دیدگاه زیبا و تأثیرگزار زلیخا عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
چیزی که در مورد مالیات درک کردم الان، نگاه متفاوت بهش هستش، نگاهی که حالمون رو خوب می کنه، نگاهی که بیشتر به صلح می رسیم، نگاهی که واقعیته، حقیقته!
درسی که در این مکتب گرفتم، تغییر زاویه ی نگاهم به مسائله!
نگاهی که جامعه به مالیات داره، و تا دقایقی قبل در درون منم بود، این حس که انگار مجبوری پولت رو بدی بره، به زور ازت میگیرن و تو چاره ای نداری، حس خوبی نبود این نگاه، دیدن نیمه ی خالی لیوان بود، درسته نیمه ی خالی لیوان هم واقعیته، نیمه پر لیوان هم واقعیته! این من هستم که انتخاب می کنم به کدام نیمه توجه کنم تا حرص نخورم، تا احساس قدرت داشته باشم نه ناتوانی و ناچاری، احساس صلح و دوستی داشته باشم با خودم و شرایطم و در نهایت احساس خوب که منجر میشه به شکرگزاری از خداوند برای نعماتش!
درکی که بهم الهام شد این بود که، تصویر کنید پدر خانواده، درآمدی داره، مقداری از اون برای مخارج خونه صرف میشه، مقداری رو میده به همسرش، مقداری به فرزندانش، در کل اون درآمد برای رفاه و آسایشش خرج میشه! حالا اینو در اسکیل Scale بزرگتر ببینیم، درآمدی که ما داریم، مقداریش رو برای مخارج داخل خونه صرف کنیم و مقداریش رو برای مخارج بیرون از خونه، اونم در نهایت منجر میشه به آسایش، رفاه و لذت و در کل زندگی راحت! زندگی ما فقط داخل خونه نیست که، بیرون خونه هم هست، پس من مقداری از این درآمدم رو واریز می کنم که برای تفریحات و امکانات بیرون از خونه ی من صرف بشه.
اصلا یک لحظه احساس کردم، خونه ی من فقط در چارچوب ملک من، نیست، خونه ی من یک شهره! خونه ی من یک کشوره! خونه ی من کل کره زمینه! اینطوری نیست که مبلغی که به عنوان مالیات دارم پرداخت می کنم از دست میدم، نه، اونم داره برای خونه ی من خرج میشه! این نگاه چقدر حسم رو به همین یه کلمه (مالیات) بهتر کرد! چقدر حالم خوب شد از وجود نعمتی به نام مالیات! اصلا چقدر نعمته که من پول واریز کنم و گروهی به نام دولت یا شهرداری، این زحمت رو بکشن و طبق تجربه و توانایی هایی که دارن این چنین زمین ها و تفریحات و شرایط برامون درست می کنن. تصور کنید اگه چنین نعمتی نبود، یعنی برای تفریحمون مجبور بودیم خودیم شروع کنیم و چنین پارکی بسازیم اول، بعد بریم یه شنایی کنیم، یه تابی بخوریم، یه دوچرخه سواری یا اسکوترسواری یا هر ورزشی داشته باشیم! چقدر سخت میشد برامون! و الان این حالت، یعنی واریز مبلغی به نام مالیات، الان یه نعمته برامون، چقدر توی زمان ما صرفه جویی کردن، چقدر کارهایی که باید خودمون انجام میدادیم برای دقایقی خوش گذرانی، اونا به دوش کشیدن! واقعا از ته دلم خوشحال شدم که شرایط فراهمه ما مالیات بدیم، و اونا چنین بهشتی رو برامون بسازن!
از طرف دیگه احساس کردم مالیات، چیزی جز انفاق نیست، جز خمس و زکات نیست! چیزی جز گسترش جهان نیست!
این میشه دیدن نیمه پر لیوان! حالا که باید مالیات بدیم، چرا اینطوری به مالیات نگاه نکنیم تا به احساس رضایت برسیم؟!
خدایا شکرت برای هدایت هات، برای تغییر زوایه ی دیدم در این مسئله، شکرت برای عزیزانی که دارن خوب زندگی می کنن و جهان رو برای ما زیبا کردن، شکرت برای تمام نعماتی که بهم دادی و من به جای شکرگزاری، به اشتباه و از روی نادانی دارم ناشکری می کنم، دارم کفر میگم! خدایا هدایتم کن از شاکران باشم، چشمانم رو بینا کن، قلبم رو باز کن، تا آگاهی هات رو درک کنم و قدرتی عطا کن تا آموخته هامو دائمی عمل کنم!
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمت های این سریال، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD188MB12 دقیقه
سلام
هر وقت که استاد از بالا با درون فیلم میگیرن حس میکنم این روح منه که سبک شده و داره همه جا رو از بالا می بینه و ناخودآگاه چشمام خیس میشه؛ حالا فکر کن این تصاویری که گرفته میشه رودخونه و درختها و فضای سبز و برجها و پارک و زمین ورزش و … باشه که همه اش نماد ثروت و فراوانیه؛ نماد بهشته پس حق دارم که وقتی نظاره گر بهشتم اشکم جاری بشه
انقدر این تصاویر از شدت تمیزی و کادر بندی خیابونها و پیاده روها زیباس که هر وقت می بینم ؛ احساس میکنم دارم به یه ماکت معماری نگاه میکنم
من خودم خیلی به پیاده روی علاقمندم ولی چیزی که به شدت کمبودش توی شهرهای ما حس میشه همین مسیرهای پیاده روی و دوچرخه سواریه؛ هر چند خدا رو شکر توی چند سال اخیر خیلی مکانها توی شهرهای مختلف به عنوان جاده تندرستی ایجاد شده ولی اینکه تو از در خونه ات راه بیفتی و مسافت زیادی رو بتونی توی یه مسیر زیبا و تمیز پیاده روی کنی کاملا رشک برانگیزه
خیلی وقتها موقع پیاده روی یاد معلولین میفتم که چطور باید توی این خیابونها و کوچه های شهرهای ما تردد کنند؛ هر کدوم از خونه ها که دلشون خواسته نسبت به خونه بغلی یه پله به پیاده روی روبه روش اضافه کرده حالا ما هیچی ولی واقعا کسی که مشکل حرکتی داشته باشه این موضوع براش یه دغدغه جدی میشه
یاد شهر لاهیجان افتادم که وسط شهر یه دریاچه مانند داشتن به اسم استخر لاهیجان؛ چقدر فضای قشنگ و پر از حس خوبی بود برای پیاده روی و علاوه بر مردم شهر؛ خیلی از مسافرها هم میومدن اونجا واسه پیاده روی
یا خیابون فکر کنم انقلاب توی اصفهان که چند سالیه شهرداری ورود ماشین رو ممنوع کرده و چقدر فضای عالی ای ایجاد شده برای پیاده روی و فودکورت های مختلف