین برای شادی کردن. برخلاف ما که دنبال فرصتی برای مراسم عزا و گریه و زاری کردنیم، مردم امریکا جشن میگیرن، پایکوبی میکنن، میرقصن، میخندن، بازی میکنن و خیلیییی همه چیو راحت میگیرن. با یه صندلی اومده بودن به ایونت و نهااااایت لذت رو از دورهمی و پایکوبی که برگزار بود، بردن‌. خداروشکررر. چقدر حرفه ای بلدن که خوش بگذرونن. چقدر خوب و عالی قانون رو یاد گرفتن که دنیا برای غصه خوردن و گریه کردن نیست‌؛ دنیا برای شاد بودن و شادی کردنه.

دریاچه‌ای که توش قایق های تفریحی بودن، چقدرررر تمیز و فوق العاده بودن. چقدر ثروت و آدم‌های ثروتمندی وجود دارن..

خانمی که لباس بودا پوشیده، لباسش چه سبز خوش‌رنگی بود. و چقدرررر خم لبخند دلنشینی داشت و چه خوش‌برخورد و مهربانانه، با بقیه عکس میگرفت و با حوصله، ژست میگرفت.

و چیز جالب دیکه‌ای که خودتون هم توی فایلهاتون بهش اشاره کردین، ملاحظه گری اون خانم با بچه‌ی توی بغلش بود ک وقتی متوجه شد شما دارین از اون خانم با لباس بودا عکس میگیرین، یهو خواست بره عقب تا شما راحت و بدون عوامل مزاحم، اینکارو بکنید. چقدر قشنگ به‌خودشون، به هم دیگه و به جهان احترام میزارن؛ و این احترام هم ب خودشون برمیگردن.

خیلی خیلیییی از این تیکه خوشم اومد که جشن تا شب ادامه داشت. حقا که آدمای پرانرژی و درصلح و فوق العاده ای هستن

خداروشکر